Όλο και πιο συχνά κάνω μια συγκεκριμένη σκέψη, και βλέπω την εικόνα στο μαυλό μου.
Όταν μένω μόνη μου στο σπίτι, κάνει το μυαλό μου ένα εικονικό fast forward όπου μερικά δευτερόλεπτα μετά το παρόν γλυστράω και πέφτω με το κεφάλι πίσω, σπάει στο πάτωμα και με βλέπω πλέον από ψηλά μέσα σε μια λίμνη αίματος, άσπρη σχεδόν γκρίζα, αλλά ήρεμη, να κάμνω αντίθεση με το έντονο κόκκινο του αίματος στο μάρμαρο.
Και ο γάτος δίπλα να γλύφει το αίμα από το πάτωμα.
Διώχνω τη σκέψη γιατί θα παρανοήσω αν συνεχίσω να σκέφτομαι τέτοια, και συνεχίζω ό,τι κι αν κάνω εκείνη τη στιγμή.
Γιατρέ, τι λες; Είμαι καλά;
4 σχόλια:
Nαι παιδί μου θα ζήσεις:). Been there. ξεπερνιέται ευτυχώς. Εν μια φάση επαναλαμβανόμενη (από ότι ξέρεις συμβαίνει παραπάνω που μια φορά)αλλά κάθε φορά εν με αρχή και ΤΕΛΟΣ. Ευτυχώς
κορη μουυυυ! εν κριμα το κατΤουι να γλυφει τα γιαιματα :(
εγω αμα μεινω μονος μου σπιτι για κανενα διημερο κτλ σκεφτουμε οτι αν παθω τιποτε ποιος θα με γυρεψει. εν ξερω αν μετρα
αλλα come on, ποσο αστειο να πεθανεις που γλυστριμα!
Αμαδρυάδα, εν ξέρω αν ξεπερνιέται. Έχει πολλά χρόνια που σκέφτουμαι έτσι πράματα.
Γλώσσεψα τη μπέρδα μου, το κανθούι σε πείραξε εσένα. Μεν αγχώνεσαι, εν θα μείνει στα αίματα. Έννα με φάει ολόκληρη σιγά σιγά να γινεί βορτούι τζαι μετά να ππεσει που κανένα παράθυρο κάτω να πάει να ζήσει αλλού.
Dreamer, τζι εγώ σκέφτουμαι ότι αν πάθω κάτι εν θα με βει κανένας ποτέ (τλχ όι πριν να εν αργά). Τζαι αντίστοιχα αν πάθουν κάτι οι αγαπημένοι μου, ότι εν θα με ενημερώσει κάποιος, εν θα το μάθω άμεσα... Έννεν αστείο, έπεσα μια φορά σαν έκαμνα πατιναζ, τζαι ακόμα θυμούμαι πώς εχτύπησε η τζεφαλή μου. Έβλεπα το χέρι μου αριστερά μου, τζαι έλεα να προσπαθήσω να ταράξω μόνο τα δάχτυλα, τζαι αντί τα δάχτυλα αντινάσσετουν που τον αγκώνα. Εν φαντάζεσαι φρίκη που ακολούθησε, τζαι για πόσες μέρες εβασανίζουμουν. :/
Δημοσίευση σχολίου