Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Άνοιξη

Η κιτρομηλιά πίσω που το γραφείο εν ούλλο νέες μούττες τζαι φορτωμένη μπουμπούκια. Η λεμονιά επίσης με μούττες να πετάσσουνται, και ολάνθιστη. Άμα φυσήσει λίο προς το παράθυρο που σκέκουμαι νομίζω ότι είμαι μες στες φωτογραφίες που τη γιορτή του πορτοκαλιού ή κάτι.
Η συκιά που ήταν κλαδεμένη, σαν το ξερό κλωνί, εγέμωσε νέα φύλλα, και οι χελωνίτσες αρχίσαν τες βόλτες τους.
Η φύση συνεχίζει χωρίς να καταλάβει που κρίση τζαι χρεοκοπία, τζαι Λαϊκή, τζαι ανεργία, τζαι Δημητριάδη...
Ας συνεχίσουμε όσο μπορούμε κι εμείς.

4 σχόλια:

μισ πσαροκόκαλο είπε...

μέχρι να μας πιάσει όλους ο πύρουλος!!

Πρασινάδα είπε...

Tζαι εμας ετσι ανθισμένη ειναι η αυλή μας. Στην αρχή λαλώ τραγική ειρωνία. Μετα ειπα οτι η ζωή συνεχιζεται τζαι οφειλουμε να καμουμε οτι μπορουμε για να συνεχισουμε.

Brenda είπε...

That's the spirit:)

Neraida είπε...

Χάρηκα που διαβασα και κάτι αληθινό!

Ναι η ζωή συνεχίζει... και μόνο οι νόμοι της έχουν σημασία.

Οι δικοί μας και οι δικές μας παρανομίες είναι μικρές μπροστά της.