THE LADY or WET FANTASY IN TRANSIT

Φαντάστου το αγαπημένε αναγνώστη.

Είσαι μες στο λεωφορείο τζαι περιμένεις τους άλλους επιβάτες για να πάεις στο αεροπλάνο σου. Συγκεκριμένα είσαι με 3 ώρες ύπνου τζαι ξύπνιος and bored να έχεις περάσει ήδη τις τελευταίες 9 ώρες στον kapnos, στο αεροπλάνο και στο αεροδρόμιο.

Ο κόσμος συνάεται τζαι θέλεις να τελειώνει το πράμαν γιατί οι πόρτες εν ανοιχτές τζαι ο αέρας ο παγωμένος φακκά σου μες στα πλευρά.

Ξαφνικά μπαίνει μέσα μια όαση. Μια οπτασία. Ένα όραμα. Ένα θεσπέσιο, μαγικό πλάσμα.

Ακολουθεί περιγραφή:

Αρχική εντύπωση ότι η γκόμενα έχει ύψος 1.80. Στο τελευταίο κλάσμα των δευτερολέπτων που ακολουθεί το πρώτο σκανάρισμα "top to bottom" ο σένσορας εντοπίζει πλατφορμέ παπούτσι  με μέγιστο ύψος στο πίσω μέρος τα 20 εκατοστά και στο μπροστά μέρος τα 6. Χρώμα καμηλό-μπράντυ.

Η κάλτσα μέσα είναι μαύρη αδιαφανής.

Ξαναρχίζει το  μάτι να συνειδητοποιεί τι είδε πιο πάνω και ξαναανεβαίνει.

Παντελόνι καμηλό υφασμάτινο. Αποδεχτόν.

Πουκάμισο σατινέ.
Σατινέ.
Ο εγκέφαλος μπερδέυεται αλλά το προσπερνά. Μπορεί να είναι απλό, μονοχρωμο πουκάμισο.
Αλλά όχι.
Το σήμα φτάνει. Πρόκειται για άνιμαλ πριντ πουκάμισο.
Τι άνιμαλ;
Όλα τα άνιμαλς της άγριας ζούγκλας.
Βλέπω ήδη λεοπάρ, καμηλοπάρ, ζέμπρα και φίδι.
Τα ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο αρχίζουν να βγαίνουν εχτός ελέγχου και αποφασίζω να σταματίσω να κοιτάζω το πριντ.

Η προσοχή πλέον εστιάζεται στο ζακετάκι.
Καφέ με αποχρώσεις κόκκινου. Λεπτό, πλεκτό.
Αν το κουμπώσει θα είναι κοντό, αλλά το έχει ξεκούμπωρο οπότε πέφτει στις άκριες μακρύ και στο πίσω μέρος κοντό και πάλι φαίνεται το πουκάμισο.
Άλλωστε τι το φόρεσε; Για να μην φαίνεται από παντού;
Στους ώμους του ζακετακίου υπάρχουν μπιρμπιλόνια. Χρυσά και ολόλαμπρα μπιρμπιλόνια. Ημισφαιρικά δηλαδή, μεταλλικά κομάτια πάνω στους ώμους. Και αν κοιτάξεις λίγο καλύτερα προσέχεις πώς κάτι κινείται μαζί της! Αλυσιδούλες! Λεπτές λεπτές αλυσιδούλες που πέφτους στους ώμους...
Εντάξει. Γιατί να μην το περιμένω; Αφού ότι προηγήθηκε μπορούσε μόνο να σε προϊδεάσει για τη συνέχεια.
Σκέφτομαι πως ίσως θα μπορούσε να είναι και συμπαθητικό το ζακετάκι αν το είχε βάλει με πιο απλό υπόλοιπο...αλλά μάλλον αυτό ήταν το επιθυμιτό στυλ.

Πιο πάνω δίνω σημασία στο μαλλί. Σαντρέ ή πλατινέ; Δεν ξέρω πώς ονομάζεται το συγκεκριμένο χρώμα κίτρινου ξανθού. Ισιωμένο, ως τη μέση της. Γεμάτο κόμπους. Αηδίασα λίγο, αλλά κατάφερα  να πείσω τον μικρό εμετό που ένοιωθα να παλινδρομεί, να πάει πίσω πάλι.

Και πάνω από το μαλλί, ένας ιπτάμενος δίσκος!

Όχι όχι, κάνεις λάθος εγκέφαλε!

Καπέλο είναι!
Ένα καμηλό καπέλο υφασμάτινο, floppy -τύπου αν ήταν ψάθινο τζαι ήμουν στην παραλία ήταν να κάμνω γραμμή μαυρίσματος κάπου στο στήθος, για να καταλάβετε το μέγεθος.
Τότε ήταν που εσιγουρεύτηκα ότι η κοπέλα, ή μάλλον η Λαίδη, θα είχε μαύρη ρίζα εμφανή.

Γαι το βάψιμο είναι περιτό να μιλήσω, θα είμαι λακωνική. Μπορείτε να φανταστείτε ότι με τέτοιο outfit, το βάψιμο δεν θα μπορούσε να απογοητεύει: μολύβι χειλιών και έντονο κοκκινάδι (αν και όχι κόκκινο), έντονο μέικ απ, και μακιγιάζ ματιού τύπου "κομπλίτ" με το μολύβι του, το άιλαϊνερ, τη σκιά και φυσικά δε φολς αϊλάσις.

Στο χέρι όμως θέλω να σας πω ότι κρατούσε μια τεράστια τσάντα απομίμηση μάρκας στυλ λουί βουιτόν, που περιείχε το κατοικίδιό της.

Όλοι οι επιβάτες εστυλλομμαθκιάσαν πάνω της, τζαι όσοι εν επήραν είδηση ότι εμπήκε τούτη η ανεράδα μες στο λεωφορείο, εκαταλάβαν το που τους ψίθυρους ή την ξαφνική μαζική κίνηση γυρίσματος κεφαλής από τους άλλους.
Αναρωτήθηκα τότε πώς ένοιωθε η κινητη οπτασία, αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν θα τα έβαζε αν ήθελε να έχει λόου πρόφαϊλ.

Στο αεροπλάνο έκατσε μια σειρά πίσω από  μένα, στον απέναντι διάδρομο. Βολέφτηκε (όσο γινόταν γιατί με τον τάκκουνο είναι και λίγο δύσκολα τα πράματα ακόμα και όταν κάθεσαι δεν είναι ότι καλύτερο να φτάνει το γόνατο στο βυζί σου) και άνοιξε το πορτάκι του σκυλιού να βολευτεί κι εκείνο.

Φυσικά το σκυλί διέθετε κόκκινο φιόγκο στο κεφάλι, αλλά ντάξει, απογοητεύτηκα είναι η αλήθεια. Με το δικό της άουτφιτ έπρεπε να ταιριάζει, οπότ κάτι σε μαντήλι καουμπόικο θα έφερνε στο όλο στυλ κάτι από "μάμμα".

Και φυσικά η Κερκυραία από πίσω μου δεν πτοήθηκε και την έπιασε στην κουβέντα για το σκυλί. Σε κάποια φάση της πέταξε ένα "μιτσό θα μείνει δηλαδή;" και εκοκκάλωσε η αποκορύφωση της φαντασίας και απλά απάντησε ένα "ε....πάντως είναι ενός".

Μετά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο, περιμένωντας τις αποσκευές εκρύωσε το θεσπέσιο μαγικό αντικείμενο του πόθου μας και είπε να ρίξει κάτι πάνω της. Η αλήθεια δεν κατάλαβα πού εβρέθηκε τούτο το πράμα, γιατί δεν είχα δει (παρόλο το προσεκτικό σκανάρισμα) να κρατά άλλη τσάντα, αλλά αυτό το δικαιολογώ γιατί θα ήταν στο ύψος του πουκαμίσου η τσάντα και σας είπα τι είχε συμβεί με τα ηλεκτρικά σήματα στον εκγέφαλό μου όταν σάρωνε το άνιμαλ πριντ.
Εμφανίζει και φοράει που λέτε, ένα δερμάτινο καφέ σακάκι.

Τι; Νομίζετε ότι τούτο ήταν;
Γελιέστε.
Το δερμάτινο παρτ σταματούσε στην περιοχή που το ορίζει σαν γιλέκο. Τα μανίκια δηλαδή δεν ήταν πλέον δερμάτινα.
Έλα, μπορείς να φανταστείς τι θα ήταν αφού δεν ήταν δερμάτινα.

Τι μπορεί να λείπει από το λουκ μέχρι τώρα;

Ναι.

Το βρήκες.
Γούνα.
Γούνα ίσια μπεζογκρι, να πέφτει μέχρι τις παλάμες.

Έχει περάσει αναγνώστες μου μια βδομάδα αλλά αυτό το αιθέριο πλάσμα με έχει στοιχιώσει. Προσπαθώ μάταια να καταλάβω τι ήταν, πώς βρέθηκε εκεί, τι πήγενε να κάνει, αν την ονειρεύτηκα ή αν ήταν μια παραίσθηση ή ψευδαίσθηση...

Τώρα ελπίζω ότι μπορείς να την φαντασιωθείς κι εσύ και να μοιραστείς τις ανησυχίες σου μαζί μου.
Ευχαριστώ και παρακαλώ ταυτόχρονα.

I'll be singing until I see you- part 4

Τζαι για το κλιπ δαμέ.

I'll be singing until I see you- part 3

I'll be singing until I see you- part 2

I'll be singing until I see you- part 1

Αλμυρά ρολάκια στα γρήγορα

Μες στη βδομάδα εδοκίμασα κάπου κάτι πολλά νόστιμο και μυρωδάτο, τζαι εζήτησα τη συνταγή. Τζαι ήδη εκάμε τα η μάδερ, αλλά θα μοιραστώ εγώ τη συνταγή μαζί σας:

Υλικά:
1/4 ματσάκι μαϊντανό
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
1/2 πράσινη πιπεριά
125 γρ. μπέικον
1/2 ποτήρι τυρί κίτρινο τριμμένo
1 κουταλιά μαγιονέζα
1/2 κουταλάκι σκόνη κάρι
λίγο ελαιόλαδο
βούτυρο/μαργαρίνη
1 ψωμί sliced χωρίς κόρα

Εκτέλεση:
Ξεκινούμε ψιλοκόβοντας όσο πιο πολύ μπορούμε το μαϊντανό, τα κρεμυδάκια και την πιπεριά.
Καθαρίζουμε το μπέικον από το πολύ λίπος και τηγανίζουμε ελαφρά στο λάδι μας.
Ανακατέυουμε όλα μαζί τα υλικά μας (μαϊντανό, κρεμμυδάκια, πιπεριά, μπέικον, τυρί, μαγιονέζα, κάρι)
Πιέζουμε την κάθε φέτα ψωμιού με τον πλάστη και με ένα κουταλάκι βάζουμε λίγο από το μίγμα μας στην μια άκρη της φέτας και τυλίγουμε.
Τοποθετούμε τα ρολάκια μας σε ένα ταψί με την πλευρά που τα κλείσαμε προς τα κάτω για να μείνουν κλειστά.
Τα αλείβουμε με λίγο βούτυρο ή μαργαρίνη και τα ψήνουμε για 15-20 λεπτά στους 150 βαθμούς να γίνουν λίγο κρατσουριστά.

Είναι ό, τι πρέπει για να συνοδέψετε τον καφέ/τσάι σας  ή ακόμα τζαι για μια νύχτα για ποτά με τους φίλους σας!

(Φωτό δεν έχει, φαγώθηκαν ήδη!)

Lost in Motion

Εν απίστευτο το τι μπορεί να κάμει το σώμα μας.

Τελευταία εκνευρίζουμαι που έχω ένα πρόβλημα μα το χέρι μου και δεν μπορώ να κάμω κάποιες κινήσεις, τόσο στην καθημερινότητά μου, όσο και στα μαθήματά μου.

Δεν θέλω να έχω περιορισμούς.

Τούτος εν ο μόνος λόγος νομίζω που ξυπνά τη συνείδησή μου τζαι λαλεί της ότι πρέπει να χάσει κάθε τόσο καιρό κάποια κιλά, που της λαλεί ότι πρέπει να γυμναστεί, που της λαλεί να τρώει λίο πιο σωστά.

Το σώμα μου είναι για μένα το σπίτι μου, το εργαλέιο που με εκφράζει πιο πολλά που οτιδήποτε άλλο, με τόσους τρόπους.

Εκνευρίζω με που δεν το σέβουμαι τζαι δεν το προσέχω όπως θα έπρεπε κάθε μέρα.

Θέλω να έχω τη θέληση και τη δύναμη να το βοηθήσω για να με βοηθήσει.


Απλά γράφω σου τα για να τα θυμούμαι εγώ.

Τελευταία νέα από το μέτωπο

Έχει τζαιρό που για κάποιο λόγο γράφω πράματα τζαι δεν τα κάμνω ποστ.

Που την μια πνίουμαι μεταξύ δουλειάς, μπαλέτου, φωτογραφίας, contemporary dance, πτυχιακής, και άλλων εξοσχολικών δραστηριοτήτων τζαι δεν μπορώ να συντάξω κάτι.

Που την άλλη γράφω πολλές κατζίες. Τα παραπάνω πράματα που γράφω είναι τι μισώ στους αθρώπους. Εξεκίνησα το τζαι εν το ετέλειωσα, απλά αποφάσισα ότι εν εμένα που θα κάμει κακό που καταλάβω σιγά σιγά πόσο πολλά μου φακκούν κάποια  πράματα. Είμαι ιδιότροπη τζαι φοούμαι να σκεφτώ πόσα πράματα πάνω μου μπορεί να εκνευρίζουν τους άλλους.


Τέσπα, με τη πτυχιακή θέλω λίη βοήθεια που κάποιον ζαχαροπλάστη τζαι δεν ξέρω που θα έβρω κάποιον. Είναι κάποια πράματα που είναι λογικό να μεν τα ξέρω εγώ, τζαι δεν ξέρω καν ΑΝ θα τα ξέρει ένας ζαχαροπλάστης που εδούλεψε μόνο στην Κύπρο πχ. εν επήρα πρέφα να κυκλοφορά μπλόγγερ ζαχαροπλάστης ακόμα, αλλά αν ξέρετε κανένα στείλτε μου τον να τον δοκιμάσουμε.

Ο φίλος μου ο sindrimin είπε ότι ασχολείται με το geocaching, τζαι όπως είπε, I googled it τζαι από ότι βλέπω υφίσταται και στην Κύπρο. Εγώ gps εν έχω, ούτε το κινητό μου έχει, αλλά αν είχα, έννα οργανώννουμουν τζαι θα επήεννα. Εν καλά να συμβαίνει τζαι τίποτε στην Κύπρο. Σhαίρουμαι πολλά.

Το καλό μου νέο αυτή τη στιγμή είναι ότι έκλεισα εισιτήρια να πάω κάπου που αγαπώ πολλά, να δω κάποιον που αγαπώ πολλά, σε πολλά καλή τιμή.

Ως τότε προσπαθώ να γεμωνω το πρόγραμμα μου με ακόμα παραπάνω πράματα:
Την Τρίτη θα πάω σε μια διάλεξη του Πλάτωνα Ριβέλλη, πάνω στην κριτική της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Εκατάλαβες αναγνώστη. Να φκάλλουμε φωτογραφίες ένιξερουμεν, αλλά ας πάμε να μάθουμε να κρίνουμε. Τέσπα. Εν έρκεται συχνά Κύπρο, οπότε εν καλή ευκαιρία.
Την Παρασκευή έκατσα ένα οδοντίατρο, για να μεν πηέννω καταστήματα, γιατί ΠΑΝΤΑ καταφέρνω τα τζαι κάτι αγοράζω. Ενώ εν πρέπει.
Την Κυριακή, στες 12 έννα πάω Λεμεσό να δω τένις. Πρώτη φορά στη ζωή μου. Έτο να ποσκολιούμαστιν. Τζαι αφορμή να πάω να φάω καμιά αγαπημένη σαλάτα κάπου που μου αρέσκει πολλά στη Λεμεσό.
Σιγά σιγά θα έρτει η μέρα να φύω...

Τζαι όταν έρτω, ελπίζω να μπορέσω να γράψω τζαι ένα ποστ στο bloggers travel επί τούτου.
Αν θέλετε κοπιάστε τζαι μοιραστείτε εμπειρίες σας εντός και εκτός Κύπρου α!