Αλλιώς.

Ήταν διαφορετικές γιορτές.
Τα τελευταία χρόνια δουλεύω τέτοιες μέρες. Άντε να πάρω 1-2 μέρες άδεια. Πέρσι έλειπα και δεν θα πω ότι ένοιωσα να ξεκουράζομαι και πολύ.
Φέτος είχα να πάω δουλειά από τις 27 του μήνα. Που έτσι κι αλλιώς είχα πάει μόνο 1μιση μέρα μέσα στην ίδια βδομάδα, πριν από αυτό.
Και ήρθα σήμερα.
Πολύ ξενύχτι, πολύ έξω, πολλές "υποχρεώσεις" που όμως με γέμισαν.
Βγήκα αρκετά, ήπια αρκετά, πέρασα όμορφα.

Γενέθλια, γιορτές, τραπέζια σε φίλους, σε συγγενείς, συναντήσεις με κόσμο που δεν βλέπω συχνά, κρασόνυχτες παρεΐστικες.

Για μερικά χρόνια είχα σιχαθεί το "έξω" της παραμονής πρωτοχρονιάς μετά την αλλαγή τέλοσπαντων. Είχα σιχαθεί όπου πάς να είναι τίγκα στον κόσμο, να είναι όλα πανάκριβα, να σπάνε τα νεύρα σου για να πάρεις ένα ποτό, να κρυώνεις ενώ στέκεσαι έξω από το μπαρ από την πολυκοσμία.

Φέτος αλλάξαν πολλά. Κανένας εν θα έφκαινε. Κανένας εν είχε σχέδια. Κανένας εν ήξερε τι θα ήθελε να κάμει. Κάτι που εν ούλλοι ζευγαρωμένοι, κάτι που οι άλλοι κάτι εκάμναν τα προηγούμενα χρόνια, κάτι κάτι κρυολογήματα, κάτι διάφορα ποτζεί ποδά, εμείναμε έτσι.

Τζαι τελευταία μέρα, ουσιαστικά νύχτα κανονίζεται τζαι πάμε στο πάρτυ που ήθελα. Λογική είσοδος, όπεν μπαρ, ποτά που ήξερα ότι εν καλή φάση, όχι σε κλαμπ, με άρωμα καλοκαιρινής πελλάρας. Ένοιωθα ότι υπήρχε ποτένσιαλ.
Τζαι είχα δίκαιο. Επέρασα πανέμορφα. Χορός μέχρι να μεν με σώνουν τα πόδια μου μες στα φλατ μου παπούτσια, μουσικές γνωστές και άγνωστες, φίλοι και γνωστοί που βρεθήκαμε εκεί, η Αλισαβού που απρόσμενα πέρασε καλά ενώ της είχα πει ότι δεν θα της άρεσε, τα ρεζιλίκια που την ώρα που φτάσαμε τζαι παραλίγο να μεν μπούμε γιατί εν είχε μίσhη μου ποτά αρκετά...ήταν όμορφα.

Η ήσυχη νύχτα στην πινέζα με ένα φίλο και μια φίλη που "ξαναβρεθήκαμε" γιατί είχαν χαθεί λίο οι καρδούλες μας στην πορεία, αλλά με καλή διάθεση και αγάπη από παντού φτιάχνει... Που εν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο γιατί ξέρουν...

Η άλλη νύχτα στην πινέζα με τα μωρά μου, με χορό σε φάση αφασία, με πολύ ποτό, με τσιοφτολόημα. Με βόλτα να μας μου δώκει ο αέρας, με φωνές και ευχές για χρόνια πολλά σε γενέθλια αγνώστων-που τελικά δεν ήταν εντελώς άγνωστοι.

Το γενέθλιο της γιάτρενας, η μάζωξη στο σπίτι της, το πετούμενο που ντρέπετουν (τζι εν το περίμενα), οι άγνωστοι, τα παιχνίδια, το τσιοφτολόημα, τα ποτά, τα πειράγματα, τα τσιγάρα, οι πελλάρες, τα ρεζιλίκια, οι ασυναρτησίες, τα αψυχολόγητα τζαι τα ψυχολογικά μας.

Λίος ύπνος, λίη κουμανταρία, πολύ κρασί, παραπάνω τζιν, να μεν βλέπω τον ήλιο, να μεν κάμνω τίποτε, να ζω για λίες μέρες με την αδερφή μου. Με αγκαλιές, με φιλιά, με φίλους, με παρέες, με γέλιο.

Τζαι η μαλακία, η μέρα που έφευκεν. Ειδικά τζείνη την ημέρα. Το αεροδρόμιο. Να αποχαιρετίζω κάποιον που δεν θέλω να φύει, τζειαμέ. Να φέφκω προς την έξοδο, να φέφκει προς τον έλεγχο. Να περπατώ τζαι να κοιτάζω πίσω πάνω από τον ώμο μου για μια ματιά τελευταία. Να κρατήσω την εικόνα της στο μυαλό μου, να την δω λίγη ακόμα ώρα, να την θυμούμαι πιο καλά, να μικρύνει το διάστημα που θα κάμω να την ξαναδώ. Ναι, για μερικά δευτερόλεπτα.
Τζαι τούτο το βλέμμα πάνω που τον ώμο, τζείνη τη μέρα, με την αγάπη που ένοιωθα ήταν πολλά χάλια συνδυασμός. Ξέρεις, το σώμα σου εν ξεχάνει εύκολα. Θυμάται τες κινήσεις, τζαι έχει τες συνδεδεμένες με πολλά πράματα. Κινήσεις με συναισθήματα, μυρωδιές με ανθρώπους, εικόνες με εμπειρίες,κλπ.
Τζαι ήθελα να το συνδέσω τούτο με κάτι πιο όμορφο. Που εν έγινε τελικά. Τζαι ενώ επερίμενα την ώρα που θα μπω στο αυτοκίνητο τζαι θα οδηγήσω μόνη μου, όπως ήρταν τα πράματα επέσαν πάνω μου οι σκέψεις τζαι επλακώσαν με. Κλάμα πολύ. Τέτοιο που φέρνει κάποτε κάθαρση. Σκέψεις, αναμνήσεις, αποφάσεις, διαπιστώσεις, αλλαγές, αποφάσεις ίσως, ξεκαθαρίσματα.

Αλλά χρειάζουνται τζαι λίες καταθλιψούες, λίες μαύρες, για να δούμε πόσο καλά την έχουμε, για να θέλουμε και να περνούμε καλά κατά τα άλλα.

Η ζωή είναι ωραία που λαλεί τζαι ο οδοντιατρούλης μου.

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, τζαι ό,τι ποθείτε να σας ποθεί πίσω όπως είπε και ένας μικρός αναγνώστης.

φωτογραφία από εδώ