Ντραφτ

Let's pretend I'm not going through the worst days in my life in the past 3 years or so... Let's talk about something else.

Τα ντραφτς ξεκίνησαν ως σημειώσεις για ποστς. Να μην ξεχάσω να γράψω κάτι. Μετά έγιναν σημειώσεις για ποστ που δεν έγιναν ποτέ, είτε γιατί έτυχε κάτι άλλο, είτε γιατί για κάποιο λόγο δεν μου φαινόταν πλέον σημαντικό να γράψω για το συγκεκριμένο θέμα, είτε γιατί μίλησα για το θέμα σε κάποιον και πλέον δεν χρειαζόταν να γράψω γι'αυτό.
Κι εκεί είναι και ο λόγος που γράφω εγώ. Δεν γράφω για να ενημερώνω κάποιον για κάτι. Δεν γράφω για να προβληματίσω κάποιον για κάτι. Δεν γράφω για να διασκεδάσω κάποιον. Γράφω γιατί με βοηθά να γράφω, και ενίοτε να παίρνω απαντήσεις.
Έτσι, σιγά σιγά ξεκινήσα να γράφω μες στα νεύρα και δεν δημοσίευα γιατί ήξερα ότι δεν βγάζουν νόημα αυτά που γράφω, γιατί μακρηγορούσα, γιατί εξέθετα κάποιον, γιατί δεν "έκανε" να δημοσιεύσω-όπως αντιλαμβανόμουν ενώ έγραφα. Τελικά όμως βοηθούσε και μόνο το γράψιμο. Έκανε διαφορά.

Μετά είναι και τα κείμενα που έγραψα αλλά επειδή ήξερα ότι θέλουν editing, δεν δημοσίευσα ποτέ. Επειδή γράφω περισσότερο "εν βρασμώ" παρά προσχεδιασμένα, δεν μπορώ να ανεχτώ το editing στον εαυτό μου. Ούτε για ορθογραφικά, ούτε για στίξη, ούτε για συνοχή. Αν το διαβάσει κάποιος και μου υποδείξει λάθος, θα το διορθώσω, αλλά μέχρι εκεί. Να κάτσω να το ξαναδιαβάσω δεν υπάρχει περίπτωση. Ντρέπομαι, μαζεύομαι, καταλαβαίνω ότι "δεν κάμνω" για έτσι πράματα, και πάλι δεν δημοσιεύω.

Από τότε έχω μαζέψει πολλά, πάρα πολλά ντραφτς. Το μπλογκ είναι για τα ποστς. Τα ντραφτς είναι για τα ντραφτς. όπως είναι και το σημειωματάριο. Το οποίο έχω αφήσει τελευταία, τόσο πολύ που το είχα ξεχάσει, και χρειάστηκα να μου κάνει δώρο μια φίλη ένα, με σκοπό να γράφω μέσα, για να το θυμηθώ. Και κάποια στιγμή θα το ξαναρχίσω. Προς το παρόν θέλω να σβήνω χωρίς να πρέπει να διαβάσω. Και να γράψω χωρίς να ξεφυλλίσω τα προηγούμενα. Και το ντράφτινγκ βοηθά.

ΥΓ. Έπρεπε να δω τη λίστα με τα ποστς για να προσέξω τους τίτλους, αλλά εν πειράζει, έννε;