Άνοιξη

Η κιτρομηλιά πίσω που το γραφείο εν ούλλο νέες μούττες τζαι φορτωμένη μπουμπούκια. Η λεμονιά επίσης με μούττες να πετάσσουνται, και ολάνθιστη. Άμα φυσήσει λίο προς το παράθυρο που σκέκουμαι νομίζω ότι είμαι μες στες φωτογραφίες που τη γιορτή του πορτοκαλιού ή κάτι.
Η συκιά που ήταν κλαδεμένη, σαν το ξερό κλωνί, εγέμωσε νέα φύλλα, και οι χελωνίτσες αρχίσαν τες βόλτες τους.
Η φύση συνεχίζει χωρίς να καταλάβει που κρίση τζαι χρεοκοπία, τζαι Λαϊκή, τζαι ανεργία, τζαι Δημητριάδη...
Ας συνεχίσουμε όσο μπορούμε κι εμείς.

Έργα και ημέραι

Εφτάσαμεν μια βδομάδα με τούτη την κατάσταση.
Εκουράστηκα με ούλλους, αλλά παραπάνω που ούλλα κουράζει με η αβεβαιότητα.
Αν είναι να ανοίξει η γη να μας καταπιεί, να πέσει λαμπρό να μας κάψει, ας γίνει. Αλλά εν μπορώ άλλο τούτο το περίμενε.
Νοιώθω ότι έννα πάω να πάρω μια ανάσα και δεν θα έχει αέρα.
Επέλλανεν ο κόσμος, να πιάσει τα λεφτά του, να ξεφορτωθεί όσα λεφτά γίνεται, να στείλει λεφτά στα παιδιά του, να γοράσει μακαρόνια, αλεύρια, κονσέρβες, πόλιπιφ, να φκει στο δρόμο να φωνάξει εναντίον σε κάτι, αλλά δεν ξέρει σε τι, δεν ξέρει τι είναι η άλλη λύση που θα μπορούσε να δωθεί.
Τζαι κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει.
Σκέφτουμαι αν έχω κανέναν παππού, κανένα άθρωπο που μπορεί να μεν έχει πιστωτικές κάρτες, μετρητά σπίτι του, αν έχουν να φαν, να πιούν.
Χαίρομαι που η ΑΗΚ είπε ότι δεν θα κόψει το ρεύμα μες σε τούτη την κατάσταση. Κάτι ένει.
Οι μεγαλύτεροι παρομοιάζουν την κατάσταση με τον πόλεμο. Είχε πλάσματα μετά την εισβολή κάθε μέρα επηένναν Λευκωσία-Λεμεσό και πάλι πίσω. Εμαειρεύκαν μες στα χαρτζιά σε ένα σπίτι για 50-60 πλάσματα με ό,τι εβρίσκαν.
Αλλά τωρά κανένας εν ξέρει τι θα γίνει.
Για κάποιους τα πράματα εν ουσιαστικά πιο δύσκολα. Έχουν αρρώστους στα νοσοκομεία, παντρεύκουν τα παιδιά τους, έχουν αθρώπους που χρειάζονται φρέσκο φαγητό κάθε μέρα. Έχει κόσμο που ήδη εζούσε μες στη φτώχια, και ήλπιζε ότι με τόσες στερήσεις θα σπουδάσει τα παιδιά του και όταν με το καλό τελειώσουν θα έχουν μια δουλειά και μια καλύτερη ζωή. Ούλλα μούτηην κώλο.
Κατά τα άλλα κανένας εν ξέρει τι θα γίνει.
Τζαι εκουράστηκα να ακούω παραφιλολογία, ό,τι κόψει του κάθε ενός, ό,τι ακούσουν, ό,τι εκαταλάβαν που κάτι που ακούσαν, που παραπάνω από ότι φαντάζεστε εν τα καταλάβουν, τζαι αναπαράγουν τα λάθος.
Τζαι που όσα μας λαλούν να δούμε τι θα γίνει δεκτόν, να δούμε τι "εννοούν" τούτα ούλλα που ακούμε, γιατί κανένας εν ξέρει τι θα γίνει.
Νοιώθω ότι έννα πάω να πάρω μια ανάσα και δεν θα έχει αέρα.
Έννα πεθάνουμεν;
Έννα πάψουμεν να υπάρχουμεν;


Τούτα γράφω τα απλά για να θυμούμαι τον πανικό, τζαι τούτο το αίσθημα που νοιώθω τούτες τες μέρες.

You have reached the end of the week (8)

Κατά τη 1 ψες πήγα για ύπνο. Η τελετουργία σταθερή: βάλουμε το νερό να βράσει στο κατσαρολί, πλένω δόντια, τα περνώ μια με το νήμα, ξεπλένω με στοματικό διάλυμα, καθαρίζω το μάτι, σαπουνίζω το πρόσωπό μου, βγάζω φακούς, βάζω κρέμα ματιού και ενυδατική προσώπου (νέες συνήθειες τούτες οι τελευταίες), αδειάζω τη θερμοφόρα, γεμίζω τη θερμοφόρα ζεστό νερό και ξαπλώνω.
Έχω μελετησει το θέμα και ξέρω πλέον τις κινήσεις και τις τεχνικές για να ζεσταθώ και να κοιμηθώ εντός της επόμενης ώρας.
Αλλά, αγαπητέ αναγνώστη....ΑΛΛΑ λέω, ακόμα κρυώνω τόσο πολύ κάθε βράδυ, τόσο μα τόσο πολύ, που μερικές φορές ενώ κοιμούμαι παθαίνω ψιλοεγκαύματα και δεν παίρνω είδηση.

Εψές κάποια στιγμή εξύπνησα. Άκουσα φωνές που την τηλεόραση και νόμιζα ήταν πρωί (ο πατήρ έχει ράδιο-ξυπνητήρι). Ένοιωθα ότι έπρεπε να πάω για πιπί, και όπως σήκωσα τη θερμοφόρα από ανάμεσα στα πόδια μου, ένοιωσα ότι η πιτζάμα μου ήταν βρεμένη. What? WHAT? Εκατούρησα πάνω μου. Ετο, εκατούρησα πάνω μου. Είμαι 26 χρονών τζαι εκατούρησα πάνω μου στον ύπνο μου! Σηκώνουμαι πάω στην τουαλέτα, και όπως τα κατεβάζω καταλαβαίνω τι εσυνέβη.

Όταν γέμισα τη θερμοφόρα, λίγο νερό έβρεξε το μάλλινο "πουλόβερ" της. Όταν το έβαλα πάνω μου, βρέχτηκε η πιτζάμα μου, και έβραζε περισότερο από ότι θα έβραζε κανονικά το δέρμα μου. Δεν ξύπνησα πρωί, αλλά κατά τις 3, και όπως έβραζε το νερό με έκαψε. Πήγα ξανά για ύπνο, ανακουφισμένη που τελικά δεν κατούρησα πάνω μου στον ύπνο μου.
Το πρωί, το σημάδι μου είχε υποχωρήσει, αλλά μου έχει τύχει ξανά, σε πολύ χειρότερο βαθμό.

Έτσι είναι με χαρά που σας εξηγώ ότι αποφάσισα ότι θα αγκαλιάσω την άνοιξη που σιγά σιγά ξεμυτίζει, μαζί με τους ανθούς  της κιτρομηλιάς πίσω που το γραφείο μου, μαζί με τις χελώνες που ζουν στη λιμνούλα κάτω από την κιτρομηλιά και άρχισαν να βγαίνουν για βόλτα.

Είδα να πουλούν και μαγιό στο χρώμα που θέλω κάπου, και λέω να πάω να το ταιμπήσω γιατί αυτό που βρήκα πέρσι μετά από ένα χρόνο ψάξιμο, χάλασε γιατί το χρώμα στα νύχια μου ξέβαφε πάνω του λόγω κάποιου θέματος με το αντιηλιακό μου.

Cheers με τσάι λεμόνι προς το παρόν, και καλό καρναβάλι!

You have reached the end of the week (7)

Η εβδομάδα μου δεν ήταν άσχημη ακριβώς, αλλά ήταν κουραστική και θα τελειώσει ακόμα πιο κουραστικά, άρα καλύτερα να σας αφήσω με ένα τραγουδάκι που μου φτιάχνει τη διάθεση.
Θα ντυθείτε τα καρναβάλια; Εντυθήκετε εχτές; Τι;
Εγώ είμαι μεταξύ δύο θεμάτων, αλλά κανένα δεν είναι ολοκληρωμένο και δεν ξέρω τι θα απογίνω...

Άτε, απολαύστε...

You have reached the end of the week (6)

Αναγνώστη μου τι μου καταγίνεσαι;
Έχεις σχέδια για το Σαββατοκύριακο; Εγώ έχω να οργανώσω κάποια πράματα, και κάτι δουλίτσες κλπ, και κατά τα άλλα έχω σκοπό να περάσω καλά κι ελπίζω ο καιρός να μην μου τα χαλάσει.

Η βδομάδα που πέρασε ήταν ωραία.
Ομολογώ ότι έκοψε πίσω το διάβασμα μου, αλλά το Σάββατο είδα ξανά το Oh brother where art thou? με την Αλισαβού, μετά που εφάαμε που μια κρέπα τζαι ένα παγωτό. (Οκ, ούτε δίαιτα εσυνέβη τούτη τη βδομάδα).
Την Κυριακή είχε υπερτέλεια μέρα που την επέρασα απλωμένη πας στα γρασίδια στο πάρκο (μετά που εψήφισα), ενώ η παρέα ελαώνετουν να παίζει παιχνίδια.
Την Τρίτη εκάμαμε ένα μικρό σουρπρίζ της Αλισαβούς που είχε γενέθλια, και επαίζαμε ταμπού ως τες 2 το πρωί. Δεν άλλαξα γνώμη αναγνώστη, τα επιτραπέζια δεν μου αρέσκουν.
Την Πέμπτη επήα να ψάξω για καρναβαλίστικα, και πέρασα μια ώρα με μια ροζουλιά περούκα και κάτι όμορφα γυαλιά ηλίου. Ενισχύθηκε η επιθυμία μου να βάψω τα μαλλιά μου ροζ, αλλά μόνο που το λέω κανείς δεν το παίρνει στα σοβαρά, πόσο μάλλον να το κάμω... Μια ζωή στην καταπίεση αγαπητοί μου...

Καλό Σαββατοκυρίακο και αν δεν έχει καλό καιρό σας καθιστώ υπεύθυνους.