Ερώτηση

Έκαμε κανένας κάποια έρευνα για το πόσα στοιχίζει να διατηρεί κάποιος ένα μαγαζί στην Ελλάδα και το ίδιο μαγαζί στην Κύπρο;

Τύπου σουβλατζίδικο, ή μπυραρία, ή ένα γραφείο ή μπαρ;

Ακούω δαμέ για άδεια που πληρώνεις στο κράτος, για άδεια που πληρώνεις στο δήμο όπου εδρεύει η εταιρεία σου, για άδεια στον ΚΟΤ για παράδειγμα, πληρωμή για θέσεις πάρκινγκ (όπου ισχύει), άδεια για τραπεζάκια έξω, άδεια για πώληση αλκοόλ- που πάει με άδεια για πώληση 1002 άλλων ειδών, για άδεια για εισαγωγές που μπορεί να κάμνεις, τζι αν εν ανακυκλώσιμα υλικά που εισάγεις, έξτρα άδεια για τις υποδομές ανακύκλωσης που πρέπει να έχει το κράτος, τζαι σκύβαλα (άκου λέξη, γελώ κάθε φορά) εκτός του προηγούμενου ποσού, τζαι για 1002 λογιών άδειες τζαι φόρους.

Και απορώ αν στην Ελλάδα με τις τιμές έτσι έχουν τέτοια έξοδα ή αν είναι ψιλο/χοντρόπαράνομοι, ή αν απλά δεν κοστίζει τόσο να διατηρείς ένα μαγαζί.

Continuons

Κάπως έτσι περνούν οι μέρες, όταν συνειδητοποιείς τι γίνεται.

Σαν να'ναι η ζωή μια κασέτα που έγραφες και ξανάγραφες πάνω τα τραγούδια που σ' άρεσαν, αλλά η κασέτα ήταν η ίδια, και για μένα που την άκουσα τελευταία φορά τότε ακόμα τα ίδια πράγματα με τότε έχει πάνω.

-Αν δεν ξέρω ότι δεν έγινε κάτι, τότε είναι σαν να μην έγινε, έτσι δεν είναι;-

Έχουμε όμως ο καθένας τη δικιά του κασέτα, κι όπως γράφω πάνω της εγώ, έτσι γράφεις κι εσύ.

Και γράφει η κασέτα σου ξανά τις μουσικές, τις θάλασσες, τα γαμίσια, τις διαδρομές, τις παρέες.

Όπως γράφει κι η δικιά μου τα αντίστοιχα, εξάλλου.

Κι η ζωή συνεχίζεται.

Και τι να πεις, Κίκα μου;

Δεν ξέρω από πού να αρχίσω, πώς να συνεχίσω και πού να καταλήξω:
Από όσα έγιναν;
Από όσα δεν έγιναν;
Από όσα ήθελα;
Από όσα σκέφτομαι;
Από όσα θέλω να σου πω;

Όλα είναι βαρετά όταν δεν μιλάμε.
Όταν δεν μιλάμε επί της ουσίας θέλω να πω.
Βαρέθηκα αλλά θα ξαναβρώ το ενδιαφέρον μου.
Ξέρω πώς δεν γίνεται να μιλήσω για τα πάντα στους πάντες, αλλά έχω τρόπους να πω πράγματα χωρίς να τα φωνάζω.
Ξέρω πώς υπάρχουν πράγματα που θα μπορούσαν (θα έπρεπε;) να ειπωθούν, αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να ψάξω εγώ τον τρόπο να τα ψαρέψω από εκεί μέσα που τα βύθισα τόσο καιρό τώρα.
(Ίσως να έψαχνε κανείς άλλος για αλλαγή;)
Κι έτσι πάλι δεν μιλάω, λοιπόν.

Βλακείες μόνο.
Επί της ουσίας τίποτα, και νόημα μόνο εντός. Και όσο.


(α΄πό αλλού ξεκίνησε το τραγούδι κι αλλού κατέληξε)

Απορώωωωωω

Έχω περίπου 100000 σκέψεις τούτες τις μέρες, τις οποίες καταγράφω, αλλά δεν πάω να πατήσω το πορτοκαλί κουμπάκι Publish, πατώ το Save τζαι μένουν τζειαμέ.

Οπότε θέλω τη βοήθειά σας για ένα άλλο θέμα που δεν καταλαβαίνω:

Ενοικιάσεις αυτοκινήτων.

Έχω τον τιμοκατάλογο μιας εταιρείας που κάνει ενοικιάσεις αυτοκινήτων, ο οποίος έχει κάπως έτσι (τα ποσά δικά μου):

                                 7 ημέρες     8-14 μέρες

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Α       26                24

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Β       27                23

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Γ       31                26

[Οι κατηγορίες πάνε συνήθως με τον κυβισμό του αυτοκινήτου, και είναι λογικό για μεγαλύτερες περιόδους ενοικίασης, η ημερήσια τιμή να είναι πιο χαμηλή σε σχέση με τις μικρότερες περιόδους.]

ΟΜΩΣ: 

1. Γιατί να είναι η Κατηγορία Β πιο οικονομική στις μεγαλύτερες ενοικιάσεις μόνο, από ότι η κατηγορία Α;

2. Είναι λογικό η ενοικίαση για 8 ημέρες να είναι στο σύνολο πιο οικονομική από την ενοικίαση για 7 ημέρες;

3. Κι αφού έτσι είναι, γιατί δεν με αφήνουν να τους πληρώσω για 8 ημέρες και να επιστρέψω το αυτοκίνητο μια ημέρα νωρίτερα;

Έχει κανένας κάποια σχετική γνώση περί του θέματος; Βοηθήστε ρε παιδιά!