Ο άλλος

Νόμισες πως βρήκες τον εαυτό σου,

μα έχασες ό,τι άλλο έκτισες όσο ήσουν εσύ.

You have reached the end of the week (4)

Αμέλησα το τούτο εδώ και λίγο καιρό.

Σήμερα που το θυμήθηκα, θα σου πω ότι είμαι χαρούμενη γιατί είχα μια αρκετά παραγωγική εβδομάδα στη δουλειά, ένοιωσα ότι είμαι σωστή και δεν αφήνω πράματα πίσω, ήμουν συνεπής σε όλα, και γενικά εκύλησε σωστά η δουλειά μου.

Κατά τα άλλα, είχα δύο πόδια με πιασμένους μύες για ανεξήγητο λόγο, έτσι έμεινα πίσω που το μάθημα μπαλέτου ακόμα μια εβδομάδα, και ανυπομονώ την Τρίτη να πάω ξανά μάθημα μετά από σχεδόν 2 μήνες.

Βρήκα χρόνο και κανόνισα συνάντηση με παλιά συμμαθήτρια που μπορεί να έχω να δω 10 χρόνια, και πολύ το χάρηκα που είπαμε τα νέα μας, αν και δεν θα έκαμνα τις ίδιες επιλογές με αυτήν ποτέ μου. Περίεργο να μιλάς με συνομίληκο σου για μωρά και πράματα πιο "μόνιμα" στη ζωή άμα δεν είσαι καθόλου σε τέτοια φάση!

Σήμερα έχω κανονισμένο να πάω σε χωριατοταβέρνα, όπου έχω βάλει παραγγελία να μου φέρουν φάντα πορτοκάλι για να πιώ τα ούζα μου και πρέπει να κανονίσω να με πάρουν άλλοι γιατί είναι και εκτός Λευκωσίας αν μη τι άλλο. Ενδιαφέρεται κανένας;

Αύριο έχω έξοδο με φίλη της αδερφής Ρόζας που νομίζω θα περάσει ωραία. Έχω διάθεση καλή και νομίζω δεν χρειάζεται κάτι άλλο.

Εχάρηκα για νέα που άκουσα απρόσμενα για τη φίλη Αλισαβού που πριν καλά καλά προλάβει να μείνει άνεργη, εβρέθηκε μια δουλειά για τζίνην , ας είναι και προσωρινή (θα δείξει). Να μετράς άνεργος 3 μέρες μόνον τη σήμερον ημέρα έννεν λίο πράμα!

Θα κλείσω με ένα πράμα, εν όψει Σαββατοκύριακου για να ξεκινήσουμε πιο όμορφα τη νέα βδομάδα.

Smile and the world will smile back at you. 

Η διάσωση της (νεκρής) τρίχας.

Πόση ώρα ξόδεψα προσπαθώντας να "σώσω"μια τρίχα από τα μαλλιά μου που ενοχλούσε, και δεν κατάλαβα ότι είχε ήδη πέσει από το κεφάλι μου...

Εγώ θα θυμάμαι, εγώ θα ξέρω. Κι ας μην με νοιώθεις.

Έχω εμμονές.

Στο τουίτα εξεκίνησε μια κουβέντα για τες λάθος προφορές ονομάτων προϊόντων κλπ σε Ελλάδα και Κύπρο.

Την αρχή έκαμε η Aenima με το

Μην προφέρετε τον David Bowie ως Μπάουι καλέ. Μπόουι είναι! Ουφ θυμήθηκα και τον καφέ Jacobs τώρα... #maroushka_to_evian

όπου της έθεσα το ερώτημα σχετικά με τη χώρα όπου παράγεται το προϊόν. Έμαθε ότι είναι Γερμανία, άρα είναι σωστοί οι φίλοι Ελλαδίτες με το Γιάκομπς, και λάθος εμείς με το Τζέικομπς.

Ξεκίνσε ένα ωραίο θέμα.

Ο αποσυρθέν μπλόγκερ Μοτορτζής είπε να πει το δικό του πόνο με το "ντούμπλε φας" και τον έκοψα, εξηγώντας ότι είναι γαλλόφερτο, άρα σωστόν.

Πόσες φορές στην Κύπρο εκνευρίζουμαι με το IKEA το οποίο προφέρουν πολλοί Αϊκκία, όπως το ακούαν στες Αγγλίες και αγνοούν το γεγονός ότι η εταιρεία είναι Σουηδική. Και δεν μιλώ να μην ξέρεις ότι το σωστό είναι Ικέα. Να το έχουν ακούσει, να το ξέρουν κατά βάθος, αλλά να επιμένουν να το λεν Αϊκκία. Σάννα τζαι εν πιο κλασάτο έτσι. Τι να πω.

Εντωμεταξύ, νευριάζω με τον εαυτό μου που δεν έχει τα κότσια να λαλεί ότι ξέρει, σωστό. Πιχί, έμαθα πριν κάποια χρόνια ότι οι ζωμοί Maggi προφέρονται Μάγγι και όχι Μάτζι. Τζαι επιμένω να το λέω λάθος. Όι τόσο επειδή ξεχάννω, αλλά αντρέπουμαι ότι θα με περιμαίζει ο κόσμος αν λαλώ Μάγγι. Ότι είμαι φτανή τζι εν ξέρω σωστά ασπούμε. "Ήντα εν το ξανάκουσες; Πού εξανάκουσες κόρη μου Μάγγι ημίσh; Σιγά μέννεν τζαι η Μάγκυ Χαραλαμπίδου" (τι γίνεται τζίνη η ιστορία μπάι δε γουέι;)

Τζαι που τούτη την ιστορία εθυμήθηκα μια άλλη ιστορία που τα φοιτητικά μου χρόνια, όπου συμφοιτήτρια Κυπραία έχει πάει στα Goody's και παρήγγηλε ένα Chicky's. Η τύπισσα στο ταμείο φαίνεται ήθελε να το παίξει ιστορία, τζαι ερώτησε την να της ξαναπεί. Η κοπέλλα εξαναείπε της, τζαι η τύπισσα απαντά της με υφάκι "Τσίκις εννοείς".
Ήρτε η κοπελλούδα να μας το πει. Είμασταν τρεις Κυπραίες στην παρέα, κι ένα τσούρμο καλαμαράδες.

Εκάτσαν πας στα αυτιά μας να περιπαίζουν ότι "τι ήθελες κι εσύ να πας να πεις στην κοπέλλα Chicky's παιδί μου;" και χαχαχα και χουχουχου. Να τονίσω ότι η κοπέλλα δεν είπε το Chicky's με accent αγγλικό, αλλά με προφορά. Ουσιαστικά το Ch- το είπε Ch-, και όχι Τσ-.
Οι καλαμαράδες που την άλλη επεριπαίζαν ότι το είπε και καλά με accent. Τύπου Chik-e-y's.

Να τονίσω κάπου εδώ ότι ΟΛΟΙ ήμασταν φοιτητές σε τμήμα ξένων γλωσσών και μετάφρασης, όλοι με πολύ ψηλούς γενικούς, όλοι με ψηλό επίπεδο γνώσης Αγγλικών κλπ.

Να τους εξηγούμε, που λέτε, τη διαφορά μεταξύ accent και pronunciation και να μην μπορούν να αντιληφθούν πού σταματά το ένα και πού ξεκινά το άλλο.

Από τότε θυμούμαι να προσπαθώ να τους εξηγήσω (δεν είχα κάμει φωνητική και φωνολογία ποτέ για να μπορώ να το πω διαφορετικά, καθότι ήμουν πρώτο έτος ακόμα) ότι άλλο είναι να διαφοροποιείται η έννοια της λέξης και άλλο να έχεις απλά το accent. Και τους έδινα το παράδειγμα του so και show. Εννοείται και τα δύο τα προφέρουν "σόου". Και μετά το sit και το shit (και το sheet αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο και ψιλά γράμματα άμα αυτό δεν το καταλαβαίνεις), τα οποία προφέρουν "σιτ".

Εδώ και μερικά χρόνια κι εγώ ξεκίνησα να λέω "have a shit" και να εννοώ προφανώς να καθίσει κάποιος. Γελούμε με την Αλισαβού (που ήταν η άλλη Κυπράια παρούσα στη συζήτηση), και όσους μπουν στο νόημα, και φκάλλω το απωθημένο μου.

Άκου τωρά πράματα που έρκουνται στη θύμισή σου που ένα απλό τουί ρε φίλε...

Εσύ ξέρεις κανένα προϊόν που να λέμε συχνά λάθος εμείς ή άλλοι; Αγαπώ να μαθαίνω τούτα τα πράματα...

Σριλάνκα

Εψές ήμουν σίουρη για το όνειρο που θα έβλεπα. Και είδα κάτι συναφές.
Όταν μου τέλειωσε, το πρωί κάποια στιγμή πλέον, είδα ένα άλλο.
Θα πήγαινα λέει στη Σρι Λάνκα με την Αλισαβού. Είχαμε μόνο εισιτήρια, τίποτε άλλο. Τα κλείσαμε χωρίς να ψάξουμε, να κανονίσουμε κλπ, και θα φεύγμε άμεσα.

Περνώ από το σπίτι της να την πάρω για να πάμε αεροδρόμιο, και με ρωτά πού είναι τα πράγματά μου. Της λέω είναι στο αυτοκίνητο. Μου  λέει επειδή συνήθως κατεβάζεις τη φωτογραφική σου....
Πωωωωωω, ρε εσύ, ξέχασα τη φωτογραφική!!!!
Πήγαινε πάρ' την και έλα ξανά, έχουμε ώα έτσι κι αλλιώς και δεν έχουμε πολλές αποσκευές.

Ξαναμπαίνω στο αυτοκίνητο, πάω σπίτι, παίρνω τη φωτογραφική και συνειδητοποιώ ότι είχα ξεκινήσει χωρίς ρούχα. Μια αλλαξιά ρούχα δεν είχα πάρει, ένα βρακί, κάτι.

Εντωμεταξύ όποιος με ξέρει, ξέρει τις πιθανότητες να συμβεί τέτοιο πράγμα.
Μπορεί να μείνω τελευταία στιγμή να ετοιμάσω τη βαλίτσα μου, αλλά το τι θα πάρω μαζί μου και τι πρέπει να κάνω πριν φύγω είναι καταγεγραμμένα σε λίστες πολλάκις. Από την πρώτη φορά που ήρθα Κύπρο για διακοπές από τις σπουδές το ίδιο σύστημα.

Τέσπα αγχώθηκα, και ένοιωθα κουρασμένη. Ξαφνικά αποφάσισα ότι έχω πολύ χρόνο και ας κοιμηθώ και λιγάκι.

Ξάπλωσα και προσπάθησα να κοιμηθώ. Μάταια βέβαια γιατί όπως και την πραγματικότητα το σεντόνι είχε βγει από τη θέση του και τα πόδια μου μπουρδουκλώνωνταν μέσα, να σηκωθώ να το φτιάξω με την καμία, γιατί πάγωνα, οπότε ούτε στο όνειρο, ούτε στην πραγματικότητα λέγεται ύπνος αυτό που έκανα.

Σε κάποια φάση χτυπά το τηλέφωνό μου, και απαντώ. Η Αλισαβού. Κόρη, πότε έννα έρτεις;
Ήντα ώρα ένει; Α, εν 1.
Εν 1.
Επετούσαμε 9, γιατί εν ήρτες;
Εν 1 που πετούσαμε, προφανώς ούτε τωρά προλαβαίνουμε.
Α, ενόμιζα 9.
Καλά γιατί εν με έπιασες αφού είδες τζι αρκούσα;
Ένηξερω.

Τελικά εκανονίσαμε τα κάπως τζι ήταν να φύουμε την επόμενη μέρα. το πώς έγινε τούτο μεν το ψάχνετε. Εν γίνεται έτσι πράμα εκτός αν πληρώσεις άλλο εισιτήριο.

Άγχος τζαι μες στον ύπνο μας ρε παιδί μου! Το καλό που έθελα να το ξεκινήσω χαλαρά και απορογραμμάτιστα το ταξίδι ημίσh.

Ο Νίντζα

Μιλήσαμε όλοι για τες στιγμές μας του 2012, πριν αλλάξει ο χρόνος.
Εγώ απλά θέλω να αφιερώσω ένα ποστ σε κάτι άψυχο που κατάφερε να καταλάβει έκταση που ζωντανά πλάσματα δεν καταλαβάνουν στην ψυχή μου.
Η 31 Δεκεμβρίου 2012 ήταν η τελευταία μέρα που κυκλοφόρησε ο Νίντζα μας. Ο Νίντζα μας ήταν το οικογενειακό μας αυτοκίνητο από τότε που γεννήθηκα μέχρι πριν  2-3 χρόνια που αγοράσαμε καινούργιο οικογενειακό αυτοκίνητο.
Ο Νίντζα ήταν ένα Ισούζου Τρούπερ. Είχε έρθει στη ζωή της οικογένειάς μας όταν ο πατήρ ήταν ακόμα χίππι ιν μάιντ, πολλά ήρεμος αλλά και ανήσυχο πνεύμα ταυτόχρονα, όταν αλώνιζε στες εξοχές, όταν ένοιωθε ότι η ζωή του εν μπροστά του, όταν ένοιωθε ότι τα καλύτερα χρόνια είναι αυτά που έρχονται.
Ήρθε για να τραβά το τροχόσπιτο, για να πηγαίνει στο χωράφι, για να πηγαίνει εκεί όπου δεν πήγαινε ο δρόμος, για να μας πηγαίνει άνετα διακοπές σε εξοχικά σε βουνό, στην Πάφο, στη θάλασσα, με όλα μας τα υπάρχοντα φορτωμένα μέσα. Για να χωρά τους 4 μας, συν 2-3 άτομα άλλα που θέλαμε να πάμε όλοι μαζί.
Θυμούμαι τα ταξίδια μας που ακούαμε κασέτες της Αρβανιτάκη και τραγουδούσαμε όλοι μαζί δυνατά, να κοροϊδεύουμε τη μαμά ότι είναι παράφωνη, να συνειδητοποιούμε εμείς ότι η φωνή μας δεν είναι τόσο καλή όσο νομίζουμε. Θυμούμαι να τσακώνουμαι με την μικρή Ρόσα και να μας απειλούν ότι θα μας κατεβάσουν από το αυτοκίνητο να μείνουμε μες στο δρόμο, στη μέση του πούποτε. Θυμούμαι να σταματούμε στο δρόμο να τραβήσουμε κόσμο που έπεσε ο τροχός του σε γκρεμό, που έμεινε το αυτοκίνητο του, που εβόλησε κάπου. Θυμούμαι τα μαθήματα οδήγησης που έκαμνα όταν πήγαινα με τη μάνα να πάρουμε την αδερφή από τα φροντηστήρια όταν ερχόμουν από τις σπουδές μου. Θυμούμαι το καλυμμένο με χιόνι κάποιο χειμώνα στο χωριό. Θυμούμαι που εκάθετουν ο σκύλλος μας στα πόδια της μάμμας κάτω που το κλιματιστικό και ετάτρασσε μόνο μια φορά σε ούλλη τη διαδρομή για Πάφο και η μάμμα μου αντινάσσετουν ίσια πάνω. Θυμούμαι που επροσπάθαν η γιαγιά μου να μπει μέσα τζαι να κατεβεί, τζαι επειδή ήταν ψηλό αυτοκίητο εχρειάζετουν βοήθεια...
Ο Νίντζα μας ήταν πιστός για ούλλα τούτα τα χρόνια. Επροσέχαμεν τον, τζαι επρόσεχε μας.
Ήθελα να ντυθώ μια φορά με καρό πουκαμισούι, τζαι ψάθινο καπέλο τζαι να κάμω γυρό με την αδερφή μου μες στη Λευκωσία. Εν το εκάμαμε ποτέ τελικά μαζί...
Τζαι τωρά ο Νίντζα μας εφκήκε στη σύνταξη. Εκουράστηκε, επολλύναν τα έξοδα του, ήρταν τα γεράματα...
Οπότε αφιερώνω το ποστάκι τούτο στον Νίντζα μας για τες όμορφες στιγμές που έχω στο μυαλό μου...