Adios

Εν δύσκολο να φκουν λέξεις τούτες τες μέρες. Ναι, υπάρχουν στο μυαλό μου όλες οι σκέψεις, όλες οι λέξεις, αλλά εν θέλω να τις εκφράσω, να τις πω, να τις γράψω. Φοούμαι τες.
Κωδικοί.
Πού ήμουν πέρσι, πού είμαι φέτος.
Τι περίμενα πέρσι, τι περιμένω φέτος.
Τι ευχόμουν πέρσι, τι εύχομαι φέτος.
Τα όνειρά μου πέρσι, τα όνειρά μου φέτος.
Τι βλέπω στον ύπνο μου, και τι εύχομαι.
Τα προβλήματά μου πέρσι, τα πρόβλήματά μου φέτος.

Τζαι μια συζήτηση με 4 παύλες, δυό δικιά μου, δυό δικές της που με κάμνει να σκέφτομαι αν έχει δίκαιο. Ξέρω ότι πρέπει να βρω τη λύση με τον εαυτό μου, για μένα. Για να με βρω. Θέλω βοήθεια; Πιθανόν.

Εν γίνεται να φοούμαι εγώ τις λέξεις. Τις σκέψεις. Θα την βρω την άκρη κάπως. Σιγά σιγά ίσως, κάπως όμως θα την βρω.

2013 εν εγαμιέσουν.
2013 ήσουν γεμάτο ευκαιρίες.
2013 ήσουν δύσκολο αλλά ενικήσαμε σε.

2014 να είσαι καλύτερο.

Shopping.

-Πιάσε πους απ.
-Γιατί, για να καλυφτεί το ιναντίκουεσι του σουτιέν;
-Ε, έντζαι μεγαλώνει το στήθος.
-Όι απλά αντί να έχεις μόνο βυζί τζειαμέ, έχεις μαξιλαρούι ΤΖΑΙ βυζί. Κατά τα άλλα εν το μεγαλώνει.
-Ε, ναι.
-Καλά, δαμέ εν με χωρούν τα μισά ρούχα, πού θα τα βάλω άμα πιάσω και πους απ τζαι πρέπει να μπηχτεί τζαι ο όγκος του μαξιλαρουθκιού;
-Α...μα έντζαι έχεις μεγάλο στήθος...
-Όπως το κρίνει ο καθένας. Έννεν τεράστιο, αλλά για πουκάμισο εν αρκετά μεγάλο. Δυστυχώς ή ευτυχώς.
-Ε, είσαι τζαι ψηλή κοπέλλα.
-Τζαι πασhιά, αλλά έννεν τούτο το θέμα μας.
-Ναι...ε δοκίμαστο τούτο σε πιο μεγάλο γύρο και πιο μικρό καπ.
-Εν το θέλω, έκαμα λάθος που το δοκίμασα έτσι κι αλλιώς. Εν ογκώδες με τούτες ούλλες τες σούρες που κάμνει το ύφασμα.
-Μα εν το σχέδιο.
-Εν είπα το αντίθετο. Έτσι κι αλλιώς εν πολλά σπασμένα τα νούμερα.
-Να σε μετρήσω;
-Ξέρω το νούμερο μου, θενξ.
-Μα αλλάσει.
-Πριν λίο καιρό με εμετρήθηκα.
-Δαμέ;
-Δαμέ.
-Έχασες βάρος;
-Μόνο αν έβαλα. Να έχασα, ποτέ.
-Εν γίνεται να μεν σου κάμνει.
-Γεια σας.

Σίριουσλι, εν αλήθεια τούτο που λεν ότι μερικές γυναίκες εν μπορούν να συγκεντρωθούν στο πόιντ μιας συζήτησης.
Θέλω να τους πυροβολώ, εν υποφέρεται!
Πριχτόνια.

Δύο και πόψε

Δύο και πόψε.
Μετρώ μέρες μέχρι να δω την αδερφή μου.

Έχω να την δω από το Πάσχα που είχε έρθει για λίγες μέρες.
Λείπει μου πολλά. Λείπει μου που εν υφίσταται μες στο σπίτι, που εν μπορώ να την πιάσω να κάμουμε κάτι κάποια μέρα, που εν μπορώ να κάτσω να δω ταινία μαζί της.
Λείπει μου να την βλέπω, να βλέπω τα ματάκια της, τα χεράκια της, τη φατσού της.
Εννοείται ότι έχουμε τους καυγάδες και τους τσακωμούς μας, αλλά εν μέρος του τούτου που μου λείπει. Να την έχω μες στο σπίτι, μια φίλη που είναι δικό σου άτομο κιόλας και νοιώθεις άνετα σε σημείο αηδίας μαζί της.

Ονειρεύκουμαι την ώρα που θα την δω, την ώρα που έννα την πιάσω αγκαλιά, την ώρα που θα την φιλήσω.

Τζαι ήθελα να καταγράψω τούτο το πράμα που νοιώθω όπως μπορούσα, ώστε να μπορώ να έρθω πίσω εδώ και να τα διαβάσω σε οποιαδήποτε φάση το νοιώθω.

Δύο και πόψε και είμαι στα πρόθυρα να κλάψω.

Daydreamin'

Θέλω να μπω σε ένα αεροπλάνο τζαι να φύω. Όι για πάντα, απλά να πάω κάπου να αλλάξω παραστάσεις. Κάπου με καλή διάθεση. Που μενα και τες περιστάσεις ή τους αλλους.
Να πάω στην αδερφή μου, που παρόλο που ο τόπος έννεν εντελώς άγνωστος, έννα είμαι μαζί της, να την αγγαλιάζω τζαι να με θκιώχνει, να την φιλώ τζαι να απομακρύνεται, να την παρακαλώ να κοιμηθεί μαζί μου τζαι να επιμένεινα απαντά αρνητικά.
Να πάω κάπου με μια φίλη. Να ζητήσω directions που αγνώστους, να γελοιοποιηθώ προσπαθώντας να συνεννοηθώ με κάποιον που δεν κατέχει τις γλώσσες που κατέχω, ή εγώ τις δικές του. Να ψάξω για πράματα να κάμω, να χαθώ μες στα δρομούθκια της πόλης, να χαζεύκω τα εστιατόρια και τα καφέ για να αποφασίσω πού θα κάτσω, να χαζεύκω τον κόσμο πώς συμπεριφέρεται.
Να πάω κάπου που εν έχει σχεδόν τίποτε να κάμω. Να κάτσω μες στο κρεβάτι, και να κινούμαι μόνο όταν επιβάλλεται. Να διαβάσω κανένα βιβλίο, να δω καμιά ταινία, να κάτσω να θωρώ έξω που ένα παράθυρο.
Εν θέλω να πάω κάπου ιδιαίτερα, να κάμω κάτι ιδιαίτερο, εν έχω κάπου που θέλω να πάω γιατί εν παντού ψόφος, απλά θέλω να φύω λίο που το περιβάλλον δαμέ, που τη ρουτίνα, που τα καθημερινά.

Ευτυχώς έρκουνται γιορτές-αργίες-άδειες. Τζαι το αδέρφι μου. Τζαι το σπίτι μυρίζει ευχάριστα. Τζαι κάμνω plans τα οποία εν θα φκουν όπως τα σκέφτουμαι, αλλά still, I love setting up plans in my head.

Είχα καιρό να ακούσω τούτο το τραγουδάκι αλλά άκουσα το ξανά σχετικά πρόσφατα και ξαναγάπησα το.

Τα συν

Γυρίζει η μέρα τζαι είσαι με φίλους. Κάποιοι είναι κουρασμένοι. Περιμένουν να πάει 12 για να αναχωρήσουν για να μπορούν να ευχηθούν επίσημα. Διούν σου ομαδικά το δώρο σου. Σκέφτεσαι πόσο σε άγχωσε η κατάσταση, αλλά αρχίζεις να σκέφτεσαι πού θα μπορείς να χρησιμοποιήσεις το δώρο σου. Πρέπει να ξαναρχίσεις την έρευνά σου. Γελάς γιατί ούλλη τη νύχτα άφηνες τους να χώνουνται για να συντονιστούν. Ντρέπεσαι να διαβάσεις την κάρτα μες στον κόσμο. Αφήνεις την για μετά.
Όταν φύγουν όλοι (πλην ενός) ξεκινάς να μαζεύεις. Να πλένεις. Να φυλάς. Και ξανά απ'την αρχή.
Ξαπλώνεις τζι έρκεται τζι άλλη ευχή. Τζαι φωτογραφίες  με φιλιά. Τζαι γελάς γιατί καμ ον, πώς γίνεται να μεν γελάς με τούτο;  Τζαι σταματάς τες σκέψεις που έκαμνες περί απολογισμού, και κοιμάσαι.
Τζαι το πρωί που εν νώθεις, εν ταράσσεις, εν φκαίνεις που το κρεβάτι ώσπου να μεσημεριάσει και βάλε, έρκεται τζαι τραγουδιστικό μήνυμα που σε φύρνει. Τζαι σέξι βίντεο (τύφλα να'χαι ο Κρίστοφερ λέμε). Τζι άμα σηκωθείς ανοίεις την κάρτα τζαι διαβάζεις ευχές. Τζαι θέλεις να τους ευχαριστήσεις ούλλους. Να δώσεις αγκαλιές. (Πότε;)
Το βράδυ έχεις συνάντηση με τη συνεορτάζουσα (που εγιόρτασε την Παρασκευή γιατί πρέπει να πέφτει συνεννόηση κάθε χρόνο). Κρασί, τυρί, μαλακίτσες. Ακούσαμε τζαι τες μαλακίες μας καθ'ότι ήταν η μέρα των δηκοεκλογών, αλλά επεριπαίξαμε τζι εγελάσαμε στο τέλος.
Εκουράστηκα τζι εξεκουράστηκα, τζαι απλά είπα ότι αξίζει μου ακόμα ένα σέσσιον της μιάς ώρας σύντομα.

Σας αφήνω με χιτάκι, ποτζείνα που μου αρέσκουν με τον "ανάποδο ρυθμό" που λαλώ εγώ τζαι εν καταλαβαίνει κανένας τι εννοώ, αλλά τι με νοιάζει αφού εσυνήθισα να μεν καταλάβει κανένας τιποτε που τες μαλακίες που λαλώ (τζι αρέσκει μου συνήθως).



PS Το μπλογκ έκλεισε πριν λίγες μέρες 5 χρόνια ύπαρξης. Ενδιαφέρον. Τζι έχει που ασχολείστε, πάτε καλά ρε;

Το πλην.

Η μέρα του γενέθλιου πάρτι σου. Νοιώθεις το στομάχι σου περίεργα. Το αίσθημα που έχεις όταν πέφτεις από κάποιο ύψος ελεύθερα.

Περνάς τη μέρα μαγειρεύοντας και κάνωντας δουλίτσες. Και φτάνει η ώρα που περιμένεις τους φίλους σου. Για εκείνα τα 10 λεπτά που έχεις σε ηρεμία νοιώθεις ότι αν δεν γίνει κάτι (έρθει κάποιος) θα αποκοιμηθείς. Το στομάχι χάλι. Ξέρεις γιατί. Και ξέρεις πώς περνά.

Παίρνεις ένα ποτήρι και κατευθύνεσαι στο μπαρ. Ανοίγεις και το μπουκάλι που ψάχνεις είναι φυσικά μπροστά μπροστά. Τζινάκι. Γεμίζεις μέχρι τη μέση. Ψυγείο. Αναψυκτικό. Πάγος. Καλαμάκι. Πίνεις λίγο, και ξανακάθεσαι.

Κουδούνι. Σε ρωτούν τι πίνεις πριν ζητήσουν κάτι για να πιούν. Για κάποιο λόγο απαντάς αναψυκτικό. Δεν ξέρεις καν γιατί, αλλά το είπες και δεν υπάρχει επιστροφή.

Η νύχτα κυλά.

Ξαπλώνεις γύρω στις 4. Και για λίγο σκέφτεσαι πως δεν σε σκέφτηκε κι ας άλλαξε η μέρα, κι έχεις γενέθλια. Κάπως παρακαλάς να τελειώσει η μέρα και να μην ευχηθεί. Για να μπορείς να συνεχίσεις να είσαι θυμωμένος.

Και όντως. Η μέρα τελειώνει, και το ίδιο και η επόμενη, και ο μήνας έχει 3. Και δεν σε θυμήθηκε.

Ο άλλος κλασικά. Να επιμένει. Να σε αποκαλεί "αγάπη του" και να σου στέλνει ταγούδια. Τα μάθαμε πιά.

Κι αυτός όχι.

Και αντί να στεναχωρεθείς, νιώθεις μια μικρή ικανοποίηση. Γιατί είσαι ακόμα θυμωμένος.

Και περιμένεις. Και σκέφτεσαι πως η κατάθλιψη ίσως να χάθηκε στο δρόμο.

Cul sec.

PS1. Είναι η σωστή αναλογία κρασιού 1 μπουκάλι ανά 2 άτομα; Τι υπολογίζουμε;

PS2. Αν θέλεις να δεις όντως το βίντεο κλιπ του τραγουδιού, εδώ.

Εσύ, στο τέλος.

Αυτό που σου μένει στο τέλος, είναι ο εαυτός σου.
Όσοι κι αν φύγουν, όσοι κι αν μείνουν, όσοι κι αν σε αγαπούν, όσοι κι αν είναι αδιάφοροι, όσοι κι αν σε μισούν, όσα κι αν συμβαίνουν γύρω σου και για οποιοδήποτε λόγο, τελικά σημασία έχει να είσαι εσύ ο ίδιος εντάξει με τον εαυτό σου.
Να ξέρεις ότι δεν έκανες κάτι από μίσος, ότι δεν έκρινες από την πρώτη, ότι έδωσες ευκαιρίες, ότι αγάπησες, ότι ήσουν ειλικρινής, ότι έδωσες, ότι νοιάστηκες.
Να ξέρεις ότι συγχώρεσες, ότι κράτησες χαρακτήρα, ότι σεβάστηκες.
Κι αν ο άλλος δεν σεβάστηκε, δεν νοιάστηκε, δεν ενδιαφέρθηκε να ικανοποιήσει τίποτε άλλο παρά τις προσωπικές του επιδιώξεις, αποχωρείς όμορφα κι ωραία χωρίς πολλά πολλά.
Αν δεν σε σηκώνει το κλίμα δεν κάθεσαι να προκαλείς περισσότερο.
Αν δεν είσαι επιθυμητός, φεύγεις. Και συνεχίζεις αλλιώς.
Φτάνει να νοιώθεις μέσα σου καλά. Γιατί όταν πεθάνεις κάπου, κάποτε, θα είσαι μόνος σου.
Κι αν δεν τα έχεις τακτοποιημένα και λυμένα μέσα σου, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο όσο πλησιάζεις στο τέλος σου.




PS Στα πρόθυρα μελαγχολίας/ θλίψης/ κατάθλιψης.

Για μένα

Του χρόνου να θυμηθώ να φύω την ημερομηνία γέννησής μου που το fb να μεν με θυμηθούν οι άσχετοι που έχω να τους δω/μιλήσω εδώ και 5 και 10 χρόνια. Μα ρε φίλε, στο παν/μιο μπορεί να μεν είχαμε ούτε παραπάνω που καλημέρα, τζαι 5 χρόνια μετά στέλνεις μου τις ευχές σου;

Και για να περάσω στο παρασύνθημα: Υγεία τζαι αγάπη ρε. Εν αρκετά μου.

Τζαι έχω πιεί αρκετό κρασί για ολόκληρη την εβδομάδα γιατί γιορτάζω όλο το ΠΣΚ (όχι για μένα μόνο)
Φιλούρες και νάνι!