Τούτες τες μέρες το μυαλό μου τρέχει.
Τη μέρα ούτε λόγος. Το βράδυ όμως, άσε.
Επήα μπαλέτο τζαι ήρτα.
Έφαα, τζαι εφαντασιώθηκα το σχέδιο μου για το βράδυ.
Θα έκαμνα μπάνιο, θα εντύνουμουν ζεστά, θα εστέγνωνα μαλλί, θα επήεννα στο περίπτερο να φέρω χυμό πορτοκάλι και θα έκαμνα κοκτέιλ με ένα πράσινο ποτό που έχουμε στο μπαρ μας. Υπολόγιζα ότι είχε μείνει αρκετό για να περάσω όμορφα, να κοιμηθώ όμορφα, και να ξυπνήσω με τεταρτιάτικο hangover. Τζίνο που σου λαλεί μετά το μυαλό σου "τουλάχιστον εν Τετάρτη, έννεν Δευτέρα. Άυριο εν Πέμπτη τζαι μόνο μισή μέρα προβλέπεται να δουλέψεις, τζαι θα ξεκουραστείς για την Παρασκευή και μετά Σαββατοκύριακο!"
Εμοιράστηκα το πλάνο μου με τους αγαπημένους φόλλοουερς στο αγαπημένο τουίτα, τζαι οι παραπάνω ενομίζαν ότι μιλώ για αψέντι.
(Αλήθκεια κόρη Μαριλού, αψέντι με χυμό πορτοκάλι;)
Εξήγησα ότι το δικό μου πράσινο είναι άλλο, ένα πιο φλώρικο, πιο φρουτένιο, πιο καλοκαιρινό, πιο γλυκό πράσινο. (Pisang Ambon άσχετε!)
Είπαν μου ότι εν κολλά, ότι η νύχτα εν πιο ταιρκαστή με τσάι ή ζεστή σοκολάτα.
Αλλά εγώ πεθυμώ το καλοκαίρι.
Εψές ήπια 2 φλυτζάνια "τσάι 5" της μάμμας μου, παρακολουθώντας το The Holiday. (τι κούκλα, τι θεά που είναι η Kate Winslet σε τούτο το έργο; Δεν το είδες; Να το δεις. Το είδες; Να το ξαναδείς. Εγώ το είχα ξαναδεί, αλλά μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα να το δω ξανά. Το είδα, και είχα δίκαιο. Το εκτίμησα και το απόλαυσα περισσότερο από την πρώτη.)
Συνεχίζω. Έπινα τσάνι, έβλεπα χειμωνιάτικο έργο. Και επεθυμούσα παγωτό. Παγωτό γιαούρτι συγκερκιμένα, που το Pahit Ice. Εν εφκήκα να πιάσω.
Σήμερα έθελα το τούτο το ποτό.
Για να μεν τα πολυλογώ, τελικά ήταν πολλά λίο το ποτό, και ακύρωσα το σχέδιο μου. Θα πάω να αγοράσω μόλις μπορεσω καινούργιο και θα εφαρμόσω το σχέδιο μου.
Θα βάλω ένα κρασούι.
Τελικά έκαμα μπάνιο τζαι εσκέφτηκα ότι εν θέλω να κάτσω να χτενίσω μαλλί. Αλλά πρέπει.
Γιατί να μεν μπορώ να έχω κάποιον άθρωπο που να μπορεί να μου χτενίζει τα μαλλιά; Να μου λύνει τους κόμπους και να μου τα χτενίζει.... Θα μου πεις δαμέ στο κομμωτηριο εν αφήνεις την κομμώτρια, έννα αφήκεις απλά κάποιον; Αφού εν τα καταφέρνει κανένας.
Πονώ. Πονώ πολλά εύκολα.
Είχα το ψάξει κάποτε. Το μόνο που ήβρα τότε ήταν ότι κάποιες έρευνες εδείχναν ότι οι κοκκινομάλληδες ανθρώποι είναι πιο ευαίσθητοι στον πόνο από ότι οι υπόλοιποι. Τζαι εν είμαι καν κοκκινομάλλα πηλέ μου.
Έννεν ότι είμαι υπερβολική. Αν ήμουν θα αντιδρούσα μόνο μπροστά σε άλλους. Αλλά τζαι μόνη μου, έτυχε μου πολλές φορές να χτυπήσω κάπου τζαι να κάτσω χαμέ να κλαίω που τον πόνο. Στο τέλος χτυπούν που οι φίλοι που επειδή εν άτσαλοι τζαι απλά εν μιλώ τες πιο πολλές φορές γιατί έννα αρκέψουν πάλε να μουρμουρούν ότι είμαι υπερβολική. Τζαι απλά πονώ τζαι σφίγκουμαι τζαι γεμώνουν τα μάθκια μου ώσπου να περάσει λιο το σοκ της στιγμής.
Επίσης κρυώνω. Εγώ εν είμαι πλάσμα για χειμώνα. Λαλώ σας ήδη πεθυμώ το καλοκαίρι. Να μεν θέλω σόπα μες στο αυτοκίνητο, να φορώ φλιπ φλοπ άνετα, να μπορώ να βάψω τα νύχια μου τζαι να τα αφήσω να στεγνώσουν χωρίς να ξυλιάσω τζαι να νομίζω ότι άμα τα ταράξω έννα σπάσουν, να κοπούν, να πέσουν. Εγώ θέλω να φορώ τα κοντά μου, τα ανοιχτά μου, να σύρνω πάνω μου ό,τι έβρω τζαι να φκαίνω έξω. Να πιάννω τα ππουρτού μου κάθε Παρασκευή τζαι να εξαφανίζουμαι στον Πρωταρα μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Να πιάνω τα λιότερα δυνατόν ρούχα τζαι να τα σύρνω σε μια βαλίτσα να πηέννω διακοπές. Να περνώ βράδια έξω, κάτω που τα αστέρια, να πίνω τα ποτά μου, να τρώω το σουβλάκι μου, να μυρίζω το βασιλικό μας, τζαι τα βρεγμένα μου μαλλιά μετά το μπάνιο να στάσουν πάνω μου τζαι να ανατριχιάζω. Να πίνω το pisang ambon μου με το χυμό πορτοκάλι μου, ένα κερασάκι και μια φετούδα λεμόνι στο μπαλκόνι, να πίνω τα brandy sour του θείου μου στο χωριό.
Ο χειμώνας πελλανίσκει με. Μισώ τον. Κρυώνω όσο μπορεί ν αμεν εκρύωσες στη ζωή σου (εκτός αν είσαι η Raindrops). Κρυώνω τόσο που το βράδυ κοιμούμαι με χειμερινά σεντόνια, κουβέρτα πασhιά, χωρκάτικη, διπλή, πάπλωμα, κλάτσες, κολάν, πιζάμες πουπάνω, μπλούζα πουμέσα, τζαι ένα sweatshirt fleece πουπάνω. Τζαι ώσπου να με πιάσει ο ύπνος τρίφκω τα πόδια μου μες στα σεντόνια μπας και βράσουν. Όπου να'σαι έννα αρκέψω να ετοιμάζω πουγιόττα πριν τζοιμηθώ. Προχτές στη δουλειά έθελα να αρχίσω να τραγουδώ reggae τραγούδια. Πώς να το πω... Θέλω λίο καλοκαίρι στη ζωή μου, να αντέξω το χειμώνα.
Γενικά και ειδικά.
Τη μέρα ούτε λόγος. Το βράδυ όμως, άσε.
Επήα μπαλέτο τζαι ήρτα.
Έφαα, τζαι εφαντασιώθηκα το σχέδιο μου για το βράδυ.
Θα έκαμνα μπάνιο, θα εντύνουμουν ζεστά, θα εστέγνωνα μαλλί, θα επήεννα στο περίπτερο να φέρω χυμό πορτοκάλι και θα έκαμνα κοκτέιλ με ένα πράσινο ποτό που έχουμε στο μπαρ μας. Υπολόγιζα ότι είχε μείνει αρκετό για να περάσω όμορφα, να κοιμηθώ όμορφα, και να ξυπνήσω με τεταρτιάτικο hangover. Τζίνο που σου λαλεί μετά το μυαλό σου "τουλάχιστον εν Τετάρτη, έννεν Δευτέρα. Άυριο εν Πέμπτη τζαι μόνο μισή μέρα προβλέπεται να δουλέψεις, τζαι θα ξεκουραστείς για την Παρασκευή και μετά Σαββατοκύριακο!"
Εμοιράστηκα το πλάνο μου με τους αγαπημένους φόλλοουερς στο αγαπημένο τουίτα, τζαι οι παραπάνω ενομίζαν ότι μιλώ για αψέντι.
(Αλήθκεια κόρη Μαριλού, αψέντι με χυμό πορτοκάλι;)
Εξήγησα ότι το δικό μου πράσινο είναι άλλο, ένα πιο φλώρικο, πιο φρουτένιο, πιο καλοκαιρινό, πιο γλυκό πράσινο. (Pisang Ambon άσχετε!)
Είπαν μου ότι εν κολλά, ότι η νύχτα εν πιο ταιρκαστή με τσάι ή ζεστή σοκολάτα.
Αλλά εγώ πεθυμώ το καλοκαίρι.
Εψές ήπια 2 φλυτζάνια "τσάι 5" της μάμμας μου, παρακολουθώντας το The Holiday. (τι κούκλα, τι θεά που είναι η Kate Winslet σε τούτο το έργο; Δεν το είδες; Να το δεις. Το είδες; Να το ξαναδείς. Εγώ το είχα ξαναδεί, αλλά μου είχε καρφωθεί στο μυαλό η ιδέα να το δω ξανά. Το είδα, και είχα δίκαιο. Το εκτίμησα και το απόλαυσα περισσότερο από την πρώτη.)
Συνεχίζω. Έπινα τσάνι, έβλεπα χειμωνιάτικο έργο. Και επεθυμούσα παγωτό. Παγωτό γιαούρτι συγκερκιμένα, που το Pahit Ice. Εν εφκήκα να πιάσω.
Σήμερα έθελα το τούτο το ποτό.
Για να μεν τα πολυλογώ, τελικά ήταν πολλά λίο το ποτό, και ακύρωσα το σχέδιο μου. Θα πάω να αγοράσω μόλις μπορεσω καινούργιο και θα εφαρμόσω το σχέδιο μου.
Θα βάλω ένα κρασούι.
Τελικά έκαμα μπάνιο τζαι εσκέφτηκα ότι εν θέλω να κάτσω να χτενίσω μαλλί. Αλλά πρέπει.
Γιατί να μεν μπορώ να έχω κάποιον άθρωπο που να μπορεί να μου χτενίζει τα μαλλιά; Να μου λύνει τους κόμπους και να μου τα χτενίζει.... Θα μου πεις δαμέ στο κομμωτηριο εν αφήνεις την κομμώτρια, έννα αφήκεις απλά κάποιον; Αφού εν τα καταφέρνει κανένας.
Πονώ. Πονώ πολλά εύκολα.
Είχα το ψάξει κάποτε. Το μόνο που ήβρα τότε ήταν ότι κάποιες έρευνες εδείχναν ότι οι κοκκινομάλληδες ανθρώποι είναι πιο ευαίσθητοι στον πόνο από ότι οι υπόλοιποι. Τζαι εν είμαι καν κοκκινομάλλα πηλέ μου.
Έννεν ότι είμαι υπερβολική. Αν ήμουν θα αντιδρούσα μόνο μπροστά σε άλλους. Αλλά τζαι μόνη μου, έτυχε μου πολλές φορές να χτυπήσω κάπου τζαι να κάτσω χαμέ να κλαίω που τον πόνο. Στο τέλος χτυπούν που οι φίλοι που επειδή εν άτσαλοι τζαι απλά εν μιλώ τες πιο πολλές φορές γιατί έννα αρκέψουν πάλε να μουρμουρούν ότι είμαι υπερβολική. Τζαι απλά πονώ τζαι σφίγκουμαι τζαι γεμώνουν τα μάθκια μου ώσπου να περάσει λιο το σοκ της στιγμής.
Επίσης κρυώνω. Εγώ εν είμαι πλάσμα για χειμώνα. Λαλώ σας ήδη πεθυμώ το καλοκαίρι. Να μεν θέλω σόπα μες στο αυτοκίνητο, να φορώ φλιπ φλοπ άνετα, να μπορώ να βάψω τα νύχια μου τζαι να τα αφήσω να στεγνώσουν χωρίς να ξυλιάσω τζαι να νομίζω ότι άμα τα ταράξω έννα σπάσουν, να κοπούν, να πέσουν. Εγώ θέλω να φορώ τα κοντά μου, τα ανοιχτά μου, να σύρνω πάνω μου ό,τι έβρω τζαι να φκαίνω έξω. Να πιάννω τα ππουρτού μου κάθε Παρασκευή τζαι να εξαφανίζουμαι στον Πρωταρα μέχρι την Κυριακή το βράδυ. Να πιάνω τα λιότερα δυνατόν ρούχα τζαι να τα σύρνω σε μια βαλίτσα να πηέννω διακοπές. Να περνώ βράδια έξω, κάτω που τα αστέρια, να πίνω τα ποτά μου, να τρώω το σουβλάκι μου, να μυρίζω το βασιλικό μας, τζαι τα βρεγμένα μου μαλλιά μετά το μπάνιο να στάσουν πάνω μου τζαι να ανατριχιάζω. Να πίνω το pisang ambon μου με το χυμό πορτοκάλι μου, ένα κερασάκι και μια φετούδα λεμόνι στο μπαλκόνι, να πίνω τα brandy sour του θείου μου στο χωριό.
Ο χειμώνας πελλανίσκει με. Μισώ τον. Κρυώνω όσο μπορεί ν αμεν εκρύωσες στη ζωή σου (εκτός αν είσαι η Raindrops). Κρυώνω τόσο που το βράδυ κοιμούμαι με χειμερινά σεντόνια, κουβέρτα πασhιά, χωρκάτικη, διπλή, πάπλωμα, κλάτσες, κολάν, πιζάμες πουπάνω, μπλούζα πουμέσα, τζαι ένα sweatshirt fleece πουπάνω. Τζαι ώσπου να με πιάσει ο ύπνος τρίφκω τα πόδια μου μες στα σεντόνια μπας και βράσουν. Όπου να'σαι έννα αρκέψω να ετοιμάζω πουγιόττα πριν τζοιμηθώ. Προχτές στη δουλειά έθελα να αρχίσω να τραγουδώ reggae τραγούδια. Πώς να το πω... Θέλω λίο καλοκαίρι στη ζωή μου, να αντέξω το χειμώνα.
Γενικά και ειδικά.
12 σχόλια:
Wow.
Really?
Ε ναι, αφου έσυρες μας κάτι γουοτερπαρκ, κάτι τεταρτιάτικα χανγκοβερ λέω τζαι 'γω 'παω εχάσαμεν την' σο υπέθεσα πως εν αψέντι!
Εγώ πάλε βρίσκω πως πολλά μαστ ταινία της περιόδου εν το 'Love actually' αν τζαι εν μου αρέσκουν έτσι φάση ταινιες τούτη εν τέλεια μάναμου ρεεε :)
αλήθεια άκουα σε που έλεες κρυώνω, μισώ το χειμώνα, τις βροχές και ούλα τα σχετικά αλλά εν εφαντάστικα ότι περνάς τόσο δύσκολα. Αν το διαβάσω αλλη μια φορά μπορεί να τον μισήσω κι εγώ :$
Passenger, τι από όλα;
Μαριλούδι, to Love Actually εν ξέρω ΚΑΝ αν το είδα ξανά, αλλά έννε το δω τα Χριστούγεννα με το καλαμαράκι. :) Αλλά το the holiday είναι φοβερό για τωρά, δε το (ξανά).
Aenima, ακόμα πού είσαι να αρκέψω με το ότι νυχτώνει τόσο γλήορα... :S
πάμε να μεταναστεύσουμε στα Κανάρια Νησιά. κάποιος μου έλεγε ότι το χειμώνα άντε να πέσει στους 21 βαθμούς. το καλοκαίρι φτάνει τους 30. έχουν θάλασσα, έχουν βουνά έχουν αλκοόλ.
Μάνα ξεκινώ σχετική έρευνα τωρά. Μπορώ να με φανταστώ πάντως στα iles canaries!
εγω αγαπω το χειμωνα ΑΛΛΑ εχω αργη κυκλοφορια του αιματος στα ακρα και τα δαχτυλα μου γινονται μπλαβί....
και εγώ αγαπώ χειμώνα! dude buy ένα κουίλ με φτερά! εν λλίο ακριβό αλλά ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ζεστό! στην αγγλία εγώ μόνο κείνο είχα και δεν εκρύωνα καθόλου, και τωρά εν τούτο που έχω και χογλώ, και έχω κακή κυκλοφορία ας γουέλ, γεμώνω σHιονίστρες μόλις κρυαδίσει και όλα τα σχετικά.
τζαι με το φτέρενο υποφέρω. λιότερο, αλλά πάλε θέλω τα ρούχα τούτα ούλλα, τζαι τες κουβέρτες, τζαι τα σεντόνια τα φλάφικα, τζαι την πουγιόττα. :S
εν έπαθα ποτέ σιονίστρες, αλλά έννεν τύπου το δέρμα μου που νοιώθω κρυό. εν τζίνο που διαπερνά με το κρύο, φτάνει στα κόκαλα μου, τζαι νομίζω ότι αν λυγίσω το δάχτυλο μου έννα σπάσει, να κοπεί...
α, ναι...χιονιστρες!κι εγω!
που να το πεις και να σε πιστεψουν οτι γεμιζεις χιονιστρες στην Κυπρο;!
εμενα παντως κανεις δεν με πιστευει...
Τζαι εγώ πονώ εύκολα τζαι νευριάζω άμαν μου λαλούν εν υπερβολές! Εν νευρολογικό από όσο το έχω ψάξει.
Τζαι είμαι τουρτούρα αλλά όιιιιιιιιι καλοτζαίρι όοοοοοιιιιι!!
Φλοκκάτη να πιάεις! Δε μπέστ!
Αν είχα blog θα έγραφα ένα post απάντηση γιατί μ αρέσει ο χειμώνας και δεν αντέχω το καλοκαίρι :P
Δημοσίευση σχολίου