Αγαπητή αχάριστη.

Αγαπητή,

δεν ξέρω τι σε κάμνει να έχεις το θράσος που έχεις, να απαιτείς τα πράματα που απαιτείς.

απορώ σε ποιόν κόσμο ζεις όταν λες ότι μπορεί να φταίεις για την κατάστασή σου, αλλά φταιν οι άλλοι παραπάνω που δεν σου είπαν ότι κάτι κάμνεις λάθος.

Και εξηγούμαι:

Όταν εσύ η ίδια βλέπεις το λάθος, κατηγορείς τη φίλη σου που ενώ κανονίζετε να βρεθείτε κουβαλά το γκόμενο λες και δεν μπορεί να κάνει παρέα με άλλο κόσμο, και μετά με το που γκομενιάζεις (ή ούτε καν, απλά βρίσκεις κάποιον να σε ποσκολιεί) και αγνοείς τες φίλες σου παντελώς όχι μια αλλά δύο φορές, χρειάζεται να σου επισημάνω το λάθος;

Όταν εσύ η ίδια κάμνεις το λάθος μια φορά, και το βλέπεις και λες ότι το αναγνωρίζεις αλλά guess what...δεν φταις εσύ αλλά ο "γκόμενος" που δεν ήθελε τις φίλες σου, αλλά μετά κάμνεις το ίδιο με τον επόμενο γκόμενο, χρειάζεται να σου επισημάνω το λάθος;

Όταν σε καθίσκω κάτω τζαι λαλώ σου ότι ποτέ εν ψάχνεις τες φίλες σου, εν τες αναζητάς, ότι αν σε αγνοήσουν τζείνες εν θα τες γυρέψεις, τζαι λαλείς μου "εκάμαν μου το άλλες παρέες μου τζι εμένα πιο παλιά, τζαι εν μου άρεσκε τζαι γι'αυτό το κάμνω"-άρα αναγνωρίζεις πόσο άσχημο είναι τούτο που κάμνεις, τζαι εν κάμνεις κάτι για να το διορθώσεις, και πάλι στηρίζεσαι σε τζείνες να σε ψάξουν, να κάμουν σχέδια να βρεθείτε- εν για τούτο που λες ότι "κανένας εν ήρτε να μου πει ξέρεις τούτα που κάμνεις απλά εν μου αρέσκουν εμένα, ή κάτι τέτοιο;"

Όταν κάθεσαι τζαι θάφκεις τες φίλες σου μες στο μπλογκ σου για μια απλή διαφωνία που είχατε, τζαι κάθουνται τζαι λαλούν σου τα διώντας σου ευκαιρία να απολογηθείς, απλά να πεις μια γαμημένη συγγνώμη, και η δικαιολογία σου είναι "εν ήξερα ότι ήταν να το δείτε", τι άλλο επερίμενες για να καταλάβεις ότι είσαι κωλόφαρδη που τες έχεις κοντά σου;

Δαμέ μπορώ να μιλήσω για τες αμέτρητες ώρες που έφαα να σε συμβουλεύκω για τα προβλήματά σου τζαι μετά εμάθενα ότι μόνη σου επιστρέφεις σε τζείνα. Αλλά εν θα το κάμω γιατί έννα πεις ότι μετρώ τη φιλία μου, ότι θέλω οι φίλοι μου να κάμνουν ό,τι τους πω, πράμα που βρίσκω εξαιρετικά άδικο μετά που τον τρόπο που σου έδωσα όσα σου έδωσα. Γι'αυτό δεν θα το συζητήσω ούτε θα κρατήσω κακία για κάτι, ακριβώς επειδή δεν περιμένω οι φίλοι μου να κάμνουν ό,τι τους πω.

Μπορώ να μιλήσω για τις φορές που εκανονίσαμε να φκούμε έξω τζαι (επειδή σε ξέρω ευτυχώς εν υπολόγιζα πάνω σου) ελάλες μου ότι έβαλες τες πιζάμες σου μετά το μπάνιο τζαι έκατσες πας στον καναπέ τζαι εν έχεις όρεξη. Αλλά εν θα μιλήσω για τούτο γιατί εμπορούσα να σου κάμω αντίπεινα τζαι εν το έκαμα γιατί εν είμαι έτσι άνθρωπος.

Μπορώ να σου μιλήσω για τη φορά που με ρώτησες τι δώρο θέλω στα γενέθλιά μου, και σου είπα κάποια πράματα που θέλω, με κόστος από 5-6 ευρώ, και ουδέποτε μου έκαμες δώρο επειδή "ήταν εκτός του budget σου". εν θατο κάμω επειδή αποφάσισα ότι εν με κόφτει που εγώ έκαμνα σου δώρα, απλά πλέον όπως τα μετράς εσύ, έννα τα μετρώ κι εγώ επειδή αν δεν τα έχεις εσύ μια φορά, εγώ εν τα έχω 10 να μου περισσεύκουν.

Έτσι που λες, μπορείς να αγνοήσεις τις τελευταίες μου 3 παραγράφους, θεώρα ότι τις γράφω για τν τρίτο που τυχαίνει να διαβάζει τούτο το πράμα.

Όμως τζείνο για το οποίο ΘΕΛΩ να σου μιλήσω είναι το ότι ΚΑΠΩΣ πρέπει να μετρήσω τα υπέρ και τα κατά τούτης της σχέσης, της φιλίας που είχαμε.

Τζαι αναγκάζουμαι να ανατρέξω σε κάποια πράματα για να πάρω τζι εγώ μια απόφαση σχετικά με το εάν θα σου απαντήσω, και το εάν θα σου δώσω ξανά κάποια ευκαιρία. Τζαι εάν η απόφαση είναι να μεν σου δώσω ευκαιρία, πρέπει να αποφασίσω αν αξίζει τον κόπο και γιατί να σου τα πω τούτα ούλλα.

Έτσι, σε καθοδηγώ μες στες σκέψεις μου.

Δεδομένου του ότι τη ΜΙΑ και μοναδική φορά που ένιωσα ότι είχα ανάγκη ένα φίλο, ένα πλάσμα που να μπορώ να δω άμεσα, για μισή ώρα να νιώσω κι εγώ καλύτερα, είπες μου μια χαζή δικαιολογία και μετά έμαθα ότι επερίμενες γκόμενο δεν μου το είπες καν για δικαιολογία (γιατί προφανώς εν θα περίμενα να αγνοήσεις κάποιον που εκάλεσες, οποιοσδήποτε κι αν ήταν), δεν έχω λόγο να σε θέλω για φίλη.

Δεδομένου του ότι ακολουθάς με μόνο άμα κάμω κάτι που σου αρέσκει τζαι των δικαιολογιών σου για τις υπόλοιπες φορές, δεν έχω λόγο να σε θέλω για φίλη.

Δεδομένων των κουβέντων που επαναλαμβάνεις κάθε φορά σχεδόν που θα σε δω, που δεν είναι καν δικές σου κουβέντες, αλλά κουβέντες που ακούεις που αλλού, τζαι βαρκούμαι τες αφόρητα, δεν έχω λόγο να σε θέλω για φίλη.

Δεδομένου του ότι ήξερα πως τούτο το πραμα ήταν να συμβεί και απορούσα γιατί εν το καταλαβαίνεις ότι έννα συμβεί, πως έννα μείνεις μόνη σου γιατί τες 2 φίλες που είχες θκιώχνεις τες, εν μπορώ να σε λυπηθώ και να σε κάμνω παρέα επειδή σε λυπούμαι.

Γράφω σου τα τούτα ξέρωντας πως μπορεί και να μεν απευθύνεσουν ποτέ σε εμένα με το δικό σου κείμενο/παράπονο, και ελπίζω ότι όντως δεν απευθύνεσουν σε εμένα γιατί τούτο σημαίνει πως δεν με κατηγορείς ότι δεν σου είπα ποτέ τι κάμνεις λάθος, τζαι ότι συμβαίνει κάτι πιο λογικό που τούτο που κατάλαβα ότι συμβαίνει.
Αν όμως απευθύνεσαι σε εμένα, να καταλήξω στο ότι η απόφασή μου ήταν να σου τα πω με τούτον τον τρόπο αντί να σε δω face to face (γιατί δεν είμαι σε φάση να ακούσω τη δικαιολογία "εγώ σας είπα τελευταία να βρεθούμε" μετά από δεκάδες φορές που σου είπαμε εμείς συνεχόμενα, μετά που εσύ έφτασες στο σημείο να έχεις ανάγκη να έχεις φίλες), αντί να σου αφήσω ένα σχόλιο απλά (γιατί άμα εν θέλω που θέλω να αναπτύξω αποφεύγω τα σχόλια-σεντόνια), αντί να σιωπήσω και να σε αγνοήσω (γιατί έπρεπε να τα πω, διότι παλαβή εν είμαι, ασχέτως ότι μερικές φορές κάμνω την).
Τζαι επίσης απόφασή μου είναι ότι εν σου αξίζει άλλη ευκαιρία γιατί είσαι ένας άνθρωπος αχάριστος. Μόνο επήρες που μένα και ποτέ δεν έδωσες. Και ξαναεξηγούμαι ότι τα μετρώ εκ των υστέρων, αναγκαστικά, γιατί εν ο μόνος τρόπος να δω αν η λογική συμφωνεί με την καρδιά μου που λέει ότι δεν σε θέλει για φίλη.

Κι αν ένα πράμα θεωρώ χειρότερο που την υποκρισία, τούτο θα πρέπει να είναι η αχαριστία.

Λαλώ σου τα έτσι σκληρά και φαίνομαι άκαρδη αλλά αφού με το καλό που δοκίμασα τουλάχιστον 3 φορές δεν τα καταλάβεις, εν έχω άλλη λύση.

The end.