Το άκουγα το στο αυτοκίνητο, να πάιζει σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, πρώτη φορά έτυχε να το ακούσω στο ραδιόφωνο.
Ήθελα να το δυναμώσω κι από την άλλη όποτε περνούσα δίπλα από πεζούς το χαμήλωνα γιατί ντρεπόμουν. Μέχρι που έκανα τον συνειρμό που με έκανε να το αφήσω δυνατά και να γελώ σαν χαζό μόνη μου.
Tu vas et tu viens
Πάεις τζι έρκεσαι λαλεί.
Τζαι θυμίζει μου το ανέκδοτο:
Ο Πανίκκος (No offence Πανίκκο μας, έτσι μου είπαν, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της πραγματικότητας είναι τελείως συμπτωματική, αλήθεια εμπορούσα να βάλω άλλο όνομα που να εν τζι αλήθεια τζαι να έχουμε τζαι διπλωματικά επεισόδια, να γίνουμε Τέξα, να ζήσουμε Τρόμο και Παράνοια στο Λας Βέγκας-όξα έννεν έτσι που το λαλούσαν;) ήταν παρθένος. Οι κορούες του χωρκού του εφυλάουνταν, εν είχεν έτσι πράματα. Μιαν ημέρα πας στη συζήτηση με τους παρέες αποφάσισεν να πάει σε μιαν κυρίαν, επαγγελματίαν, να του μάθει 2 πράματα, να του φκάλει τζαι τον φόο του 2 σε 1, σωστές δουλειές, κομπλίτ, αφού ήταν ο μόνος που την παρέα που έκοψεν πίσω.
Ξεκινά που λέτε που το χωρκόν του, κατεβαίνει στην πόλην, πάει στην κυρίαν τζαι εξηγά της ότι θέλει οδηγίες, ότι εν εξανάκαμεν έτσι πράμαν τζαι θέλει να του μάθει.
Ξεκινά τζαι η κυρία λαλεί του να ξυντυθεί.
Ξυντύνεται ο Πανίκκος.
Νέφκει του να ππέσει πας στο κρεβάτι.
Ππέφτει ο Πανίκκος.
Ππέφτει τζαι η κυρία πουπάνω τζαι αρκέφκει τα δικά της, άμα εξεκίνησεν η κουβέντα να σάζει λαλεί του ε, τωρά έννα πηαίννεις τζαι νά 'ρεκσαι.
Τζαι απαντά της ο Πανίκκος "μα χαρκέσαι εν δαμέ το Πελέντριν;"
Εσπούρτησα μόνη μου αναγνώστη μου καλέ. Να σκέφτουμαι την Birkin να λαλεί του Serges να πηαίννεις τζαι νά 'ρκεσαι...έννεν λίο πράμα.
Άτε, αποσύρομαι, άκου το τζι εσύ τζαι φτιάχτου ξέρω ΄γω. Βάλλω σου τζαι πιο φιλική στο μάτι βερζιόν, να έχεις κι ένα κάποιο οπτικό ενδιαφέρον, γιατί είμαστε κοντά στο κοινό μας ρε γαμώτο!
Ερώτηση: τα "loins" εν τζείνο που λαλούμεν στην Κύπρο λούντζες; ("έδωκεν του μες στες λούντζες")
Ήθελα να το δυναμώσω κι από την άλλη όποτε περνούσα δίπλα από πεζούς το χαμήλωνα γιατί ντρεπόμουν. Μέχρι που έκανα τον συνειρμό που με έκανε να το αφήσω δυνατά και να γελώ σαν χαζό μόνη μου.
Tu vas et tu viens
Πάεις τζι έρκεσαι λαλεί.
Τζαι θυμίζει μου το ανέκδοτο:
Ο Πανίκκος (No offence Πανίκκο μας, έτσι μου είπαν, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της πραγματικότητας είναι τελείως συμπτωματική, αλήθεια εμπορούσα να βάλω άλλο όνομα που να εν τζι αλήθεια τζαι να έχουμε τζαι διπλωματικά επεισόδια, να γίνουμε Τέξα, να ζήσουμε Τρόμο και Παράνοια στο Λας Βέγκας-όξα έννεν έτσι που το λαλούσαν;) ήταν παρθένος. Οι κορούες του χωρκού του εφυλάουνταν, εν είχεν έτσι πράματα. Μιαν ημέρα πας στη συζήτηση με τους παρέες αποφάσισεν να πάει σε μιαν κυρίαν, επαγγελματίαν, να του μάθει 2 πράματα, να του φκάλει τζαι τον φόο του 2 σε 1, σωστές δουλειές, κομπλίτ, αφού ήταν ο μόνος που την παρέα που έκοψεν πίσω.
Ξεκινά που λέτε που το χωρκόν του, κατεβαίνει στην πόλην, πάει στην κυρίαν τζαι εξηγά της ότι θέλει οδηγίες, ότι εν εξανάκαμεν έτσι πράμαν τζαι θέλει να του μάθει.
Ξεκινά τζαι η κυρία λαλεί του να ξυντυθεί.
Ξυντύνεται ο Πανίκκος.
Νέφκει του να ππέσει πας στο κρεβάτι.
Ππέφτει ο Πανίκκος.
Ππέφτει τζαι η κυρία πουπάνω τζαι αρκέφκει τα δικά της, άμα εξεκίνησεν η κουβέντα να σάζει λαλεί του ε, τωρά έννα πηαίννεις τζαι νά 'ρεκσαι.
Τζαι απαντά της ο Πανίκκος "μα χαρκέσαι εν δαμέ το Πελέντριν;"
Εσπούρτησα μόνη μου αναγνώστη μου καλέ. Να σκέφτουμαι την Birkin να λαλεί του Serges να πηαίννεις τζαι νά 'ρκεσαι...έννεν λίο πράμα.
Άτε, αποσύρομαι, άκου το τζι εσύ τζαι φτιάχτου ξέρω ΄γω. Βάλλω σου τζαι πιο φιλική στο μάτι βερζιόν, να έχεις κι ένα κάποιο οπτικό ενδιαφέρον, γιατί είμαστε κοντά στο κοινό μας ρε γαμώτο!
Ερώτηση: τα "loins" εν τζείνο που λαλούμεν στην Κύπρο λούντζες; ("έδωκεν του μες στες λούντζες")
10 σχόλια:
Διακρίσεις προς το ελληνοφωνο κοινό!
Τι παίχτηκε με το Πελεντρι, δεν κατάλαβα!
Εθύμησες μου το τούτο:
Ζευγάρι που το Παραλίμνι την ώρα της 'πράξης':
Άνδρας: Εν να χύω εν να χύω!
Γυναίκα: Μα πού εν να χύεις να πάεις μάνα μου;;
Όπα όπα μισ, κάτσε να σου το χαλάσω με τις επεξηγήσεις: και καλά του λέει τώρα πρέπει να πηγαινοέρχεσαι. Αυτός νόμισε να πηγαινοέρχεται στο χωριό του (το Πέλέντρι), και της απάντησε "τι νομίζεις, ότι είναι κοντά το Πελέντρι;"
Ντουντ, Παφίτης με Παραλιμνίτισσα. Τζι εγώ εθυμήθηκα το τούτο μετά, μετά το άλλο με το "έμπην πίω", κλπ...
Κοίτα να δεις, αν εξαιρέσεις κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες, θα μπορούσα να είμαι ο συμπαθής Πελενδρίτης.
Πανίκο, λεπτομέρειες being ότι εν είσαι που το Πελέντρι, φαντάζουμαι; :p
έχω και εγώ ένα άσχετο αν το πω???
χαχα-αυτό έχω να πω
αμαδρυάδα, όλα δεκτά!
μπέα, δεν ξέρω αν είναι ειρωνικό, απλά έπιασε με σε φάση που εσχόλανα, ήμουν κουρασμένη, είχα πολλά στο μυαλό μου τζαι εκατέληξα να χαχανίζω. εν νευρικό, έννεν απαραίτητο να εν όντως αστείο. :p
οκ εν ξιμαρισμένο εν τζιαι περιμένετε τίποτε άλλο που εμένα(επίσης μεν το πάρετε ρατσιστικα κλπ κλπ απλά είναι ένα ανέκδοτο).
Ήταν δυο στρατιώτες στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Μια μέρα λοιπόν φωνάζει ο Έλληνας τον Αλβανό και του λέει:
- Ε φίλε ξέρεις την Ελένη;
- Ποια Ελένη;
- Την π**τσα μου την καυλωμένη, απάντησε ο Έλληνας και άρχισε να γελάει.
Την επόμενη μέρα φωνάζει πάλι ο Έλληνας τον Αλβανό και του λέει:
- Ε φίλε ξέρεις την Ελένη;
- Ποια Ελένη;
- Την π**τσα μου την καυλωμένη, είπε πάλι ο Έλληνας και άρχισε να γελάει!
Αυτό γινόταν κάθε μέρα για μια εβδομάδα. Νευριασμένος ο Αλβανός πήγε σε έναν φίλο και του λέει:
- Ρε συ είναι ένας μαλάκας Έλληνας στα σύνορα και μου λέει κάθε μέρα: "ξέρεις την Ελένη;" του λέω εγώ: "Ποια Ελένη;" και μου λέει: "την π**τσα μου την καυλωμένη".
- Ε εσύ πες του: "ξέρεις τον Ηλία;" θα σου πει: "Ποιον Ηλία;" και θα του πεις "Τον π**τσο μου τον καρχαρία"
Την επόμενη μέρα πάει λοιπόν ο Αλβανός και φωνάζει τον Έλληνα:
- Ε φίλε ξέρεις τον Ηλία;
- Ποιον Ηλία τον αδερφό της Ελένης;
- Ποιας Ελένης;
Το υπόλοιπο δικό σας, φιλιααααααααα
χαχαχαχαχα ρε Άμυ εξανάκουσα το αλλά εν είχε κολλήσει! λοοοοολ!
Δημοσίευση σχολίου