Καρναβάλι και ρατσισμός;

Πριν 2 χρόνια ήμουν Γαλλία όταν εγιορτάζαν τα καρναβάλια. Κάτι γνωστοί μας ήταν να κάμουν άρμα τζαι να ντυθούν στρουμφάκια τζαι είπαμε να πάμε να τους δούμε, αφού απορρίψαμε την πρότασή τους να τους συνοδεύσουμε.
Τζαι εφκήκαμε να έβρουμε κάτι να ντυθούμε, ας είναι και κάτι απλό, με προϋπολογισμό φτωχού φοιτητή.
Στο ψάξιμο επήα με φίλες καλαμαρούδες, γαλλίδες, και μιά που τη ρεουνιόν (όι ότι έχει σημασία, απλά εφαίνετουν ενδιαφέρον τζαι είπα να το γράψω).
Το θέμα που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας είναι ότι έκαμε τους πολλή εντύπωση που εσύρναμεν ιδέες του στυλ "να ντυθώ emo", "να ντυθώ μετταλλάς", "να ντυθώ κινεζούλα", "να ντυθώ μπιν λάντεν". Λιότερο τους επείραζε το να ντυθούμε ινδιάνοι ή καουμπόυδες, βέβαια. Ο λόγος, ήταν ότι "εν ρατσιστικό".

Έτυχε σήμερα να κοιτάζω στο ίντερνετ για καμιά εύκολη "σπιθκιάσιμη" καρναβαλίστικη αμφίεση τζαι ήβρα γραμένο τούτο το πράμα κάπου. Πάλε τα "ρατσιστικά" παραδείγματα ήταν μπιν λάντεν, μπουσh, χίτλερ, κλπ.
Είμαι παράλογη που εν θορώ πού εν το ρατσιστικό σε τούτο το πράμα; Αλήθκεια ρωτώ, τελευταία με ούλλα τούτα που φκαίνει ο κόσμος τζαι λαλεί με τόση φυσικότητα τζι εν αντρέπεται, άρκεψα να διερωτούμαι αν είμαι ρατσίστρια τζι εν το καταλάβω!

Κύπριες στο λεωφορείο. - (Πού να δεις τες δικές σας!)

Με εκνεύρισε τα μάλα αυτόν εδώ το ποστ, το οποίον είδα στο FB μιας καλαμαρούς συμφοιτήτριας μου.
Θεωρώ ότι δεν αξίζει τον κόπο να σχολιάσω στο μπλογκ τούτο γιατί αν κρίνω που τα υπόλοιπα δεν μπορεί να πάρει ούτε σοβαρό, ούτε λάιτ θέμα στα σοβαρά ο άθρωπος, οπότε η όποια απάντηση πάρω είτε θα με εξοργίσει παραπάνω, είτε απλά δεν θα με ικανοποιήσει.
Θεωρώ ότι που ένα σημείο και μετά ΔΕΝ είναι αστεία τα πράματα που γράφει, είναι απλά τσιόφτες. Αλλά οκ, εν υποκειμενικά τούτα τα πράματα.
Φορ δε ρέκκορντ, όταν ήμουν Γαλλία με τη σχολή μου, κάθε πρωί (ή πριν το χάραμα ακόμα) που εμπαίναμε στο τραμ να πάμε σχολή, ο υπόλοιπος κόσμος εδιάβαζε την δωρεάν τοπική εφημερίδα, ή το βιβλίο του, ή τα μαθήματα του, και οι καλαμαρούδες συμφοιτήτριές μου ετραγουδούσαν "το τελευταίο ποτηράκιιιι..." στη διαπασών τζαι ο κόσμος ΟΥΛΛΟΣ εθώρεν τες καλά καλά (όσων τα μάθκια είχαν ανοίξει έτσι ώρα)- τζι εμείς εν εγυρίσαμε να πούμε έτσι κουβέντες που ήμασταν "αναγγασμένες" να κυκλοφορούμε μαζί τους. Κατά τα άλλα (χαρίζω το sterotyping για το "ολόσωμο" γυαλί ηλίου, το τρίπατο μέικαπ τζαι το πρωινό 12ποντο) επαράσhεσεν το με το πώς και πόσο και το ΓΙΑ ΤΙ μιλούν οι Κυπραίες στο λεωφορείο. Δηλαδή δε τον εαυτό σου πρώτα τζαι μετά κρίνε!
Έχω τόοοοσα πολλά να πω για τα πράματα που γράφει αλλά νυστάζω τζαι εν μπορώ να εκφραστώ σωστά.

Προβλιματιζόμανε the hair edition

Είμαι καστανόξανθη (για τους Κυπραίους, για τους Εγγλέζους είμαι chestnut) τζαι βάφω τα μαλλιά μου ένα πολλα σπουδαίο και τυχαίο πορτοκαλόξανθο (πάει μου, μεν γελάς).
Τζαι καθότι κατά συρροήν άνεργη και άνευ άσπρων τρίχων νεανίς, αποφάσισα να σταματήσω (και) το έξοδο της βαφής (για δες κάμνει ρίμα).

Το πρόβλημαν μου είναιτο εξής: Να αφήσω τα μαλλιά μου να μακρύνει η ρίζα όσο την αντέχω τζαι μετά να τα βάψω; Γιατί σάννα τζαι εν θέλω τζαι πολλά να δω τούτη την αλλαγή τόσο απότομα πάνω μου (αφού ΘΕΛΩ το τυχαίο χρώμα που επέτυχα, αλλά αναγγάζει με η φτώσhια να τα αφήκω α λα νατουρέλ). Όξα να τα βάψω ένα χρώμα "φυσικί" το οποίο θα ξοβάψει σύντομα και σιγά σιγά να γίνει η μετάβαση πιο δαπανηρά και πιο γλήορα;
Πνίουμαι.

Ζωοφοβία τα νεύρα μου.

Μόλις ενευρίασα πάρα πολλά. Έχουμε κάτι ενοικιαστές που έχουν 2 μωρά. Μια κορού 9 χρονών τζι ένα αγοράκι 4. Το αγοράκι φοάται το γάτο μας (ο οποίος είναι μερικών μηνών να σημειώσουμε).
Όποτε περάσουν τα μωρά κοντά που το γατάκι ημεγάλη φοϊτσιάζει το φακκώντας το πόδι της τζαι φωνάζοντας κσhιού. Το καττί φοάται τζαι κόφκει μίλια.
Ελαλούσα "άτε, φοάται το μωρό, τούτη παίζει το μεγάλη αδερφή, στα ανάθεμα". Μόλις την είδα να μπαίνει στην είσοδο, το γατάκι 3 μέτρα πάρατζει, τζαι να του κάμνει τα ίδια όπως άμα εν ο αρφός της.
Τζαι όι, εν το φοάται τζαι τζίνη τζαι να αντρέπεται να το πει γιατί είδα την μπροστά μου να εν οκ, να μεν το φοάται.
Τζαι άτε τζίνη εν μωρό. Οι γονείς ούτε ΚΑΝ προσπαθούν να κάμουν τα μωρά να μεν φοούνται τα ζωάκια. Δηλαδή να φοούνται το σhύλλο καταλάβω το, γιατί μπορεί να εν μεγάλος, να εν άγριος, να δακκάνει, κάπως να το δικαιολογήσω, τι να πω; Αλλά το καττίν γιατί να το φοάσαι; Τι  μπορεί να σου κάμει;
Τα νεύρα μου μες σε τούτη τη χώρα.....

Ημιφαγία

Εξανακούσαμε (αν όχι όλοι, σίγουρα οι περισσότεροι) για την ωμοφαγία.
Σίγουρα όμως ΔΕΝ εξανακούσετε για την ημιφαγία. Τζαι για να είμαι ειλικρινής ούτε εγώ εν είχα ξανακούσει για τούτο ως πριν 5 λεπτά που ήμουν στην τουαλέτα τζαι έβαλλα της φάρμακο τζαι μου ήρτεν τούτος ο νεολογισμός στο μυαλό.

Όπως όλα τα καλά σπίθκια λοιπόν έχουμε τζι εμέις μια κυρία η οποία έρκεται μια φορά τη βδομάδα και καθαρίζει το σπίτι.
Δεν θα σταθώ στο πόσο καλή ή όχι είναι. Θα σταθώ στις διατροφικές της συνήθειες.

Συγκεκριμένα σε μια.

Πριν από κάποιο καιρό η μάνα μου είχε φέρει σπίτι που το ζαχαροπλαστείο/αρτοποιείο της γειτονιάς κάτι μπισκοτάκια. Είχε τα αφήσει στην τραπεζαρία, μέσα στο χάρτινο δισκάκι όπου τα εγόρασεν, με το χαρτί πουπάνω.
Και ένα απόγευμα έρκουμαι σπίτι τζαι βρίσκω την να μάσhεται του πατέρα ότι έφαεν το μισό πισκότο τζαι άφηκεν το άλλο μισό τζιαμέ.
"Εν εκατάλαβα, έπιασες εδοκίμασες το τζι εν σου άρεσε τζι άφηκες το τζιαμέ;"
Μα δεν είμαι εγώ να λαλεί ο πατήρ.
Ακούν με που μπαίνω μέσα, εστράφηκεν πάνω μου: κόρη, έπιαες εδάκκασες το μισό πισκόττον τζαι άφηκες το με τα άλλα μες το δισκούιν; Εν αντρέπεσαι;
Εμπήκα στο νόημα σε κάποια φάση, λαλώ της εν είμαι εγώ, εγώ ούτε καν τρώω πισκόττα με κούννες κλπ.
Το θέμαν έμεινεν τζιαμέ. Νομίζω ούλλοι είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας τη σκέψη ότι υπνοβατούμε τζαι τρώμε. Λίο τζαιρό μετά εξεχάστηκε.

Πριν λίο τζαιρό, έκαμα μάφινς με μπανάνα τζαι μάφινς με κεράσι. Είχα τα σε ένα ειδικό ΤΑΠΕΡΓΟΥΕΑΡ για κέικς, μες στην κουζίνα.

Ξυπνώ ένα πρωί, πάω να φάω ένα με το τσάι μου, θωρώ, είχε ένα που το κάθε είδος κομμένο να λείπει περίπου το μισό που πάνω.
Έρκεται ο παπάς μου το απόγευμα (η μάνα έλειπε ταξίδι αναψυχής) τζαι ρωτώ τον: Μα παπά εν έξερες ποιόν επροτίμας τζαι έφαες τζαι που τα 2;
Όι κόρη λαλεί  μου, εγώ ένα νέσκαφε ήπια το πρωί τζαι έφυα!
Αρχίσαν οι σκέψεις τζιαμέ.

Την επόμενην εφτομάδαν, εβρέθηκε μια σhoκολατούδα ποτζίντες "δείγμα" σάιζ κομμένη/δακκαμένη τζαι επανα-τυλιμένη με το χαρτούδιν της μες στο μπολ που ήταν τζαι οι υπόλοιπες!
Λέιττερ ιν δε γουίκ επήα να πιάσω μια κοφρέτα σερενάτα που επέζησεν στο σπίτι με τις 2 αδερ΄φες της γιατί δεν τις ανακάλυψεν ο φονιάς-πατέρας τζαι όπως πάω να την ανοίξω, συνειδητοποιώ ότι ήταν ήδη ανοιμένη που την άλλη πάντα ΤΖΑΙ γκες γουότ...κομμένη/δακκαμμένη!

Εντωμεταξύ η μάνα ήρτεν τζαι για ακόμα μια φορά εθυμηθήκαμεν τυχαία την καθαρίστριαν η οποία ΠΟΤΤΕ δεν κόφκει ολόκληρη τομάτα να φάει. Εν πα να φέρεις 8 τομάτες τζαι να κόψουμεν που μιάν, τζίνη θα κόψει μια τζαι τη μισή θα την αφήκει τζιαμέ!

Ε, σήμερα το πρωίν εβεβαιώθηκα: Επήα να πιάσω μια σhοκολατούδαν που έφερεν η μάνα που το ταξίδι αναψυχής και εστόλισεν με τέγνην περισσήν σε έναν μαστραππούδιν μες στο σαλόνι. Τζαι ΠΑΛΕ, η μια σhοκολατούδα ήταν κομένη στη μέση και αφημένη με τις υπόλοιπες στο μασταππούδιον στολισμένη ωραία ωραία.

Η καθαρίστρια μας μάλλον ήβρεν τη δίαιτα που της ταιριάζει: Πιάννε ένα τζαι τρώε ΠΑΝΤΑ το μισό. Το άλλο μισό άφηννε το τζιαμέ να θαυμάζεις την ικανότητα σου να ντιστέκεσαι στον πειρασμό!

Πάντως σοβαρά, έχει κάποιος καμιά εξήγηση για τούτο το πράμα; Ο πατήρ κάμνει κάποια σενάρια, αλλά αποκλείω το η συγκεκριμένη γυναίκα να κάμνει έτσι πολύπλοκες σκέψεις. Τζαι αν έθελα να της πω να ΜΕΝ ΤΟ ΚΑΜΝΕΙ γιατί καμια μέρα θα πάω να τζιεράσω κανένα πλάσμα τίποτε τζαι θα τα έβρει δακκαμμένα, πώς πρέπει να της το πω; Όι ότι υπάρχει έτσι περίπτωση αλλά λέμε τωρά..

PS. Φακκούν μου όσοι κόφκουν την ΚιτΚατ έτσι αντί γραμμούδα γραμμούδαν.

Κυριακή στην Εκκλησία

Εχτές επήα εκκλησία.

Έκατσα πίσω πίσω που είχε σκάμνους, τζαι ο πατήρ επήε μπροστά με τους ΑΝΤΡΕΣ.

Σε κάποια φάση μπαίνουν μέσα 2 κυρίες με ένα παιδί, γύρω στα 17 που είχε κάποιο πρόβλημα νοητικής στέρησης.

Το παιδί εχαιρετούσε τον κόσμο τζαι άμα τον εβάλαν τζι έκατσε εξεκίνησε να μιλά μιας γιαγιάς που εκάθετουν δίπλα του, που ήταν θεία του ή κάτι τέθκιον. Εν εψυθίριζεν, αλλά εν εφώναζεν τζιόλας.

Η μάνα του δίπλα να του φακκά πας στο σhέριν τζαι να του λαλεί κάθε 3 δευτερόλεπτα "σιώπα", "ούσσου", "κλείστο στόμα σου", "έννα σε φκάλω έξω". Σε κάποια φάση ο παπάς εγύρισε μπροστά τζαι ακούστηκεν πιο δυνατά, που το μικρόφωνο. Το παιδί εξηππάστηκεν, εφοήθηκεν τζαι έμπηξεν τη φωνή "φάουσα να φκάλεις"! Η μάνα πκιόν παουρκάν τζαι κακόν "στούππα το στόμα σου είπουν σου", "αν δεν σκάσεις τωρά θα σε πάρω σπίτι να σε κάμω άχρηστον", "τώρα που έννα έρτει ο παπάς σου να δεις τι έσhει να γινεί", "ούτε στο σκολείον εν θα σε πιάννουσιν" και άλλα όμορφα.

Εγύρισεν μια κυρία που μπροστά τζαι λαλεί της μάνας "μεν του διάς σημασία, άφηστον", εγύρισε μια άλλη που πίσω τζαι λαλεί τους "πρώτη φορά έρκεται εκκλησία;" Είπαν της πως ναι. Εντωμεταξύ το παιδί να φωνάζει "επέλλανεν μας", "έσπασε μου τα αφκιά μου", "ήντα φωνάζει έτσι;" τζαι να μεν τον φκάλλουν λίον έξω να ηρεμήσει τζαι να τον φέρουν. Να μεν του απαντούν ότι "έτσι ένι, τωρά ο πάτερ λαλεί το τάδε και το τάδε", να μεν του εξηγούν, να του λαλούν μόνο να σκάσει τζαι ότι θα τον δέρουν κλπ.

Σε ένα σημείο εν εκρατήθηκα. Μετά που του είπεν η μάνα του "ήντα βάσανο μου έδωκεν ο θεός", εγύρισεν τζαι είπεν του τζαι "Σκάσε είπα σου. Τώρα που θα σε πάρω σπίτι θα σε κάμω άχρηστον. Θα σου κάμω τη φάτσα σου ολογαίματη να σε πάρουν με την άμπουλα στο νοσοκομείο" εγύρισα τζι εγώ τζαι λαλώ της "ναι αλλά τούτα του λαλείτε, τούτα ακούει, τούτα μαθαίνει, τούτα θα λαλεί τζαι τζίνος" (να σημειώσω ότι οι υπόλοιπες του κουβέντες ήταν εντελώς copy paste κουβέντων τζαι κινήσεων που έκαμνεν η μάνα (πχ "αντροπή ετσι πράμαν" συνοδευόμενο που την κίνηση που το χέρι πιάνει τα μάγουλα).

Ήρτεν η ώρα της κοινωνίας, πιάννει τον η (άλλη) θεία (;) του τζαι παίρνει τον (που τους πρώτους ασπούμεν, άμπα τζαι πάρει τον στο τέλος να μεν στέκεται ουρά τζαι να αγριέφκει) τζαι (σύφωνα με τον πατέρα ο οπόιος ήταν κοντά τζαι άκουεν) εσυνέχισεν τζαι τούτη να τον απειλεί "να'ρτει ο παπάς σου τζαι θα σε βάλουμεν μες στο ψυγείο να παγώσεις", "θα σε πάρω σπίτι τζαι δεν θα σε φκάλω ποττέ που τζιμέσα, δεν θα πάεις πούποτε ξανά".

Απορώ ποιός φταίει για τούτην την κατάστασην, αν μπορεί να γίνει κάτι, αν μπορούν οι γονείς να μάθουν πλέον. Με τι ψυσhή μια μάνα λαλεί του κοπελλουθκιού της ότι είναι το βάσαν που της έδωκεν ο θεός; Εν κανεί που τούτο το πράμαν εν ύβρις στο θεό τζαι λαλεί το μες στην εκκλησhιά, λαλεί το του μωρού της. Του μωρού της που εν καλά, μπορεί να μιλήσει, να εκφραστεί, να ξέρει η μάνα του ανά πάσα στιγμή αν πεινά, αν διψά, αν πονεί, αν εν λυπημένος, αν θέλει να πάει στην τουαλέτα.

Απορώ γιατί έκλεισε το μοναδικό ίδρυμα που υπήρχε για μωρά με καθυστέρηση, η "Νέα Ελεούσα", αν τα σπιτάκια όπου εμεταφερθήκαν τα μωρά τζίνα εν αρκετά για τις ανάγκες που υπάρχουν, που είναι τα μωρά με τις πιο σοβαρές μορφές τέθκοιων προβλημάτων που δεν μπορούν να ενταχθούν στην κοινωνία μας όπως θα εμπορούσεν τούτο το παιδάκι.....

PS. Σόρυ για τα λάθη, επέρασεν μιάμιση μέρα τζαι ακόμα είμαι εξοργισμένη τζαι στεναχωρεμένη με το θέαμα τούτο, τόσο πολλά που εν μπορώ να τα γράφω προσεκτικά τζαι να ελέγχω τούτα ούλλα που έγραψα.