You have reached the end of the week (2 &3)

Συμπλόγκερς, χρόνια μας πολλά!
Αθέτησα την υπόσχεση μου για εβδομαδιαία ποστς αλλά εν αθέτησα την υπόσχεση στον εαυτό μου να βλέπω τα όμορφα πράματα που συμβαίνουν στη ζωή μου.
Την περασμένη εβδομάδα εχαροποιούσε με το 21. Το 21 σαν ημερομηνία. Ήταν την Παρασκευή που θα πετούσα για Θεσσαλονίκη για να δω την αδερφή μου και το καλαμαράκι μου, που υπεραγαπώ και μου έλειψαν πολύ. Δεν πέρασα τη βδομάδα να περιμένω απλά πότε θα έρθει η Παρασκευή, είχα γεμάτη βδομάδα στη δουλειά, και όμορφη. Το ίδιο και στο σπίτι. Δεν πρόλαβα να κάνω πολλά και ήταν ήδη Παρασκευή.
Αυτή τη βδομάδα η αγαπημένη μου στιγμή ήταν τα Χριστούγεννα στο σπίτι που έμενα με το καλαμαράκι στο Βόλο. Πρώτη φορά πέρασα Χριστούγεννα εκτός οικογένειας, αλλά ένοιωθα εξίσου όμορφα παρέα με το καλαμαράκι, χαμογελούσα συνέχεια, και ένοιωθα Χριστούγεννα μέσα μου.
Εντάξει, ήταν πολλές οι στιγμές χαράς αυτές τις μέρες που έλειπα, αλλά τα πιο συγκεκριμένα ήταν τούτα.

Ελπίζω να περάσαμε όλοι όμορφα Χριστούγεννα, να ξεκουραστήκαμε έστω και λίγο, να βγήκαμε από τη ρουτίνα μας, και να έχουμε όμορφα σχέδια για την παραμονή Πρωτοχρονιάς και την αλλαγή της χρονιάς.

Εύχομαι να μας μπει καλά το 13 γιατί το 12 δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τους περισσότερους, και να έχουμε ένα λόγο όλοι να χαμογελούμε κάθε μέρα.

You have reached the end of the week (1)

Πλησιάζουν Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιές κλπ. Και όπως κάθε κυπριακό σπίτι που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να γεμώσουμε τους τόπους γλυκά.
Αγαπώ να κάμνω σοκολατάκια επειδή αγαπώ να τρώω τα σοκολατάκια που κάμνω.
Έννεν για ούλλα τα γούστα, αλλά τζίνους που εν του γούστου τους, αρέσκουν τους πολλά.
Είχα μοιραστεί παλιότερα συνταγούδες, και σας τις θυμίζω.

Σοκολατένιες πορτοκαλόφλουδες. (Πρέπει να ανανεωθεί τούτο με φωτογραφίες της τρίτης φοράς που τα κάμνω, τζαι πετυχαίνουν παραπάνω, αλλά τέσπα)

Σοκολατάκια με ινδοκάρυδο. Πόμπα λαλώ σας.

Οι φωτογραφίες είναι εντελώς πρόχειρες και ούτως ή άλλως δεν θα δείτε πιο καλές γιατί θα φαγωθούν πριν το σκεφτώ.

Για να δούμε...

Σήμερα εν Παρασκευή, που σημαίνει ότι τελειώνει η εργασιμη βδομάδα για μένα. Σηνήθως μάλιστα εν η μισή μου μέρα, αφού εν η μέρα που πιάνω το απογευματινό μου οφ.

Το πρόβλημα μου είναι ότι ενώ έχω όμορφες στιγμές μες στη βδομάδα, αναδρομικά (τούτο εν το in retrospect στα ελληνικά;) νοιώθω ότι εν τες ευχαριστήθηκα, εν τους έδωσα τη σημασία που θα έπρεπε για να τις ευχαριστηθώ.

Έτσι αποφάσισα ότι κάθε Παρασκευή ή κάθε Σάββατο (yet to be decided), θα έχω να μοιραστώ κάτι όμορφο που τη βδομάδα που πέρασε.

Δεν ξέρω αν θα δουλέψει, αλλά έννα προσπαθήσω. Στηρίζουμαι στο ότι θα ψάχνω για το ΤΙ μπορεί να είναι τούτο το πράμα που θα μοιραστώ δαμέ, τζαι για να βρω το ένα, θα παρατηρώ τα πάντα που ζω.

Εν θα περιμένετε να εν κάτι μα γλύφει σε (magnificent) τούτα τα πράματα, μιλώ για οτιδήποτε που τη δεδομένη στιγμή χαίρουμαι που το έχω/ζω/τρώω/βλέπω/ακούω.

Για να δούμε τι θα δούμε...

Α-διάβαστο

Τούτες τες μέρες το μυαλό μου τρέχει.
Τη μέρα ούτε λόγος. Το βράδυ όμως, άσε.
Επήα μπαλέτο τζαι ήρτα.
Έφαα, τζαι εφαντασιώθηκα το σχέδιο μου για το βράδυ.
Θα έκαμνα μπάνιο, θα εντύνουμουν ζεστά, θα εστέγνωνα μαλλί, θα επήεννα στο περίπτερο να φέρω χυμό πορτοκάλι και θα έκαμνα κοκτέιλ με ένα πράσινο ποτό που έχουμε στο μπαρ μας. Υπολόγιζα ότι είχε μείνει αρκετό για να περάσω όμορφα, να κοιμηθώ όμορφα, και να ξυπνήσω με τεταρτιάτικο hangover. Τζίνο που σου λαλεί μετά το μυαλό σου "τουλάχιστον εν Τετάρτη, έννεν Δευτέρα. Άυριο εν Πέμπτη τζαι μόνο μισή μέρα προβλέπεται να δουλέψεις, τζαι θα ξεκουραστείς για την Παρασκευή και μετά Σαββατοκύριακο!"
Εμοιράστηκα το πλάνο μου με τους αγαπημένους φόλλοουερς στο αγαπημένο τουίτα, τζαι οι παραπάνω ενομίζαν ότι μιλώ για αψέντι.
(Αλήθκεια κόρη Μαριλού, αψέντι με χυμό πορτοκάλι;)
Εξήγησα ότι το δικό μου πράσινο είναι άλλο, ένα πιο φλώρικο, πιο φρουτένιο, πιο καλοκαιρινό, πιο γλυκό πράσινο. (Pisang Ambon άσχετε!)
Είπαν μου ότι εν κολλά, ότι η νύχτα εν πιο ταιρκαστή με τσάι ή ζεστή σοκολάτα.
Αλλά εγώ πεθυμώ το καλοκαίρι.
Εψές ήπια 2 φλυτζάνια "τσάι 5" της μάμμας μου, παρακολουθώντας το The Holiday. (τι κούκλα, τι θεά που είναι η Kate Winslet σε τούτο το έργο; Δεν το είδες; Να το δεις. Το είδες; Να το ξαναδείς. Εγώ το είχα ξαναδεί, αλλά μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα να το δω ξανά. Το είδα, και είχα δίκαιο. Το εκτίμησα και το απόλαυσα περισσότερο από την πρώτη.)
Συνεχίζω. Έπινα τσάνι, έβλεπα χειμωνιάτικο έργο. Και επεθυμούσα παγωτό. Παγωτό γιαούρτι συγκερκιμένα, που το Pahit Ice. Εν εφκήκα να πιάσω.
Σήμερα έθελα το τούτο το ποτό.
Για να μεν τα πολυλογώ, τελικά ήταν πολλά λίο το ποτό, και ακύρωσα το σχέδιο μου. Θα πάω να αγοράσω μόλις μπορεσω καινούργιο και θα εφαρμόσω το σχέδιο μου.
Θα βάλω ένα κρασούι.
Τελικά έκαμα μπάνιο τζαι εσκέφτηκα ότι εν θέλω να κάτσω να χτενίσω μαλλί. Αλλά πρέπει.
Γιατί να μεν μπορώ να έχω κάποιον άθρωπο που να μπορεί να μου χτενίζει τα μαλλιά; Να μου λύνει τους κόμπους και να μου τα χτενίζει.... Θα μου πεις δαμέ στο κομμωτηριο εν αφήνεις την κομμώτρια, έννα αφήκεις απλά κάποιον; Αφού εν τα καταφέρνει κανένας.
Πονώ. Πονώ πολλά εύκολα.
Είχα το ψάξει κάποτε. Το μόνο που ήβρα τότε ήταν ότι κάποιες έρευνες εδείχναν ότι οι κοκκινομάλληδες ανθρώποι είναι πιο ευαίσθητοι στον πόνο από ότι οι υπόλοιποι. Τζαι εν είμαι καν κοκκινομάλλα πηλέ μου.
Έννεν ότι είμαι υπερβολική. Αν ήμουν θα αντιδρούσα μόνο μπροστά σε άλλους. Αλλά τζαι μόνη μου, έτυχε μου πολλές φορές να χτυπήσω κάπου τζαι να κάτσω χαμέ να κλαίω που τον πόνο. Στο τέλος χτυπούν που οι φίλοι που επειδή εν άτσαλοι τζαι απλά εν μιλώ τες πιο πολλές φορές γιατί έννα αρκέψουν πάλε να μουρμουρούν ότι είμαι υπερβολική. Τζαι απλά πονώ τζαι σφίγκουμαι τζαι γεμώνουν τα μάθκια μου ώσπου να περάσει λιο το σοκ της στιγμής.
Επίσης κρυώνω. Εγώ εν είμαι πλάσμα για χειμώνα. Λαλώ σας ήδη πεθυμώ το καλοκαίρι. Να μεν θέλω σόπα μες στο αυτοκίνητο, να φορώ φλιπ φλοπ άνετα, να μπορώ να βάψω τα νύχια μου τζαι να τα αφήσω να στεγνώσουν χωρίς να ξυλιάσω τζαι να νομίζω ότι άμα τα ταράξω έννα σπάσουν, να κοπούν, να πέσουν. Εγώ θέλω να φορώ τα κοντά μου, τα ανοιχτά μου, να σύρνω πάνω μου ό,τι έβρω τζαι να φκαίνω έξω. Να πιάννω τα ππουρτού μου κάθε Παρασκευή τζαι να εξαφανίζουμαι στον Πρωταρα μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Να πιάνω τα λιότερα δυνατόν ρούχα τζαι να τα σύρνω σε μια βαλίτσα να πηέννω διακοπές. Να περνώ βράδια έξω, κάτω που τα αστέρια, να πίνω τα ποτά μου, να τρώω το σουβλάκι μου, να μυρίζω το βασιλικό μας, τζαι τα βρεγμένα μου μαλλιά μετά το μπάνιο να στάσουν πάνω μου τζαι να ανατριχιάζω. Να πίνω το pisang ambon μου με το χυμό πορτοκάλι μου, ένα κερασάκι και μια φετούδα λεμόνι στο μπαλκόνι, να πίνω τα brandy sour του θείου μου στο χωριό.
Ο χειμώνας πελλανίσκει με. Μισώ τον. Κρυώνω όσο μπορεί ν αμεν εκρύωσες στη ζωή σου (εκτός αν είσαι η Raindrops). Κρυώνω τόσο που το βράδυ κοιμούμαι με χειμερινά σεντόνια, κουβέρτα πασhιά, χωρκάτικη, διπλή, πάπλωμα, κλάτσες, κολάν, πιζάμες πουπάνω, μπλούζα πουμέσα, τζαι ένα sweatshirt fleece πουπάνω. Τζαι ώσπου να με πιάσει ο ύπνος τρίφκω τα πόδια μου μες στα σεντόνια μπας και βράσουν. Όπου να'σαι έννα αρκέψω να ετοιμάζω πουγιόττα πριν τζοιμηθώ. Προχτές στη δουλειά έθελα να αρχίσω να τραγουδώ reggae τραγούδια. Πώς να το πω... Θέλω λίο καλοκαίρι στη ζωή μου, να αντέξω το χειμώνα.
Γενικά και ειδικά.

Ένας άλλος

Ξυπνάς μια μέρα τζαι είσαι άλλος άθρωπος.
Να προσπαθεί κάποιος να σου αλλάξει τα μικρά μικρά και άσχημα, τζαι να μεν κολλά τίποτε, αλλά μέσα σε 1 μέρα να αλλάσσεις εντελώς, χάρη σε ένα άθρωπο.
Να αλλάσει η καθημερινότητά σου, το πρόγραμμα σου, οι λόγοι να κάμεις κάτι, να φκεις έξω, το τι θα πεις όταν μιλήσεις, το πότε θα επιλέξεις να μιλήσεις, το πότε θα γελάσεις και θα χαμογελάσεις, το πού θα δώσεις σημασία.
Ήσουν ψεύτικος ή έγινες;

'tis the season

Νομίζω ότι πλέον έχει έρθει η κατάλληλη εποχή να βάψω τα νύχια μου χρυσά.
Yeee!!! :)
Επίσης, πλέον μετριούνται στα δάχτυλα (όλα τα δάχτυλα) οι μέρες που έμειναν μέχρι να δω το καλαμαράκι, ή αλλιώς μέχρι το τέλος του κόσμου.
Αν έρτει το τέλος του κόσμου τζι εγώ είμαι μες στο αεροπλάνο υπολογίζω ότι έννα εν πολλά φαντασμαγορικό, αφού θα ζήσω στιγμές φάιναλ ντεστινέισιον. Χόλιγουντ και βάλε. Που την άλλη, προτιμώ να δω το καλαμαράκι και να τελειώσει ο κόσμος μες στην αγκαλιά του παρά να έχω καμιά υστερίκλα δίπλα μου να πα(γ)ουρίζει τζαι να μου σιωνώνει τους καφέδες, να κάμνει εμετούς, κλπ.
Τέλοσπαντων. Αν δεν έρτει το τέλος του κόσμου, ελπίζω να έρτει κανένας 13ος πηλέ μου.

Είμαι χαρούμενη, οπότε πάρτε τραγουδάκι (δεν το άκουσα από εδώ πριν το ποστάρω, σόρυ αν είναι χάλια)

4-26

Σαν πριν λίες μέρες πριν 4 χρόνια, το 2008 δηλαδή, είχα ξεκινήσει τούτο το μπλογκ.
Εσυνειδητοποίησα το επειδή ήταν λίο πριν τα γενέθλια μου θυμούμαι, τζαι αφού τα γενέθλια μου ήρταν τζι επεράσαν, πρέπει να εκλείσαμεν και τα 4 του μπλογκ.

Για τα γενέθλια του μπλογκ εν έχω κάτι να πω, έσβησα ποστς τα οποία μπορούσαν να βλάψουν ανθρώπους που εν πρέπει να βλάψουν, επειδή ζούμε στην Κύπρο και ο οποιοσδήποτε μπορεί ξέρει για τι πράμα ακριβώς μιλώ, παρόλο που τα ονόματα και οι καταστάσεις επαρουσιάζουνταν πολλά διαφορετικές. Εν ήθελα να το κάμω αλλά παραπάνω εν ήθελα σε έτσι εποχή που ζούμε να επηρεάσω κάποιον που δεν φταίει για κάτι, προς το χειρότερο.

Τζαι επειδή δεν έχω κάτι άλλο να πω για τούτο, θα σας πω για τα δικά μου γενέθλια.
Σκέφτουμαι του χρόνου να τα γιορτάσω με την Ομάδα οικογενειακού προγραμματισμού μοιράζοντας προφυλακτικά στη Λήδρας, με φίλους εθελοντές αν γίνεται.
Θα δούμε, το του χρόνου φαντάζει πολλά μακριά.

Η τελευταία φορά που εγιόρτασα πραγματικά τα γενέθλια μου ήταν πριν 3 χρόνια νομίζω.
Πριν 2 χρόνια είχα κάμει μια απονεύρωση σε δόντι και ως τα γενέθλια μου εμολύνθηκε, το πρόσωπο μου επαραμορφώθηκε, η μισή μου φάτσα ήταν πρησμένη τόσο πολλά που ενώ το μάτι μου ήταν ανοιχτό, εγώ έβλεπα στο οπτικό μου πεδίο το κάτω μου βλέφαρο. Έφκαλα φωτογραφίες να δει ο γιατρός τζαι εκράτησε τες να τες δείχνει σε συνέδρια κλπ... Όταν επήα επιβεβαιώσαν μου τζαι οι ίδιοι ότι είμαι μια άτυχη.

Πριν ένα χρόνο επέρασα όλη την εβδομάδα των γενεθλίων μου σπίτι. Εν εφκήκα να πάω πουθενά. Αρρώστησα πάρα πολλά άσχημα, κατηγορώ για τούτο τες πολλές σειρές αντιβίωσης που είχα πιεί την προηγούμενη χρονια με τα φκάρματα δοντιών, βίδες, κλπ... Το κακό ήταν ότι όι μόνο δεν εγιόρτασα τα δικά μου γενέθλια, αλλά ούτε καν έδωσα παρόν στα γενέθλια της κολλητής που είναι την ίδια μέρα με τα δικά μου.

Φέτος, είχα προγραμματήσει να μαγειρέψω για φίλους, και αν έχουμε κέφι να βγούμε μετά, να μεν κάτσουμε μες στο σπίτι... Ξυπνώ το πρωί, και έχω αδιαθετήσει. Σημειωτέον ότι τούτο το μήνα ήμουν και χωρίς χάπια και είναι το χειρότερο μου... Εκατάφερα με τη βοήθεια της Αλισαβούς και του νούροφεν να τα έχω όλα έτοιμα, ινκλούντινγκ μαϊσέλφ (αν εξέχασα να φορήσω τίποτε τζι εν μου το είπε καμιά, κατίσhη σας), τζαι επεράσαμε όμορφα. Εγώ δηλαδή, οι άλλοι έντζαι ξέρω, αλλά νομίζω εγελάσαμε καλά, ετσιοφτολοήσαμε κάμποσο και ήταν γενικά ευχάριστα, παρόλο που δεν εγνωρίζονταν τα πλάσματα όλα μεταξύ τους (έτσι είμαι κάθε χρόνο όμως...).
Εχάρηκα που είχα φίλες μου γυρώ που ένα τραπέζι να τρώμε και να γελούμε, εκοίταζα τες ούλλες μια μια και μέσα μου εσκέφτουμουν τες φορές που ετσακωθήκαμε, τα πόσα χρόνια γνωριζούμαστε τζαι πώς, τζαι πώς γίνεται να μπορώ να κάμω παρέα με ούλλα τούτα τα τόσο διαφορετικά άτομα τζαι να περνώ καλά πάλε!

Το χάιλαϊτ της βραδιάς το οποίο σκέφτουμαι τζαι γελώ είναι μια στιγμή που η συνεορτάζουσα ανέλυε το ότι όλες οι γυναίκες είμαστε φαουσαρκές τζαι κάμνουμε σκέψεις με κακία, είτε τα λαλούμε, είτε όι, ενώ οι παραπάνω άντρες εν πολλά χαλαροί τζαι εν σκέφτουνται χωρίς λόγο με βάση το κακό. Τζαι ενώ την υποστήριζα επέταξα ένα "ναι παιδιά, όντως οι γυναίκες έτσι είναι....εκτός εμένα..." τζαι τζιαμέ εμεσολάβησε μια σιγή, ώσπου να γελάσω να ηρεμήσουν ότι εν νομίζω πως είμαι καμιά οσία. Φαντάζουμαι σε τζίντα δευτερόλεπτα θα εσκέφτουνταν ούλλες "ελπίζω να μιλήσει κανένας άλλος τωρά να της εξηγήσει". Τέσπα, εγέλασα πολλά, αρέσκει μου πολλά να περιπαίζω τους άλλους τζαι να ψαρώνουν λία δευτερόλεπτα, ναι είμαι λίο τρολ.

Αυτά. Επιβεβαίωσα ακόμα μια φορά ότι χάννω, και οτι χάννουν και άλλοι κοντά μου, εχάρηκα και ετζοιμήθηκα ωσάν το πουλλούδιν.

Τζαι του χρόνου ρε παιδιά, με υγεία τζαι μια δουλειά εύχομαι σε όλους για φέτος, τζαι τα άλλα έννα τα έβρουμεν στο δρόμο!