Η χαντή

Ίντρο:

Οι τίτλοι μου θυμίζουν μου σκέφτομαι και γράφω στο δημοτικό. Αλλά αρέσκουν μου. Εσείς που προκαλείτε με τους τίτλους σας με γειά σας, με χαρά σας, εγώ συνεχίζω με τα απόλυτα απλά τιτλούθκια του δημοτικού.

Ίντρο 2:

Εν έχω κάτι συγκλονιστικό να πω. Ότι έχω να πω εν πολλά μεγάλο, τζαι έχω πολλύ πρόβλημα να συντονίσω τις σκέψεις μου τζαι να τα γράψω, άρα αντί να το κάμνω σαν άσκηση, η λύση μου είναι απλά να το αποφεύγω.

Και πάμε:

Σήμερα ήρτα δουλειά, επήα να παρκάρω σε πάρκινγκ ποτζίνο που εν ζωγραφισμένο χαμέ με γραμμές κλπ για να βάλεις το αυτοκίνητο σου ΜΕΣ στο τετραγωνούι σου κλπ.

Πρόσφατα άκουσα ότι στην Κακοπετριά μες στο καλοκαίρι έιδαν οι γονείς μου να γράφουν σε δημοτικό πάρκινγκ όλους όσους ήταν παρκαρισμένοι πάνω σε γραμμές αντί μέσα σε κουτούθκια.

Εγώ πάντα εδικαιολογούσα το τούτο το πράμα γιατί επίστευκα ότι τζίνοι που το κάμνουν εν επειδή κάποιος είχε μεγάλο αυτοκίνητο τζαι έπιαννε λίον παραπάνω χώρο από ότι οι άλλοι, είτε επειδή κάποιος επάρκαρε σε μια τρυπούδα το κατσαριδούδι του, τζαι ναι μεν ήβρε τζίνος πάρκινγκ τζαι αξιοποίησε το χώρο, αλλά ήταν μεταξύ 2 άλλων πάρκινγκ τζαι εζάβωσεν η σειρά ούλλων μετά. Εν το κρύβω ότι έτυχε μου, να έχει μοτόρα παρκαρισμένη πρώτη, και το αυτοκίνητο να επάρκαρε ακριβώς δίπλα της, άρα πάνω στη γραμμή. Για να μεν παρκάρει ο δεύτερος το αυτοκίνητό του στο τρίτο πάρκινγκ, είπε να παρκάρει τζαι τζίνος δίπλα στον πρώτο, άρα ούλλη η σειρά ήταν πάνω σε γραμμές. συνεπώς, επάρκαρα τζι εγώ τζιαμέ που ήβρα, άρα πάνω σε γραμμές.

Αλλά:

Ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι έχει κόσμο που το έχει βίτσιο να παρκάρει πας στες γραμμές! Σήμερα που λέτε, το πρωί που ήρτα δουλειά, τζι επάρκαρα μες στο κουτούδι μου, ήρτε μια κοκόνα, τζι επάρκαρε δίπλα μου. Όι στο δίπλα κουτούδι. Στο μισό δίπλα κουτούδι, και στο πιο δίπλα μισό κουτούδι, τα οποία ήταν και τα δύο όφκερα! Στην μια πλευρά ήμουν εγώ, στην άλλη πλευρά, ένα άλλο αυτοκίνητο. Μεταξύ μας έμεναν 2 τετράγωνα.

Τζαι ήρτεν η κοκόνα, κουνιστή και λυγιστή να παρκάρει τζαι να πιάσει 2 τετράγωνα.

Εκατέβηκα που το αυτοκίνητο τζαι έμεινα τζι έβλεπα την,

Ούτε και εκατάλαβα πως την εθώρουν, πως έκαμε κάτι λάθος, πως συμβαίνει τίποτε.

Άλλη παλαβή εγώ, εν εμίλησα. Ήμουν νάκκον αποβλακωμένη που την καταπληκτικότητα του νου της.

Και προσθέτω:

Τούτο έγινε η ώρα 9 παρά τέταρτον. Εν 15:30 τζαι εν τζιαμέ ακόμα το αυτοκίνητο της...

Τελικά:

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει τι γίνεται γυρών μας; Ο κόσμος παλαβώνει; Νομίζει εν δικός του ο κόσμος; Ή απλά ήταν χαντή τούτη;