Το γοβάκι της Σταχτοπούτας.

Φίλες και φίλοι (που ελάλεν τζαι η υπέρτατη Βέφα), η κάτωθι υπογεγραμμένη έκαμεν και πάλι το θαύμαν της.
Εν θέλω να κάμνω υπεκφυγές, αλλά έννεν ακριβώς εγώ που το έκαμα. Έφταια τζαι εγώ (αν μη τι άλλο εγώ πκιερώννω), αλλά παραπάνω έφταιεν άλλος.

Πριν μήνες (3 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα) εμετέβηκα σε γνωστόν μεγάλον εγγλέζικον κατάστημαν στην περιοχή της Ακρόπολης. Είπα ότι φέτος ΔΕΝ θα μείνω με τα περσινά παπούτσια το χειμώνα και να γυρέφκω μες στη μέση της σαιζόν να έβρω άλλα. Θα αγοράσω, είπα, που ΠΡΙΝ να χειμωνιάσει.

Και εκεί που έκαμα τη σκέψη, εσταλήκαν στο τρίτο ράφι δεξιά τα υπεροχότερα, απλούστερα, κομψοτερα μαύρα μπαλαρινέ παπουτσάκια. Στο μοναδικό (από ότι ξέρω) κατάστημα που ΚΑΙ φέρνει μεγέθη ως 42 ΚΑΙ είναι και μεγάλη η φόρμα τους.

Εδοκίμασα τα, αγαπήσαν με, αγάπησα τα. Ντάξει όσο να'ναι το πόδι με τόσους μήνες σάνταλο απλώνει, φαρδυνίσκει, χαλαρώνει, αλλά πλέον, μετά από 24 χρόνια πείρα μπορώ να καταλάβω είπα πότε ΘΑ είναι καλό το παπούτσι και πότε ΘΑ είναι μεγάλο μου, και πότε ΘΑ είναι στενό.

Επίσης, το ένα μου πόδι (εχώνεψα το πλέον) είναι μισό νούμερο μεγαλύτερο που το άλλο. Εν φορώ στο ένα παπούτσι πατό και στο άλλο όι, απλά το ένα τσιλλιέται και το άλλο εν κανονονικό. Είπαμε, οι παραπάνω έχουν μικρές φόρμες στα παπούτσια που εμπορεύονται, και δεν παν πάνω από 41 νούμερο.

Τα παπουτσάκια ένοιωθα τα να με πιέζουν όσο έπρεπε. Ήταν έρωτας. Εχτύπησα τα επιτόπου.

Φαστ φόργουονρτ σχεδόν 2 μήνες αργότερα. Συγκεκριμένα πριν 1 βδομάδα. Πάω να φορήσω τα παπουτσάκια μου για πρώτη φορά. Το ένα εφόρησα το, το άλλο ήταν χαμέ, αναποδογυρισμένο. Θορώ ήταν πάνω το αυτοκόλλητο που το κατάστημα. Πιάννω το τζαι πάω να το φκάλω. Γουάο, λαλώ, μα κάμνει μου το 40 1/2;;;;;; Κατουρώ λίο πάνω μου και ταυτόχρονα αναλογίζομαι αν έχω άδικο εγώ ή αν όντως έγινε κάτι και κάμνει μου το 40 1/2. Επίσης ταυτόχρονα (μάλτιτασκινγκ λέμε) φκάλλω το αυτοκόλλητο που το ένα παπούτσι τζαι φκάλλω το άλλο να του ξικολλήσω τζαι τζίνου το ευτοκόλλητο του. Τζαι τι θωρούν τα ματάκια μου;

Το δεύτερο παπούτσι ήταν 41!!! Γυρίζω θορώ τα τζαι τα 2.... λαλώ ΦΑΚ. Έφκαλα τα τζι έβαλα άλλα.

Είπα θα πάω να δω τι έγινε. Το φταίξιμο έννεν δικό μου. Εμένα εξάλλου κάμνουν μου! Μπορεί να το έκαμα τζαι ξεπίτηδες ασπούμε, εν έπρεπε τζίνοι να τσιακκάρουν τι πουλούν; Αν μη τι άλλο έννα τους έμεινε ένα που το ένα, τζι ένα που το άλλο απούλητα! Εν τους συφέρει!

Την Πέμπτη το απόγευμα έπιασα τα τζι επήα στο γνωστό κατάστημα. Κατευθύνομαι πρώτα προς την κοπέλλα στα παπούτσια. Λαλώ της έτσι κι έτσι, τι πρέπει να κάμω; Λαλεί μου μα δεν έχει άλλο 41 έδώ! Λαλώ της τζι εγώ, καλά, εγόρασεν τα τζι άλλο πλάσμα λάθος; Άτε εγίνηκεν μια φορά! Εν δυνατόν νε έγινεν τζαι δεύτερη; Λάθος μου μου επερίμενα να συνεννοηθώ βέβαια με την κοπέλλα, αφού ούτε ελληνικά ΚΑΛΑ εν εμίλαν, ούτε αγγλικά, Όσπου να επεξεργαστεί τζίνο που ακούει τζαι να κατανοήσει τζαι να απαντήσει τζαι να της πω έννεν τούτο που είπα, εν άλλο.... άσε αναγνώστη, να μεν σε σπάσω τζι εσένα.

Στο τέλος είπε μου πήεννε πάνω στες αλλαγές να σε βοηθήσουν.

Επήα στες αλλαγές, αμέσως επιάσαν τα τζαι εδώσαν μου ένα πιστωτικό σημείωμα. Λαλούν μου, πάρτα μαζί σου κάτω τζαι έβρε το σωστό που θέλεις τζαι πήεννε ξανααγόραστα. Λαλώ της ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑΙΡΙ!
Μα όι, δεν γίνεται. Μπαίνει και στο σύστημα της, κάτι θωρέι, λαλεί μου άτε πάμε μαζί. Πάμε, βρίσκουμε ξανά την κοπέλα στα παπούτσια. Ξαναλαλεί μας ότι δεν έχει ταίρι 41. Επιμένει η άλλη, σάννα τζαι ενευρίασε τζιόλας. Κόρη μου πούντα τζίνα που σου μινήσκουν; ΕΝ μου εμείναν! Πού εν τζίνα που εν ταιρκάζουν; Πού τα βάλλεις; Εν έχω, εν εμείναν! Ξανά τζαι ξανά.

Ύστερα ήρτεν τζαι τρίτη. Επήε ετσιάκκαρε ξανά, πάλε αρνητική η απάντηση. ΛΑλώ τους οκ, στο άλλο χρώμα υπάρχουν κάπου; Όχι. Καλά, μπορώ να τα φορήσω να δω αν μου κάμνουν έτσι λάθος τζαι να τα πιάσω όπως τα είχα τζαι κανεί; Δοκίμαστα αλλά....
Λαλώ της αφού μπορεί να μου κάμνουν, το ένα πόδι εν μισό νούμερο μεγαλύτερο που το άλλο! Δοκιμάζω τα. Κάμνουν μου. Λαλώ της κάμνουν μου.

Μα...ξέρεις.... εγώ δεν μπορώ να σου τα πουλήσω λάθος!!! Μα τώρα σοβαρολογείς; Επούλησες μου τα μια φροά λάθος. Εν μου διάς τα λεφτά μου πίσω, αναγγάζεις με να γοράσω κάτι άλλο που το κατάστημα σου. Τζαι προθυμοποιούμαι να τα πιάσω λάθος να λυθεί τζι εσένα το πρόβλημα σου τζι εμένα το δικό μου, τζαι λαλείς μου εν γίνεται; ΉΔΗ έκαμες λάθος, αν το ξανακάμεις ενώ έχεις μιλήσει με την υπεύθυνη σου τι σε κολιεί;

Μιλούμε ξανά και ξανά και ξανά με την υπεύθυνη, και το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να πιάσει τα στοιχεία μου και αν σε 10 μέρες δεν βρεθεί το ταίρι το σωστό να έρτω να τα πιάσω. Σίουρα; Σίουρα.

Τζίνο που με απασχολεί τωρά είναι, αν πάω τζαι δεν μου τα διούν πίσω, τι πρέπει να κάμω εγώ; Έχω όντως εγώ το λάθος και το φταίξιμο ή τζίνοι; Μπορώ να απαιτήσω τα λεφτά μου πίσω ΌΙ ΣΑΝ πίστωση για το ίδιο κατάστημα εφόσον δεν φταίω εγώ για το λάθος;

Ξέρει κανένας τι παίζει; Έκαμε κανένας έτσι πατάτα ποττέ του όξα είμαι μόνο εγώ τζαι ο παπάς μιας συμμαθήτριας μου στο δημοτικό που εγόρασε της κόρης του που την Αγγλία αθλητικά τζαι ήταν τζαι τα 2 αριστερά;!;! (τούτο ξεπερνά με τζι εμένα!!!)