Time Out.

Δευτέρα βράδυ. Σχολνάς και μαυρίζει η ψυχή σου γιατί έχει ήδη βραδιάσει.
Θυμάσαι τα σχέδια για έξοδο το βράδυ, για ανελέητο κλάμπινγκ και κατανάλωση αλκοόλης, που ΕΣΥ κανόνισες.
Και λες οκ, θα ξαπλώσω λίγο, θα κάνω κέφι όταν ξεκουραστώ.
Και ξαπλώνεις και τρομάζεις να κοιμηθείς γιατί νιώθεις τόσο τέζα που λες αν κοιμηθώ θα ξυπνήσω Τετάρτη για να πάω δουλειά και μόνο.
Και απλά ξαπλώνεις και βλέπεις επεισόδια από σειρά.

Κι εκεί που σε πιάνει το τι θα κάνω τώρα που είμαι τόσο κουρασμένη και πρέπει να βγω, ξεκινά το κλάμα.
Αυτό που δεν σου φταίει τίποτα και όλα σου φταίνε, που θες να μείνεις μόνος σου, που δεν θέλεις να σε αγγίζει κανείς, που είναι όλα μάταια αλλά δεν σκέφτηκες κάτι, που σε πνίγει το δίκαιο χωρίς να έχεις μιλήσει με κάποιον για να σε αδικήσει.

Και χτυπά το τηλέφωνο κι απαντάς κλαμένος, κι άντε να εξηγήσεις πως δεν έχεις τίποτε και να σε πιστέψουν. Να σηκώνονται να έρχονται σπίτι σου να σε βγάλουν να πάτε για ένα φαγάκι και να τους διώχνεις.

Έκκληση για βοήθειας σε αμέτοχο πλάσμα, και λογικό: "Δεν είναι νορμάλ να είμαι στο κρεβάτι και στη σκέψη ότι έχω να βγω να λούζομαι στο κλάμα, ε;"

Και ευτυχώς με σπρώχνει να μπω να λουστώ, να ντυθώ. Αποφασίζω ότι θα πάω πίτσα γιατί θέλω κάτι ζεστό και τυρένιο και λιπαρό και γλυκό και καυτερό, και "διατάζω" να μου παραγγείλουν. Η μάνα μου έχει μπει στο νόημα γιατί αποπειράνθηκε να με αγκαλιάσει όταν με είδε να κλαίω, και της είπα ότι δεν θέλω να με αγγίζει κανείς.

Τυρί, ζαμπόν, καλαμπόκι, ανανάς, τσίλι.

Και πάμε:

Μπάνιο
Πίτσα
Κότσος βρεγμένο μαλλί.
Φακοί.
Μαύρα ρούχα, άνετα παπούτσια.
Κόκκινο κραγιόν.

Τζιν
Βότκα.
Βότκα.
Βότκα.
Πολλή βότκα.

Γνωστός, 2 γνωστοί, 3.
Χαιρετώ.
Σταματώ να χαιρετώ γνωστούς.

Χορός, χορός, παραπάνω χορός.
Θα μπορούσε να ήταν παραπάνω ο χορός. Αλλά δεν αποφασίζω τη μουσική.

Πίστα, γνωρίζω γκομενάκι. Θηλυκό. Χαζοχορεύουμε.
Πίσω στην παρέα.
Ο τύπος που μου μίλησε πριν και τον αγνόησα έχει επίσης γυρίσει κοντά μας και χορεύει μαζί μας.
Πληρώνουμε και πριν φύγουμε ρωτάω το όνομά του και αν θα οδηγήσει.
Δεν απαντά, λέει ότι δεν είναι πίτα.
Συστήνομαι, κάνω να φύγω.

Περνώ να χαιρετίσω 2 ακόμα γνωστούς.
Περνά άγνωστος και μου δίνει χέρι. "Χορεύεις τέλεια, ήμουν στο μπαρ δίπλα σου"
Γελώ, σόρυ δεν σε είδα, αλλά σου αφιερώνω τα μουβς της επόμενης ξεσάλας.

Βγαίνω έξω να βρω την παρέα. Είναι στα σκαλιά με τον τύπο που είπα ότι δεν είναι σε θέση να οδηγήσει. Λέμε μαλακίες αβέρτα.
Βγαίνει κόσμος και λένε ότι θα πάνε τραίνο. Ρωτώ αν έχουν time travelling machine. "Απ'ολα έχω. Και time travelling machine έχω, και κόκα πάνω στο ταμπλό έχω..."
- Στο ταμπλό του time travelling machine; Ή του αυτοκινήτου;
-Όχι είναι δύο διαφορετικές ιστορίες.
Βγαίνει ο φίλος του. Τον ρωτώ για το τραίνο. Μας προσκαλούν Αρνούμαι, και ρωτώ το όνομά του δεύτερου. Μου λέει σε ξέρω. Έχεις την τάδε αδερφή. Θυμάμαι ότι μια φορά του τράβηξα το σώβρακο πάνω από το παντελόνι. Λέει ότι ο πρώτος δεν έχει κόκα στα αλήθεια. Θυμάται ότι μια φορά του φώναζα στο δρόμο και κουτούλησε σε ένα στύλο.
Γελάμε.

Γνωρίζουμε 2 κοπέλες. Φωνάζουν τον πίτα φίλο με άλλο όνομα. Επειδή έτσι τους βγαίνει. Δικές μου είναι. Σαλεμένες σαν εμένα.
Ανταλλάζουμε ονόματα στο fb και με το που ξυπνάμε κανονίζουμε επόμενη έξοδο.
Λες;

Αφού

Και στην τελική γιατί πληγώθηκες;
Αφού το είχατε συμφωνήσει πως είστε μαζί μέχρι.

Ριζότο της αγάπης

Εδώ και καιρό έχω τη συνταγή στα χέρια μου και διστάζω να δοκιμάσω να τη φτιάξω.
Και το βασικό κόνσεπτ άγνωστο σε μένα, και με το υλικό δεν είχα καμία σχέση μέχρι τώρα αφού ό,τι δοκίμασα ήταν αποτυχία.
Απόψε είχα όρεξη, και τα υλικά. Και η μάνα μου θα έφτιαχνε πέστο οπότε είπα το πολύ να φάνε εκείνοι το δικό μου φαΐ, κι εγώ το πέστο τους.

Final look

Υλικά:
3 βρασμένα πατζάρια
1 μέτριο κρεμμύδι, ψιλοκομένο
2-3 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομένες
2 κουταλιές ελαιόλαδο
1 ποτήρι ρύζι για ριζότο
150ml λευκό κρασί
700ml νερό
1 κύβο λαχανικών
τριμμένη παρμεζάνα

κρεμμύδι- σκόρδο-κρασί

Ρύζι για ριζότο

Εκτέλεση:
Σε ένα μπλέντερ λιώσε το ένα πατζάρι, θέλουμε να γίνει πολτός.
Κόψε τα υπόλοιπα πατζάρια σε κομματάκια.
Σώταρε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι και το σκόρδο μέχρι να γίνουν διάφανα.
Πρόσθεσε το ρύζι και ανακάτεψε μέχρι να πάει παντού το ελαιόλαδο.

Πριν προσθέσουμε το κρασί

Πρόσθεσε το κρασί, χαμήλωσε τη φωτιά και περίμενε να απορροφηθεί όλο, για 3 περίπου λεπτά.
Πρόσθεσε το ζωμό (καλύτερα να είναι ήδη λιωμένος) και το νερό.

Μετά το κρασί και το 1 ποτήρι νερό με ζωμό.

Ανακάτευε και σκέπασε την κατσαρόλα μέχρι να τραβήξει όλο το νερό το ρύζι. (Εγώ δεν έβαλα όλο το νερό από την αρχή αλλά πρόσθετα για να δω περίπου πόσο θα πάρει το ρύζι μου).
Όταν δείτε να μην απορροφά άλλο νερό και είναι ψημένο αν το δοκιμάσετε, προσθέστε τον πολτό πατζαριου και τα κομματάκια. Αν θέλετε σε αυτό το σημείο μπορείτε να προσθέσετε και 2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα για καλύτερη υφή και πιο έντονο άρωμα.

Σερβίρετε με λίγο φρεσκοτριμένο πιπέρι, και λίγη τριμένη παρμεζάνα από πάνω.


Την πρώτη φορά που το δοκίμασα, είχα λίγο ψημένο καρότο και κολοκυθάκι οπότε έβαλα μόνο ένα πατζάρι και πρόσθεσα αυτά, άρα μπορείτε να κάνετε τους δικούς σας συνδυσασμούς.

Το είδα και το ερωτεύτηκα, αποφάσισα ότι αν ποτέ γιορτάζω Αγ. Βαλεντίνου, επέτειο ή κάτι τέτοιο θα το φτιάξω. Είναι ροζ και εύκολο και καθαρό στο φάγωμα.



Το βράδυ έβαλα γάλα και τριαντάφυλλο να πιώ. Με είδε η μάνα μου κάπως (γιατί δεν έπινα τριαντάφυλλο μέχρι τα 28 μου μάλλον) και της είπα ότι θα τρώω ροζ φαγητά μόνο τώρα. Νομίζω τρόμαξε λίγο. :)

Ξέρεις την;

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που ξενυχτά ώσπου να έρτεις σπίτι που την έξοδο όταν είσαι ακόμα ανήλικο;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζείνη τη μάνα που έρκεται να σε πιάσει που το κλαμπ;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που σου λαλεί ξύπνα με άμα έρτεις πίσω;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που φεύκεις για σπουδές τζι έρκεται μαζί σου να σου καθαρίσει/ψουμνίσει/συσταρίσει το σπίτι;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που έρκεται να σε δει όσο λείπεις για σπουδές επειδή εν ήσουν καλά;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που που σε ψάχνει κάθε μέρα άμα λείπεις;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που έχει έννοια το τηλέφωνο της μήπως την ψάξεις γιατί σου έτυχε κάτι;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που ξέρει πότε δίνεις εξετάσεις;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που ξέρει πότε ξενύχτησες στο διάβασμα;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που έχει έννοια να σε ξυπνήσει να πάεις στην εξέτασή σου;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που σε ρωτά πώς τα επήες μετά που κάθε εξέταση;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που σου τηλεφωνά μπας και χάσεις τη πτήση σου;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που τη μέρα που έρκεσαι εφρόντισε να σου μαειρέψει το φαΐ που πεθύμησες;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που άμα της ζητήσεις να πάτε κάπου μαζί στον ελεύθερο της χρόνο θυμάται τζαι εν την γυρεύκεις την ώρα του ραντεβού σας τζαι να σου λαλεί είμαι στην γειτόνισσα;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που ξέρει ότι εν έχεις αυτοκίνητο, τζαι έννα έρτει να σε πιάσει που τη δουλειά τζαι ξεχάνει σε μες στην κρυάδα τζαι τη βροχή;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που μπορείς μαζί της να κάμεις μια πιο βαθιά τζαι λογική συζήτηση;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που μαζί της μπορείς να είσαι ο εαυτός σου επειδή εν θα σε κάμει ειρωνικό σχόλιο ποτζείνα που (θα έπρεπε να) ξέρει ότι σε ενοχλούν;

Εγώ ακουστά.

Ξέρεις την τζέινη τη μάνα που μαζί της μπορείς να μιλήσεις για ένα ουσιαστικό θέμα επειδή θωρεί σε τζαι ξέρει αυτόματα ότι εν είσαι καλά;

Εγώ ακουστά.

Η αρφή μου μπορεί να την ξέρει λίο καλύτερα όμως.

Τζαι πονεί διπλά τούτο.

Κουμάριν

Νομίζω ένα που τα πράματα για τα οποία νιώθω πιο έντονα, είναι το κουμάριν. Τζαι εν μιλώ μόνο για τον εθισμό στο κουμάρι. Μιλώ για οποιονδήποτε παίζει στοιχήματα. Ακόμα τζι αν εν κάθε μουντιάλ, ακόμα τζι αν εν όποτε τον κουρτίσουν.
Μισώ το. Ναι, ελέγχεις το, εγώ μισώ το.

Δεν είχαμε ποτέ θέμα μες στην οικογένεια ή στο φιλικό περιβάλλον, τζαι δεν ξέρω πώς μου καλλιεργήθηκε τόσο έντονα τούτο το συναίσθημα, δεν μπορώ να το δικαιολογήσω κάπως, δεν είναι λογικό γιατί όπως είπα δεν μιλώ μόνο για εθισμό.

Όποτε ακούσω στην τηλεόραση για τέτοια πράματα, όποτε παίζει ταινία με στόρι για τέτοιο θέμα, όποτε μου μιλήσει κάποιος γνωστός μου για καμιά ιστορία περί τούτου, όποτε κάποιο κοντινό μου άτομο μου πει ότι έπαιξε στοίχημα, νιώθω τα αγγεία μου στη βάση του εγκεφάλου να συστέλλονται που τα νεύρα μου τζαι να φτάνω ένα βήμα πιο κοντά στο εγκεφαλικό, να φκαίνει η πίεση μου, κάτι.

Σημείωσε ότι ο παπάς μου δεν ήταν ποτέ ο τύπος που θα κάτσει να δει μάππα, θα κατεβεί στο γήπεδο, ούτε καν ήταν με ομάδα όταν ήταν μιτσής μέχρι που τον αναγκάσαν οι συμμαθητές του να πει ότι εν με κάποια ομάδα τζαι εδιάλεξε τζαι είπε τζι εκόλλησε.
Σημείωσε ότι μένω 5 λεπτά με το ποδήλατο από τον Ιππόδρομο και ο μόνος λόγος που ξέρω πού είναι επειδή βρωμεί άμα περνώ που έξω.
Σημείωσε ότι η μάνα μου για κάποια περίοδο επαίζαν λόττο με τες φίλες της μια φορά τη βδομάδα τζαι εβάλλαν που 1 λίρα τζαι τα μισά εφυλάαν τα για να κάμουν ένα δώρο σε ένα ίδρυμα τα Χριστούγεννα. Τζαι τούτη ήταν ούλλη η σχέση μας με τα τυχερά παιχνίδια.
Σημείωσε ότι δεν ξέρω πώς παίζεις λόττο, τζόκερ, κίνο ή δεν ξέρω τι άλλη χαζομάρα υπάρχει.
Επίσης δεν ξέρω τι σημαίνει το X ή κάτι που βάλλουν στα στοιχήματα της μάππας. (Βάλλουν έννε, έντζαι εφαντάστηκα το!)

Παραμονή πρωτοχρονιάς παίζουν με το ζόρι κανένα χαρτί έτσι για το έθιμο τζαι βαρκούνται τζαι παρετούν. Τα ξεδέρφια ποτέ δεν παίζουμε. Η γιαγιά μου δεν έπαιζεν χαρτιά. Πιλόττα, μπιρίμπα, πόκερ, μπριτζ, ποκεριζέ (εν άλλο που το πόκερ, έννε;) ξέρω τα μόνο στο όνομα.

Ακούω κάποιον να μιλά για στοιχήματα. Αν του μιλώ, έννα πω τη γνώμη μου, εν μπορώ να κρατηθώ. Αν δεν του μιλώ καν, στην καλύτερη έννα τον αγνοήσω τουλάχιστον ώσπου να αλλάξει θέμα, και μετά για πάντα. Χάννεις πόντους, πέφτεις που τα μάθκια μου, που την υπόληψη μου, πώς να το πω;

Απλά βρίσκω το πολλά άσκοπο, χωρκάτικο, σπάταλο να παίζεις στοιχήματα. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, απλά νιώθω πολλά έντονα τούτο το πράμα.
WTF?

I love you (me neither)

Το άκουγα το στο αυτοκίνητο, να πάιζει σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό, πρώτη φορά έτυχε να το ακούσω στο ραδιόφωνο.
Ήθελα να το δυναμώσω κι από την άλλη όποτε περνούσα δίπλα από πεζούς το χαμήλωνα γιατί ντρεπόμουν. Μέχρι που έκανα τον συνειρμό που με έκανε να το αφήσω δυνατά και να γελώ σαν χαζό μόνη μου.

Tu vas et tu viens

Πάεις τζι έρκεσαι λαλεί.

Τζαι θυμίζει μου το ανέκδοτο:

Ο Πανίκκος (No offence Πανίκκο μας, έτσι μου είπαν, οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις της πραγματικότητας είναι τελείως συμπτωματική, αλήθεια εμπορούσα να βάλω άλλο όνομα που να εν τζι αλήθεια τζαι να έχουμε τζαι διπλωματικά επεισόδια, να γίνουμε Τέξα, να ζήσουμε Τρόμο και Παράνοια στο Λας Βέγκας-όξα έννεν έτσι που το λαλούσαν;) ήταν παρθένος. Οι κορούες του χωρκού του εφυλάουνταν, εν είχεν έτσι πράματα. Μιαν ημέρα πας στη συζήτηση με τους παρέες αποφάσισεν να πάει σε μιαν κυρίαν, επαγγελματίαν, να του μάθει 2 πράματα, να του φκάλει τζαι τον φόο του 2 σε 1, σωστές δουλειές, κομπλίτ, αφού ήταν ο μόνος που την παρέα που έκοψεν πίσω.
Ξεκινά που λέτε που το χωρκόν του, κατεβαίνει στην πόλην, πάει στην κυρίαν τζαι εξηγά της ότι θέλει οδηγίες, ότι εν εξανάκαμεν έτσι πράμαν τζαι θέλει να του μάθει.
Ξεκινά τζαι η κυρία λαλεί του να ξυντυθεί.
Ξυντύνεται ο Πανίκκος.
Νέφκει του να ππέσει πας στο κρεβάτι.
Ππέφτει ο Πανίκκος.
Ππέφτει τζαι η κυρία πουπάνω τζαι αρκέφκει τα δικά της, άμα εξεκίνησεν η κουβέντα να σάζει λαλεί του ε, τωρά έννα πηαίννεις τζαι νά 'ρεκσαι.
Τζαι απαντά της ο Πανίκκος "μα χαρκέσαι εν δαμέ το Πελέντριν;"

Εσπούρτησα μόνη μου αναγνώστη μου καλέ. Να σκέφτουμαι την Birkin να λαλεί του Serges να πηαίννεις τζαι νά 'ρκεσαι...έννεν λίο πράμα.

Άτε, αποσύρομαι, άκου το τζι εσύ τζαι φτιάχτου ξέρω ΄γω. Βάλλω σου τζαι πιο φιλική στο μάτι βερζιόν, να έχεις κι ένα κάποιο οπτικό ενδιαφέρον, γιατί είμαστε κοντά στο κοινό μας ρε γαμώτο!




Ερώτηση: τα "loins" εν τζείνο που λαλούμεν στην Κύπρο λούντζες; ("έδωκεν του μες στες λούντζες")

California Dreamin'

Χτες βγήκαμε παρέα 7 άτομα για φαγητό. Οι 4 σίγουρα φορούσαμε ζακέτες.
Το οποίο σημαίνει ότι χειμωνιάζει, άρα δικαίως (για τα προσωπικά μου δεδομένα) με έχει πιάσει ένα κάτι, ένα σφίξιμο, ένα μάζεμα, δεν ξέρω πώς να το πω τελικά.

Προσπαθώ να βρω τρόπους να σκέφτομαι θετικά, να αποφασίσω πού θα εστιάσω για να μείνω αισιόδοξη και να μην σαπίσω πάλι μες στο χειμώνα.
Είπα ότι θα ξεκινήσω ένα μικρό challenge να φτιάχνω a cake a month. Δεν έχω κάτσει να μαζέψω ακόμα υλικό, αλλά νομίζω ότι είναι καλή ιδέα. Δεν έχω ιδέα από γλυκά φούρνου (φαντάσου ότι έφτιαξα μια φορά στη ζωή μου, πέρσι carrot cake, και μια φορά επίσης πέρσι μια τούρτα για ένα γενέθλιο, κι αυτά με βοήθεια και καθοδήγηση μάνας για να μην βγουν επικά φέηλ), και η μαγειρική (ή η ζαχαροπλαστική) μου δίνουν πάντα αυτό που έλεγε η γιαγιά μου "a sense of accomplishment". Που όσο και να πεις, μπουστάρει λίγο η διάθεση, και μυρίζει και το σπίτι όμορφα, και μου δίνει και λίγη παραπάνω όρεξη να την βγάζω στο σπίτι με παρέα και να μην μιζεριάζω μόνη μου όταν δεν βγαίνω.
Και είπα ότι θα προσπαθήσω να κανονίσω μαζώξεις σπιτικές για κρασί ή για τσάι.

Είπα ότι θα προσπαθήσω να μαζευτώ λίγο οικονομικά για να αναλάβω κάποιες επιπλέον υποχρεώσεις μου, επιτέλους. Κι ΑΝ πάει καλά το "μάζεμα" να δούμε αν μένει κάτι για λίγες χειμερινές διακοπές.

Το άλλο που σκέφτομαι ότι θα μου άρεσε να κάνω είναι να βολτάρω σε ό,τι μουσεία και ιδρύματα έχουμε, σε εκδηλώσεις, και να βγω λίγο από τα συνηθισμένα μου. Εντάξει, όχι ότι θα με κρατήσει πολύ καιρό μπίζι αυτό, αλλά 3-4-5 Σάββατα δεν θα κάτσουν;

Έχω αυξήσει το μπαλέτο σε 2 μαθήματα τη βδομάδα, το ένα είναι Σάββατο πρωί άρα θα ξυπνώ τα Σάββατα και δεν θα κάθομαι στο κρεβάτι τη μισή μέρα, κάτι είναι κι αυτό.

Αυτά σκέφτομαι για να ξεχειμωνιάσω τέλοσπαντων, εύκολα πράματα όλα, ευχάριστα, και απλά ΕΛΠΙΖΩ να προλάβω τo SAD φέτος και να μην με προλάβει αυτό.

Mental Clutter

Με τούτα και με εκείνα δεν μάθαμε ποτέ πώς απαντάς στο "είσαι όμορφη".

In between

Ξυπνάς μες στη νύχτα από ένα εφιάλτη. Πάει πολύς καιρός να σου συμβεί κάτι τέτοιο.
Μένεις λίγη ώρα μισοξύπνιος, και κάνεις άλλες σκέψεις, δυσάρεστες.
Παίρνεις το κινητό, στέλνεις ένα μήνυμα "φοβάμαι" στο πρώτο πλάσμα που βρίσκεις, και κάθεσαι στο κρεβάτι.
Σκέφτεσαι λίγο το όνειρο και αποφασίζεις ότι φταίει το τελευταίο επεισόδιο της σειράς που έβλεπες μόλις πριν κοιμηθείς για αυτά που είδες.
Δεν θέλεις να κάνεις συζήτηση για τις άλλες σκέψεις. Όχι πριν το "συζητήσεις" λίγο με τον εαυτό σου.
Φτιάχνεις ένα χαμομήλι (τι μαλακία αυτό με το "φτιάχνω χαμομήλι, λες και είμαι ο θεός. Tσάι χαμομήλι πες, μαλάκα, κι ας είναι αφέψημα η σωστή λέξη) και κάθεσαι μες στο κρεβάτι και το πίνεις κοιτώντας λίγο τον καθρέφτη απέναντι, λίγο το παράθυρο, λίγο το ταβάνι, λίγο τα σεντόνια.

Ασύνειδα, αφού το μυαλό είναι αλλού.

Κοιμάσαι, και το πρωί θυμάσαι ότι έμεινες ξύπνιος για κάποια ώρα, ότι ένιωθες φόβο. Λίγο από το όνειρο, περισσότερο απ'τις σκέψεις. Αλλά ούτε το όνειρο, ούτε τις σκέψεις θυμάσαι. Παρακαλείς να είχες πει κάτι στο μήνυμα, απλά για να θυμηθείς.

Δεν βαριέσαι, χαζομάρες θα ήταν.