4-26

Σαν πριν λίες μέρες πριν 4 χρόνια, το 2008 δηλαδή, είχα ξεκινήσει τούτο το μπλογκ.
Εσυνειδητοποίησα το επειδή ήταν λίο πριν τα γενέθλια μου θυμούμαι, τζαι αφού τα γενέθλια μου ήρταν τζι επεράσαν, πρέπει να εκλείσαμεν και τα 4 του μπλογκ.

Για τα γενέθλια του μπλογκ εν έχω κάτι να πω, έσβησα ποστς τα οποία μπορούσαν να βλάψουν ανθρώπους που εν πρέπει να βλάψουν, επειδή ζούμε στην Κύπρο και ο οποιοσδήποτε μπορεί ξέρει για τι πράμα ακριβώς μιλώ, παρόλο που τα ονόματα και οι καταστάσεις επαρουσιάζουνταν πολλά διαφορετικές. Εν ήθελα να το κάμω αλλά παραπάνω εν ήθελα σε έτσι εποχή που ζούμε να επηρεάσω κάποιον που δεν φταίει για κάτι, προς το χειρότερο.

Τζαι επειδή δεν έχω κάτι άλλο να πω για τούτο, θα σας πω για τα δικά μου γενέθλια.
Σκέφτουμαι του χρόνου να τα γιορτάσω με την Ομάδα οικογενειακού προγραμματισμού μοιράζοντας προφυλακτικά στη Λήδρας, με φίλους εθελοντές αν γίνεται.
Θα δούμε, το του χρόνου φαντάζει πολλά μακριά.

Η τελευταία φορά που εγιόρτασα πραγματικά τα γενέθλια μου ήταν πριν 3 χρόνια νομίζω.
Πριν 2 χρόνια είχα κάμει μια απονεύρωση σε δόντι και ως τα γενέθλια μου εμολύνθηκε, το πρόσωπο μου επαραμορφώθηκε, η μισή μου φάτσα ήταν πρησμένη τόσο πολλά που ενώ το μάτι μου ήταν ανοιχτό, εγώ έβλεπα στο οπτικό μου πεδίο το κάτω μου βλέφαρο. Έφκαλα φωτογραφίες να δει ο γιατρός τζαι εκράτησε τες να τες δείχνει σε συνέδρια κλπ... Όταν επήα επιβεβαιώσαν μου τζαι οι ίδιοι ότι είμαι μια άτυχη.

Πριν ένα χρόνο επέρασα όλη την εβδομάδα των γενεθλίων μου σπίτι. Εν εφκήκα να πάω πουθενά. Αρρώστησα πάρα πολλά άσχημα, κατηγορώ για τούτο τες πολλές σειρές αντιβίωσης που είχα πιεί την προηγούμενη χρονια με τα φκάρματα δοντιών, βίδες, κλπ... Το κακό ήταν ότι όι μόνο δεν εγιόρτασα τα δικά μου γενέθλια, αλλά ούτε καν έδωσα παρόν στα γενέθλια της κολλητής που είναι την ίδια μέρα με τα δικά μου.

Φέτος, είχα προγραμματήσει να μαγειρέψω για φίλους, και αν έχουμε κέφι να βγούμε μετά, να μεν κάτσουμε μες στο σπίτι... Ξυπνώ το πρωί, και έχω αδιαθετήσει. Σημειωτέον ότι τούτο το μήνα ήμουν και χωρίς χάπια και είναι το χειρότερο μου... Εκατάφερα με τη βοήθεια της Αλισαβούς και του νούροφεν να τα έχω όλα έτοιμα, ινκλούντινγκ μαϊσέλφ (αν εξέχασα να φορήσω τίποτε τζι εν μου το είπε καμιά, κατίσhη σας), τζαι επεράσαμε όμορφα. Εγώ δηλαδή, οι άλλοι έντζαι ξέρω, αλλά νομίζω εγελάσαμε καλά, ετσιοφτολοήσαμε κάμποσο και ήταν γενικά ευχάριστα, παρόλο που δεν εγνωρίζονταν τα πλάσματα όλα μεταξύ τους (έτσι είμαι κάθε χρόνο όμως...).
Εχάρηκα που είχα φίλες μου γυρώ που ένα τραπέζι να τρώμε και να γελούμε, εκοίταζα τες ούλλες μια μια και μέσα μου εσκέφτουμουν τες φορές που ετσακωθήκαμε, τα πόσα χρόνια γνωριζούμαστε τζαι πώς, τζαι πώς γίνεται να μπορώ να κάμω παρέα με ούλλα τούτα τα τόσο διαφορετικά άτομα τζαι να περνώ καλά πάλε!

Το χάιλαϊτ της βραδιάς το οποίο σκέφτουμαι τζαι γελώ είναι μια στιγμή που η συνεορτάζουσα ανέλυε το ότι όλες οι γυναίκες είμαστε φαουσαρκές τζαι κάμνουμε σκέψεις με κακία, είτε τα λαλούμε, είτε όι, ενώ οι παραπάνω άντρες εν πολλά χαλαροί τζαι εν σκέφτουνται χωρίς λόγο με βάση το κακό. Τζαι ενώ την υποστήριζα επέταξα ένα "ναι παιδιά, όντως οι γυναίκες έτσι είναι....εκτός εμένα..." τζαι τζιαμέ εμεσολάβησε μια σιγή, ώσπου να γελάσω να ηρεμήσουν ότι εν νομίζω πως είμαι καμιά οσία. Φαντάζουμαι σε τζίντα δευτερόλεπτα θα εσκέφτουνταν ούλλες "ελπίζω να μιλήσει κανένας άλλος τωρά να της εξηγήσει". Τέσπα, εγέλασα πολλά, αρέσκει μου πολλά να περιπαίζω τους άλλους τζαι να ψαρώνουν λία δευτερόλεπτα, ναι είμαι λίο τρολ.

Αυτά. Επιβεβαίωσα ακόμα μια φορά ότι χάννω, και οτι χάννουν και άλλοι κοντά μου, εχάρηκα και ετζοιμήθηκα ωσάν το πουλλούδιν.

Τζαι του χρόνου ρε παιδιά, με υγεία τζαι μια δουλειά εύχομαι σε όλους για φέτος, τζαι τα άλλα έννα τα έβρουμεν στο δρόμο!