Φέτος το καλοτζαίριν θέλω:
Να φάω μαχαλλεπίν στον Πωμό.
Να φάω μαχαλλεπίν του παπά μου τη νύχτα. (σόρυ αρφή αλλά πόσα χρόνια έχει να φάω μαχαλλεπίν που τα σhερούθκια του παπά;)
Να φάω σπιθκιάσιμα πουρέκκια της αναρής που θα κάμω με τη μάμμα μου στο χωρκόν.
Να κάμω με την περισσευούμενη ζύμη των πουρεκκιών πίττες (με το μέλιν) με τη μάμμα μου.
Να τρώω φατζήν της αρφής μου 2 φορές την εφτομάδαν, φασόλια της μάμμας μου αλλό 2 φορές την εφτομάδαν, κάθε νυχτα σχεδόν γκρηκ σαλατούα.
Καλοτζαίριιιιννννν;;;;;;
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Τρίτη 22 Ιουνίου 2010
Το φίδιν
Όταν ήμουν παιδάκι κάθε καλοκαίρι επηένναμε διακοπές σε μια παραδοσιακή βίλα στην Πάφο, σε ένα χωριό που τότε ήταν ακόμα χωριό. Στην πίσω αυλούδαν είχα σκιά το μεσημέρι. Όταν ερχόμασταν σπίτι από τη θάλασσα ανοίγαμεν την πορτούδαν να μπει λίος αέρας ώσπου να πέσει ο ήλιος και να κάτσουμε στην μπροστά αυλούδαν να φάμεν. Ώσπου τζαι έκαμεν την εμφάνισην του ΤΟ ΦΙΔΙΝ. Έναν θερκόν έρκετουν κάθε μεσομέριν τζαι εκάθετουν στην αυλούδαν μας. Επερίμενεν μας να φάμεν πρόγευμαν, να φάει τα ψίχουλα μας, αν δεν εμάζευκεν κανένας που ετζημάτουν πάνω του το τραπέζιν, έπιννε τζαι λίον english tea, λίον γαλλικό καφέ, έγλυφεν λίην μαρμελλαδούαν τζαι εκάθετουν τζι έκαμνεν προγευματο-σιέσταν στην αυλούδαν μας! Που τότε όποτε πάω να ανοίξω τζήντην πορτούαν σε τζήντο σπιτούιν σηκώννεται η τρίχα μου....
Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
στράμπλεξ
Ήθελα να κάμω ένα πιο μεγάλο ποστ, αλλά εν πυρά πολλή τζαι για κάποιο λόγο φορώ μακρυμάνικο πουκάμισο τζαι δυσανασχετώ, τζαι βαρκούμαι να γράψω.
Να σας ενημερώσω ότι ο (ασόβαρος) στόχος μου για το φετεινό καλοκαίρι είναι να χρησιμοποιώ τη λέξη ΣΤΡΑΜΠΛΕΞ όσο πιο συχνά μπορώ.
Καλά μπλουμς!
Να σας ενημερώσω ότι ο (ασόβαρος) στόχος μου για το φετεινό καλοκαίρι είναι να χρησιμοποιώ τη λέξη ΣΤΡΑΜΠΛΕΞ όσο πιο συχνά μπορώ.
Καλά μπλουμς!
Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010
Ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;
Έχει λίες μέρες που επαρατήρησα ένα πράμαν:
Ενόμιζα ότι είμαι γενικά απαισιόδοξος άνθρωπος. Τζίνη η φάση που ακόμα τζαι να υπάρχουν στον ορίζοντα καλά πράματα, εγώ ώσπου να γίνουν δεν τα επίστευκα. "Σιγά μεν γίνει το ένα, εν νομίζω να καταφέρω το άλλον, αποκλείω το να μπορέσω να κάμω το άλλον, εν θα μου τύχει το τάδε παρόλο που σε μισό βήμα φτάνω τζιαμέ..."
Τωρα που ούλλα παν σκατά, κάτι έγινε τζαι βλέπω μια ακτίδα φωτός τζιαμέ που εν πίσσα σκοτάδι κατά τα άλλα.
Τζαι έμαθα τόσο πολλά να είμαι απαισιόδοξη που τωρά τελικά αμφισβητώ τζαι το πώς νοιώθω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)