Géopolitique.

Γιατί όποτε θέλω να δώσω μάθημα που θέλει διάβασμα λείφκουμαι τες μέρες; Αλήθκεια, συμβαίνει τίποτε μαζί μου; Πάντα ρε παιδί μου, διαβάζω, διαβάζω και έρκεται η μέρα πριν την εξέταση (ή την προθεσμία μου, δουλέφκει τζαι για τα θκιό εξίσου καλά), τζαι λαλώ…ρε παιδί μου, εν είχα μια μέρα ακόμα, ήντα καλά που έννα ήταν. Που την άλλη, μπορεί τούτη να εν η μόνη φορά που εν είπα τούτην την κουβέντα.
Διώ ένα μάθημα, για το οποίο εθκιέβασα 3 φορές ως τωρά, αλλά ποτέ δεν είχα έβρει το κουράγιο να πάω να το δώσω. Γιατί; Επειδή εν προφορική η εξέταση. Επειδή η «ύλη» έννεν ακριβώς προκαθορισμένη. Εντάξει, να μεν τα παραλέω…μερικά πράματα εν σταθερά, αλλά τα παραπάνω εν επικαιρότητα, ιστορία και ενδιαφέρον. Εγώ –κακώς- για τούτα τα θέματα εν ενδιαφέρουμαι. Δηλαδή, έννα μου άρεσκε να τα ήξερα, αλλά εν μπορώ να κάθουμαι να τα μαθαίνω, να ενημερώνουμαι.
Εν μπορώ να θκιεβάζω για τους αγωγούς πετρελαίου, γιατί οι Αμερικάνοι εβάλαν τους Τσετσένους να ξεσηκωθούν εναντίον των Ρώσσων γιατί εσύφερε τους να φύει η Ρωσία που το πλάνο των αγωγών, εν μπορω να read between the lines των ειδήσεων που λαλούμεν. Εν μου κόφκει ως τζιαμέ. Τζαι ναι, αντροπή μου, αλλά εν ξέρω την ιστορία του Ισραήλ τζαι της Παλαιστίνης κλπ. Τζαι εν ξέρω πόξω ούλλους τους υπουργούς μας. Ούτε μπορώ να σου εξηγήσω γιατί εν τόσο σημαντικό το Ανατολικό Αιγαίο τζαι τα Στενά των Δαρδανελλίων.
Ό, τι σου πω, εν που παπαγαλία που θα τα μάθω. Τζαι είμαι τζαι στην παπαγαλία κακκά. Αλλά έπιασε με ένα πνεύμα αποφασιστηκότητας. Έτσι λαλώ τωρά βέβαια, 16μισι ώρες πριν την ώρα της (ιεράς) εξέτασης. Του ρεζιλικιού.
Τώρα να δούμεν πως θα πάει τζαι αύριον.

[…]

Το αύριον ήρτεν. Τζαι επέρασεν. Επήα στο μάθημα, έδωκα το, επέτυχα τον στες καλές του τζαι έπιασα 9. Μεν φανταστείτε ότι επαραπονιούμουν χωρίς λόγο. Απλά είπε μας να του πούμε ότι εξέραμε, ότι εθέλαμε, είπε μας για την Κύπρο πράματα, ξιτιμασhιές, κυπριακά, για το Κυπριακό, για τον Χριστόφκια, ένα ανέκδοτο ξιμαρισμένο, κλπ, είπε μας ότι θέλει να πάει να ξεκουραστεί τζαι για να μεν ταλαιπωρούμαστε ούτε εμείς ούτε τζίνος τζαι να τελειώνουμε γλίορα έννα μας βάλει 8, αλλά επειδή είμαστεν Κυπραίες 9. Like the honey που λαλώ τζι εγώ. Τζαι εντάξει, μεν μου πείτε εν άδικο, διότι εσυζητήσαμεν το τζαι τούτον. Αφού λαλεί μου αν σας εξέταζα σοβαρά εν ήταν να περνά κανένας σας, έτο κάμνετε ότι μπορείτε, τζαι αν δω τζαι εκάμετε τίποτε εννα σας βάλω ένα βαθμό. Άρα έννεν μόνο εγώ που είμαι άσχετη τόσον τζαιρόν; Να χαρώ ή να ανησυχήσω (τζιάλλο);

Ταξίδι στα Κύθηρα. (ασχετότητες post)

Τα posts που ακολουθούν είχα τα γράψει τις τελευταίες 2 βδομάδες αλλά δεν τα είχα ανεβάσει ποτέ. Έτα τωρά, αναχρονισμένα (just for the record).

Εν ήρτα στα Κύθηρα, αλλά απορώ:

Γιατί τα Κύθηρα εν μες στα Επτάνησα; Δείτε ένα χάρτη της Ελλάδας, δείτε τα Επτάνησα, δείτε πού εν τα άλλα έξι τζαι ύστερα δέτε τζαι τα Κύθηρα. Εν ένα κακκό πεταξούμενο σε άσχετο τόπο. Ελυπηθήκαν το ασπούμεν; Εν ηξέρω.

Χέμινγουεϊ, προχτές που έρκουμουν με τες Κυπριακές, επρόσεξα κάτι που μου εφάνηκεν πολλά παράξενο. Είδα 5 αεροσυνοδούς μες στο αεροπλάνο. Οι 4 ήταν άντρες. Που πότε έγινε πιο συχνό φαινόμενο να εν οι αεροσυνοδοί άντρες;

Έπιασα το λεωφορείο να πάω κάπου προχτές, και επέρασα που μια πόλη που είχε σύντομα ομιλία του Καραμανλή εν όψει εκλογών κλπ. Ήταν πολλά φοϊτσιάρικον πράμαν να θωρείς τες αφίσιες με τη φάτσα του τζαι ένα χρώμαν θαλασσούι πουκάτω σε κάθε στύλο που επέρνας. Σάννα τζαι εθωρούσα ταινία τζαι εκάμναν μου flash τη φάτσα του Καραμανλή!!!

Είδα επίσης μια ταπέλλα στο δρόμο που ελάλεν ότι πάεις αριστερά προς Ιωάννινα τζαι δεξιά προς «ΤΥΡΙΑ». Ποιος ξέρει να μου πει τι εν τούτο τζαι τι σχέση έχει με το τυρί;

Άλλον πράμα που είδα για πρώτη φορά στα χρονικά, μετά που τόσα χρόνια που είμαι δαμέσα (Ελλάδα εννοώ), είναι ραντάρ (πουτζίνα της αστυνομίας εννοώ, που σε σταματούν άμα βουράς…) Είδα 2 φορές. Ουάου.

Το τίποτε.

Έχω πολλές πελλάρες να σας πω, αλλά εν έχω καλό internet, ούτε ώρα για να γράψω. Επιφυλάσσομαι όμως.
Τα φιλιά μου!!!

PS (for YOU) : Ήθελα να βάλω μια φωτογραφία με ένα συγκεκριμένο (πολύ συγκεκριμένο) τριαντάφυλλο σήμερα, αλλά ήμουν παλαβή τζαι δεν το έφκαλα την ώρα που ήταν ακόμα ζωντανό, φρέσκο, όμορφο, μυρωδάτο. Παλαβή!!!

Scan

Σήμερα ξαναγράφω. Τζαι παίζει τζαι να ξαναγράψω.
Εν λογικό να πηέννεις σε φωτοτυπάδικο κλπ για να σου σκανάρουν με OCR 20 σελιδούες, να μεν σου το κάμνουν format το κείμενο να εν σωστό, να εν στη σειρά κλπ, να σου το αφήνουν δηλαδή όπως εφκήκεν που το μηχάνημα, τζαι να σε χρεώνουν τζαι 10 ευρώ; Τζαι μάλιστα, να το πέρνεις η ώρα 10 το πρωί, να σου λαλούν έννα σε πιάσουμε τηλέφωνο για να μεν περιμένεις τζαι να πηέννεις το απόγευμα τζαι να σου λαλούν έννα σου το κάμουμεν τωρά;

Πείτε μου. Εγώ δηλαδή αύριο αν χάνω τα deadlines μου τζαι κάμνω σκατοδουλειές τζαι ζητώ τζαι το έναν αλλό'ναν, εν δίκαιο να έχω δουλειά;

Θέλω να σας πω ποιον ένι, να μεν πηαίννει κανένας, αλλά εν μου πάει... :S

Το αυτοκίνητο (updated)

Σήμερα το αυτοκίνητο μου κάμνει μου νερά. Εν θέλει να πάμε πούποτε. Τζαι έχω πράματα που πρέπει να κάμω. Διότι αύριο φέφκω. Τζαι νευριάζω διότι 3 βδομάδες έχει που το επήρα για service. Τζαι που τον εκνευρισμό μου θέλω να βάλλω τόνους σαν γράφω αγγλικά. (όπως "s;ervice" δηλαδή.) Ούφφου (εν άντεξα να το κρατώ, είπα το πάλε).
Συν τοις άλλοις, έχει λίο καιρό, που το laptop μου άφηκεν χρόνους. Εκλώτσησεν τη σίκλα. Οπότε γυρέφκω τζαι ποτούτον. Γενικά εν με πολλοαγαπούν τα πραματά μου μάλλον.

Update περί αυτοκινήτου: ήρτεν ένας γνωστός μου μηχανικός, εξεκινήσαμεν το, επία στον ηλεκτρολόγο, άλλαξε μου την παταρία μου κ μια ώρα και ένα τέταρτο μετά που την προκαθορισμένη ώρα επία και στη δουλειά που είχα.


PS. Tu me manques..

Ελληνικό Πανεπιστήμιο

(Με κόκκινο εν τα punchlines. Τζαι εννοώ τζίνες τες γραμμές που άμα τες θκιεβάζεις θέλεις να διάς ππουνιές του εαυτού σου! Κυριολεκτώ δηλαδή! Τζαι εν διπλό ανέκδοτο- έχει 2 punchlines.)


Τολοιπόν. Στο πανεπιστήμιο μου, προσφέρεται (ως φέτος, που του χρόνου κανένας δεν ξέρει) δωρεάν στέγαση σε όσους φοιτητές το επιθυμούν, σε ξενοδοχεία που έχουν σύμβαση με το πανεπιστήμιο.
Τα δικαιολογητικά (ο θεός ξέρει γιατί τα θέλουν αφού δεν έχει κάποιο κρητήριο) που χρειάζεται να προσκομίσει ο φοιτητής στη μέριμνα είναι εκκαθαριστικό σημείωμα, πιστοποιητικό οικογενιακής κατάστασης, και κάτι αιτήσεις που πρέπει να συμπληρώσουμε.
Κάθε χρόνο ρωτώ τους ΤΙ πρέπει να πάρουμε εμείς που είμαστε Κυπραίου και δεν έχουμε "εκκαθαριστικό σημείωμα" και μου απαντούν τη φορολογική δήλωση. Και ερωτώ εγώ: Καταλάβουν ΤΙ ΕΙΝΑΙ φορολογική ΔΗΛΩΣΗ; Καταλάβουν ότι εγώ στη φορολογική μου δήλωση μπορώ να γράψω ότι δεν δουλέφκω, δεν έχω ακίνητα, δεν έχω περιουσία, κλπ; Καταλάβουν ότι δεν έχει σημασία η ΔΗΛΩΣΗ αλλά η απάντηση που το φόρο; Εξήγησα τους το και τούτο. Εν το εκαταλάβαν, ούτε εκαταλάβαν ότι εν το εκαταλάβαν. Θέλουν τούτο το χαρτί να εν της χρονιάς της φετεινής. Εν χωρεί μες στο νου τους ότι πρώτα πιάνεις τα τα λεφτά σου και ΜΕΤΑ φορολογείσαι; Ότι εμάς ο φόρος (εχτός σε περιπτώσεις δημοσίων υπαλλήών) γίνεται σήμερα, για 2 χρόνια πίσω; Οι. Εν το καταλάβουν.
Οk, τζι εγώ επήρα τους τη ΔΗΛΩΣΗ τζαι κανεί τους. Τζαι ούτε με ερωτήσαν τίποτε.
Πάμε στο άλλο χαρτί. "Πιστοποιητικό οικογενιακής κατάστασης". Άκου ποτζί.
Ρωτώ: τι εν τούτο το χαρτί δηλαδή;
Και έρχεται η απάντηση: Τι σε νοιάζει εσένα τι είναι; Απλά φέρτο και είσαι εντάξει.
Εγώ: Μα, πώς να σας το φέρω αν δεν ξέρω τι να ζητήσω και από που να το ζητήσω;
Αυτή: Και τι μας ρωτάς εμάς; αυτό που λέει το όνομά του είναι. Λέει τα μέλη της οικογένειας! Αλλά, είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να σου πούμε που θα το βρεις; Αυτό εννοείς;
Εγώ: Ε, ναι... Από τη στιγή που το ζητάτε, δεν έπρπε να ξέρετε και από που θα το πάρουμε; Εγώ όπου ρώτησα, δεν έχουν να μου δώσουν τέτοιο χαρτί. Και το μόνο που μου είπαν ότι γράφει πάνω τα μέλη της οικογένειας είναι το πιστοποιητικό απορίας.
Αυτή: ε, φέρε τέτοιο!
Εγώ: Μα δεν είμαι άπορη!
Αυτή: και;
Εγώ: ε, πως θα μου δώσουν πιστοποιητικό απορίας αν δεν είμαι άπορη;;;;;
Αυτή: ε, δεν ξέρω, οι άλλοι πως μας τα φέρνουν δηλαδή;
Εγώ: μα αυτό ρωτάω! να μου πείτε πού τα βρίσκουν άλλοι!
Αυτή: Κοπέλα μου, δεν είναι λογικό να μην έχετε αυτό το χαρτί! Κάποιος θα το δίνει! Δεν μπορεί να μην το χρειάζεστε!
Εγώ: Εγώ πάντως, δεν άκουσα κανέναν να το ζητά ή να το χρειάζεται! Και ψάχνω τόσο καιρό!
Αυτή: ε, και πώς φεύγετε στο εξωτερικό;;;;

Ντόινγκ!!! Όποιος κατάλαβε, να μου εξηγήσει παρακαλώ!
(Ήταν να το κάμω εκτενέστερο, διότι τούτη η συζήτηση εντζαι έγινε σε μια φορά. Τούτο εν ένα κολλάζ με τις κατά καιρούς σηζητήσεις μου! Και τούτες οι συζητήσεις εν για τρίτη χρονιά που συνεχίζονται! Ούτε ο Ανάν να ήμουν!)

The orange post

Ok, έννα φάω περιπαίξιμο για τούτο το post αλλά εν πειράζει, αγαπά με και εν θα γελά πολλά.. (u do, έννεν;;;). Προχτές που λαλείτε είχα έμπνευση τζαι αθκιάση τζαι είπα να κάμω κάτι..δημιουργικό να το πω; διαφορετικό να το πω;...κάτι τελοσπάντων... Τζαι αποφάσισα να κάμω orangettes (προφέρουνται ορανζιέτ με παχύ ζ)

Και πάμε:


Βήμα 1:
Καθαρίζετε ένα πορτοκάλι πουτζίνα με την πασhιά φλούδα, τζαι κόφκετε τη φλούδα σε λωριδούες (ναι με την ψυσhιά μέσα, όι μόνο τζίντο λεπτό το πορτοκκαλί). Βάλλετε τες λωριδούες να βράσουν σε νερό για κανέναν τέταρτον. Αλλάσετε το νερό 3 φορές τζαι επαναλαμβάνετε τη διαδικασία. Τούτο γίνεται για να φύει η πίκρα που τα πορτοκάλια. (ρωτάτε τες γιαγιάδες σας που κάμνουν γλυκά του κουταλιού)


Βήμα 2:
Κάμνετε σιρόπι με ίση αναλογία ζάχαρης-νερού (3/4 φλυτζανιού για κάθε πορτοκάλι). Βάλλετε μέσα τες φλούδες σας ώσπου να μαλακώσουν, να γλυκάνουν τζαι να μεν φκάλλουν μια γεύση πικρή σαν τες δακκάνετε. (καλά εκαταλάβετε, πρέπει να δοκιμάζετε για να δείτε πότε θα εν έτοιμες)

Βήμα 3:
Φκάλλετε μια-μια τες φλούδες σας που το σιρόπι τζαι απλώνετε τες σε μια σχάρα να στραντζίσουν. Πουκάτω βάρτε κανένα σινούι ή ασημόχαρτο να μεν τρέξουν τα σιρόπια- κυριολεκτικά. Αφήστε τες έτσι αρκετές ώρες. Εγώ άφηκα τα, τζαι την άλλη μέρα πρωί πρωί εσηκώστηκα να τα τελειώσω, αλλά εν θέλει τόοοοσο πολλές ώρες.
Βήμα 4:
Λιώνετε μαύρη (ή καλλύτερα για να μεν είμαστεν ρατσιστές, υγείας) σοκολάτα σε bain-marie (που για τους μη γαλλομαθείς σημαίνει μπάνιο της Μαρί) ή τελοσπάντων σε ένα μπρίκι που θα βάλετε σε ένα κατσαρολάκι που θα έχει μέσα νερό-τούτο γίνεται για να μεν καεί η σοκολάτα.
TIP: προσέχετε να μεν σας πέσει μες στη σοκολάτα ούτε σταγόνα νερό!

Βουτάτε μέσα στη σοκολάτα που έχει λιώσει καλά και ανακατέψετε την να γυαλλίσει τις φλουδίτσες, τζαι βάλλετε τες πάνω σε ένα κομμάτι ασημόχαρτο ή λαδόκολλα. Άμα κρυάνουν λίο βάλλετε τες στο ψυγείο ώσπου να στεγνώσει η σοκολάτα.
Το κακό της υπόθεσης εν ότι ένναν καλά να βάλλεις τη σοκολάτα μες στο ψυγείο διότι χάννει τη γυαλλάδα της, θαμπώνει. Αλλά εν καλοτζαίρι τζαι εν εμείς που θα τα φάμε, τζαι ακόμα σhιρόττερη να ήταν η εμφάνιση τους, πάλε έννα τα ετρώαμε, οπότε δεν μας κόφτει πολλά τούντην φορά.
Το δεύτερο κακό της υπόθεσης εν ότι παίρνει ώρα να τα βουτήσεις ένα ένα μες στην σhοκολάτα τζαι εν ξέρω να σας πω αν γίνεται να τα σίρεις ούλλα μέσα τζαι απλά να τα φκάλεις ένα ενα.

Βήμα 5:
Καταναλώστε άφοα. Το βήμα 5, δυστυχώς είναι χωρίς εικόνα διότι τζίνη που θα είχα θα περιείχε σκηνές βίας.
ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ ΣΑΣ!

Είμαστεν ALERT

Ήθελα να κάμω ένα σχόλιο στο τελευταίο post της Ερικύνης, αλλά εν εμπορούσα να το συντάξω καλά και σύντομα. Και επειδή εν κάτι που σκέφτουμαι πολύ καιρό τωρά είπα να το κάμω δικό μου post.

Ήμουν φοιτήτρια στην Ελλάδα σε ένα που τα μετρημένα στα δάχτυλα των χεριών μου πανεπιστημιακά τμήματα που εμείναν ανοιχτά, χωρίς κατάληψη πριν 2-3 χρόνια που εξεκινούσαν οι διαδικασίες για την ενσωμάτωση του νόμου-πλαισίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κλπ. Ήμασταν ν φοιτητές υπέρ της κατάληψης και ν+1 κατά της κατάληψης. Κάθε μέρα συνέλευση, καθε μέρα καταμέτρηση, κάθε μέρα τα ίδια. Και αναρωτιούμουν γιατί γίνονται ούλλα τούτα, γιατί διαμαρτύρεται ο κόσμος, αφού εν απόφαση της Ε.Ε τζαι εν σίουρο ότι θα υιοθετηθεί sooner or later και στην Ελλάδα. Τζαι πριν, τζαι μετά, 3 χρόνια που εμίνισκα Ελλάδα κάθε εβδομάδα κάποιος θα είχα παράπονο που κάτι, κάποιος θα έκαμνε απεργία, κλπ. Και τελικά, σάννα και κανένας δεν εκέρδιζε τίποτε. Ούτε οι διαμαρτυρόμενοι, ούτε κανένας. Άρα γιατί συνεχιζουν να κάμνουν ιστορίες;

Τζαι εμείς δαμέ, που έχουμε τόσα κοινά με τους Ελλαδίτες, σε τούτο φαίνεται μου είμαστε τόσο διαφορετικοί. Εμέις δαμέ εν κάμνουμε τόσες ιστορίες. Εν κάμνουμε τόσες διαμαρτυρίες, τόσες διαδηλώσεις. Τζαι έννεν ότι έχουμε καμιά ιδανική κοινωνία. Έχουμε προβλήματα τζι εμείς. Γιατί εν τόσο μεμωνομένες οι περιπτώσεις που διαμαρτύρεται ο κόσμος; Για τες δουλειές, για την εκπαίδευση, για τα νοσοκομεία, για τα πάντα.

Τέλοσπαντων.. απλά όπως λαλεί τζαι η Ερικύνη (γιατί είμαι ψυχολόγα τζαι αν εν ένα πράμα που έμαθα καλά που τον συμπεριφορισκόν εν ότι αν θέλεις να μειώσεις την πιθανότηταν να επαναληφθεί μια συμπεριφορά πρέπει το άτομο που την κάμνει να λάβει τιμωρίαν ή έστω να μεν λάβει ενίσχυση). Γι'αυτό μερικές φορές αξίζει να διαμαρτύρεσαι. Κι ας μεν δεις δικαίωση. Τουλάχιστον έγινε μια προσπάθεια. Ένα βήμα. Τουλάχιστον υπάρχει μια κίνηση της κοινωνίας, που δείχνει ότι εν είμαστε τέλια αρνιά. Πως εν τζιμούμαστεν. Πως είμαστεν ALERT.

Θα σας δω τζιαμέ.

PS. Sorry για τον τίτλο αλλά είχα τον χρησιμοποίησει κ εγώ αλλού, εν σου τον έκλεψα.. αν και ήταν τούτο η αφορμή (και όχι η αιτία) για το post μου.

ΓΑΜΟ-ιστοριες

[edited]
Γιατί μας κόφτει τόσο πολλά;

Εν κάτι παραπάνω ο γάμος που τούτο; ->

Ούφφου.

Εν γίνεται να παραγγέλλεις φαϊ που γνωστό εστιατόριο, να σου λαλεί σε μισή ώρα και να έρχεται μετά από 3 τηλεφωνήματα και 1μιση ώρα και να θέλει να πληρωθεί κανονικά και να πηέννει ο deliverας να φύει χωρίς να σου δώσει τα ρέστα σου (όσο κι αν είναι) και να κακομουτσουνιάζει άμα του τα ζητήσεις. Απλά εν γίνεται. Ευτυχώς όμως, έχει καλά πλάσματα που σου κάμνουν tip μες στον δρόμο άμα βουράς και έχει λίο πάρακατω αστυνομία και radar κι εσύ βιάζεσαι να πάεις να φάεις το υπόλοιπο σου φαϊ (κάτι έχει και δεν μπορώ να βάλω διαλυτικά και τόνο μαζί και εκνευρίζομαι) που άφησες μεσοδότζι. Σήμερα εσιγουρέφτηκα ότι πλέον ανήκω σε τζήνη την ομάδα ανθρώπων που πιάννουν το off τους για να τελειώσει η μέρα τους πιο κουραστικά σε σχέση με τις μέρες που δουλέφκουν ως το απόγευμα. Καλώς με. Εν έχω ρούχα να βάλω στο γάμο το Σάββατο. Ούτε όρεξη, ούτε ώρα να ψάξω να έβρω. Τζαι να πάω με κόκκινα ή ξανθά μαλλιά; Γιατί εν εγίνετουν να πάω εψές στη συναυλία του Bregovic; Πότε έννα πάω θέατρο; Πότε έννα πάω να δω μπαλέτο; Πότε έννα πάω ταξίδι (και να μεν είναι για να δώσω εξετάσεις); Ούφφου πκιόν. Πάω να ππέσω, να διαβάσω τούτο το ασυνάρτητο βιβλίο του Heminway να δούμε που το πάει.

Απορία πάλε...

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι είναι τούτοι οι αναγεννημένοι χριστιανοί; (reborn christians-for reference) και γιατί υπάρχουν;

PS. Μόλις έμαθα ότι έκλεισε η Sky Europe. Πάνω που επρότεινα κόσμου να κλείσει για Βιέννη κάτι φτηνά εισιτήρια online... :S