Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Restart?

Με βλέπεις να γελώ, αλλά με όποιον μιλώ χωρίς να με κοιτά, κλαίω.
Με ακούς να φωνάζω, να θυμώνω, και νομίζεις πως ξέρεις τι γίνεται μέσα μου.
Με λες δυναμική, όμως απλά προσπαθώ να σκέφτομαι λογικά, τι είναι καλύτερο.
Κι όταν παίζω εκτός έδρας είμαι χαμένη εντελώς, αλλά μερικές φορές μ'αρέσει.

Τελευταία νιώθω να μου γλιστρώ, να μου φεύγω πάλι. Να με χάνω.
Με πιάνω να μιλώ με συνεργάτες, και να μιμούμαι τη φωνή τους και τον τρόπο που μιλούν.
Σαν να κοροϊδεύω, except I don't.
Το κάνω χωρίς να το συνειδητοποιήσω, μέχρι να είναι αργά.

Χρειάζομαι επανεκκίνηση κι εγώ.



11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θέλεις λλία ψυχικά αποθέματα και νιώθω από αυτά που λαλείς ότι πιστεύεις ότι εν τα έχεις (μπορεί να το αντιλήφθηκα και λάθος). Κάπου όμως μέσα σου να ξέρεις ότι υπάρχουν νΜουν μου και ότι σιφά σιγά εννα γίνεις boost και εννα ξεκινήσεις την πορεία που εσύ θέλεις. Να θυμάσαι ότι εσύ βαστ'ας το μαχαίρι εσύ και το ψουμί

Moonlight είπε...

Αμαδρυάδα, απλά εν κουραστικό να νιώθεις αλλιώς, να προσπαθείς για ΣΕΝΑ να σε πείσεις ότι είσαι καλά, και στο τέλος απλά να θεωρούν οι άλλοι ότι είσαι καλά, ότι είσαι δυνατός, ότι ξεπερνάς τα ούλλα. :/ Αναθεωρείς τελικά αν εν καλή η τακτική τούτη ή όχι.

Ina είπε...

Δικαιούσε να μην είσαι καλά και να μην προσπαθείς να σε πείσεις για το αντίθετο.Επίσης δικαιούσε να κάνεις και κανένα διάλειμμα μέσα-μέσα.

Ωραία η ιδέα σου για επανεκκίνηση και πάει και με την εποχή.
xxxx

Moonlight είπε...

Ίνα εν είμαι ο άνθρωπος που έννα κάμει με τον φίλο του συζήτηση τύπου
-είσαι καλά ρε;
-ναι ρε.
Έννα πω ότι ε, καλά είμαι- γιατί είμαι καλά στην υγεία μου, η οικογένειά μου είναι καλά, φαΐ να φάω έχω, σπίτι να μείνω έχω- αλλά έχω ττο και τούτο.
έννα πω δηλαδή τα θέματά μου, αλλά συνήθως εν θα κάτσω στην παρέα να κλαίουμαι ότι εχώρισα, ότι εν είμαι καλά στη δουλειά, ότι εν έχω λεφτά, ότι ετούμπαρα, κλπ. Αν πέσει θέμα συζήτησης ναι, αλλά όι έτσι πάνω σ'άνεμο.
Οπότε ναι, φαίνουμαι να είμαι καλά, παρόλα όσα συμβαινουν, αλλά όι, εν είμαι. Απλά επιλέγω τν ώρα που μπορώ να περάσω καλά, να τα ξεχνώ για λίγο. Και επειδή τα ξεχνώ, ξεχνούν τα και οι άλλοι και νομίζουν ότι είμαι σούπερ.

Τώρα να δούμε τι θα κάμουμε, αν θα κάμουμε τίποτε...

μισ πσαροκόκαλο είπε...

είναι ένα γενικό ρεστάρτ που χρειαζόμαστε όλοι μας νομίζω.
υποτίθεται κάνει καλό σε τέτοιες περιπτώσεις να παίζεις με μωρά, σκυλιά, γατιά..

sindrimin είπε...

-είσαι καλά ρε;

(σαχλα; που να δεις το comment στο προηγούμενο) :]

Moonlight είπε...

Μις, θα σου κανονίσω το γαμημένο το πλέι-ντέιτ με το γατί μου. I will goddamnit!

Sindrimin, καλά. Υγεία.

Η ωραία ζυμωμένη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Η ωραία ζυμωμένη είπε...

κάμε υπομονή τζιαι ενεν κακό να φαίνεσαι πάντα δυναμική, χαρούμενη και χωρίς αισθήματα. εβρε κάτι να σε ξεφεύγει. έβρε άτομα που ενα κάτσουν να σε ακούσουν. έστω έναν. μεν περιμένεις ποττέ ότι ενα κάτσουν ούλλοι να σε ακούσουν. άποψη μου είναι ότι μετρημένα άτομα πρέπει να ξέρουν ότι εν είσαι καλά. Γι’αυτό κάμε μια επανεκκίνηση τζιαι good luck

Pelloplasma είπε...

Συγκεκριμένα τωρά νιώθω ακριβώς έτσι. Οκ, έχει λίο παραπάνω καιρό που νιώθω έτσι αλλά συγκεκριμένα που σήμερα νιώθω το ακόμα παραπάνω τζε καταλάβω τι λαλείς.
Ένα ριστάρτ χρειάζεται μου επείγον τζε μένα.

Moonlight είπε...

Ζυμωμένη, έχω. Εν είχα καταλάβει ποτέ την αξία του "being a good listener", αλλά γαμώ το ούλλο και πιο συχνά χρειάζουμαι το τελευταίως. Τζαι είμαι τυχερή γιατί έχω το. Απλά πρέπει να βρεθεί η ισορροπία.

Πελλόπασμα, (χ)ούλοι μαζί!