Pain in the Ass

Εψές επήα με μια φίλη για ένα καφέ. Σαν επηένναμε είδαμε έξω που τη Βουλή κάτι τύπους με κάμερες κλπ τζαι μια blow up doll. Αν μάθετε τι εγυρίζαν πέτε μου τζι εμένα.
Ύστερα επεράσαμε έξω που το Μουσείο τζαι είδαμε τη στάση που ετοποθετήθηκε για τα ποδήλατα. Ήπιαμε τον καφέ μας, τζαι είπαμε να δούμε τι παίζει με τα ποδήλατα.
Εκάτσαμε να μελετήσουμε λίο τη φάση, ήρταν 2 παιδιά, καλαμαράδες, τζαι τζίνοι ήταν κουρτισμένοι να πιάσουν. Είπα τους ότι ήξερα, τζαι επιάσαν τα ποδηλατά τους τζι εφίαν.

Εμείς είπαμε να πιάσουμε που ένα τζαι να πάμε ως τον Άγιο Δομέτιο να τα αφήσουμε. Επήραμεν ένα αυτοκίνητο τζιαμέ τζαι επήαμε πίσω στο μουσείο. Επιάσαμε που έναν (εμένα εν του άρεσκεν η κάρτα μου τζι έκαμεν μου κούτσια ώσπου να με δεχτεί αλλά τελικά όλα καλά) τζαι εκάμαμεν ένα γυρό τζιαμέ στην πλατειούδαν να δούμεν αν αθυμούμαστεν να κάμνουμε ποδήλατο γιατί τζαι οι 2 μας είχαμε που το δημοτικό να κάμουμεν (εγώ είχα παιδικό ποδήλατο να καταλάβετε, εν είχα ποττέ μου κανονικών διαστάσεων). Εθυμηθήκαμεν (τελικά αλόπως εν αλήθκεια που λαλούν ότι εν το ξιάννεις ποττέ) τζαι εξεκινήσαμεν. Άψαμεν τα φωτούθκια μας, η μια η σέλλα είχε νάκκον πρόβλημα αλλά εν εμπορούσαμεν να κάμουμεν διαφορετικά, εχαμήλωνεν μόνη της, εν εμείνισκεν πάνω, τζαι εγύριζεν ποτζί ποδά, τζαι εξεκινήσαμεν. Δυστυχώς εν είχε παντού ποδηλατόδρομο, οπότε σε κάποια σημεία εχρησιμοποιούσαμεν τα πεζοδρόμια (άμα μας εχωρούσαν τζαι ΑΜΑ δεν είχε παρκαρισμένους χώρκατους πάνω), ή επηένναμεν που μες στες γειτονιές άμα ούτε το πεζοδρόμιο εν αρκούσε, τζαι εθυμηθήκαμε που ήμαστουν μωρά τζαι εγυρίζαμεν με τα ποδήλατα μες στους δρόμους άνενιας. Μετά στην Αγίου Παύλου επιάσαμεν τον ποδηλατόδρομο τζαι εφτάσαμεν στη στάση.....


...για να συνηδητοποιήσουμε ότι η στάση δεν ήταν σε λειτουργία. Επικοινωνήσαμε με τη γραμμή βοήθειας, οι οποίοι "δεν εμπορούσαν να μας βοηθήσουν επειδή δεν εξεκίνησε ακόμα κανονικά η λειτουργία"- μάλλον έτσι γίνεται πλέον, κάμνεις εγκαίνια τζαι ΜΕΤΑ αρχίζεις να δουλεύκεις. Ασπούμε εσύ ήντα δουλεύκεις άμα δεν δουλεύκετε "κανονικά". Τζαι διερωτούμαι πώς θα είναι το "κανονικά"... Τέσπα. Μακάρι να μέννεν άσhημα τα πράματα όπως τα θορώ να πηένουν.

Με οτύτα τζαι με τζίνα έπρεπε να κάτσουμε να δούμε τι ήταν να κάμουμε, πώς θα τα επέρναμεν πίσω. εγώ κουρασμένη εν ήμουν. Επόνουν λίο τον κώλο μου, αλλά ντάξει. Η άλλη ήταν κουρασμένη, ήταν πιασμένη, επόνησεν την πλάτη της, με λία λόγια δεν είχε περίπτωση να πάει πίσω με το ποδήλατον. Εκάλεσα ενισχύσεις. Ήρτεν η αναπληρωματική, το Πελλόπλασμαν (η οποία φιλοξενεί ένα γατάκι που ψάχνει σπίτι γιατί έχασε τη βιολογική του μάμμα παρεπιμπτόντως), και με τη συνοδεία της άλλης με το αυτοκίνητο επήραμεν τα τζι αεπαραδώσαμεν τα στο Μουσείο πάλε.

Επληρώσαμεν που 3 ευρώ γιατί με ούλλη τούτη την ιστορία εκαθυστερήσαμε (αν και κατ' εμένα άδικα επληρώσαμε, δεν υπήρχε καμία προειδοποίηση ότι οι άλλες στάσεις ήταν εκτός λειτουργίας)

Το καλό μας επεράσσαμεν καλά, είπαμε να το ξανακάμουμε (μετά τις 7 Νοεμβρίου που θα λειτουργούν όλα "κανονικά"). ΑΛΛΑ αναγνώστη μου....

ΑΛΛΑ, λέω, εσύ που είσαι αθλητικός και σπορτίφ τύπος και πολύ ολτέρνατιβ σε παρακαλώ, αν έχεις κανένα μυστικό ρέμεντι για τον πόνο του κοκκάλου του κώλου, πλίζ ντου σhέαρ γιατί ο πόνος είν'αβάσταχτος και δνε μπορώ ούτε να κάτσω.

Ευχαριστώ. This is Moonlight signing off.