X

Δύο δωμάτια, ένα για τα 3 αγόρια, κι ένα για τα 3 κορίτσια. Περάσαμε τη μέρα κάνοντας βόλτες στο Παρίσι με τα πόδια, βγάζοντας χαζές φωτογραφίες, γνωρίζοντας ο ένας τον άλλο.

Το βράδυ είπαμε να αφήσουμε το ζευγαράκι τελευταία νύχτα μόνο του, και να καθίσουμε οι υπόλοιποι στο δωμάτιο των αγοριών. Ενώσαμε τα 3 κρεβάτια και κοιμηθήκαμε. Η φίλη, εκείνος, εγώ, ο άλλος. 

Ξύπνησα στη μέση της νύχτας αγκαλιασμένη μαζί του, μισάνοιξα τα μάτια και φιληθήκαμε. Μέχρι το πρωί.

Σηκωθήκαμε, ετοιμαστήκαμε, πήγαμε στο Orsey, μοιραστήκαμε το σετ ακουστικών μου ακούγοντας την μουσική μου. Με χάιδεψε στο σβέρκο, και ακούμπησε τα δάχτυλά του στα δικά μου ενώ κρατούσα τη χειρολαβή στο μετρό.

Ανταλλάξαμε μέηλ και υποσχέθηκε ότι θα μου στείλει τις φωτογραφίες του, και νέες μουσικές.

Το κρατήσαμε για χρόνια με πολλή υπομονή και πολλή αγάπη.

Ξεκίνησε σε μια νύχτα του χειμώνα και τελείωσε σε μια νύχτα καλοκαιριού.

Θέλω παραπάνω χρόνο.

Σου έχει τύχει να νιώθεις ανπαρκής και ανολοκλήρωτος επειδή δεν μπορείς να μάθεις όσα θα ήθελες σε αυτή τη ζωή, διατηρώντας μια δουλειά και λίγο χρόνο για pleasure και ξεκούραση; 

Θέλω να μάθω τόσα πράματα, απλά έτσι, για να τα ξέρω, όχι γιατί τα χρειάζομαι απαραίτητα (αλλά και γιατί όχι, δηλαδή;). 

Θέλω να μάθω να σάζω μηχανές (αυτοκίνητα, μοτόρες), θέλω να μάθω να βάλλω πλακάκια, θέλω να μάθω ξυλουργική, θέλω να μάθω ηλεκτροκόλληση. Θέλω να "μάθω" προγραμματισμό, θέλω να μάθω μουσική, θέλω να μάθω παραπάνω πράματα για το design. Θέλω να μαγειρεύω, θέλω να διαβάσω. 

Θέλω να έχω χρόνο να εξασκώ ούλλες μου τις δουλειές, να ενημερώνουμαι για τα ενδιαφέροντά μου, να απολαμβάνω τη μουσική μου, τα βιβλία μου, τους δικούς μου, τους φίλους μου, τον τόπο μου, και να μαθαίνω νέα πράματα, πάντα.

Θέλω να κάμνω συνειδητές επιλογές βασισμένη στις γνώσεις μου.

Μερικές φορές σκέφτουμαι ότι κάπου υπάρχουν οι άλλες εκδοχές του εαυτού μου που εκάμαν άλλες επιλογές σε κάποια φάση της ζωής, και εκαταλήξαν να κάμνουν άλλα πράματα στη ζωή τους. Και σκέφτουμαι το όι επειδή πιστεύκω απαραίτητα σε παράλληλα σύμπαντα, αλλά επειδή εν η μόνη σκέψη που (στο ελάχιστο μεν, αλλά ας είναι), με καθησυχάζει, ότι κάπου υπάρχω και ξέρω τα πράματα που δεν έχω χρόνο να μάθω και να κάμω σε τούτη την εκδοχή μου που ζω.

Και θέλω να γράφω χωρίς να κολλώ στο ότι δεν καταλήγω κάπου.

Publish.

 

2018

Το 2018 ήταν μια καλή χρονιά για μένα- ή τουλάχιστον έτσι ξεκίνησε. Πέτυχα πράγματα τα οποία δεν ήξερα ότι μπορώ να καταφέρω, είχα την περισσότερη δουλειά που είχα σε όλη μου τη ζωή, και ένιωθα ότι κάπως πλέον ήξερα πού μου παν τα 4.
Μέσα στον Σεπτέμριο τα πράγματα ξεκίνησαν να πηγαίνουν κατά διαβόλου: Ο πατέρας μου αρρώστησε, σταμάτησα τη μια μου δουλειά για να δώσω το χρόνο μου σε εκείνον, διεκόπηκε ακόμα μια συνεργασία που είχα και την οποία αγαπούδια ιδιαίτερα, περάσαμε όλη η οικογένεια τα γενέθλιά μας και τις γιορτές στο νοσοκομείο.

Για το 2019 εύχομαι να βρει την υγεία του ο πατέρας μου, και σε εσάς εύχομαι να έχετε την υγεία σας, και όλα τα άλλα κάπως θα έρθουν και θα βρουν τον τόπο τους.
Μην χάνετε χρόνο και ενέργεια σε πράγματα, καταστάσεις, ή άτομα που δεν το αξίζουν. Να επροσπαθείτε να είστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας, να δέχεστε την κριτική, να έχετε χιούμορ, να μην πέρνετε τα πάντα στο τόσο σοβαρό, αλλά ό,τι κι αν κάνετε, να σκέφτεστε αν είστε πρώτα περήφανοι για αυτό.

Συνοψίζοντας λοιπόν, εύχομαι λοιπόν, υγεία, δύναμη, και διαύγεια για το 2019.