Είμαι άνθρωπος που μιλά. Γενικά εν μπορώ να θέλω να πω μια γνώμη μου και να μην την λέω. Χωρίς να σημαίνει πως λέω τις απόψεις μου για όλα και σε όλους. Κάποια πράματα ξέρω ότι δεν θέλω να τα μοιραστώ και περιμένω να δω κάποια πράματα πριν εκφραστώ.
Αλλά για πολλά περισσότερα θέματα έχω έντονη άποψη.
Γι'αυτό και δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν ακούν τι τους λες, που δεν δέχονται τι τους λες, που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, που κολλούν στις δικές τους εντυπώσεις και επιμένουν -όπως φαίνεται- απλά για να επιμένουν.
Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να πάρει ένα σχόλιο και να το σκεφτεί μόνος του και να αποφασίσει αν θα το κρατήσει ή όχι, αν θα επηρεάσει τις αποφάσεις του με κάποιο τρόπο αυτό που του λέει κάποιος τρίτος- κάποιος που δεν έχει λόγο να θέλει το κακό του- δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω παρά βλάκα. Και πραγματικά με κουράζει η συναναστροφή με τέτοιους ανθρώπους: Να σου τη λένε γιατί αποφάσισαν ότι δεν κάνεις αυτοκριτική (επειδή τους είπες κάτι που δεν ήθελαν να ακούσουν), και να ισχυρίζονται ότι αυτοί όλοι μέρα κάνουν αυτοκριτική. Μάνα μου, τι να σου κάμει η αυτοκριτική άμα είσαι μια μάζα ακατέργαστη; Τι να σου πει ο εαυτός σου που εν ακούει κανενός; Προτιμώ να μιλώ κι ας ζω με το βάρος του "I am so brutally honest".
Έχει τύχει να συζητώ για γεγονός με κάποιο άτομο και να αισθάνομαι ότι μιλώ με τοίχο. Πόσο μάλλον να τύχει να πρέπει να διαφωνήσω για κάτι που δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Ή ακόμα χειρότερα για κάτι που ΕΙΝΑΙ μαύρο ή άσπρο και είναι γεγονός και δεν ξέρω πώς γίνεται να το αμφισβητούν μετά από τόσες αποδείξεις.
Θα μου πεις ότι δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις από τους φίλους μου, και πρέπει να τους δέχομαι όπως είναι, με τα ελαττώματά τους, όπως με δέχονται κι αυτοί.
Και το σκέφτηκα πολλές φορές.
Αλλά αφού δεν βγάζω από το μυαλό μου ότι "ασ'τον, είναι βλάκας, και να του πεις αφού δεν θα ακούσει...", πώς να είμαι φίλος; Με το ζόρι, δεν γίνεται.
Εξάλλου, τι σχέση θα έχω με αυτό το άτομο;
Θα το κοροϊδεύω ουσιαστικά ότι έχει δίκαιο σε όλα, ότι το σύμπαν είναι εναντίον του, ότι όλοι όντως έχουν άδικο εκτός αυτόν, και από την άλλη όταν έχω εγώ κάτι θα λέω τα δικά μου προβλήματα και θα ακούω τα δίκια και τα άδικά μου από εκείνον;
Ακόμα κι αν μπορώ να ανεχτώ να "μου τη λέει" κάποιος που δεν δέχεται να του την πω εγώ, θα νιώθω τύψεις, ότι εκμεταλλεύομαι αυτό το πλάσμα να είναι εκεί όταν δεν είμαι καλά, και εγώ όταν δεν είναι καλά εκείνος, εγώ μαλακίζομαι. Φοβερή φιλία.
Γι'αυτό σου λέω. Μπορώ να ανεχτώ και ανέχομαι αρκετά πράγματα, και ξέρω ότι οι φίλοι μου ανέχονται αρκετά θέματα δικά μου, αλλά αυτό το έχω στην κατηγορία "ΠΟΤΕ".
Και σ' όποιον αρέσει.
Γιατί ευτυχώς έχω βρει κόσμο που το εκτιμά, που το θαυμάζει, που το χαίρεται αυτό το χαρακτηριστικό μου. Κι όσο κι αν μου κακοφαίνεται όταν μου λένε πράγματα που δεν μου αρέσουν, τα κρατώ, τα σκέφτομαι, τα συζητώ και αποφασίζω τι κρατώ, σε τι βαθμό και πώς επηρεάζομαι.
Και κάπως έτσι, δεν είμαι από τους πιο ξεροκέφαλους ανθρώπους που ξέρω.
Αλλά για πολλά περισσότερα θέματα έχω έντονη άποψη.
Γι'αυτό και δεν μπορώ να συναναστρέφομαι με ανθρώπους που δεν ακούν τι τους λες, που δεν δέχονται τι τους λες, που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα, που κολλούν στις δικές τους εντυπώσεις και επιμένουν -όπως φαίνεται- απλά για να επιμένουν.
Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να πάρει ένα σχόλιο και να το σκεφτεί μόνος του και να αποφασίσει αν θα το κρατήσει ή όχι, αν θα επηρεάσει τις αποφάσεις του με κάποιο τρόπο αυτό που του λέει κάποιος τρίτος- κάποιος που δεν έχει λόγο να θέλει το κακό του- δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω παρά βλάκα. Και πραγματικά με κουράζει η συναναστροφή με τέτοιους ανθρώπους: Να σου τη λένε γιατί αποφάσισαν ότι δεν κάνεις αυτοκριτική (επειδή τους είπες κάτι που δεν ήθελαν να ακούσουν), και να ισχυρίζονται ότι αυτοί όλοι μέρα κάνουν αυτοκριτική. Μάνα μου, τι να σου κάμει η αυτοκριτική άμα είσαι μια μάζα ακατέργαστη; Τι να σου πει ο εαυτός σου που εν ακούει κανενός; Προτιμώ να μιλώ κι ας ζω με το βάρος του "I am so brutally honest".
Έχει τύχει να συζητώ για γεγονός με κάποιο άτομο και να αισθάνομαι ότι μιλώ με τοίχο. Πόσο μάλλον να τύχει να πρέπει να διαφωνήσω για κάτι που δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Ή ακόμα χειρότερα για κάτι που ΕΙΝΑΙ μαύρο ή άσπρο και είναι γεγονός και δεν ξέρω πώς γίνεται να το αμφισβητούν μετά από τόσες αποδείξεις.
Θα μου πεις ότι δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις από τους φίλους μου, και πρέπει να τους δέχομαι όπως είναι, με τα ελαττώματά τους, όπως με δέχονται κι αυτοί.
Και το σκέφτηκα πολλές φορές.
Αλλά αφού δεν βγάζω από το μυαλό μου ότι "ασ'τον, είναι βλάκας, και να του πεις αφού δεν θα ακούσει...", πώς να είμαι φίλος; Με το ζόρι, δεν γίνεται.
Εξάλλου, τι σχέση θα έχω με αυτό το άτομο;
Θα το κοροϊδεύω ουσιαστικά ότι έχει δίκαιο σε όλα, ότι το σύμπαν είναι εναντίον του, ότι όλοι όντως έχουν άδικο εκτός αυτόν, και από την άλλη όταν έχω εγώ κάτι θα λέω τα δικά μου προβλήματα και θα ακούω τα δίκια και τα άδικά μου από εκείνον;
Ακόμα κι αν μπορώ να ανεχτώ να "μου τη λέει" κάποιος που δεν δέχεται να του την πω εγώ, θα νιώθω τύψεις, ότι εκμεταλλεύομαι αυτό το πλάσμα να είναι εκεί όταν δεν είμαι καλά, και εγώ όταν δεν είναι καλά εκείνος, εγώ μαλακίζομαι. Φοβερή φιλία.
Γι'αυτό σου λέω. Μπορώ να ανεχτώ και ανέχομαι αρκετά πράγματα, και ξέρω ότι οι φίλοι μου ανέχονται αρκετά θέματα δικά μου, αλλά αυτό το έχω στην κατηγορία "ΠΟΤΕ".
Και σ' όποιον αρέσει.
Γιατί ευτυχώς έχω βρει κόσμο που το εκτιμά, που το θαυμάζει, που το χαίρεται αυτό το χαρακτηριστικό μου. Κι όσο κι αν μου κακοφαίνεται όταν μου λένε πράγματα που δεν μου αρέσουν, τα κρατώ, τα σκέφτομαι, τα συζητώ και αποφασίζω τι κρατώ, σε τι βαθμό και πώς επηρεάζομαι.
Και κάπως έτσι, δεν είμαι από τους πιο ξεροκέφαλους ανθρώπους που ξέρω.
6 σχόλια:
"..είναι γεγονός και δεν ξέρω πώς γίνεται να το αμφισβητούν μετά από τόσες αποδείξεις." Σου παραθέτω ενα αρκετά βοηθητικό απόσπασμα που εξηγεί τον πιο πάνω παραλογισμό "ο απλός άνθρωπος είναι εξ ορισμού τόσο αναίσθητος απέναντι στα λογικά επιχειρήματα όσο και ένας άγριος βυθισμένος στην ανικανότητα της σκέψης.”Α.Σοπεναουερ
ρε δεν μπορώ καν να καταλάβω πώς γίνεται αυτό. είναι μάλλον ένα από τα θέματα για τα οποία είμαι στενόμυαλη.
Καλημέρα Moon μου! Κάπου διάβασα το πιο κάτω και τείνω να συμφωνήσω: ποτέ μην προσπαθήσεις να εξήγησεις στον "ηλίθιο" κάποια πράγματα είναι τοσο expert σε αυτό που πιθανότατα θα χάσεις και την μάχη στην συζήτηση! (δεν ξέρω αν είμαι κατανοητή!) Και ειδικά στην Κύπρο όπου ο μέσος κύπριος δεν έμαθε πότε να δέχεται τα λάθη του ή τουλάχιστον να δέχεται την απόψη του άλλου έστω και αν δεν συμφωνεί με τα δικά του δεδομένα! Φίλοι όμως είναι αυτοί που μπορούν να σεβαστούν και να ακούσουν την γνώμη σου, όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά παρεές που παιρνάμε καλά άλλα μέχρι έκει! Επολλολόησα! Φιλιά!
Κοίταξε ο καθένας μας ζει με τα ψέματα και με τις δικαιολογίες του και δεν αντέχουμε όλοι να μας τα διαλύουν όσο και να λέμε ότι εκτιμούμε την ειλικρίνια και θέλουμε πραγματικούς φίλους.Τουλάχιστον με τούτη τη στάση σου απλουστεύεις τη ζωή σου και έχεις γύρω σου ανθρώπους που σε εκτιμούν και τους εκτιμάς πραγματικά.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες/προγραφήσαντες,
Ποτέ μην τα βάζεις μʼ έναν ηλίθιο. Είναι βέβαιο ότι θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε νικήσει εκ πείρας. Για τους φίλους έχω την ίδιαν άποψη με σένα, χχχχ
Μα εν τούτο ακριβώς. Εν μπορώ να κάμνω ούτε καν παρέα με χαζά πλάσματα. ήντα παρέα να κάμω; Να πάω κάπου να μεν μου μιλούν, να μεν τους μιλώ, να μεν μπορώ να στηριχτώ πάνω τους σε κάτι; Καλύτερα τζαι μόνη μου!
Ίνα, τούτο που λες να το δεκτώ για κάποια πράματα που λόγω κάποιων καταστάσεων δεν είναι εύκολο να τα αντιληφθείς. Όχι όμως για πράματα τα οποία είναι γεγονότα-ναι ή όχι, μαύρο ή άσπρο. Άσε που και το άλλο μπάζει νερό, εν γίνεται να σου λεν τόσα άτομα ένα πράμα και να μην νοεί να το καταλάβεις. :/
Δημοσίευση σχολίου