Πένθιμο

Ήντα άθρωπος είσαι να φκαίνεις να πυροβολάς με το αεροβόλο ένα καναρινούδιν;
Εγώ έχει κάπου που μπορώ να σε καταγγείλω που έπαιξες το πουλί μου; (pun not intended).
Αποφάσισα ότι δεν υπάρχει σhειρότερο πράμα να πεις του άλλου. Ούτε γάρος, ούτε γουρούνι. Άθρωπος.

Το φέραμε σπίτι πριν περίπου 2 χρόνια. Ο άντρας της εξαδέρφης μου είχε πολλά και του ζήτησε ένα ο πατέρας που του αρέσουν οι μελωδίες τους.
Φορούσε ένα πορτοκαλί βραχιολάκι στο πόδι, σύμβολο της γεννιάς του.
Με την αδερφή μου δεν το πολυσυμπαθούσαμε αλλά σιγά σιγά το αγαπήσαμε.
Μας είχαν πει ότι μπορεί να αισθάνεται μόνο του και είναι καλά να του βάλουμε ένα καθρεφτάκι να κοιτά το είδωλό του να αυταπατάται ότι έχει παρέα. Και το κάναμε.
Σιγά σιγά σταμάτησε να κελαηδά, έκανε κάτι πολύ μικρούς ήχους μόνο.
Ανυσηχούσαμε, το παρατηρούσαμε, προσέχαμε να είναι στον ήλιο αλλά όχι στον καυτό ήλιο, να είναι μέσα το χειμώνα, να μην κρυώνει, τον ταίζαμε μαρουλάκι και αγγουράκι και αυγουλάκι και σποράκια.
Είχαμε φέρει κι ένα γατί στο σπίτι και του είχε επιτεθεί 1-2 φορές που ξεχαστήκαμε και τα αφήσαμε σε κοινούς χώρους. Τρομάξαμε και μάθαμε να προσέχουμε ακόμη περισσότερο.
Αποφασίσαμε ότι το καθρεφτάκι μπορεί να του έκανε κακό γιατί όλη μέρα έβγαζε τα φτερά του και τα έδινε στο πουλάκι στον καθρέφτη. Του το πήραμε.
Η αδερφή του αγόρασε στικς με σποράκια και έμαθε να τρώει κι από εκεί.
Πριν από λίγες μέρες άρχισε πάλι να κελαηδά, να τραγουδά, να είναι πιο εύθυμο.
Χαρήκαμε.
Συνεχίσαμε αυτά που κάναμε. Λίγος ήλιος, το βράδυ μέσα, προσοχή από το γάτο, φαγητούλι καλό.
Φαίνεται κάποιος ενοχλείται τόσο πολύ από το κελάηδημά του το πρωί, κάποιος που δεν έχει δουλειά να πάει, κάποιος που δεν έχει ψυχή, κάποιος που δεν έχει συνείδηση.
Υπάρχει μια υποψία αλλά πώς να επιβεβαιωθεί; Κι αν επιβεβαιωθεί, μετά τι;