Post Summer Bright Whites

Να σας πω ότι η γειτόνισσα του προηγούμενου ποστ έκλεψε μου ΚΑΙ ένα βαζάκι κεράσια για κοκτέιλ. Εθυμήθηκα το προχτές κι εδαιμονίζουμουν πάλε.

Στο μεταξύ, ενώ άλλοι παντρεύονται, γκαστρόνονται (η άλλη ελπίζω να μας έχει στη φάση του λάιβ τωρά, όι να γέννησε και να μας τα λαλεί αναδρομικά ΚΑΙ ακόμα!!!-ακούεις κόρη;;;), εγώ έβαψα το δωμάτιό μου. Κι όταν λέω έβαψα, εννοώ εστοκάραμε, εκάμαμε τα treatments για τις υγρασίες κλπ, εκλείσαμε τες τρύπες που τα καρφιά που είχα, έφκαλα το γραφείο που το δωμάτιο και ήβρα πλάσμα και χάρισα το, ξεκίνησα να ξικασhιάρω και έλειψε μου ο τόπος και προσπαθώ να δω πώς εν καλύτερα να προσαρμώσω τα πράματα στη νέα τάξη πραγμάτων.
Τζειαμέ που ελοάρκαζα να πιάσω νέο γραφείο, είπαν μου να πιάσω το δωμάτιο του γραφείου στο σπίτι μας και να το κάμω δικό μου. Ακόμα βέβαια έχει πράματα που δεν είναι δικά μου μέσα, και δεν νιώθω ότι μπορώ να το χρησιμοποιήσω έτσι, αλλά εν άσκοπο να πιάσω γραφείο τζαι να το βάλω μες στο δωμάτιο να τρώει τόπο.
Πρέπει ακόμα να βρω τι θα βάλω σε κονσόλα-συρταριέρα-κομοδίνο, γιατί χρειάζομαι κάποιες επιφάνειες, αλλά προς το παρόν έχω αυτό που είχα από παλιά και περνώ. Άμα βρω, θα το χαρίσω κι αυτό. Ιδανικά θα ξήλωνα και το καλοριφέρ να το βάψω κι εκείνο να είναι ακριβώς το ίδιο χρώμα με τους τοίχους (αν είχα χρώμα στο δωμάτιο θα το έβαφα σε χρώμα- if you can't hide it, accentuate it), και να αδειάσω τα ντουλάπια για να τα περάσω ένα χέρι να φρεσκαριστούν. Άρα πρέπει να πάω να πιάσω λαδομπογιές και πινέλα. Και μετά έχω να τρίψω κάτι έπιπλα που έχουμε σπίτι να φύει η μπογιά τους, και να τα βάψω κι εκείνα, μήπως τα χρησιμοποιήσω εκείνα παρά να πάρω καινούργια.
Κουρτίνες, κάλαθο, επιδαπέδιο φωτιστικό για διάβασμα και φωτιστικό οροφής ακόμα εκκρεμούν.
Δεν έχω δουλειά προς το παρόν όπως είπαμε (είπαμε;), και είμαι αθκιασερή να τα κάμω όλα σιγά σιγά.

Ξεκίνησα κι ένα marketing-related course, έτσι που καύλα (όξα κάβλα;), όι ότι το χρειάζουμαι για κάτι, και θα δούμε πώς θα πάει κι εκείνο.

Ανέλαβα και μια μετάφραση και την τελείωσα και περιμένω να πληρωθώ κι από εκεί- ήταν ωραία δουλειά, ευχάριστη, και χάρηκα γιατί έβγαλα καλό αποτέλεσμα όντως.

Έφτιαξα/διόρθωσα και 3-4 μενταγιόν με κάτι υλικά που είχα και τα βρήκα τώρα που κάθισα να συγυρίσω τα υλικά μου και τα εργαλεία μου- πολύ απλά πράγματα, αλλά νομίζω θα τα φορέσω, και χαίρομαι μόνη μου.

Το πρότζεκτ που θέλω να φέρω σε πέρας πρώτα είναι να βάλω σε χρονολογική σειρά τις φωτογραφίες μου. Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια γιατί εγώ δεν έχω ιδέα από ηλικίες, κι αν δεν καθίσει η μάνα μου να με βοηθήσει, δεν βγαίνουμε, παιδιά. Πήρα και 10 αλμπούμ ίδια, όμορφα, διακριτικά (μαύρα, σαν τη ψυσhή μου) να κάμω τη δουλειά μου.

Θέλω να κάμω κι άλλα πράματα, αλλά εν είμαι άτομο motivated που φυσικού μου, και δεν τραβώ. Πρέπει να κάμνω ίσως παρέα με πλάσματα που εν active πέρκει με κάμνουν να νιώθω άσhημα και υιοθετήσω/ασπαστώ τούτο το χαρακτηριστικό κι εγώ.
Φυσικά εν βοηθά που κοιμούμαι η ώρα 3, 4, 5 το πρωί, και ξυπνώ μεσημέρκα 10, 11, 12 η ώρα.
Τέσπα, είπα ότι θα αρχίσω να κάμνω και κανένα καινούργιο φαΐ σπίτι, μιας κι έχω 1-2 βιβλία με ωραίες συνταγές που θέλω να δοκιμάσω, και εν θέλει παραπάνω ψάξιμο το πράμα.

Σκέφτουμαι να γραφτώ τζαι σε κανένα επιμορφωτικό, αλλά δεν ξέρω τι... Να ξεσκονίσω τα Ισπανικά μου; Σε τι τάξη να γραφτώ; Να κάμω κάτι άκυρο; Κάτι κριέιτιβ; Να πάω 2η τάξη φωτογραφία;

Νομίζω εν αρχή νέας σχολικής χρονιάς και έπιασε με το εκκαθαριτικό μου, και το resolution setting mode μου. Να σιωπήσω και κανεί. Άτε πάω να κάμω δουλειά, ως πάρακατω.

Εσείς, ήντα νέα;


PS Απλά αρέσκει μου, άσχετο με το θέμα μας. Κλάσικ μι, ασχετότητες.

Καλοκαιρινές διακοπές και άλλες ιστορίες (για αγρίους)

Πήγα διακοπές σε ένα χωριό της Πάφου, κι έμεινα σε ένα σπίτι της οικογένειας. Το σπίτι (και το χωριό λίγο πολύ) βρίσκεται στο τέλος του  κόσμου. Οδός χωράφια αριθμός αγκάθια. Αν δεις κάτω από 4 κατσαρίδες κάθε βράδυ, κάτι πάει λάθος. Γείτονες υπάρχουν, αλλά είναι οι λάθος γείτονες και στο λάθος τόπο. Και θα εξηγηθώ.
Το σπίτι είχε τόσα χρόνια μια όμορφη, απροσκοπτη θέα στη θάλασσα. Και ξαφνικά ο ένας γείτονας αποφάσισε να χτίσει έναν κουλλέ πάνω που το σπίτι του, μιαν κάμαρη, ίσα για να κόβει τη θέα.
Το κατάπιαμε.
Οι άλλοι γείτονες είναι αυτό που οι υπόλοιποι Κυπράιοι λέμε "σκουλλοπάφιτοι". Χώρκατοι, λογική που την γυρεύκεις στα έγκατα της γης. Δεν ξέρουν τι εστί τηλέφωνο, φκαίνουν και φωνάζουν όλη μέρα ο ένας του άλλου στα γύρω σπίτια, και συνομιλούν έτσι σκέδιο. Συμβιβαζόμαστε γιατί η συγκεκριμένη γειτόνισσα ποτίζει τους κήπους, βοηθά καμιά φορά που οι πτήσεις αναχώρησης είναι πρωινές και μπορεί να μείνουν ρούχα απλωμένα και να θέλουν μάζεμα, και αφού είναι όλη μέρα μες στες αυλάδες, το μάτι της παίζει, όποως και το αυτί της, ξέρουμε ότι "προσέχει" και το σπίτι.
Πάω λοιπόν εκεί, και τα τελευταία χρόνια παίρνω και το αυτοκίνητο του σπιτιού και αλωνίζω τον Ακάμα και κάμνω την όμορφη με το διπλοκάμπινο.
Πήγα που λέτε για καμιά 10ρια μέρες, και το τελευταίο βράδυ έβρασε το αυτοκίνητό μου, και δεν έβρισκα γιατί άρα έπρεπε να πάει με φορτηγό στη Λευκωσία, κι εγώ γύρισα με το διπλοκάμπινο. Κάποια στιγμή έπρεπε να επιστρέψω το αυτοκίνητο στην Πάφο όπως, οπότε κάποια πράγματα τα άφησα μες στο σπίτι (φαγητά, σεντόνια, σαμπουάν, τέτοια). Γυρνάω νια εβδομάδα μετά και βρίσκω το ψυγείο σβηστό και άδειο, και τα φαγητά που είχα εκτός ψυγείου να λείπουν. Επί 3 μέρες θυμόμουν πράγματα που είχα και τα έκλεψε η γειτόνισσα: 2 σακούλια κριθαράκι, μισό σακούλι μακαρόνια, βρώμη με κανέλα και σταφίδες, μύλο πιπεριού, κύμινο, κολοκυθόσπορο-ηλιόσπορο-κράνμπερις, σιρόπι για ροφήματα, μαρμελάδα, κονσέρβα με κόκκινα φασόλια, 3 μπουκάλια νερό, και ένα μεγάλο μπουκάλι σφραγισμένο που μπαίνει στο ψυγειάκι του νερού, χυμό, φυστικοβούτυρο, μπιφτέκια κοτόπουλο, μπιφτέκια λαχανικών, μπιφτέκια σπανάκι, κατεψυγμένες φράουλες, τυρί, βούτυρο, αναψυκτικά, tonic water, γάλα καρύδας με φράουλα.
Ερώτησα την κιόλας, και η απάντηση ήταν "είχες κάτι κρομμύκια κι ελύασιν, εβρωμήασιν". Ερώτησα την για τα υπόλοιπα: "Ε, πορεί να'ν τα μωρά μάνα μου ξέρω τζι εγιώνι νάμπον τούτα που μου λαλείς;".
Εντωμεταξύ σαν να μην έφτανε αυτό, άφησαν εκτός ψυγείου ΜΙΣΟ λεμόνι, ένα ανοιγμένο κουτί γάλα σόγιας, και ένα βαζάκι με λεμόνι και  μουστάρδα. Και βρώμησαν. Αυτά είναι οκ όμως, αφού πήραν τα κρεμμύδια (και ΟΛΑ τα άλλα).
Θέλω να σημειώσεις ότι το σπίτι ΕΧΕΙ κι άλλα πράγματα μέσα. Μπαχαρικά έχει. Δεν πήραν αυτά, πήραν μόνο τα δικά μου, που ήταν μέσα σε ένα κουτί, σε μια γωνιά της κουζίνας. Τα υπόλοιπα ανέγγιχτα. Και επειδή δεν ήταν ικανοποιημένοι με τα φαγητά μου, πήραν ΚΑΙ τα καλαμάκια μου (τα λεπτά, τα χοντρά για τα σμούδις τα άφησαν), ΚΑΙ τα κωλόχαρτα.
Η απάντησή τς σε όλα ήταν να μου δώσει 2 μπουκάλια νερό (μου είπε μόνη της ότι πήρε 3), και 20ευρώ στο χέρι (τα οποία θα πάρει πίσω- λες και όλα αυτά έκαναν 20ευρώ). Επίσης έκαμε μου παρατήρηση ότι δεν της είπα ότι θα γυρίσω, και ότι φεύγοντας έκλεισα το νερό που είχε ανοίξει να μας ποτίσει. Μετά αποφάσισε ότι δεν θα ξαναμπεί στο σπίτι (σημείωσε το σπίτι ΔΕΝ είναι δικό μου για να της πω τέτοιο πράμα).
Το επίσης γελοίο της υπόθεσης είναι ότι άφησε ΜΟΝΟ ότι δεν ήξερε τι είναι (κινόα και chia seeds) και τα μισά (βρώμη και σπόρια) τα τάισε στις κότες και στους παπαγάλους της- and i'm not even joking!!!
Τέσπα, 50ευρά χασουρα τώρα (μην πω και παραπάνω) μες στις ανεργίες και τις φτώχιες μας, αλλά δεν θα κλαίμε, απλά έμαθα το μάθημά μου και ΠΟΤΕ ξανά δεν αφήνω ούτε ψίχουλο στην χωρκάτα. Και άργησα μάλλον, αλλά θα το πω, πρώτη φορά στη ζωή μου: που να μεν τα σhέζει!