Σήμερα το αυτοκίνητο μου κάμνει μου νερά. Εν θέλει να πάμε πούποτε. Τζαι έχω πράματα που πρέπει να κάμω. Διότι αύριο φέφκω. Τζαι νευριάζω διότι 3 βδομάδες έχει που το επήρα για service. Τζαι που τον εκνευρισμό μου θέλω να βάλλω τόνους σαν γράφω αγγλικά. (όπως "s;ervice" δηλαδή.) Ούφφου (εν άντεξα να το κρατώ, είπα το πάλε).
Συν τοις άλλοις, έχει λίο καιρό, που το laptop μου άφηκεν χρόνους. Εκλώτσησεν τη σίκλα. Οπότε γυρέφκω τζαι ποτούτον. Γενικά εν με πολλοαγαπούν τα πραματά μου μάλλον.
Update περί αυτοκινήτου: ήρτεν ένας γνωστός μου μηχανικός, εξεκινήσαμεν το, επία στον ηλεκτρολόγο, άλλαξε μου την παταρία μου κ μια ώρα και ένα τέταρτο μετά που την προκαθορισμένη ώρα επία και στη δουλειά που είχα.
PS. Tu me manques..
1 σχόλιο:
αχ τι μου θυμίζεις τώρα.... κάτι τέθκοιες κουβέντες εβίωνα τες τζι εγώ με το μωρό μου, ένα Ρενούιν 11 χρονών όταν το έπιασα, 16 όταν έκρουσεν μες τη μέση της στράτας. Τι πόλους, τι παταρίες, τι περίεργοι ήχοι ακούυονταν ούλλην την ώραν. Μάνα μου ρε αγάπουν το πολλά. Τωρά τούτον το γιαπωνέζικον, που εν έσιει τίποτε τζαι δουλεύκει ρολόιν ΔΕΝ μπορώ να το αγαπήσω ΔΕΝ μπορώ.
Υπομονήν ρε.
Δημοσίευση σχολίου