Ήταν οι μέρες που έβρεξε πολλά στη Λευκωσία. Πέμπτη, είχα σχολάσει νωρίς, και δώσαμε ραντεβού με τη φίλη το πελλόπλασμα να έρθει απο τη δουλειά μου για να κάμουμε κάτι το απόγευμα.
Έτσι κι έγινε. Είπαμε να πάμε τζαι σε μια άλλη δουλειά αλλά στο δρόμο εξεκίνησε να βρέχει. Χωρίς σταματημό.
Σε κάποια φάση για να με ακούσει να της μιλώ έπρεπε να φωνάζω πάρα πολλά δυνατά, γιατί το χαλάζι έπεφτε με δύναμη πάνω στο αυτοκίνητο. Εφοούμασταν ότι αν πάει λίο πιο γλήορα έννα γεμώσει βαθουλώματα το αυτοκίνητο της, άσε που δεν εβλέπαμε πού είναι τα όρια του δρόμου, πού έχει αυλάκι και πού πεζοδρόμιο από τα πολλά νερά που πλέον ήταν σαν να οδηγούμε σε ποταμό.
Παίρνει με στο αυτοκίνητό μου και μετά που εμψύχωση εφκήκα που το δικό της κι έκατσα στη θέση του οδηγού. Ολοπούρπουλλη. 3 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά.
Πάω να ξεκινήσω, κάμνω τους καθαριστήρες του ανεμοθώρακα μου, εν εδουλεεύκαν καθόλου. Φταίω δαμέ, είχα το αμελήσει γιατί σε κάποια ρύθμιση μόνο μου εκάμναν πρόβλημα και εχρησιμοποιούσα τες άλλες. Αλλά άτε.
Νεύκω της να μεν φύει. Παρκάρει ξανά δίπλα μου τζαι ξανά μανά κουράγιο, θάρρος, ψυχική δύναμη κλπ, σε 3 δεπτερόλεπτα έκατσα στη θέση του συνοδηγού της. Έστασσα νερό σαν το ρούχο που έπλυννες στο σhέρι τζαι δεν το εστράτζησες καλά μές σε στεγνή πετσέτα. Ναι, ΤΟΣΟ πολλά έβρεχε. Κάπου δαμέ να σας πω ότι εφόρουν σάνταλα.
Λαλώ της έτσι κι έτσι, παίρνεις με σπίτι να δω πότε έννα έρτω να το πιάσω που δαμέ να το σάσω;
Ξεκινούμε να πάμε σπίτι.
Η δικιά σου- εξαναείπε σου το- εν Λευκωσιάτισσα βέρα, που τον Άγιο Αντρέα κλπ (κανεί έννα νομίσετε ότι σοβαρομιλώ τζαι νομίζω ότι εν κατόρθωμα) . Είμαστε στα φώτα στο Γιώρκειο, με το κτίριο στα δεξιά μας. Πάμε δεξιά και αμέσως αριστερά. Στα επόμενα φώτα η κίνηση εν λίο αυξημένη-λογικό αφού έβρεχε τόσο που δεν έβλεπες μπροστά σου. Επήαμεν ίσια όπως πρέπει για να πάμε σπίτι. Ξεκινούμε και πάμε, και ξαφνικά δεν πάμε. Βλέπεις η μικρή κατηφόρα εκεί εμεταμορφώθηκε σε πισίνα. Εμείναμεν μες στην μέση του τόπου. Το νερό να φτάνει πάνω που το σημείο που ξεκινούν οι πόρτες.
Πάτα του κόρη να φύουμεν.
Πατώ τζι εν πάει.
(Τζαι να νοιώθω τη μηχανή να προσπαθεί κάτω που τα πόδια μου, τζαι το νερό να κάμνει φλαπ φλαπ πάνω στο αυτοκίνητο.)
Περνά ένα αυτοκίνητο που δίπλα, χωρίς να κόψει ταχύτητα.
Το κύμα που εσήκωσεν, έκαμε το αυτοκίνητο να πλέει μες στην πισίνα.
Περνά διπλοκάμπινο.
Σηκώνει κύμα ποτζείνο που θωρείς στα έργα που έχει κι έναν σέρφερ μέσα και βουρά να μεν τον φάει το κύμα.... αλλό λίο να μας σκουλλίσει. Και το αυτοκίνητο να πλέει. Να κολυμπά.
Το πελλόπλασμα αρκέφκει να αγχώνεται.
Τι θα κάμω; Τι θα κάμω; Αν εμπήκε νερό μες στη μηχανή τι θα κάμω;
Σβήνει την μηχανή.
Λαλώ της οκ, ηρέμησε. Αν εμπήκεν, εμπήκεν. Τι να κάμεις τωρά; Μεν αγχώνεσαι, ένα ένα πρόβλημα.
Μα τι θα κάμω; Ξέρεις πόσα λεφτά έννα παν; Έννα με αφήκουν τζαι χωρίς αυτοκίνητο...
Ηρέμησε. Να δούμε ΤΩΡΑ τι θα κάμουμε, τζαι τζείνο ύστερα.
Έννα πιάσω το 112. Να στείλουν κάποιον.
-γεια σας, είμαστε δαμέ στην οδό ηρώων στον Άγιο Αντρέα, σταματημένες, εν μπορούμε να προχωρήσουμε, ούτε να πάμε πίσω, έχει πολύ νερό αλλά το αυτοκίνητο εν μπορεί να κινηθεί.
-οκ, στέλνω κάποιον τωρά μάνα μου
Ηρέμησε! Έννα έρτει κάποιος τωρά.
Εν μπορώ, τι θα κάμω, τι θα κάμω;
Εγώ να είμαι φουλ μες στο άγχος τωρά, να θωρώ αν άρκεψε να μπαίνει νερό που τες πόρτες, τζαι να προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα της το πω αν μπει όντως για να μεν πάθει παραπάνω πανικό.
Τζαι να προσπαθώ να μεν ης δείξω πόσο φοούμαι τζι εγώ τζαι για την κατάσταση, τζαι για το αυτοκίνητο.
Εντωμεταξύ αυτοκίνητα, λεωφορεία κλπ να περνούν κανονικά.
Δε το τζείνο το Γιάρις, ήνταλως επέρασεν;
Δε το τζείντο Αυγό, ήνταλως γίνεται;
Ρε, δε την παρπατούσα το Πεζιό ρε! Ήνταλως επέρασεν τζι εφκήκεν;
Σε μια φάση σταματά ένας διπλοκαμπινιάς με τη γυναίκα του. Ανοίει το παράθυρο τζαι λαλεί μας "μάνα μου εφκάτε που τ'αυτοκίνητον, ήντα εκάτσετε τζειμέσα; έντζαι να πάθετε τίποτε να βρεχτούν τα πόθκια σας!" Τζαι τζείνος που σ'έφκαλεν τζαι τζέινος που σ'εβαλεν ασπούμεν που έννα μου πουλήσεις τζαι πνεύμαν. Αμπάλατε.
Μετά που λίη ώρα που εκάμαμε σhόου του κόσμου τύπου στο αυτοκίνητο με τις τρελλές-που ανεμίζουν τα σhέρκα τους του κόσμου να μεν βουρά γιατί πλέουν, να μεν περάσει, να βάλει πισινή να φκει κλπ, να μας θωρούν κάτι τύπισσες τζαι να φκάλλουν βίντεο με τα τηλέφωνά τους (άλλη υπέρτατη μορφή γαϊδουροσύνης), ήρτεν ένας άνθρωπος που μια εταιρεία τζειαμέ δίπλα τζαι ανάλαβεν να κάμνει λίον το τράφικ πας στη διασταύρωση, να λαλεί στα αυτοκίνητα να μεν περνούν κλπ.
Το καλό που εκτός που εμάς εσταμάτησεν τζι έναν άλλο αυτοκίνητο, φορτηγάκι, στην άλλη λωρίδα τζι έτσι λίο έκοψεν η κίνηση.
Είχε γάρους που επερνούσαν για το χάζι 2 τζαι 3 φορές, τζαι είχε τζαι ξεροκέφαλους που ΕΠΡΕΠΕΝ να περάσουν πάσει θυσία που τζειαμέ.
Ξαφνικά, θωρώ 2 παιδιά (ξένα, εφαίνουνταν πανιστανοί ή σριλανκέζοι ασπούμε) να μας νέφκουν.
Ανοίουμε το παράθυρο αφού πλέον ήμασταν πιο σέηφ που κύματα τζι ερωτήσαμε τι θέλουν.
Νέφκουν μας να βάλουμε πισινή. Απαντώ τους ότι δεν ξέρουμεν αν δουλεύκει η μηχανή, εν σβηστόν το αυτοκίνητο τζαι δεν θέλουμεν να το ξεκινήσουμε σαν εν μες στα νερά.
Νέφκει μου να έρτει με τον φίλο του να μας κουντήσουν. Λαλώ τους όι έχει πολλύ νερό.
Τζαι σηκώνεται το παιδίν (να εν καλά ευχαριστώ τον γιατί εκόλλησα και δεν ήξερα πώς να τους ευχαριστήσω τζείνη την ώρα), τζι έρκεται με τα ρούχα τα μακριά μες στα νερά, να φτάνουν πάνω που το γόνατο του-τζι εν ήταν μικροκαμωμένος- τζαι λαλεί μου να έρτει τζαι ο φίλος μου να σας σπρώξουμε πίσω τωρά που εν ήσυχα. Τζαι έρκεται τζαι το άλλον το παιδί, τζαι σπρώχνουν μας, σταματούν τέλεια την κίνηση, παίρνουν μας σε τόπο που εν ενοχλούμε, κατεβαίνω που το αυτοκίνητο, παρκάρουν το κουντητόν τζαι μετά που 15-20 ευχαριστώ που τους είπα μες στο παραλήρημα μου εσηκωθήκαν τζι εφύαν περπατητοί, χωρίς να πουν τίποτε!
Τελικά να σας πω ότι το αυτοκίνητο εν μια χαρά, το νερό ήταν ως πάνω που τον προφυλακτήρα, το πελλόπλασμα αντί να ξιφοηθεί τα νερά εφοήθηκεν τα παραπάνω, ο παπάς του πελλοπλάσματος έκαμεν την με το λάωμα-δικαιολογώ τον γιατί ήταν μες στον φόο ο καημένος, αλλά εν πρέπει να την φοϊτσιάζει χωρίς λόγο παραπάνω, τζι εγώ επήα τζι εκαθάρισα τους καθαριστήρες μου τζαι δουλεύκουν τόσο καλά που νομίζω ότι βαστώ τζεινούρκον αυτοκίνητον.
Το δίδαγμα εν ότι άμα έχει πολλά νερά παίρνεις ΦΟΡΑ τζαι περνάς που μέσα κάμνωντας κύμα τζαι μες στο νερό τζαι πουπάνω που το νερό.
Εν το δεύτερο λάιφ λέσον που παίρνω με τον δύσκολο τρόπο μετά το ότι άμα έχεις λάδι ον φάιαρ ΔΕΝ την σβήνεις με νερό.
ΠιΕς: Έπιασα ξανά το 112 και τους είπα ότι εφκήκαμε που το νερό και δεν χρειάζεται κάποιος τζειαμέ τζι ευχαριστήσαν με που το ανέφερα.
Έτσι κι έγινε. Είπαμε να πάμε τζαι σε μια άλλη δουλειά αλλά στο δρόμο εξεκίνησε να βρέχει. Χωρίς σταματημό.
Σε κάποια φάση για να με ακούσει να της μιλώ έπρεπε να φωνάζω πάρα πολλά δυνατά, γιατί το χαλάζι έπεφτε με δύναμη πάνω στο αυτοκίνητο. Εφοούμασταν ότι αν πάει λίο πιο γλήορα έννα γεμώσει βαθουλώματα το αυτοκίνητο της, άσε που δεν εβλέπαμε πού είναι τα όρια του δρόμου, πού έχει αυλάκι και πού πεζοδρόμιο από τα πολλά νερά που πλέον ήταν σαν να οδηγούμε σε ποταμό.
Παίρνει με στο αυτοκίνητό μου και μετά που εμψύχωση εφκήκα που το δικό της κι έκατσα στη θέση του οδηγού. Ολοπούρπουλλη. 3 δευτερόλεπτα ήταν αρκετά.
Πάω να ξεκινήσω, κάμνω τους καθαριστήρες του ανεμοθώρακα μου, εν εδουλεεύκαν καθόλου. Φταίω δαμέ, είχα το αμελήσει γιατί σε κάποια ρύθμιση μόνο μου εκάμναν πρόβλημα και εχρησιμοποιούσα τες άλλες. Αλλά άτε.
Νεύκω της να μεν φύει. Παρκάρει ξανά δίπλα μου τζαι ξανά μανά κουράγιο, θάρρος, ψυχική δύναμη κλπ, σε 3 δεπτερόλεπτα έκατσα στη θέση του συνοδηγού της. Έστασσα νερό σαν το ρούχο που έπλυννες στο σhέρι τζαι δεν το εστράτζησες καλά μές σε στεγνή πετσέτα. Ναι, ΤΟΣΟ πολλά έβρεχε. Κάπου δαμέ να σας πω ότι εφόρουν σάνταλα.
Λαλώ της έτσι κι έτσι, παίρνεις με σπίτι να δω πότε έννα έρτω να το πιάσω που δαμέ να το σάσω;
Ξεκινούμε να πάμε σπίτι.
Η δικιά σου- εξαναείπε σου το- εν Λευκωσιάτισσα βέρα, που τον Άγιο Αντρέα κλπ (κανεί έννα νομίσετε ότι σοβαρομιλώ τζαι νομίζω ότι εν κατόρθωμα) . Είμαστε στα φώτα στο Γιώρκειο, με το κτίριο στα δεξιά μας. Πάμε δεξιά και αμέσως αριστερά. Στα επόμενα φώτα η κίνηση εν λίο αυξημένη-λογικό αφού έβρεχε τόσο που δεν έβλεπες μπροστά σου. Επήαμεν ίσια όπως πρέπει για να πάμε σπίτι. Ξεκινούμε και πάμε, και ξαφνικά δεν πάμε. Βλέπεις η μικρή κατηφόρα εκεί εμεταμορφώθηκε σε πισίνα. Εμείναμεν μες στην μέση του τόπου. Το νερό να φτάνει πάνω που το σημείο που ξεκινούν οι πόρτες.
Πάτα του κόρη να φύουμεν.
Πατώ τζι εν πάει.
(Τζαι να νοιώθω τη μηχανή να προσπαθεί κάτω που τα πόδια μου, τζαι το νερό να κάμνει φλαπ φλαπ πάνω στο αυτοκίνητο.)
Περνά ένα αυτοκίνητο που δίπλα, χωρίς να κόψει ταχύτητα.
Το κύμα που εσήκωσεν, έκαμε το αυτοκίνητο να πλέει μες στην πισίνα.
Περνά διπλοκάμπινο.
Σηκώνει κύμα ποτζείνο που θωρείς στα έργα που έχει κι έναν σέρφερ μέσα και βουρά να μεν τον φάει το κύμα.... αλλό λίο να μας σκουλλίσει. Και το αυτοκίνητο να πλέει. Να κολυμπά.
Το πελλόπλασμα αρκέφκει να αγχώνεται.
Τι θα κάμω; Τι θα κάμω; Αν εμπήκε νερό μες στη μηχανή τι θα κάμω;
Σβήνει την μηχανή.
Λαλώ της οκ, ηρέμησε. Αν εμπήκεν, εμπήκεν. Τι να κάμεις τωρά; Μεν αγχώνεσαι, ένα ένα πρόβλημα.
Μα τι θα κάμω; Ξέρεις πόσα λεφτά έννα παν; Έννα με αφήκουν τζαι χωρίς αυτοκίνητο...
Ηρέμησε. Να δούμε ΤΩΡΑ τι θα κάμουμε, τζαι τζείνο ύστερα.
Έννα πιάσω το 112. Να στείλουν κάποιον.
-γεια σας, είμαστε δαμέ στην οδό ηρώων στον Άγιο Αντρέα, σταματημένες, εν μπορούμε να προχωρήσουμε, ούτε να πάμε πίσω, έχει πολύ νερό αλλά το αυτοκίνητο εν μπορεί να κινηθεί.
-οκ, στέλνω κάποιον τωρά μάνα μου
Ηρέμησε! Έννα έρτει κάποιος τωρά.
Εν μπορώ, τι θα κάμω, τι θα κάμω;
Εγώ να είμαι φουλ μες στο άγχος τωρά, να θωρώ αν άρκεψε να μπαίνει νερό που τες πόρτες, τζαι να προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα της το πω αν μπει όντως για να μεν πάθει παραπάνω πανικό.
Τζαι να προσπαθώ να μεν ης δείξω πόσο φοούμαι τζι εγώ τζαι για την κατάσταση, τζαι για το αυτοκίνητο.
Εντωμεταξύ αυτοκίνητα, λεωφορεία κλπ να περνούν κανονικά.
Δε το τζείνο το Γιάρις, ήνταλως επέρασεν;
Δε το τζείντο Αυγό, ήνταλως γίνεται;
Ρε, δε την παρπατούσα το Πεζιό ρε! Ήνταλως επέρασεν τζι εφκήκεν;
Σε μια φάση σταματά ένας διπλοκαμπινιάς με τη γυναίκα του. Ανοίει το παράθυρο τζαι λαλεί μας "μάνα μου εφκάτε που τ'αυτοκίνητον, ήντα εκάτσετε τζειμέσα; έντζαι να πάθετε τίποτε να βρεχτούν τα πόθκια σας!" Τζαι τζείνος που σ'έφκαλεν τζαι τζέινος που σ'εβαλεν ασπούμεν που έννα μου πουλήσεις τζαι πνεύμαν. Αμπάλατε.
Μετά που λίη ώρα που εκάμαμε σhόου του κόσμου τύπου στο αυτοκίνητο με τις τρελλές-που ανεμίζουν τα σhέρκα τους του κόσμου να μεν βουρά γιατί πλέουν, να μεν περάσει, να βάλει πισινή να φκει κλπ, να μας θωρούν κάτι τύπισσες τζαι να φκάλλουν βίντεο με τα τηλέφωνά τους (άλλη υπέρτατη μορφή γαϊδουροσύνης), ήρτεν ένας άνθρωπος που μια εταιρεία τζειαμέ δίπλα τζαι ανάλαβεν να κάμνει λίον το τράφικ πας στη διασταύρωση, να λαλεί στα αυτοκίνητα να μεν περνούν κλπ.
Το καλό που εκτός που εμάς εσταμάτησεν τζι έναν άλλο αυτοκίνητο, φορτηγάκι, στην άλλη λωρίδα τζι έτσι λίο έκοψεν η κίνηση.
Είχε γάρους που επερνούσαν για το χάζι 2 τζαι 3 φορές, τζαι είχε τζαι ξεροκέφαλους που ΕΠΡΕΠΕΝ να περάσουν πάσει θυσία που τζειαμέ.
Ξαφνικά, θωρώ 2 παιδιά (ξένα, εφαίνουνταν πανιστανοί ή σριλανκέζοι ασπούμε) να μας νέφκουν.
Ανοίουμε το παράθυρο αφού πλέον ήμασταν πιο σέηφ που κύματα τζι ερωτήσαμε τι θέλουν.
Νέφκουν μας να βάλουμε πισινή. Απαντώ τους ότι δεν ξέρουμεν αν δουλεύκει η μηχανή, εν σβηστόν το αυτοκίνητο τζαι δεν θέλουμεν να το ξεκινήσουμε σαν εν μες στα νερά.
Νέφκει μου να έρτει με τον φίλο του να μας κουντήσουν. Λαλώ τους όι έχει πολλύ νερό.
Τζαι σηκώνεται το παιδίν (να εν καλά ευχαριστώ τον γιατί εκόλλησα και δεν ήξερα πώς να τους ευχαριστήσω τζείνη την ώρα), τζι έρκεται με τα ρούχα τα μακριά μες στα νερά, να φτάνουν πάνω που το γόνατο του-τζι εν ήταν μικροκαμωμένος- τζαι λαλεί μου να έρτει τζαι ο φίλος μου να σας σπρώξουμε πίσω τωρά που εν ήσυχα. Τζαι έρκεται τζαι το άλλον το παιδί, τζαι σπρώχνουν μας, σταματούν τέλεια την κίνηση, παίρνουν μας σε τόπο που εν ενοχλούμε, κατεβαίνω που το αυτοκίνητο, παρκάρουν το κουντητόν τζαι μετά που 15-20 ευχαριστώ που τους είπα μες στο παραλήρημα μου εσηκωθήκαν τζι εφύαν περπατητοί, χωρίς να πουν τίποτε!
Τελικά να σας πω ότι το αυτοκίνητο εν μια χαρά, το νερό ήταν ως πάνω που τον προφυλακτήρα, το πελλόπλασμα αντί να ξιφοηθεί τα νερά εφοήθηκεν τα παραπάνω, ο παπάς του πελλοπλάσματος έκαμεν την με το λάωμα-δικαιολογώ τον γιατί ήταν μες στον φόο ο καημένος, αλλά εν πρέπει να την φοϊτσιάζει χωρίς λόγο παραπάνω, τζι εγώ επήα τζι εκαθάρισα τους καθαριστήρες μου τζαι δουλεύκουν τόσο καλά που νομίζω ότι βαστώ τζεινούρκον αυτοκίνητον.
Το δίδαγμα εν ότι άμα έχει πολλά νερά παίρνεις ΦΟΡΑ τζαι περνάς που μέσα κάμνωντας κύμα τζαι μες στο νερό τζαι πουπάνω που το νερό.
Εν το δεύτερο λάιφ λέσον που παίρνω με τον δύσκολο τρόπο μετά το ότι άμα έχεις λάδι ον φάιαρ ΔΕΝ την σβήνεις με νερό.
ΠιΕς: Έπιασα ξανά το 112 και τους είπα ότι εφκήκαμε που το νερό και δεν χρειάζεται κάποιος τζειαμέ τζι ευχαριστήσαν με που το ανέφερα.
1 σχόλιο:
Faith in humanity: Restored
Δημοσίευση σχολίου