Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

3 lists

Things I’m Passionate About
-να ανακαλύπτω/ακούω νέες μουσικές
-συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους
-παλιές φωτογραφίες, polaroids, φωτογραφίες με ίχνη ζωής
-flea markets
-βιβλία που με κάνουν να θέλω να μείνω σπίτι για να τα διαβάσω
-οι φουντωτοί γάτοι
-οι όμορφες γωνιές με προσωπικά στοιχεία σε ένα χώρο
-τα φωτάκια μες στη νύχτα

Songs I Can Listen to Over and Over
-Sail Away- Madrugada (ok, το πρώτο που μου άρεσε, πλέον είναι κι άλλα)

Things I want to do before I die
-να είμαι ανεξάρτητη, να μην χρειάζεται να δίνω λογαριασμό και να δικαιολογούμαι σε κανένα
-να ανοίξω μια μπυραρία (ή εστιατόριο, ή μπαρ, κάτι τέλοσπαντων!)
-να μάθω μια τέταρτη (ασπούμε) γλώσσα
-να κάνω roadtrip στις ΗΠΑ
-να συνεχίσω να μην πίνω καφέ
-να μάθω να βγάζω φωτογραφίες
-να αποκτήσω μακριά, μακριά μαλλιά
-να νιώθω μέλος οικογένειας ως την τελευταία μου ώρα

SHARE WITH US!!!!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Lunula

Θα γιορτάσω την απόκτηση του νέου μου laptop με το να μοιραστώ μαζί σας το ΤΙ κάμνω στη δουλειά άμα εν έχει βλάκες πάνω στην τζεφαλή μου:
(Έτσι αποκτά κανείς μια ανεξάντλητη πηγή θεμάτων σε περιπτώσεις που οι συζητήσεις είναι ανύπαρκτες σε μια παρέα)
Τι είναι "Lunula";

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ππόιντς

1. Ρε κουμπάρε, κάμνετε ΚΡΑ να φέρετε κόσμο, να κάμετε κόσμο εθελοντές αιμοδότες, τζαι άμα σας πιάννουμεν τηλέφωνον κλείτετ μας το; Τζαι ύστερα παραπονιέστε άμα εν βρίσκετε τους εθελοντές να έρτουν άμαν έσhετε emergency; Είσαστεν ΓΑΡΟΙ.

2. Πρέπει επιτέλους οι δασκάλοι να καταλάβουν και να επισημαίνουν τακτικά τα εξής σημεία:
- Ο μήνας είναι ΣεΠΤέμβρης και όχι ΣεΜΠΤέμβρης
- Το ρήμα είναι καταλαΒαίνω και όχι καταλαΜΒαίνω
- Όταν μιλούμε για τόπο λαλούμε όπου, όταν μιλούμε για άλλα πράματα λαλούμε που ή ο οποίος κλπ. ΔΕΝ λαλούμεν "η Μαρία ΟΠΟΥ είχε συζητήσει με τον Κώστα, αποφάσισε το και το..."

3. Στα -αι-, -οι-, κλπ, άμα ο τόνος εν στο πρώτο γράμμα δεν βάλλουμεν ΤΖΑΙ διαλυτικά.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ξέρεις ότι...


...κάτι δεν πάει καλά με σένα όταν διαβάζεις: "θα πάω. τώρα. πάω. σήκω. βρωμάς. σήκω. σήκω. σήκω." και σκέφτομαι ότι η συνέχεια έπρεπε να είναι "σήκω. σύκο. θέλω σύκο!"

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

For the last days of November...

...it's going to be magic my baby cherries!

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Μια ποικιλία απ' όλα;


Τζαι έτσι τζαιρούς ακόμα εμείς οι αχάπαροι κάμνουμε σχολική αργία (τζαι κανένα άλλο είδος) επειδή-άκουσον άκουσον-εν η γιορτή του αρχιεπισκόπου. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Κάθε μέρα τον τελευταίο τζαιρό αντιλαμβάνουμαι πόσο πίσω που τον κόσμο είμαστεν δαμέσα.

Χέμινγουεϊ, ο καιρός εν μου αρέσκει. Πιάνει με μια επιθυμία να κουλουρκαστώ μες στο κρεβάτι μου κάθε μέρα, να πίνω τσάι με γλυκάνισσο, λεμονόχορτο(λουίζα που λαλούμε) τζαι γαρύφαλλο. Ή έστω ένα τσάι θκιόσμυν άμα βαρκούμαι να κάμω το μίγμα για το αλλό.
Θέλω να τρώω σούπα αφκολέμονη (σούππα λέμονη που ελάλεν τζαι η αρφή μου μωρό) με ταμπάσκο τζαι μαύρο πιπέρι. Θέλω να θκιεβάζω βιβλία τζαι περιοδικά. Εχτές εθκιέβασα τζαι λίην εφημερίδα να φανταστείτε. Θέλω να πίνω χυμούς το πρωί, τη νύχτα να τρώω φρούτα, να θωρώ ταινίες, να φορώ πασhές κλάτσες...

Εσείς τι θέλετε να κάμνετε έτσι τζαιρόν;

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Νέος Αερολιμένας Λάρνακας

Είχα πάει σε δοκιμαστικό του αεροδρομίου. Ο κύριος χώρος δεν είχε καρέκλες να κάθεται ο κόσμος. Θα μου πείτε σιγά κόρη μου, επήες να κάμεις ένα check in Που εν ήταν καν αληθινό, χωρίς βαλίτσες πραγματικού βάρους, χωρίς laptop στον ώμο, χωρίς άγχος, ΄τι ήθελες την καρέκλα να κάτσεις; Ε, άμα ακόμα τζαι στο ψεύτικο check in υπάρχουν προβλήματα τζαι πρέπει να στεκούμαστε καμια 30ρια πλάσματα στη σειρά τζαι να μεν μας λαλούν τι συμβαίνει, σαν επήαμε τζιαμέ για να βοηθήσουμε στον εντοπισμό μικροπροβλημάτων, εν λίο ξεφτίλα.
Επίσης, εν μου άρεσε που έπρεπε όπως τζαι στο παλιό αεροδρόμιο Λάρνακας να παράσουμε ούλλοι που το ίδιο σημείο για τον έλεγχο χειραποσκαυών κλπ, τζαι όι όπως στην Αθήνα ή σε άλλα αεροδρόμια που ο έλεγχος γίνεται στο κάθε gate ή έστω κάθε 3-4 gates. Αποτέλεσμα, τεράστιες ουρές και καθυστερήσεις. Ύστερα εν ο χώρος των gates. Ούλλα μαζί-κούλλου μάκκα, ξέφραγο αμπέλι. Εν διαχωρίζουνται ένα ένα. Σουβλάκια-σιεφταλιά mixed έναν πράμαν.
Μετά τάχα εφτάναμε... Ερώτησεν κάποιος δίπλα μου που θα πηγαίνει κάποιος για να πιάσει λεωφορείο, αφού οι αφίξεις είναι στον κάτω όροφο. Η κοπέλα τον ενημέρωσε ότι θα πρέπει να ανέβει στον όροφο των αναχωρήσεων για να πιάσει μέσο να φύγει από το αεροδρόμιο. Ποιόν αεροδρόμιο που εχτίστηκεν like-εχτές, κάμνει τούτην την πελλάρα;
Τζαι επειδή που την ώρα που είδα φωτογραφίες του αεροδρομίου, είχα σκεφτεί ότι μοιάζει μου λίο με ΕλΒε τζαι λίο με το Heathrow-που όμως εν το εθυμούμουν τζαι πολλά, η σύγκριση με το που έφτασα ήταν αναπόφεφκτη. Είχα σπάσει το πόδι μου που εσπούδαζα Ελλάδα και με το που άρχισα να περπατώ μόνη μου κάπως καλύτερα, είπα να έρτω πίσω σπίτι για ένα συνέδριο και για να πάω και σε ένα πιο decent γιατρό (εν θέλετε να ξέρετε τα περί του νοσοκομείου της πόλης που ήμουν) να το δει αν ήταν εντάξει. Στο ΕλΒε, εδυσκολέφτηκα. Να κουντώ το καροτσάκι τζαι να ανοίω τζαι τες πόρτες που ήταν πάντα κλειστές τζαι κούττουτζοι, οι οποίες οδηγούσαν από το χώρο που ήταν ο ανελκυστήρας στους κύριους χώρους-ΑΔΥΝΑΤΟΝ. Τότε έκαμα ένα παράπονο στο αεροδρόμιο. Γιατί τζιαμέ είχε φυλλάδια να συμπληρώσεις, τζαι απαντούσαν σου λεπτομερώς σε κάθε ένα από τα σχόλια που άφηνες. Εκτίμησα το. Δαμέ, έψαξα λίο να δω αν ερωτηθήκαν άντθρωποι με κινητικά προβλήματα περί του αεροδρομίου και έπεσα στο άρθρο δαμέ.
More or less συφωνούμε. Λαλεί: "Παράπονα αναπήρων: Η ομοσπονδία Αναπήρων εντόπισε και λειτουργικές αδυναμίες του νέου αεροδρομίου στην εξυπηρέτηση ατόμων με κινητικά προβλήματα. Κρίνεται ότι το νέο αεροδρόμιο δεν διαθέτει την καταλληλότερη υποδομή πρόσβασης αλλά και εξυπηρέτησης ατόμων με ειδικά προβλήματα."
Τότε που επία εν ήταν ακόμα τελειωμένο το αεροδρόμιο, αν και ήταν το τελευταίο trial στο οποίο εσυμμετείχα. Είπα εντάξει εν τα τελευταία πράματα, έννεν τίποτε σημαντικό, κλπ.
Δαμέ εδιάβασα ότι όντως εν ήταν τίποτε σημαντικό κοντά στα προβλήματα που υπάρχουν: οι φυσούνες εν μιτσιές, ο ανεφοδιασμός γίνεται ακόμα με βυτιοφόρα, ο φωτισμός και η περίφραξη εν χάλι.
Ε, καλήν αρχή σήμερα καλό. Χα!

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Ce n'est pas possible...

...να είσαι 21-25 χρονών, να δουλέφκεις, τζαι μεν ξέρεις να κάμεις search στο internet για ένα πράμα, τζαι να γυρέφκεις 1μιση ώρα το ακριβές address να γράψεις! (Τζαι μετά να ισχυρίζεσαι ότι χρησιμοποιείς το Internet στο 100% του για τη δουλειά σου!)

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

This Is It


...That Was It
...That Would've Been It
Είδα το.

Εν μπορώ να εξηγήσω πως ένοιωσα, τι εσκέφτουμουν. Ήταν πολλά και διάφορα.

Εχάρηκα που είδα στο σινεμά παπάδες με τα μωρά τους, που εν είχαν τον MJ αστέρι στην
εποχή τους, τζαι τα μωρά ήταν ευγενικά, ήσυχα, τζαι επαρακολουθήσαν την ταινία φρόνιμα.

Εχάρηκα που επροβάλαν μια καλή πλευρά του MJ από πλευράς συμπεριφοράς. Εστεναχωρήθηκα-μάλλον- που τον επροβάλαν υγειή, τζαι μετά αφήκαν τον να πεθάνει. Εστεναχωρήθηκα που ήταν τόσο επίμονος. Αναρωτήθηκα ποιός άλλος θα φκει, τζαι θα γίνει τόσο "τεράστιος", θα έχει τόσο προσωπική άποψη για όσα κάμνει.

Τούτα μόνο μπορώ να πω τωρά. Τα άλλα εν πολλά λεπτομέρειες για να τα γράψω.