Βαριετέ

Μόλυνση που τσίμπημα στο αυτί. Αντιβίωση.

Ταξίδι. Τελικά όχι μόνη. Με τη φιλενάδα μαζί που βρέθηκε αθκειανή και πλούσια (λολ).

Γρίπη τύπου Α ακούεις κι εσύ. Έπρεπε να σφιχτώ να μου περάσει με σιρόπια και σπρέι και αντισηπτικά.

Ταξίδι. Σε προορισμό που φοούμουν σε αντίθεση με τους παραπάνω Κυπραίους. Εφοούμουν την Αγγλία. Δουλεύκουν με έναν δικό τους τρόπο, περίεργο και ξένο για μένα. ΟΥΛΛΑ. Που το να βρεις σπίτι, στο πώς εν τα πανεπιστήμια, στο πώς εν οι μεταφορές τους. Εντάξει, κάτι έμαθα.

Αρρώστησα τζαι τζειαμέ με μια λοίμωξη που με ταλαιπωρεί συχνά-πυκνά, και εν εγλύτωσα την αντιβίωση. 

Και αγόρασα παραπάνω είδη φαρμάκων παρά ρούχα ή οτιδήποτε άλλο σε σhόππινγκ. Φαντάσου.

Έκατσε και μια δουλειά που άμα μου τη στείλουν εν πολλά μικρό το deadline για τον φόρτο εργασίας που θα έχω και δεν ξέρω τι θα κάμω. Για που εν θα τρώω, για που εν θα τζοιμούμαι, ώσπου να καταρρεύσω. Εσκέφτουμουν να πιάσω λίη άδεια που τη δουλειά μου για να κάμω τούτη τη δουλειά, σήμερα κάτι άκουσα και υποψιάζομαι ότι εν θα μπορώ να λείψω κάποιες καίριες μέρες. Ζούμπερ.

Επίσης πριν προκύψει τούτη η δουλειά είχα αποφασίσει να κάμω μια μίνι ανακαίνιση στο δωμάτιό μου. Επήρε τζαι τούτο αναβολή.*

Εν καταλάβω γιατί καπνίζω. Νιώθω άρρωστη τις μέρες που καπνίζω, τζαι ξιμαρισμένη. Τζαι τις μέρες που εν καπνίζω νιώθω πολλά καλύτερα. Σαν να με περιβάλλει ένας λευκός αέρας άμα εν καπνίσω κι άμα καπνίσω γίνεται γκρίζος, μουντός, καταθλιπτικός. Τζαι εν το έχω τόση ανάγκη όσο το έχουν οι παραπάνω. Άμα κάτσω σπίτι εν το γυρεύκω. Άμα είμαι πολλά καλά ή πολλά χάλια, ή μόλις έφαα, τραβά το η όρεξή μου. Τον καπνό μου αγόρασα τον 10 του μήνα και εγόρασα ξανά σήμερα, 29 του μήνα. Έννεν ότι είμαι φουγάρο, αλλά κάμνω μια κάποια κατανάλωση. Εκτός άμα είμαι άρρωστη. Που απ'ότι φαίνεται, ούτε τότε το γυρεύκω. Τέσπα, εν ξέρω γιατί το κάμνω.

Ανυπομονώ να ανοίξει ο καιρός να μεν παγώνει το νερό τόσο γλήορα μες στο μπάνιο και να σύρω μέσα μιαν bath bomb τζαι να βουτήσω μέσα να χαλαρώσω λίο. Και να χορέψω. Τετάρτη λαλώ να πάω μπαλέτο. Έχει μήνες να πάω. Εν ξέρω καν σε ποια τάξη να πάω, οπότε εν θα πάω αύριο, θα πάω Τετάρτη στο free class να ρωτήσω τη δασκάλα. Πώς έννα πηαίνω με τόση δουλειά εν το ξέρω, αλλά γαμώ το. Πόση αναβολή; Αφού χρειάζουμαι το. Κάμνει με να νιώθω καλά, ξεκουράζεται-κουράζεται διαφορετικά το μαυλό μου και το σώμα μου, 

Αυτά, άτε, ας ποστάρω να πω ότι έκαμα το 29 του Φεβράρη. :p



*Άλλο ποστ τζαι τούτο.

Hiccups

Τι κάμνετε εσείς για να σας περάσει ο λόξυγγας; 

Για μένα δουλέυκει κάθε φορά το να πίνω νερό που την πλευρά του ποτηριού που εν πιο μακριά μου, να σκύβω δηλαδή και να πίνω ανάποδα. Δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε όπως το περιγράφω-μπορώ και καλύτερα, αλλά βαριέμαι.

Έχετε κάποια foolproof μέθοδο εσείς; Εγώ από τότε που ανακάλυψα ότι δουλεύει αυτό, μόνο αυτό κάνω και όντως τα καταφέρνω από την πρώτη.

Ακούω. :p

trippin'

I've had a good time. It doesn't take that much to make me happy, after all.
I've had good company, and delicious food, and inspiring drinks, and relaxed strolls, and beautiful views.
And some sex. And some tears. And some moments. Happy ones and sad ones and funny ones and ones that just linger in my mind.
And I'll never forget.
Will always and forever want more of everything, but it's been great.

*And some censored content*

Δύο άκρα.

Νιώθω χάλια όταν θέλω να πω ότι διαφωνώ με κάτι και πιστεύω ότι είναι λάθος και δεν μπορώ να εξηγήσω ΓΙΑΤΙ είναι λάθος, ενώ το ξέρω και δεν είναι υποκειμενικό θέμα.

Από την άλλη, χαίρομαι όταν κόσμος του οποίου τη νοητική αντίληψη θαυμάζω και εκτιμώ καταλαβαίνει τι θέλω να πω, και βρίσκει τα λόγια να το εκφράσει.

Long live twitter, and the CyTL.