Που να μείνουν μαύρες τζαι γέριμες!

Το Σάββατο, πριν να πιάσω γυρόν τα μουσεία, επήα στα ΙΚΕΑ να αγοράσω βιβλιοθήκες. Που τον τζαιρο που έφερα τα πράματα μου που Ελλάδα (πριν 3 χρόνια περίπου) τα βιβλία μου εν μες τες κάσhιες, μες στο δωμάτιο μου, το οποίο όπως αντιλαμβάνεσαι εν αποθήκη παραπάνω παρά δωμάτιο.
Αποφάσισα ότι αφού εγίναν οι απαραίτητες αλλαγές στο σπίτι, ήρτεν ο καιρός που ΜΠΟΡΩ πλέον να βάλω κάπου μερικές βιβλιοθήκες. Εθκιάλεξα τες, εμέτρησα τον τόπο μου, έφκαλα ούλλα τα βιβλία που τες κάσhιες να δω πόσα ένι, τζαι επέταξα τες κάσhιες να ανοίξει ο τόπος...
Τζι ΦΥΣΙΚΑ οι βιβλιοθήκες μου ήταν έλλειψη! Μα τι έκπληξη!!!
Τζαι διερωτούμαι...τες βιβλιοθήκες τούτες που τες έχουν στάνταρ στα ΙΚΕΑ, λάικ φορφορέβερ, εν έπρεπε να τες έχουν μόνιμα στοκ;
Επήα τζι ερώτησα έναν υπάλληλο, "εκοίταξεν μες στο σύστημα" τζαι είπεν μου ότι παραγγελεία υπάρχει, αλλά δεν ξέρει πότε θα έρτουν. Πρώτα είπεν μου μπορεί να κάμουν 2 εφτομάδες...ύστερα είπεν που μπορεί να κάμουν τζαι 4 εφτομάδες...έκοψα τον τζιαμέ.
Είπεν μου να πιάνω τηλέφωνο να μου λαλούν. Επέρασεν μια εφτομάδα, έπιασα.
Εν κανεί που  την ρωτώ με τόση ευγένεια, που την ρωτώ να καταλάβω τζι εγώ τι γίνεται να μεν την πρίζω κάθε λίο, λαλεί μου τζαι πελλάρες τζαι δεν κάθεται να ακούσει τι σκατά της λαλώ.
Ρωτώ την: Δηλαδή άμα φύουν που το εργοστάσιο εν θα περαστεί κάποια ημερομηνία; Όι όι, εν ΕΧΩ ημερομηνία. Δηλαδή άμα φτάσει το φορτίο σας εν ξέρετε τι έχει μέσα όσπου να έρτουν στο κατάστημα τα πράματα εν τα περνάτε στο σύστημα; Όι εν ΞΕΡΩ πότε. Δηλαδή... Εν μπορώ ούτε στο περίπου να σας πω.. Μάλιστα... Δηλαδή δεν έχετε παραλαβή κάποιες συγκεκριμένες μέρες ασπούμεν κάθε μήνα ή εβδομάδα κλπ; Όι εν ξέρω ΠΟΤΕ ΘΑ ΕΡΤΟΥΝ. Οκ, απλά ρωτώ τζι εγώ να μεν σας ενοχλώ κάθε λίον. Να πιάσετε σε 2-3 μέρες.... Α, όι σε καμιάν εφτομάδαν δηλαδή..να πιάνω κάθε 3 μέρες; Ε, εν η δουλειά μας εμάς, έντζαι πειράζει μας να μας ρωτάτε! (ΑΛΛΑ είμαι σίουρη ότι αν την πετύχω αλλό 2 φορές θα αρκέψει να λαλεί ποτζί ποδά ότι "έχει μιαν πρίχτισσαν που πιάννει κάθε 3 ημέρες α!)

Έννα πιάννω όμως. Έτσι για να δω τι θα μου λαλούν κάθε φορά...(ή ώσπου έννα αντέξω)....

Immigraniada

I like this dude, I like his band, I like their songs.

Αγάπη μου, ευχαριστώ που μου τους έμαθες ή έστω που μου τους εθύμησες.

Ηad a happy weekend?

Προψές επία στους χαρουπόμυλους Λανίτη, όπου το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας εδιοργάνωσε μια βραδιά αφιερωμένη στην έρευνα.
Από ότι ξέρω ήταν η πέμπτη χρονιά που εδιοργανώνετουν η βραδιά στην Κύπρο, εγώ όμως πρώτη φορά επήα. Εν ξέρω πώς ήταν ως τωρά, φέτος αρχικά απογοητεύτηκα λίο γιατί επερίμενα παραπάνω διαδραστικα πράματα, αλλά εφανήκαν μου λία. Τελικά έκατσα καμιά ώρα τζι εποσκολήστικα. Έφαα παγωτό που απλά υλικά φτιαγμένο τζίνην την ώρα παγωμένο με τη βοήθεια υγρού αζώτου (το οποίο είδα για πρώτη φορά ενώ ήταν υγρό), έμαθα για κάτι σκουλικάκια που χρηισμοποιούνται στις βιολογικές καλλιέργειες και παρασιτούν κάποια κακά (για το δέντρο μας) σκουλίκια μέχρι να τα σκοτώσουν. Είδα DNA μπανάνας και έμαθα πώς μπορώ να το απομονώσω στο σπίτι μου με απλά υλικά της κουζίνας μου (όι πως πρόκειται να το κάμω ποττέ μου!), είδα ρομποτάκια, αγόρασα μια τρισδιάστατη εικόνα του φεγγαριού (όι, εν φορείς ειδικά γυαλια για να την δεις τρισδιάστατη), και εσυζητήσαμε με τα παιδιά που εκάμναν το πείραμα για την εκκένωση κτιρίων σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Εχτές επήα στην εκδήλωση του ΚΟΤ για την παγκόσμια μέρα τουρισμού. Από τις 10:30 έως τις 17:30 και ανά μισή ώρα, αποχωρούσαν 2 λεωφορεία από το ΟΧΙ για 2 διαδρομές και σε άφηναν/μάζευαν από τα μουσεία της Λευκωσίας. Μέσα στα λεωφορεία εγκεκριμένοι ξεναγοί μιλούσαν για την ιστορία της πόλης, αλλά και μέσα στα μουσεία ανά μισή ώρα ξεκινούσαν ξεναγήσεις. Επίαμεν Λεβέντειο, νομισματικό της Τράπεζας Κύπρου τζαι στο Τζιάπρα Πιερίδη επίσης στην Τράπεζα Κύπρου, στο Αρχαολογικό και στο Μουσείο Ιστορικής Μοτοσυκλέτας το οποίο εχαρηκα παραπάνω που ούλλα. Ένα πλάσμαν μόνο του εσύλλεξε τες μοτόρες, μόνος του τες σάζει, δουλεύκει και όσην ώραν εν τζιαμέ, αλλά τζαι σπίτιν του, τζαι σέβεται την ιστορίαν της κάθε μοτόρας τζαι καποιον που μπορεί να του εχάρισεν κάποιαν. Πολλά παθιασμένα πλάσματα, μπράβο τους για την προσπάθεια τους τζαι για το μεράκι τους τζαι για τη δουλειά τους τζαι που εν υπεύθυνοι άμα οδηγούν τζαι προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα να προσέχουν ούλλοι που έχουν μοτόρες κλπ. Είδαμεν μοτόρες παλιές της αστυνομίας, της φρουράς του Μακαρίου, του αγωνιστή Στυλιανού Λένα. Βεσπούες, Λαμπρεττούες, αλλά τζαι μεγάλες μοτόρες. Είχε τζι ένα αυτοκίνητο Morgan χειροποίητο, αλλά εν ήταν σασμένο. Πολλά ωραία προσπάθεια, μακάρι να είχαν παραπάνω πλάσματα έτσι πάθη, τζαι μακάρι να τους βοηθά τζαι το κράτος σε τούτες τες προσπάθειες που μόνο καλό μπορούν να μας κάμουν σαν κράτους και σαν οικονομίας..
Κατά τα άλλα, το απόγευμα η μέρα εσυνεχίστηκεν με το Φεστιβάλ παγωτού, στην Πύλη Αμμοχώστου στην τάφρο, όπου οι Κυπριακές παγωτοβιομηχανίες επροσφέραν δωρεάν παγωτό, Κύπριοι σεφ πουλούσαν λουκουμάδες και μαχαλλεπί με παγωτό, μέλι και καρύδια, όπου μπορούσες να φάεις δωρεάν παγωτό κρέμα με διάφορα κυπριακά προϊόντα: κούννες, γλυκά του κουταλιού, μέλι, κλπ.
Μουσεία, βόλτεσ στην παλιά πόλη, ζωντανή μουσικούλα μες στο πράσινο, κόσμος, διασκέδαση για τα μωρά, παγωτό, παγωτό, παγωτό...
Τι άλλο ήθελε μια όμορφη Κυριακή;

Ελπίζω με τα χρόνια να αυξάνεται ο κόσμος και η ποιότητα των διοργανώσεων τούτων τζαι να μεν τα σταματήσουν τόσο ξαφνικά όσο τα εξεκινήσαν.
Μπράβο για τες προσπάθειες, τζαι στον κόσμο που υποστηρίζει τούτες τες εκδηλώσεις, ας εν τζαι για το δωρεάν παγωτό. Άξιοι είμαστεν να το σνομπάρουμεν!

Photo by Me.

Λεβέντειο Μουσείο.

News & A New Idea

Γειά σας πουλάκια μου! Τι μου κάνετε;
Ήθελα να σας πω ευχαριστώ για την συνεισφορά σας στο προηγούμενον ποστάκιον, ήταν ωραία που ο καθένας εθυμάτουν τζαι κάτι!

Κατά τα άλλα...εσκέφτουμουν... αν υπάρχει θέληση/ώρα/αθκιάση να στήσουμεν ένα blog για ταξίδια. Είτε εντός Κύπρου, είτε εχτός...
Να μοιραζούμαστεν εμπειρίες που ταξίδια που εκάμαμεν, τόπους που εμείναμεν σαν φοιτητές ή εργαζόμενοι, να διούμε συμβουλές ο ένας στον άλλο, να μιλούμε για την προετοιμασία μας για κάτι που κανονίζουμε, τις αμφιβολίες μας κλπ...

Περιμένω και θετικές και αρνητικές απαντήσεις για να ξέρω τι παίζει!!! (Αν υπάρχει κάτι τέθκιον το οποίον δεν αντιλήφθηκα ακόμα sorry and let me know about it!)

photo by Thierry Grobet

Για την τιμή μιας τυρόπιτας.

Αθυμούμαι που ήμουν δημοτικό, πριν 13 χρόνια μίνιμουμ δηλαδή, που η τυρόπιττα στην κατίνα του σχολείου ήταν 25-30 σέντς. Ύστερα που επία γυμνάσιο ήταν 35.. Στο λύκειο ήταν 50.
Επία Ελλάδα να σπουδάση τζαι 3 χρόνια δεν εγόρασα τυρόπιτα να φάω. Εφαίνετουν μου πολλά ακριβή 1.50-2.00 ευρώ. Μετά που τζίντα 3 χρόνια, όσες φορές επία πίσω, ούλλο τζαι πιο ακριβά ήταν τούτα τα αρτοποιήματα. Για την τιμή της τυρόπιτας συγκεκριμένα δεν έχω κάποια ανάμνηση διότι άμα δεν την έχεις σαν επιλογή για 3 χρόνια, ξιγράφεις την.
Τωρά που είμαι δαμέ, εν πας στα 2 ευρώ. Τζαι άλλα αρτοποιήματα (ζαμπονοτυρόπιτα ασπούμε) εν τζαι 2.50.

η τυρόπιτα

Θυμάστε εσείς άλλα πράματα πόσα ήταν τζαι πόσα ένι;
Πόσα εδιούσετε να γεμώσετε το αυτοκίνητο σας πετρέλαιο/πεζίνα;
Πόσα ήταν το νερό;
Πόσα ήταν το γάλα;
Πόσα το ψουμίν;

Τζαι μεν πάμεν πολλά πίσω, τον τζαιρόν που έπιαννες κουλλούρι τζαι τυρούιν 2 γρόσια.... Πρόσφατα πράματα. 20-25 χρόνια πίσω θέλω.
Πάμεν καλά;;;;;

My Spanish may be rusty, but I cook Mexican so fine!!!

Αγαπημένο φαΐ οι fajitas με κοτόπουλο. Κάμνω όσο συχνα μπορώ. Είτε ούλλο το παναΰριν, είτε κάτι πιο απλό.
Πόψε έκαμα ούλλον το παναΰριν, τζαι εφάαμεν 8 άτομα, ε, τζι ένα μωρόν.

Βήμα βήμα ακολουθεί η συνταγή. Με κόκκνα είναι τα υλικά για να τα βρίσκετε εύκολα:



Κοτόπουλο και μαρινάτα κοτόπουλου (προηγούμενη μέρα κατά προτίμηση, ή έστω 2 ώρες πριν):

8 Φιλέτα στήθος κοτόπουλο

2-3 κόκκινες πιπεριές

2-3 πράσινες πιπεριές

1 ποτήρι ελαιόλαδο

1/2 ποτήρι χυμό λεμόνι

6 σκελίδες σκόρδο

1-2 κουταλάκια αλάτι

1-2 κουταλάκια πιπέρι

2 κουταλάκια κύμινο/αρτισιά αλεσμένη

5 κουταλιές soy sauce

2 κουταλιές τσίλι/tabasco

νερό όσο πάρει για να καλυφτεί το κοτόπουλο

fajita mix αν θέλετε, και μόνο τα μπαχαρικά μας κλπ, είναι μια χαρά.

Κόβετε το κοτόπουλο λωρίδες λεπτές και μακριές και το βάζετε σε ένα ταπεράκι.
Κόβετε τις πιπεριές σε λωρίδες και τις βάζετε σε άλλο ταπεράκι.

Στο κοτόπουλο βάζετε την περισσότερη μαρινάτα, στις πιπεριές λιγότερη, και στο κοτόπουλο βάζετε νερό να το καλύψει. (Και μπίρα μας κάνει, εμένα δεν μου αρέσει). Οι πιπεριές δεν χρειάζονται τόσο πολύ υγρό, μπορείτε απλά να ανακαινίσετε λίγο το ταπεράκι να πάει παντού και τελειώσαμε.
Αυτό γίνεται κατά προτίμηση την προηγούμενη μέρα για να μαριναριστούν αρκετές ώρες (εδώ ισχύει το the more the merrier).



Η μεγάλη μέρα (οκ επαράκαμα το):

2 κρεμμύδια ξερά

1 κουταλάκι μαύρη ζάχαρη

λίγο ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Την μέρα που θα ετοιμάσετε το φαΐ, κόβετε και το κρεμμύδι.
Το τηγανίζετε να μαλακώσει, να γυαλλίσει, να γλασάρει που λέει και η μάμα μου, και μετά ρίχνετε λίγη λίγη τη ζάχαρη, και ανακατεύετε να πάρει χρώμα παντού. Μιάμ, γλυκα κρεμμύδια!

Μετά τηγανίζετε τις πιπεριές, να μαλακώσουν κι αυτές, και μετά το κοτόπουλο. Τα στραγγίζετε απο τη μαρινάτα για να μην κάνουν μιά ώρα να ψηθούν.

Dip no 1:
Guacamole:

3 αβοκάντο ώριμα, να λιώνουν με το πιρούνι

λίγος χυμός λεμόνι για να μην μαυρίσει το αβοκάντο

1/2 κουταλάκι κύμινο

1 μικρή ψιλοκομένη ντομάτα

1/4 κουταλιάς τσίλι/tabasco

1 φρέσκο κρεμμύδι ψιλοκομμένο

λίγο αλάτι

λίγο πιπέρι

λίγος κόλιανδρος φρέσκος ψιλοκομμένος

λίγη σκόνη τύπου maggie/knor (προαιρετικά)

λίγο γιαούρτι/sour cream

Λιώνετε τα αβοκάντο (είναι ωράια με το πηρούνι αντί με το μπλέντερ γιατί νοιώθεις τη γεύση του αβοκάντο αν τύχει να δαγκώσεις κανένα κομματάκι). Στραγγίζετε την ντομάτα, βάζετε τα υλικά όλα μές στο αβοκάντο, ανακατεύετε και διορθώνετε τις ποσότητες κατά προτίμηση. Με το γιαούρτι αραιώνει και απαλύνει η γεύση.

Dip no 2:
Pico de Gallo:

3-4 ώριμες ντομάτες

1-2 φρέσκα κρεμμυδάκια

λίγο τσίλι/tabasco

λίγο κόλιανδρο φρέσκο

λίγο ελαιόλαδο

λίγο αλάτι

Ψιλοκόβετε ντομάτες, κόλιανδρό, κρεμμυδάκια, στραγγίζετε την ντομάτα, ανακατέυουμε και έτοιμη η "σάλτσα".

Dip no 3:

Sour Cream/Γιαούρτι

(από υπεραγορές ή σκέτο γιαούρτι μας κάνει μια χαρά, δεν είμαστε και μεξικάνοι!!!)

Spice it up:
Jalapenos (καυτερά πιπεράκια διατηρημένα σε ξίδι)

Fajitas (μαλακές πίτες έτοιμες από υπεραγορές)

Για μένα αυτά είναι τα απαραίτητα για να φάω και να ευχαριστηθώ.
Ακολουθούν κάποια bonus.

Dip no 4:
Cheese dip (nacho cheese) - έτοιμο από υπεραγορές

Dip no 5:

Refried beans

1 κονσέρβα black beans

2-3 σκελίδες σκόρδο

αλάτι

ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Αφήνετε το λάδι να ζεσταθεί, κόβετε το σκόρδο μικρά κομματάκια, αφήνετε λίγο να μυρίσει το λάδι και βάζετε κουτακιά-κουταλιά τα φασόλια χωρίς το ζουμί τους. Λιώνετε με το πηρούνι κάθε κουταλιά και μετά προχωράτε στην επόμενη. Στόχος είναι να τηγανιστεί η σάρκα των φασολιών σιγά σιγά.

Το φαΐ:

Μέσα στην πίτα σας απλώνετε όποιο dip θέλετε, βάζετε ότι θέλετε, τυλίγετε και ΤΡΩΤΕ!

Μυλλωμένον

Μόλις το άκουσα τούτον τζαι εθυνμήθηκα το, τζαι βάλλω σας το δαμέ αν έχει κανέναν που δεν το ξέρει.
Είχα άλλα ποστ στο νου μου, αλλά ο νους μου εν σώννει ούτε τόσο για κάτι εχτός τούτου, οπότε εντζόϊ.

(ππαρένταλ αντβάιζορι κλπ: ακολουθεί μυλλωμένον Μιχαηλίδικον)

το πάλλιωμα του βίλλου με τον πούττον

Ο βίλλος εσηκώθηκεν μιαν νύχταν θυμωμένος
βαρβάτος, ολοκότσιηνος, κκεφάτος, καυλωμένος.
Τζι άννοιξεν το ρουθούνιν του πόσιει στην τζιεφαλήν του
τζι ένα κομμάτιν σίερον έκαμεν το κορμίν του.
Τζιαι μιαν μανιέραν έπιασεν τζιαι στο πουττίν γυρίζει
τζιαι τέθκοια λόγια του λαλεί, τέθκοια το φοβερίζει:
-Πουττίν σσιιστόν, πουττίν πελλόν, εννά σε κουπανήσω
τζι ολόϊσια στην τρύπαν σου σαν ταύρος θα ορμήσω
τζι αν έν΄ τζι η τρύπα σου στενή, εγιώ θα την ι-σσιίσω.
Θα σ΄ αναγείρω πκιο βαθκιά, στον πάτον σου θα φτάσω
τζι εννά γαμώ τζι εννά γαμώ τζι έθθεν για να χορτάσω.
Εννά σε κάμω, ρε πουττίν, συγγνώμην να ζητήσεις,
τ΄ αρτζίδκια μου τα κρεμμαστά θα σσίυψεις να φιλήσεις
τζιαι μιαν τζιαι δκυο τζιαι τρεις φορές μιτά μου έννα χύσεις.
Ομως, πούττε, λαλώ σου το, έθθεν να σύρω πίσω,
αν δεν σε κάμω λάχανον <τζι>έθθεν να παραιτήσω,
ωσότου να μου πεις «αμάν», ωσότου σε νικήσω.
Στον βίλλον που συνέχισεν τζιείντα καμώματά του,
Ο πούττος εν εβάσταξεν τζιαι τέθκοια απαντά του:
-Ρε βίλλε ανοστόπλαστε, πόσιεις έναν αμμάτιν,
εγίνης μου αήττητος, μεγάλον πκιον κακκάτιν.
Μα τούτα ούλα που λαλείς εγιώ εν τα στιμιάζω
τζι ούτε πως είσαι, σγοιάν λαλείς, εγιώ σε λοαρκάζω.
Τζιαι αν λαλείς πως με νικάς, έν΄ κουτουρού λοούδκια,
η αλουπού στον ύπνον της θωρεί πετειναρούδκια!
Εγιώ τωρά σε προκαλώ το έργον σου ν΄ αρχίσεις,
να δούμεν αν, όπως λαλείς, βίλλε, θα με νικήσεις.
Ο βίλλος εσηκώθηκεν τζι άρτζιεψεν τον αγώνα,
πάνω στον πούττον στάθηκεν σγοιάν να ΄τουν μια κολόνα.
Τζιείν΄ η κκελλέ εγίνηκεν κότσιηνη πομιλόρι,
φτάννει στην τρύπαν του πουττιού τζιαι μπαίννει με το ζόρι.
Τραβά βαθκιά ούλλος χαράν, στον πάτον του πεζεύκει,
τζιαι που του άρεσεν πολλά άρτζιεψεν να χορεύκει.
Δώσ΄ του χορόν τζιαι άππηον, σαν να ΄τουν μεθυσμένος,
τον πούττον ενεκάτσιασεν, ο τρισκαταραμένος.
Ο πούττος εσιώπησεν -με σιιόνιν, με χαλάζι!-
του βίλλου τες παλλικαρκές θωρεί τζιαι κάμνει χάζι.
Ο βίλλος άμα έκαμεν τζιείντα καμώματά του,
μέσα στον πούττον άρτζιεψεν τζιαι τα ξεράματά του.
Που τα πολλά τα ξερατά, εγίνην χλωμιασμένος
τζι απού ΄τουν σγοιάν το σίδερον, βαρβάτος, καυλωμένος,
ήρτεν τζι εγίνην μια μπουτσιά, χλωμός τζιαι μαραμμένος.
Από τον πούττον έβκηκεν τζι εστάθην ντροπιασμένος,
μες στο πετσίν του κρύφτηκεν, σαν γέρος ποσταμένος.
Ο πούττος τζιείνην την στιγμήν γελά τζιαί χαχχανίζει,
του βίλλου τέθκοια του λαλεί, τέθκοια του μουρμουρίζει:
-Ελα, ρε βίλλε, καρτερώ, ξανάμπα στο τρυπίν μου,
χόρεψε, σούστου όσο μπορείς, ν΄ αναπαυτεί η ψυσιή μου.
Είντα ΄ν΄που έπαθες τωρά τζι είσαι σαν σκοτωμένος,
είδες είντα ΄ν΄πο σου ΄λεα, πως θά ΄φκεις νικημένος;
εγιώ ρε βίλλε, σατανά, μονάμματε, σακκάτη,
φτάννει να θέλω που καρκιάς, να βάλω το γινάτι
τζιαι δέκα βίλλους σαν εσέν μπορώ να τους νικήσω
τον έναν πίσω τ΄ αλλουνού τζι έθθα το χαπαρίσω.
Ο βίλλος που την αντροπήν έμεινεν μουρρωμένος,
σγοιά το παιξούμενον πουλλίν, ήταν ο καημένος.
Τζιείντο πολλύν φουμίσιν του καπνός τζιαι διαλύθην
τζιαι έκαμεν παραδοχήν ότι πως ενικήθην.
Οι πρωτινοί λαλούσασιν ο πούττος πως έν΄ κάστρον,
πιάννει το βίλλον που το φτιν τζιαι παίρνει τον στον μάστρον.
Οταν γεράσ΄ ο άδρωπος, ο βίλλος πεθανίσκει,
ο πούττος όπως ήταν πριν τζιαι στα στερνά μεινίσκει.
Η ιστορία ετέλειωσεν, το νόημα έν΄ τούτον:
προσέχετε τον βίλλον σας, κοπέλλια που τον πούττον.
Δέκα φορές απανωτά τον πούττον να γαμήσεις,
ποττέ μεν βάλεις κατά νουν πως έννα τον γιρτίσεις,
την θάλασσαν με μιαν ποτσούν μπορείς να ξηντιλήσεις;