Ερώτηση σε δύο λέξεις.

Αυτοκαταστροφικότητα.
Γιατί;

Κολοκυθόσουπα η πικάντικη

Η φίλη μου η Μ. πάντα με επηρέαζε στο θέμα του φαγητού.
Ξέρει πάνω κάτω τα γούστα μου αλλά δεν φοβάται να μου προτείνει να δοκιμάσω νέα πράγματα.
Και μαγειρεύει υπέροχα, άρα με εμπνέει μέσα από τις μαγειρικές της.
Πριν από λίγο καιρό ερχόμενη σπίτι μου για κρασάκι και τσίμπημα μου έφερε να δοκιμάσω τη σούπα που είχε φτιάξει. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει η κολοκύθα αλλά μια σούπα με κολοκύθα ήθελα να δοκιμάσω κάποτε. Και εννοείται ότι αντί να μου φέρει μια κουταλιά, μου έφερε 3 πιάτα. Την δοκίμασα και είπα θα φτιάξω μια κι εγώ.

Υλικά:
Κολοκύθα (δεν ζύγισα το κομάτι μου αλλά ήταν γύρω στα 20 εκ. μήκος, με 10-15 εκατοστά διάμετρο)
2 καρότα μέτρια
1 πατάτα μέτρια
1 κρεμύδι
3 σκελίδες σκόρδο
1 κοματάκι τζίντζερ
4 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κύβο ζωμό λαχανικών
5 ποτήρια νερό
4 κουταλάκια σκόνη κάρι
μοσχοκάρυδο
αλάτι
πιπέρι
γιαούρτι
κολοκυθόσποροι

Εκτέλεση:
Ζέστανα στην αντικολλητική το ελαιόλαδο και ψιλόκοψα το κρεμύδι και το σκόρδο, και τα σώταρα ελαφρά.
Έβαλα το νερό να ζεσταίνεται με το ζωμό.
Πρόσθεσα στην κατσαρόλα το καρότο, την πατάτα, την κολοκύθα (όλα σε μικρά κυβάκια), το τζίντζερ και μόλις ζεστάθηκαν έριξα μέσα ένα ποτήρι ζωμό.
Όταν μαλάκωσαν κάπως πρόσθεσα το κάρι και το μοσχοκάρυδο. Για την ποσότητα του μοσχοκάρυδου απλά πάτε με την αίσθηση της όσφρησης.
Πρόσθεσα και τον υπόλοιπο ζωμό και έβαλα αλάτι και πιπέρι.
Χαμήλωσα τη φωτιά και έκλεισα την κατσαρόλα. Το άφησα να σιγοβράζει για 20 περίπου λεπτά και όταν είδα ότι ήταν όλα ψημένα έσβησα τη φωτιά και άφησα τη σούπα να κρυώσει λίγο.
Με ένα μπλέντερ χειρός έλειωσα τα στερεά μέσα στο ζωμό.

Σέρβιρα με μια κουταλιά γιαούρτι και μερικούς κολοκυθόσπορους.

Σημειώσεις:

• Πρέπει να σας πω ότι αγαπώ τα (πολύ) πικάντικα, άρα για πιο ελαφριές γεύσεις θα πάτε με 2 ή 3 κουταλάκια κάρι.
• Επίσης, εκτός από την κολοκύθα, δεν είμαι φίλη του τζίντζερ ή του μοσχοκάρυδου αλλά έδιναν το μεν μια πιο φρέσκια γεύση, και το άλλο ένα πιο χειμωνιάτικο άρωμα, έτσι θεώρησα ότι θα ταιριάζουν.
• Η σούπα βγήκε τέλεια (για μένα) για πρώτη προσπάθεια (μέχρι τώρα από σούπες έφτιαξα 3 φορές στη ζωή μου αυγολέμονη), αλλά την επόμενη φορά θα αφαιρέσω την πατάτα αφού θεωρώ ότι ήταν αχρείαστη μάλλον.

Ναρκωτικά

Ξυπνά ο έφηβος μέσα σου.

Σε συναισθήματα, σε διάθεση και σε τρόπο σκέψης. 

Όχι ότι ήσουν ποτέ σαν τους περισσότερους έφηβους, αλλά μια αισιοδοξία, ένα όνειρο, ένα αίσθημα ότι η ζωή όλη είναι μπροστά σου το είχες.

Και είσαι χαρούμενος.

Ή έστω ζεις χαζές χαρούμενες στιγμές που η καρδιά σου χτυπά πιο δυνατά, χαμογελάς ασυνείδητα.

Δεν σε ενδιαφέρουν πολλά πολλά.

Οι ορμόνες σου κάνουν χορό. Κάτι εύθυμο, κάτι παλαβό, όι χορό του Ζαλόγγου.

Αφού το νοιώθω.

Healing?

Θα δούμε.

Σαν μεθυσμένο κοτόπουλο- μια συνταγή

Είχε καιρό να κάμω κάτι νέο.
Τζαι είχε ακόμα παραπάνω καιρό που ήθελα να κάμω κάτι τέτοιο.



500γρ κοτόπουλο
λίγο ελαιόλαδο
1 κουταλιά βούτηρο/μαργαρίνη
1 πιπεριά κόκκινη
2 κουταλάκια μέλι
1 κουταλάκι μουστάρδα Dijon
1 ποτήρι κουμανδαρία
1/2 κουταλάκι θυμάρι
1/2 κουταλάκι σισάμι
2 παστά σύκα
1 κουταλάκι corn flour
1/4 ποτηριού νερό
αλάτι, πιπέρι, νιφάδες chili pepper

Ψήνεις σε τηγάνι το κοτόπουλο κομένο σε λωρίδες (επειδή έτσι το προτιμώ) με λίγο ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι.
Όταν είναι έτοιμο το αφαιρείς από την κατσαρόλα και συνεχίζεις ρίχνοντας μέσα τη μαργαρίνη και την πιπεριά κομμένη σε λεπτές λωρίδες, χαμηλώνοντας τη φωτιά. Μόλις αρχίσει να ψήνεται, προσθέτεις το μέλι και όταν λιώσει, τη μουστάρδα. Όταν μαλακώσει, προσθέτεις την κουμανδαρία, το θυμάρι, το σισάμι, αλάτι, πιπέρι και chili, και τα παστά σύκα κομμένα σε μικρά κομματάκια.
Ανακατεύεις και όταν μαλακώσει λίγο η μυρωδιά του αλκοόλ, διαλύεις το corn flour στο νερό και το προσθέτεις ανακατεύοντας. Δυναμώνεις τη φωτιά και περιμένεις ακόμα λίγο ανακατεύοντας. Δεν θέλουμε να πήξει, απλά να έχει λίγη παραπάνω υφή.
Το κοτόπουλο επιστρέφει στην κατσαρόλα μέσα στη σάλτσα για 2-3 λεπτάκια.

Συνοδεύεται θαυμάσια με πουρέ πατάτας.

Μοσχοβολά η κουζίνα, δεν ξέρω πώς θα αντέξω μέχρι αύριο το μεσημέρι να το φάω. Τζαι για να είμαι δίκαιη, εν του φαίνεται αλλά εν γιάμι. Αλλά είπα αφού εθυμήθηκα τζι έφκαλα φωτογραφία, να σας την πασάρω.

Αλλιώς.

Ήταν διαφορετικές γιορτές.
Τα τελευταία χρόνια δουλεύω τέτοιες μέρες. Άντε να πάρω 1-2 μέρες άδεια. Πέρσι έλειπα και δεν θα πω ότι ένοιωσα να ξεκουράζομαι και πολύ.
Φέτος είχα να πάω δουλειά από τις 27 του μήνα. Που έτσι κι αλλιώς είχα πάει μόνο 1μιση μέρα μέσα στην ίδια βδομάδα, πριν από αυτό.
Και ήρθα σήμερα.
Πολύ ξενύχτι, πολύ έξω, πολλές "υποχρεώσεις" που όμως με γέμισαν.
Βγήκα αρκετά, ήπια αρκετά, πέρασα όμορφα.

Γενέθλια, γιορτές, τραπέζια σε φίλους, σε συγγενείς, συναντήσεις με κόσμο που δεν βλέπω συχνά, κρασόνυχτες παρεΐστικες.

Για μερικά χρόνια είχα σιχαθεί το "έξω" της παραμονής πρωτοχρονιάς μετά την αλλαγή τέλοσπαντων. Είχα σιχαθεί όπου πάς να είναι τίγκα στον κόσμο, να είναι όλα πανάκριβα, να σπάνε τα νεύρα σου για να πάρεις ένα ποτό, να κρυώνεις ενώ στέκεσαι έξω από το μπαρ από την πολυκοσμία.

Φέτος αλλάξαν πολλά. Κανένας εν θα έφκαινε. Κανένας εν είχε σχέδια. Κανένας εν ήξερε τι θα ήθελε να κάμει. Κάτι που εν ούλλοι ζευγαρωμένοι, κάτι που οι άλλοι κάτι εκάμναν τα προηγούμενα χρόνια, κάτι κάτι κρυολογήματα, κάτι διάφορα ποτζεί ποδά, εμείναμε έτσι.

Τζαι τελευταία μέρα, ουσιαστικά νύχτα κανονίζεται τζαι πάμε στο πάρτυ που ήθελα. Λογική είσοδος, όπεν μπαρ, ποτά που ήξερα ότι εν καλή φάση, όχι σε κλαμπ, με άρωμα καλοκαιρινής πελλάρας. Ένοιωθα ότι υπήρχε ποτένσιαλ.
Τζαι είχα δίκαιο. Επέρασα πανέμορφα. Χορός μέχρι να μεν με σώνουν τα πόδια μου μες στα φλατ μου παπούτσια, μουσικές γνωστές και άγνωστες, φίλοι και γνωστοί που βρεθήκαμε εκεί, η Αλισαβού που απρόσμενα πέρασε καλά ενώ της είχα πει ότι δεν θα της άρεσε, τα ρεζιλίκια που την ώρα που φτάσαμε τζαι παραλίγο να μεν μπούμε γιατί εν είχε μίσhη μου ποτά αρκετά...ήταν όμορφα.

Η ήσυχη νύχτα στην πινέζα με ένα φίλο και μια φίλη που "ξαναβρεθήκαμε" γιατί είχαν χαθεί λίο οι καρδούλες μας στην πορεία, αλλά με καλή διάθεση και αγάπη από παντού φτιάχνει... Που εν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο γιατί ξέρουν...

Η άλλη νύχτα στην πινέζα με τα μωρά μου, με χορό σε φάση αφασία, με πολύ ποτό, με τσιοφτολόημα. Με βόλτα να μας μου δώκει ο αέρας, με φωνές και ευχές για χρόνια πολλά σε γενέθλια αγνώστων-που τελικά δεν ήταν εντελώς άγνωστοι.

Το γενέθλιο της γιάτρενας, η μάζωξη στο σπίτι της, το πετούμενο που ντρέπετουν (τζι εν το περίμενα), οι άγνωστοι, τα παιχνίδια, το τσιοφτολόημα, τα ποτά, τα πειράγματα, τα τσιγάρα, οι πελλάρες, τα ρεζιλίκια, οι ασυναρτησίες, τα αψυχολόγητα τζαι τα ψυχολογικά μας.

Λίος ύπνος, λίη κουμανταρία, πολύ κρασί, παραπάνω τζιν, να μεν βλέπω τον ήλιο, να μεν κάμνω τίποτε, να ζω για λίες μέρες με την αδερφή μου. Με αγκαλιές, με φιλιά, με φίλους, με παρέες, με γέλιο.

Τζαι η μαλακία, η μέρα που έφευκεν. Ειδικά τζείνη την ημέρα. Το αεροδρόμιο. Να αποχαιρετίζω κάποιον που δεν θέλω να φύει, τζειαμέ. Να φέφκω προς την έξοδο, να φέφκει προς τον έλεγχο. Να περπατώ τζαι να κοιτάζω πίσω πάνω από τον ώμο μου για μια ματιά τελευταία. Να κρατήσω την εικόνα της στο μυαλό μου, να την δω λίγη ακόμα ώρα, να την θυμούμαι πιο καλά, να μικρύνει το διάστημα που θα κάμω να την ξαναδώ. Ναι, για μερικά δευτερόλεπτα.
Τζαι τούτο το βλέμμα πάνω που τον ώμο, τζείνη τη μέρα, με την αγάπη που ένοιωθα ήταν πολλά χάλια συνδυασμός. Ξέρεις, το σώμα σου εν ξεχάνει εύκολα. Θυμάται τες κινήσεις, τζαι έχει τες συνδεδεμένες με πολλά πράματα. Κινήσεις με συναισθήματα, μυρωδιές με ανθρώπους, εικόνες με εμπειρίες,κλπ.
Τζαι ήθελα να το συνδέσω τούτο με κάτι πιο όμορφο. Που εν έγινε τελικά. Τζαι ενώ επερίμενα την ώρα που θα μπω στο αυτοκίνητο τζαι θα οδηγήσω μόνη μου, όπως ήρταν τα πράματα επέσαν πάνω μου οι σκέψεις τζαι επλακώσαν με. Κλάμα πολύ. Τέτοιο που φέρνει κάποτε κάθαρση. Σκέψεις, αναμνήσεις, αποφάσεις, διαπιστώσεις, αλλαγές, αποφάσεις ίσως, ξεκαθαρίσματα.

Αλλά χρειάζουνται τζαι λίες καταθλιψούες, λίες μαύρες, για να δούμε πόσο καλά την έχουμε, για να θέλουμε και να περνούμε καλά κατά τα άλλα.

Η ζωή είναι ωραία που λαλεί τζαι ο οδοντιατρούλης μου.

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, τζαι ό,τι ποθείτε να σας ποθεί πίσω όπως είπε και ένας μικρός αναγνώστης.

φωτογραφία από εδώ