Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Welcome

Εψές επία να δω το Welcome στο θερινό κινηματογράφο Κωνστάντια.
Εχάρηκα που ήταν πολύς ο κόσμος σε σχέση με τις άλλες φορές που είχα πάει στα περασμένα χρόνια.
Η ταινία ήταν καταπληκτική (παίζει ξανά στις 29 του μήνα) τζαι εν το λαλώ μόνο εγώ. Το rottentomatoes διά του 90% σήμερα.
Είναι η ιστορία ενός νεαρού από το Ιράκ (Κουρδιστάν) ο οποίος ξεκινά να βρει την αγαπημένη του η οποία εμετανάστευσε στην Αγγλία. Φτάνει στο Καλέ στη Γαλλία. όπου συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να περάσει το κανάλι της Μάγχης για να φτάσει στην Αγγλία παρά μόνο κολυμπώντας. Ξεκινά μαθήματα και προπόνηση σε μια τοπική πισίνα και συνδέται σιγά σιγά με το δάσκαλό του, ο οποίος έχει τα δικά του προβλήματα. Τον αναλαμβάνει υπό την προστασία του και τον βοηθά να κάνει αυτό που θέλει ρισκάροντας τη δική του καθημερινότητα. Η συνέχεια επί της οθόνης...
Εφάνηκε μου πολλά παράξενο που στη Γαλλία, ειδικά τζιαμέ απαγορεύουν στους ντόπιους να βοηθούν με οποιονδήποτε τρόπο τους μετανάστες για να μην ενθαρύνουν το φαινόμενο των "παράνομων μεταναστών". Απαγορεύουν σου να τους μιλάς, να τους φιλοξενείς, να τους κάμνεις παρέα, να τους ταΐζεις, οτιδήποτε... Πώς μπορούν να το κάμουν τούτο το πράμα; Ποιοι νομίζουν ότι ένι να σου απαγορεύουν επειδή είσαι κάτοικος της περιοχής, επειδή ψηφίζεις τζιαμέ, να συναναστρέφεσαι όποιον άθρωπο θέλεις; Πώς γίνεται να σου απαγορεύσουν να καλέσεις ένα πλάσμα σπίτι σου, να μοιραστείς το φαΐ σου μαζί του, να αναπτύξεις μια σχέση με ένα συνάνθρωπο σου επειδή είναι "παράνομος";
Ξανά, αν έχετε ώρα, πηγαίνετε δείτε το, βρείτε το, προσέξτε το.

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Διακοπές στην Ελλάδα και άλλες ιστορίες.

Επία σε διάφορους τόπους διακοπές ως τωρά. 2-3 μέρες στον καθένα.
Σαν την ιστορίαν την πουκατινήν έχω πολλές, αλλά θα σας πω 2 ακόμα:

Στο Βόλο σε πιτσαρία στον παραλιακό το μενού χωρίζεται σε πίτσες ατομικές, μεσαίες τζαι τζάμπο. Στο τέλος, μετά που τα ποτά λαλεί τα εξής:
"Τώρα σερβίρουμε και ατομικές πίτσες...
Στις 3 πίτσες η μία δώρο!"
Θωρώ το, παραγγέλλουμεν 3 μεσαίες πίτσες. (Εντωμεταξύ, ρωτούμεν τον σερβιτόρο αν κάμνουν πίτσες μισές μισές τζαι λαλεί μας είμαι εδώ 3χρόνια και 2 μέρες -για τα 3 χρόνια εν είμαι σίουρη βασικά, αλλά κάτι τέθκιον ήταν- και δεν μου το έχει ζητήσει κανείς αυτό. Πάρτε 2 μικρότερες άμα θέλετε. Ασχολίαστον τούτον.)
Η μιά που τες πίτσες ήταν μια του μενού τους που ήταν με τυρί και ανανά. Είπα του μιαν τέθκιαν συν ζαμπόν και ταμπάσκο. Εζάωσεν το στόμαν του ο παρέας τζαι εθώρεν με. Τι;, λαλώ του. (Ασπούμεν ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣΣΣΣΣ;;;;;) Λαλώ του εγώ θα τη φάω. Φέφκει.
Έρκουνται οι πίτσες, τρώμεν τες, συζητούμεν για το πού θα πάμεν να φάμεν μετά (εν εχορτάσαμεν) τζαι ζητούμεν το λοαρκασμόν.
ΈΡκεται ο λοαρκασμός χρεωμένες τζαι οι 3 πίτσες. Φωνάζω του, λαλώ του συγγνώμη στο μενού (δείχνω του το) τι εννοεί εδώ; Ε, είναι για τις τζάμπο, λαλεί μου. Λαλώ του καλάν, ΠΟΥ το λαλεί ότι εν για τες τζάμπο μόνο; Α, να πάεις να μιλήσεις με την υπεύθυνη λαλεί μου (εγώ να πάω, όι να έρτει τζίνη). Εσηκώθηκα τζι επία. Να της το λαλώ τζαι να της το δείχνω τζαι να μου λαλεί όι έχει 30 χρόνια τζαι πρώτη φορά μας το λαλούν τούτον! Να μου βρίσκει δικαιολογίες του στυλ "ενόμισες έτσι επειδή λαλεί πουπάνω ότι κάμνουμεν τζαι ατομικές", τζαι να της λαλώ ότι έτσι που το έχουν εν σάννα τζαι μιλά για ΟΥΛΛΕΣ τες πίτσες του καταλόγου τζαι να μεν μπαίνει στο νόημαν. Στο τέλος λαλώ της εν πάσει περιπτώσει, διορθώστε το, διότι εμείς είδαμεν το, εκάμαμεν τον λοαρκασμό μας τζαι επαραγγείλαμεν, τζαι ζητάτε μας άλλα ντ'άλλα. Τελικά λαλεί μου ντάξει, να αφαιρέσω την μια πίτσα (ασπούμεν "καλάν πρίχτισσα"). Καρτερούμεν τον νέο λοαρκασμόν, τίποτε. Φωνάζουμεν του μαννοσερβιτόρου (είπα της τζαι μιαν κουβένταν του στυλ "το παιδί που σερβίρει έχει λίγο πρόβλημα συμπεριφοράς", αλλά αμφιβάλλω big time αν του είπαν τίποτε) τζαι λαλεί μας ε, είπε μου να σαω πάρω 4 ευρώ λιγότερα! Ποιά 4 ευρώ ρε;;;;; Λαλώ του η φτηνόττερη πίτσα εν τζίνη, τόσα λεφτά θα αφαιρέσουμε τζαι θα πάω να εξηγηθώ εγώ μαζίν της. Επήα, είπα της αφού είπαμεν να φκάλουμεν μιαν πίτσαν, ορίστε. Άρκεψεν εμάσαν μου τα πάλε, κάτι ιστορίες που ούτε η ίδια δεν εκαταλάβενεν, τζαι εφύαμεν.

Τούτον ήταν το γεγονός που επροηγήθηκεν του προηγούμενου που είπα, που δεν ήθελα να κάμω θέμαν.

Να σας συμπληρώσω για την προηγούμενην ιστορίαν τι επροηγήθηκε, για να μεν νομίζετε ότι εν της φαντασίας μου το πρόβλημαν του εγκεφάλου της γυναίκας τζιαμέ. Στην αρχήν ήρτεν έναν παιδίν να μας φέρει νερά κλπ τζαι έππεσεν του η κανάτα του νερού χαμέ τζι έσπασεν. Δεν θέλετε να ακούσετε τι φωνές έφαεν ο γέριμος ο άθρωπος τζαι που τη φάουσαν τζαι που τον άντρα της. Για μιαν κανάταν νερό!!! Μπροστά μας!!!

Το άλλον περιστατικόν, πάλε στο Βόλο. Παραγγέλλουμε πίτσα (που άλλην πιτσαρίαν) για ντελίβερι. Δεν φέρνουν απόδειξη, και χρεώνουν τεράστιο ποσό. Το παιδί που μας εφιλοξενούσεν έπιασεν τους τηλέφωνον τζαι εδικαιολογηθήκαν με το ότι "εχτυπήσαν καταλάθως μεγάλες πίτσες αντί μεσαίες" (παρόλο που όπως τα υπολογίσαμεν με τον κατάλογο τους, ούτε με την τιμή των μεγάλων δεν έφκαινεν τόσα) τζαι εφέραν πίσω τα ρέστα τζαι τη λάθος απόδειξη. Περιτό να πω ότι το παιδί είπε μας που πριν ότι τους έκαμεν ξανά παρατήρηση για το ότι δεν φέρνουν αποδείξεις. Τζαι διερωτούμαι τζι εγώ: Εν κανεί που εν φέρνεις απόδειξην, εν τζαι μεγάλη παραγγελία, άρα μάλλον θα μοιραστούν τον λογαριασμό τα πλάσματα, άρα θα αναρωτηθούν δεύτερην τζαι τρίτην φοράν πόσα ήταν η πίτσες τους, ήντα χρεώννεις τζαι πελλάρες τζαι πάεις να μας κλέψεις ρε χαντέ;;;;

Συμπέρασμαν: εν κάμνει η ελλάδα για διακοπές, Εν σhειρόττεροι τζαι που μας σε μερικά πράματα. Ανάθθεμαν την ώραν που θα πεις να πάω να ξεσκάσω, να περάσω λίον καλοτζαίριν ολάν, εξήκκον σου που θα σου σπάζουν τα νεύρα έτσι σκέδιον κάθε φοράν!

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Το κόλπον

Ξέρω ότι πλέον στην Ελλάδα το "κουβέρ" που χρέωναν στα εστιατόρια είναι παράνομο. Εθεωρείτουν σαν ένα αντίτιμο για τη θέση που απασχολούσες, το σερβίτσιο, το ψωμί. Αν κάμνω λάθος διορθώστε με.

Από τότε το «κόλπον» είναι να χρεώνουν το ψωμί. Μες στον τιμοκατάλογο γράφει κανονικά ΨΩΜΙ και την τιμή της μερίδας δίπλα.

Επήα να φάω σε μια ταβέρνα στο Πήλιο, και εκτός των άλλων προβλημάτων, στο λογαριασμό μας είχαν χρεώσει 1ευρώ το άτομο το ψωμί. Εν έθελα να κάμω ιστορίαν γιατί την προηγούμενη μέρα έκαμα ιστορίες σε ένα άλλο εστιατόριο στο Βόλο, τζαι εν ήθελα να κακοφανήσω/ κουράσω την παρέα. Τελικά επληρώσαμεν, τζαι έφερεν μας τα ρέστα. Τζαι σηκωνούμασεν να φύουμεν τζαι λαλώ της υπέυθυνης τζιαμέ «και παρεπιπτώντως το κουβέρ είναι παράνομο πλέον». Η απάντησή της ήταν «δεν είναι γι’ αυτό και το έχω και στην απόδειξη». Να σας πω δαμέ ότι πολλά εστιατόρια, συνήθως τα πιο «καλά» εστιατόρια, ούτε και πριν δεν εχρεώναν κουβέρ, φαντάζουμαι διότι δεν συνάδει με το ευρωπαϊκό τους προφίλ (που εξανακούσετε στον κόσμο να υπάρχει τούτη η χρέωση υπό τέθκοιαν μορφή;), αλλά το ψωμί σου/breadsticks σου/αλείμματα σου που σου φέρνουν ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΗΣΕΙΣ επλήρωννες το μες στην τιμή του φαγιού.

Τούτη η τύπισσα που λαλείτε, έδωσε μου αρχικά τούτην την απάντηση (τωρά κάθε επαγγελματίας στην Ελλάδα θεωρεί ότι έκαμεν το καθήκον του με το να σου δώσει απόδειξη, ότι έκαμεν κάτι πολλά ουάου, τζαι δεν μπορεί να έχεις κάποια άλλην «ιδιοτροπία» που το να απαιτήσεις απόδειξη). Εγώ απάντησα της λοιπόν ότι το ΨΩΜΙ που γράφει στην απόδειξη για να το δικαιολογήσει δεν το επαραγγείλαμεν, αλλά εφέραν μας το χωρίς να μας ρωτήσουν αν το θέλουμεν, χωρίς να το ζητήσουμε. Άρα εθεωρήσαμεν ότι είναι προσφορά του καταστήματος (έννα εν συμπεριλαμβανόμενον μες την τιμή του φαγιού μας). Τζαι να επιμένει τζαι να σhίζεται ότι «γιατί το φάγατε αφού δεν το παραγγείλατε;».

Τζαι να φωνάζει του άντρα της (;) συνυπέυθυνου να έρτει να με πείσει/βάλει στη θέση μου που της είπα ότι εν τω εθέλαμεν άρα εν μπορεί να μας το χρεώνει, ΜΕΤΑ που την επληρώσαμεν πάντα χωρίς να αφαιρέσουμε που μόνοι μας λεφτά ή κάτι τέθκοιον. Τζαι να τους λαλώ εμείς επληρώσαμεν, δεν το λέμε για να μας πείτε να μην το πληρώσουμε, αλλά δεν είναι σωστό, ούτε νόμιμο τούτο το πράμαν!

Φυσικά αποκλείεται να με ακούαν γιατί εμιλούσαν τζαι οι θκιό μαζίν, τζαι σαν εμιλούσα εγώ, τζαι το επιχείρημάν τους ήταν το «αν δεν το θέλατε ας το στέλνατε πίσω» τζαι το «άστην μωρέ, άμα είναι και 100% σίγουρη άστην να πούμε» τζαι το «πάντως πολύ καλά πρέπει να τα ξέρεις εσύ».

Χέμινγουεη, εγώ ήθελα να το πω κάπου, να ακούσω τις απόψεις σας για το όλον γεγονός και γενικότερα για το αν προτιμάτε να πληρώσετε τούτην την παράνομη χρέωση ή να φάτε κάπου που εν πιο ακριβά αλλά εν θα το δείχνουν τζιόλας με έτσι παράλογο τρόπο. Έννα το ελέετε εσείς ή έννα επληρώννετε τζαι να εφέφκετε χωρίς να πείτε τίποτε; Τζαι γιατί;

Καλές διακοπές σε όσους κάμνουν, πιο όμορφη καθημερινότητα και χαρούμενες αποδράσεις για όσους δεν διακοπεύουν εύχομαι.




(ορίστε, ορίστε, ορίστε (εδώ λέει ότι απαγορέυεται και το χάρτινο τραπεζομάντηλο), ορίστε και ορίστε. Δεν διαμαρτύρομαι μόνη μου, έλεος που πρέπει να χαλασουμε τη μέρα μας για μια μαλακία όμως πλέον!)