Έναν τέθκιον πράμαν εν που έπαθα τζι εγώ.
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010
Η καρέκλα μου
Άμα κάθεσαι σε μια καρέκλα τζαι ξαφνικά σπάσει, σημαίνει ότι κάποιος προσπαθεί να σου πει κάτι; Ειδικά άμα την φάεις χαμέ τζαι πονήσεις το κωλί σου, σημαίνει ότι μόλις σου έκαμεν τέττε κάποια ανώτερη δύναμη; (επειδή εψές εν με εκάνησε το φαί τζαι επαράγγειλα τζαι κρέπα;)
Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010
Petite Fleur
Ωραία, κάνω βόλτες, έφαγα την αγαπημένη μου μελιντζανοσαλάτα, ανακάλυψα μέρος που μου θυμίζει το αγαπημένο μου salon de the στην Caen, δοκίμασα τέλεια σοκολάτα valhrona με γλυκό μαυροκέρασο, και σιγά σιγά περνάω καλά...
Πρέπει κάποια στιγμή να ψάξω και για δουλειά μου φαίνεται...
Πρέπει κάποια στιγμή να ψάξω και για δουλειά μου φαίνεται...
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010
Non, je ne regrette rien
Ήταν πιο τα πιο όμορφα, γεμάτα, σαββατοκυρίακα.
Τζαι εν μετανοιώνω για την απόφαση τούτη.
Άτε, τζαι ως τζίθθεμέρου!
Τζαι εν μετανοιώνω για την απόφαση τούτη.
Άτε, τζαι ως τζίθθεμέρου!
Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010
Στο πλοίο
Μικρόσωμο νεαρό ζευγάρι.
Εκπατρισμένη των ματιών η καταγωγή.
Κάπου στην επιβίωση θα δουλεύουν
-- φημίζεται για την αξιοσύνη της
η υποταγή.
Με άδεια καλοκαιρινή.
Ελεύθερα τώρα τα χέρια νοικοκυρεύουν
τα παραμελημένα χάδια τους.
Θαυμάζω τι επιδέξια ξαπλώνουν τα δάχτυλα
στου παιχνιδιού τους το κρεβάτι
σφιχτά δεμένα
σα να πλέκουν γελαστά καλαθάκια
με πόθου συστροφή τα γεμίζουν
τα ξηλώνουν κι απ' την αρχή τα πλέκουν
σα να κουράστηκε τώρα ο νέος
ίσως απ' την πολλή ελευθερία της πλοκής
λίκνιζε χαρούμενα και το πλοίο
γέρνει κι αποκοιμιέται
πάνω στο αριστερό του σκουλαρίκι
ξύπνια εκείνη ακόμα
κοιτάζει για λίγο το κοιμισμένο χέρι του
κι αργά προσεκτικά μην το ξυπνήσει
στον ώμο της το φέρνει
κι επάνω του γέρνοντας
γλυκά κι αυτή αποκοιμιέται.
Τι εύχρηστο μαξιλάρι η αγάπη
κατάλληλο
για κάθε ταξίδι του πόνου στο σώμα
για κάθε ηλικίας όνειρα
για κάθε είδους νύστα
απαραίτητο
για το σπίτι
για το στοχασμό
για το λεωφορείο
για το πλοίο και για ό,τι
μας πνίγει.
Εκπατρισμένη των ματιών η καταγωγή.
Κάπου στην επιβίωση θα δουλεύουν
-- φημίζεται για την αξιοσύνη της
η υποταγή.
Με άδεια καλοκαιρινή.
Ελεύθερα τώρα τα χέρια νοικοκυρεύουν
τα παραμελημένα χάδια τους.
Θαυμάζω τι επιδέξια ξαπλώνουν τα δάχτυλα
στου παιχνιδιού τους το κρεβάτι
σφιχτά δεμένα
σα να πλέκουν γελαστά καλαθάκια
με πόθου συστροφή τα γεμίζουν
τα ξηλώνουν κι απ' την αρχή τα πλέκουν
σα να κουράστηκε τώρα ο νέος
ίσως απ' την πολλή ελευθερία της πλοκής
λίκνιζε χαρούμενα και το πλοίο
γέρνει κι αποκοιμιέται
πάνω στο αριστερό του σκουλαρίκι
ξύπνια εκείνη ακόμα
κοιτάζει για λίγο το κοιμισμένο χέρι του
κι αργά προσεκτικά μην το ξυπνήσει
στον ώμο της το φέρνει
κι επάνω του γέρνοντας
γλυκά κι αυτή αποκοιμιέται.
Τι εύχρηστο μαξιλάρι η αγάπη
κατάλληλο
για κάθε ταξίδι του πόνου στο σώμα
για κάθε ηλικίας όνειρα
για κάθε είδους νύστα
απαραίτητο
για το σπίτι
για το στοχασμό
για το λεωφορείο
για το πλοίο και για ό,τι
μας πνίγει.
Κική Δημουλά
Γιατί σήμερα είμαι περήφανη για τον εαυτό μου που έχει κοντά του αθρώπους που εν φοούνται να αγαπούν. Τζαι εν μετρημένες στα δάχτυλα του ενός μου σhερκού οι φορές που το ένοιωσα τούτον.
Ευχαριστώ.
Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010
Ο διεθνής
Άμα οι προέδροι μας τζαι οι υπουργοί μας που ούλλη μέρα μιλούν στα media λαλούν κουβέντες όπως "της διεθνΗΣ οικονομικής κρίσης", ήντα chance έχει ο γονιός που μεγαλώνει τα κοπελλούθκια του να ξέρει να τα διορθώσει;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)