Καλοκαιρινές διακοπές και άλλες ιστορίες (για αγρίους)

Πήγα διακοπές σε ένα χωριό της Πάφου, κι έμεινα σε ένα σπίτι της οικογένειας. Το σπίτι (και το χωριό λίγο πολύ) βρίσκεται στο τέλος του  κόσμου. Οδός χωράφια αριθμός αγκάθια. Αν δεις κάτω από 4 κατσαρίδες κάθε βράδυ, κάτι πάει λάθος. Γείτονες υπάρχουν, αλλά είναι οι λάθος γείτονες και στο λάθος τόπο. Και θα εξηγηθώ.
Το σπίτι είχε τόσα χρόνια μια όμορφη, απροσκοπτη θέα στη θάλασσα. Και ξαφνικά ο ένας γείτονας αποφάσισε να χτίσει έναν κουλλέ πάνω που το σπίτι του, μιαν κάμαρη, ίσα για να κόβει τη θέα.
Το κατάπιαμε.
Οι άλλοι γείτονες είναι αυτό που οι υπόλοιποι Κυπράιοι λέμε "σκουλλοπάφιτοι". Χώρκατοι, λογική που την γυρεύκεις στα έγκατα της γης. Δεν ξέρουν τι εστί τηλέφωνο, φκαίνουν και φωνάζουν όλη μέρα ο ένας του άλλου στα γύρω σπίτια, και συνομιλούν έτσι σκέδιο. Συμβιβαζόμαστε γιατί η συγκεκριμένη γειτόνισσα ποτίζει τους κήπους, βοηθά καμιά φορά που οι πτήσεις αναχώρησης είναι πρωινές και μπορεί να μείνουν ρούχα απλωμένα και να θέλουν μάζεμα, και αφού είναι όλη μέρα μες στες αυλάδες, το μάτι της παίζει, όποως και το αυτί της, ξέρουμε ότι "προσέχει" και το σπίτι.
Πάω λοιπόν εκεί, και τα τελευταία χρόνια παίρνω και το αυτοκίνητο του σπιτιού και αλωνίζω τον Ακάμα και κάμνω την όμορφη με το διπλοκάμπινο.
Πήγα που λέτε για καμιά 10ρια μέρες, και το τελευταίο βράδυ έβρασε το αυτοκίνητό μου, και δεν έβρισκα γιατί άρα έπρεπε να πάει με φορτηγό στη Λευκωσία, κι εγώ γύρισα με το διπλοκάμπινο. Κάποια στιγμή έπρεπε να επιστρέψω το αυτοκίνητο στην Πάφο όπως, οπότε κάποια πράγματα τα άφησα μες στο σπίτι (φαγητά, σεντόνια, σαμπουάν, τέτοια). Γυρνάω νια εβδομάδα μετά και βρίσκω το ψυγείο σβηστό και άδειο, και τα φαγητά που είχα εκτός ψυγείου να λείπουν. Επί 3 μέρες θυμόμουν πράγματα που είχα και τα έκλεψε η γειτόνισσα: 2 σακούλια κριθαράκι, μισό σακούλι μακαρόνια, βρώμη με κανέλα και σταφίδες, μύλο πιπεριού, κύμινο, κολοκυθόσπορο-ηλιόσπορο-κράνμπερις, σιρόπι για ροφήματα, μαρμελάδα, κονσέρβα με κόκκινα φασόλια, 3 μπουκάλια νερό, και ένα μεγάλο μπουκάλι σφραγισμένο που μπαίνει στο ψυγειάκι του νερού, χυμό, φυστικοβούτυρο, μπιφτέκια κοτόπουλο, μπιφτέκια λαχανικών, μπιφτέκια σπανάκι, κατεψυγμένες φράουλες, τυρί, βούτυρο, αναψυκτικά, tonic water, γάλα καρύδας με φράουλα.
Ερώτησα την κιόλας, και η απάντηση ήταν "είχες κάτι κρομμύκια κι ελύασιν, εβρωμήασιν". Ερώτησα την για τα υπόλοιπα: "Ε, πορεί να'ν τα μωρά μάνα μου ξέρω τζι εγιώνι νάμπον τούτα που μου λαλείς;".
Εντωμεταξύ σαν να μην έφτανε αυτό, άφησαν εκτός ψυγείου ΜΙΣΟ λεμόνι, ένα ανοιγμένο κουτί γάλα σόγιας, και ένα βαζάκι με λεμόνι και  μουστάρδα. Και βρώμησαν. Αυτά είναι οκ όμως, αφού πήραν τα κρεμμύδια (και ΟΛΑ τα άλλα).
Θέλω να σημειώσεις ότι το σπίτι ΕΧΕΙ κι άλλα πράγματα μέσα. Μπαχαρικά έχει. Δεν πήραν αυτά, πήραν μόνο τα δικά μου, που ήταν μέσα σε ένα κουτί, σε μια γωνιά της κουζίνας. Τα υπόλοιπα ανέγγιχτα. Και επειδή δεν ήταν ικανοποιημένοι με τα φαγητά μου, πήραν ΚΑΙ τα καλαμάκια μου (τα λεπτά, τα χοντρά για τα σμούδις τα άφησαν), ΚΑΙ τα κωλόχαρτα.
Η απάντησή τς σε όλα ήταν να μου δώσει 2 μπουκάλια νερό (μου είπε μόνη της ότι πήρε 3), και 20ευρώ στο χέρι (τα οποία θα πάρει πίσω- λες και όλα αυτά έκαναν 20ευρώ). Επίσης έκαμε μου παρατήρηση ότι δεν της είπα ότι θα γυρίσω, και ότι φεύγοντας έκλεισα το νερό που είχε ανοίξει να μας ποτίσει. Μετά αποφάσισε ότι δεν θα ξαναμπεί στο σπίτι (σημείωσε το σπίτι ΔΕΝ είναι δικό μου για να της πω τέτοιο πράμα).
Το επίσης γελοίο της υπόθεσης είναι ότι άφησε ΜΟΝΟ ότι δεν ήξερε τι είναι (κινόα και chia seeds) και τα μισά (βρώμη και σπόρια) τα τάισε στις κότες και στους παπαγάλους της- and i'm not even joking!!!
Τέσπα, 50ευρά χασουρα τώρα (μην πω και παραπάνω) μες στις ανεργίες και τις φτώχιες μας, αλλά δεν θα κλαίμε, απλά έμαθα το μάθημά μου και ΠΟΤΕ ξανά δεν αφήνω ούτε ψίχουλο στην χωρκάτα. Και άργησα μάλλον, αλλά θα το πω, πρώτη φορά στη ζωή μου: που να μεν τα σhέζει!