Part 3

Δεν τον ξέρω.
Κι αυτό δεν είναι κακό.
Κακό είναι που δεν ξέρει τον εαυτό του.
Και που φοβάται τη σκιά του. Σχεδόν κυριολεκτικά.

Part 2

Κενό.
Δεν ξέρω αν θα μάθω ποτέ κάτι παραπάνω, αν θα σε κόψει ποτέ να αποκαταστήσεις το όνομά σου.
Ξέρω πού έφταιγα και πού όχι. Μα σε κανέναν δεν αξίζει αυτό που έκανες, ειδικά για λάθη σαν τα δικά μου.
Πέρασα καλά, κι ένιωσα όμορφα, αλλά δεν σου εύχομαι τα ίδια. Βασικά δεν με πολυενδιαφέρεις γιατί στο τέλος φάνηκες λίγο πιο σκάρτος από άλλους που κορόιδευες.
Κι ενώ συνήθως μένουν οι όμορφες στιγμές σαν αναμνήσεις, από σένα μου έχει μείνει μια άσχημη γεύση.
Ελπίζω να μην το κάνω σε κανέναν, ποτέ.

Part 1

Για πρώτη φορά σε πιστεύω.
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε μια φάση που δεν έχει ουσιαστική διαφορά αν σε πιστεύω ή όχι.
Δυστυχώς για σένα δηλαδή.
Μου ζητάς συγγνώμη τώρα που δεν έχεις κάτι να κερδίσεις πια. -Τόσα χρόνια μετά δεν νομίζω να περιμένεις να αλλάξει κάτι.
Μου λες πως συμπεριφέρθηκες βλακωδώς. Μου εξομολογείσαι όσα ένιωσες, με μια δεκαετία καθυστέρηση. Προσπαθείς να μου εξηγήσεις με πόση γλύκα με θυμάσαι και πώς αισθάνεσαι όταν λες το όνομά μου.
Κι επιλέγω να σε πιστέψω, όσο κι αν γελώ με τις καμένες, λογοτεχνικές σου περιγραφές.
Νιώθω το αλάτι στο πρόσωπό μου την ώρα που χαμογελώ.
Ηρεμία.