Παίρνω πάσα από την φιλενάδα Raindrops και μιλώ κι εγώ για ένα θέμα για το οποίο ήθελα εδώ και καιρό να γράψω.
Η αλήθεια είναι ότι είμαι αδικαιολόγητη γιατί απλά δεν ήξερα μια λεπτομέρεια (σημαντική όμως) και δεν έτρεξα να τη βρω.
Είμαι εδώ όμως και αν και αργά, καλύτερα παρά ποτέ.
Δωρεά Οργάνων.
Από παιδί, θυμάμαι στο πορτοφόλι της μάνας μου μια κόκκινη καρτούλα σε ορατό σημείο. Φωτογραφίες μας δεν είχε. Ούτε δικιές μας, ούτε του πατέρα μου, ούτε των γονιών της. Είχε αυτή την καρτούλα πάντα όμως.
Και το πορτοφόλι πάντα μαζί της. Παντού.
Κάθε φορά ρωτούσα. Και πάντα εξηγούσε.
Αν πάθω κάτι, είναι για να πω στους γιατρούς μόλις πεθάνω να πάρουνε κάτι από μένα αν το χρειάζεται κάποιος άλλος για να ζήσει.
Για μένα ήταν αυτονόητο τούτο όταν εμεγάλωσα.
Ήταν κάτι που έπρεπε να το κάμνουμε ούλλοι.
Συμπληρώνοντας όνομα, υπογραφή και το όνομα και τηλέφωνο του κοντινότερού μας συγγενή και επιλέγοντας τα όργανα που επιθυμούμε να δωρίσουμε εάν χρειαστεί, δηλώνουμε την επιθυμία μας να γίνουμε Δωρητές Οργάνων.
Η κάρτα είναι πάντα μαζί μας. Η οικονένειά μας είναι ενήμερη γιατί το συζητάμε και τους ενημερώνουμε για την επιθυμία μας αυτή.
Για πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε είτε με το Τμήμα Συντονισμού Μεταμοσχεύσεων του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας στο 22603492, είτε με το Παρασκευαΐδιο Κέντρο στο 22672323.
Πρέπει να ξέρετε ότι για πολλούς ανθρώπους, η μοναδική ευκαιρία τους για ζωή συνοψίζεται σε μια διαδικασία μεταμόσχευσης.
Επιλέγω να μην σκέφτομαι ότι κάποιος φοβάται ή κρατά μια επιφυλακτική ή έστω αδιάφορη στάση όπως λέει η Raindrops, επιλέγω να πιστεύω ότι ο λόγος που οι περισσότεροι μένουν αμέτοχοι προς το συγκεκριμένο θέμα το κάνουν απλά λόγω άγνοιας.
Αν υπάρξει ενημέρωση και αν λυθούν οι απορίες του κόσμου με μια δυνατή εκστρατεία, πιστεύω ότι δεν θα εχουμε πλέον λόγο να μην γίνουμε δωρητές εμείς ή οι δικοί μας.
Εξάλλου, εμείς είναι πιο πιθανό να χρειαστούμε κάποιο μόσχευμα, παρά να χρειαστεί να δώσουμε κάποιο όργανο προς μεταμόσχευση με το θάνατό μας.
Ένας δότης μπορεί να χαρίσει ζωή σε πολλά περισσότερα άτομα, αφού η δωρεά οργάνων αφορά νεφρά, καρδιά, συκώτι, πάγκρεας, μάτια και πλέον πνεύμονες, δέρμα και οστά.
Υπάρχει διαφορά από το άνθρωπο που είναι "φυτό" ή σε κώμα όπως συνηθίζουμε να λέμε και τον εγκεφαλικά νεκρό άνθρωπο.
Αντιγράφοντας από το transplantation.gr:
Εγκεφαλικός θάνατος (brain death) σημαίνει μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφάλου, με μόνιμη απώλεια όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους (brain stem death). Έχει γίνει αποδεκτό, ότι θάνατος του εγκεφάλου σημαίνει θάνατος του ατόμου, δηλαδή, το βιολογικό τέλος κάθε ατόμου. [...] Ο εγκεφαλικός θάνατος θεωρείται ως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου του ατόμου. Έτσι, άνθρωποι με εγκεφαλικό θάνατο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά ως ζώντες. Αυτοί υποβάλλονται σε κατάλληλη υποστήριξη προκειμένου να διατηρηθούν τα όργανα τους στην καλύτερη δυνατή βιολογική κατάσταση, ώστε να μπορούν να προσφέρουν ζωή σε άλλους ανθρώπους.
Έτσι, η δωρεά οργάνων πραγματοποιείται μόνο από εγκεφαλικά νεκρούς ανθρώπους σε ΜΕΘ.
(πληροφορίες από Ελληνικό Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων)
Το άλλο θέμα προς συζήτηση είναι η δωρεά μυελού.
Φοβάμαι. Τρέμω να μην με χρειαστεί κάποιος.
Όμως έχω δώσει αίμα για το αρχείο, και ελπίζω να χρειαστεί κάποιος το δικό μου μυελό και να μπορώ να δώσω. Γιατί εγώ θα το κάνω.
Γιατί ξέρω πώς είναι να ξέρεις ότι βρέθηκε δότης για τον άνθρωπό σου, αλλά δεν δέχτηκε να δώσει τελικά.
Όχι γιατί έτυχε σε δικό μου άνθρωπο, οικογένεια ή φίλικο πρόσωπο. Απλά γιατί άκουσα να συμβαίνει. Μέχρι τότε ήταν αδιανόητο για μένα.
Φοβάμαι. Τρέμω.
Αλλά σκέφτομαι τι περνάει ένα παιδάκι με λευχαιμία για παράδειγμα, πόσες φορές το τρυπάνε και πονάει και δεν ξέρει, και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί του συμβαίνει, γιατί τελικά νομίζει πως αυτό που ζει είναι ζωή.
Εγώ γιατί να μην περάσω κάτι ασύγκρητα μικρότερο από αυτό, αν είναι να βοηθήσω; Τι φοβάμαι μπροστά σε αυτά;
Δεν είναι τίποτε.
Για πληροφορίες, απευθύνεστε στο 22772700, στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα, ή και στην ιστοσελίδα τους.
Για να δώσετε δείγμα αίματος, μπορείτε να το κάνετε και στο Κέντρο Αίματος στο Κέντρο Υγείας Έγκωμης.
Και μια και είστε εκεί, αποφασίστε να γίνεται και εθελοντής αιμοδότης κι εσείς!
Η αλήθεια είναι ότι είμαι αδικαιολόγητη γιατί απλά δεν ήξερα μια λεπτομέρεια (σημαντική όμως) και δεν έτρεξα να τη βρω.
Είμαι εδώ όμως και αν και αργά, καλύτερα παρά ποτέ.
Δωρεά Οργάνων.
Από παιδί, θυμάμαι στο πορτοφόλι της μάνας μου μια κόκκινη καρτούλα σε ορατό σημείο. Φωτογραφίες μας δεν είχε. Ούτε δικιές μας, ούτε του πατέρα μου, ούτε των γονιών της. Είχε αυτή την καρτούλα πάντα όμως.
Και το πορτοφόλι πάντα μαζί της. Παντού.
Κάθε φορά ρωτούσα. Και πάντα εξηγούσε.
Αν πάθω κάτι, είναι για να πω στους γιατρούς μόλις πεθάνω να πάρουνε κάτι από μένα αν το χρειάζεται κάποιος άλλος για να ζήσει.
Για μένα ήταν αυτονόητο τούτο όταν εμεγάλωσα.
Ήταν κάτι που έπρεπε να το κάμνουμε ούλλοι.
Κάρτα Δότη Οργάνων.
Συμπληρώνοντας όνομα, υπογραφή και το όνομα και τηλέφωνο του κοντινότερού μας συγγενή και επιλέγοντας τα όργανα που επιθυμούμε να δωρίσουμε εάν χρειαστεί, δηλώνουμε την επιθυμία μας να γίνουμε Δωρητές Οργάνων.
Η κάρτα είναι πάντα μαζί μας. Η οικονένειά μας είναι ενήμερη γιατί το συζητάμε και τους ενημερώνουμε για την επιθυμία μας αυτή.
Για πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε είτε με το Τμήμα Συντονισμού Μεταμοσχεύσεων του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας στο 22603492, είτε με το Παρασκευαΐδιο Κέντρο στο 22672323.
Πρέπει να ξέρετε ότι για πολλούς ανθρώπους, η μοναδική ευκαιρία τους για ζωή συνοψίζεται σε μια διαδικασία μεταμόσχευσης.
Επιλέγω να μην σκέφτομαι ότι κάποιος φοβάται ή κρατά μια επιφυλακτική ή έστω αδιάφορη στάση όπως λέει η Raindrops, επιλέγω να πιστεύω ότι ο λόγος που οι περισσότεροι μένουν αμέτοχοι προς το συγκεκριμένο θέμα το κάνουν απλά λόγω άγνοιας.
Αν υπάρξει ενημέρωση και αν λυθούν οι απορίες του κόσμου με μια δυνατή εκστρατεία, πιστεύω ότι δεν θα εχουμε πλέον λόγο να μην γίνουμε δωρητές εμείς ή οι δικοί μας.
Εξάλλου, εμείς είναι πιο πιθανό να χρειαστούμε κάποιο μόσχευμα, παρά να χρειαστεί να δώσουμε κάποιο όργανο προς μεταμόσχευση με το θάνατό μας.
Ένας δότης μπορεί να χαρίσει ζωή σε πολλά περισσότερα άτομα, αφού η δωρεά οργάνων αφορά νεφρά, καρδιά, συκώτι, πάγκρεας, μάτια και πλέον πνεύμονες, δέρμα και οστά.
Υπάρχει διαφορά από το άνθρωπο που είναι "φυτό" ή σε κώμα όπως συνηθίζουμε να λέμε και τον εγκεφαλικά νεκρό άνθρωπο.
Αντιγράφοντας από το transplantation.gr:
Εγκεφαλικός θάνατος (brain death) σημαίνει μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφάλου, με μόνιμη απώλεια όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους (brain stem death). Έχει γίνει αποδεκτό, ότι θάνατος του εγκεφάλου σημαίνει θάνατος του ατόμου, δηλαδή, το βιολογικό τέλος κάθε ατόμου. [...] Ο εγκεφαλικός θάνατος θεωρείται ως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου του ατόμου. Έτσι, άνθρωποι με εγκεφαλικό θάνατο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά ως ζώντες. Αυτοί υποβάλλονται σε κατάλληλη υποστήριξη προκειμένου να διατηρηθούν τα όργανα τους στην καλύτερη δυνατή βιολογική κατάσταση, ώστε να μπορούν να προσφέρουν ζωή σε άλλους ανθρώπους.
Έτσι, η δωρεά οργάνων πραγματοποιείται μόνο από εγκεφαλικά νεκρούς ανθρώπους σε ΜΕΘ.
(πληροφορίες από Ελληνικό Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων)
Το άλλο θέμα προς συζήτηση είναι η δωρεά μυελού.
Φοβάμαι. Τρέμω να μην με χρειαστεί κάποιος.
Όμως έχω δώσει αίμα για το αρχείο, και ελπίζω να χρειαστεί κάποιος το δικό μου μυελό και να μπορώ να δώσω. Γιατί εγώ θα το κάνω.
Γιατί ξέρω πώς είναι να ξέρεις ότι βρέθηκε δότης για τον άνθρωπό σου, αλλά δεν δέχτηκε να δώσει τελικά.
Όχι γιατί έτυχε σε δικό μου άνθρωπο, οικογένεια ή φίλικο πρόσωπο. Απλά γιατί άκουσα να συμβαίνει. Μέχρι τότε ήταν αδιανόητο για μένα.
Φοβάμαι. Τρέμω.
Αλλά σκέφτομαι τι περνάει ένα παιδάκι με λευχαιμία για παράδειγμα, πόσες φορές το τρυπάνε και πονάει και δεν ξέρει, και δεν μπορεί να καταλάβει γιατί του συμβαίνει, γιατί τελικά νομίζει πως αυτό που ζει είναι ζωή.
Εγώ γιατί να μην περάσω κάτι ασύγκρητα μικρότερο από αυτό, αν είναι να βοηθήσω; Τι φοβάμαι μπροστά σε αυτά;
Δεν είναι τίποτε.
Για πληροφορίες, απευθύνεστε στο 22772700, στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα, ή και στην ιστοσελίδα τους.
Για να δώσετε δείγμα αίματος, μπορείτε να το κάνετε και στο Κέντρο Αίματος στο Κέντρο Υγείας Έγκωμης.
Και μια και είστε εκεί, αποφασίστε να γίνεται και εθελοντής αιμοδότης κι εσείς!
11 σχόλια:
Ωραίο ποστ. Νομίζω πως πολλύς κόσμος δεν τα κάμνει τούτα λόγω αμέλειας. Ειδικά τη δωρεά οργάνων.. Απλά εν ασχοληθήκαν με το θέμα. Τζαι εν κρίμα. Τζαι, για το μυελό τζαι γω, παρόλο που ξέρω πως θα αγχωθώ πολλά αν με καλέσουν, πάντα σκέφτουμαι πόση χαρά θα νιώσω, ξέρωντας πως εννα δώσω ζωή σε έναν άνθρωπο έτσι απλά. Οπότε τούτο το συναίσθημα τζαι μόνο νικά οποιονδήποτε φόβο ή άγχος. Το ίδιον ισχύει τζαι για αιμοδοσία φυσικά. Αν μπορείς, δώσε! Δεν δέχουμαι το "φοούμαι". Μιλούμε για ζωές δαμέ τζαι εσύ φοάσαι μια βελονούδα; Ούλλοι μας κάποιον θα ξέρουμε που κάποτε θα το χρειαστεί. Εν κάτι τόσον απλό που αδυνατώ να καταλάβω γιατί κάποιος να μεν εν σταθερός αιμοδότης.
Εδηλωσα επανηλειμμενως στους δικους μου ανθρωπους, οτι αν μου συμβει οτιδηποτε, θελω να δωρησουν τα οργανα μου. Δεν ηξερα, πραγματικα, οτι μπορεις να καμεις καρτα.
Για τον νωτιαιο μυελο τζαι την αιμοδοσια, δυστυχως, δεν μου επιτρεπεται να γινω δοτης...
Αλισαβού, πε τα! Εσυζητήσαμε τα και κατ' ιδίαν ξανά και ξέρεις τι σκέφτομαι τζαι πώς νοιώθω για τούτα τα πράματα...
Γρούτα, άλλο να μην σου επιτρέπεται, τζαι άλλο να λαλείς που μόνος σου ότι εν σου επιτρέπεται ή να έχεις κάτι παροδικό τζαι να μεν κάμνεις κάτι να διορθώσεις τούτο το πράμα, αν μη τι άλλο τζαι για τον εαυτό τους... Εγώ ευτυχώς δεν έχω θέμα να το κατανοήσουν οι δικοί μου ότι θέλω το τούτο το πράμα. Για μας δεν ήταν ποτέ προς συζήτηση τούτο το θέμα. Ήταν default.
Γρούτα, θα σου βάλω και μια φωτογραφία, να τη δεις να την γνωρίσεις την καρτούλα!
Εγω έχασα τον παπα μου πριν 2 χρονια απο λευχαιμια. Θεωρω οτι δεν ειναι τιποτα σπουδαιο να δωσεις αιμα και να γινεις δοτης μυελου των οστων, οταν εχεις τη δυνατοτητα να σωσεις μια ανθρώπινη ζωή.
ούτε εγώ καταλάβω γιατί κάποιος να μεν θέλει να είναι δότης είτε οργάνων είτε μυελού ή αίματος..αλλά εν επιλογή του καθενός και πρέπει να την σεβαστεί η οικογένεια του.
η αλήθεια είναι οτι εν υπάρχει επαρκής ενημέρωση γύρω που τούντο θέμα..θα έπρεπε το κράτος να ενημερώνει τον κόσμο πως μπορεί να γίνει δωρητής και εξηγά πόσο σημαντικό είναι και πόσες ζωές μπορούν να σωθούν που τούτο..
Πολλά ωραίο post.Όπως είπα και στην Raindrops νομίζω η ενημέρωση που τους σχετικούς φορείς για τούτο το θέμα δυστυχώς είναι ελλιπής.
"Εξάλλου, εμείς είναι πιο πιθανό να χρειαστούμε κάποιο μόσχευμα, παρά να χρειαστεί να δώσουμε κάποιο όργανο προς μεταμόσχευση με το θάνατό μας."
?
εμένα το default μου ήταν το αντίθετο, αν και δεν σου κρύβω ότι φοούμαι να μεν χρειαστώ εγώ (ή οι δικοί μοθ) όργανο καμιά φορά γιατί έθθα έχω μουτσούνα να λάβω
για τον μυελό συμφωνώ...
Sike, εν εκατάλαβα τι εν το θέμα μας!
Εν πιο πιθανό στατιστικά με την παρούσα κατάσταση να χρειστεί κάποιος ένα μόσχευμα παρά να χρειαστεί όταν πεθάνει να δώσει κάποιο όργανο. Τούτο λαλώ!
Γιατί να φοάσαι μετά να γίνει δότης οργάνων εν το κατάλαβα! Που τη στιγμή που είσαι νεκρός, τι αξία έχει για σένα ο πνεύμονας σου; Ή ο πνεύμονας του δικού σου που επέθανε και τον χρειάζεται κάποιος για να ζήσει;
Πολύ καλή ανάρτηση,
αλλά στην Ε.Ε. δεν είμαστε όλοι αυτόματα δωρητές οργάνων πλέον,εκτός αν έχουμε αντίρρηση;ή έμπλεξα τα με άλλες χώρες;
Τέσπα, όταν πριν μερικά χρόνια ο γιατρός μου έβαλε τις φωνές που δεν φορούσα το περίφημο βραχιολάκι -καρακιτσαριό- του ΜέντικΑλέρτ, πήγα να φτιάξω ένα και τη σχετική ταυτότητα. Φεύγοντας από το καταστηματάκι, που τότε βρισκόταν απέναντι από τη Σχολή Τυφλών αν δεν λανθάνομαι,είχα γίνει και Δωρητίς Οργάνων.Με ρώτησε η κοπέλα, "Γιατί όχι;"της είπα.
Το περίεργο και αξιοσημείωτο ήταν πως μερικοί δεν θέλουν να δωρίσουν συγκεκριμένα όργανα.
Για τον μυελό δεν ξέρω,νομίζω είναι περισσότερο ο φόβος για τον πόνο που σταματά κόσμο στο να γίνει δωρητής μυελού.
Θάλασσα, όχι δεν είμαστε όλοι αυτομάτως. Κάποτε υπήρξε ένα σχέδιο νόμου αλλά δεν ψηφίστηκε ποτέ. Το γιατί δεν το κατάλαβα είναι η αλήθεια, αφού δεν είναι κάτι υποχρεωτικό, μπορείς απλά να δηλώσεις ότι ΔΕΝ θέλεις...
Αυτό με τα συγκεκριμένα όργανα είναι όντως παράξενο, αλλά τι να πω... δεν ξέρω γιατί συμβαίνει, πραγματικά.
Σίγουρα, αυτό με το μυελό είναι αλήθεια, ΑΛΛΑ πρέπει να ξέρουμε ότι είναι φορές που ΔΕΝ χρειάζεται να παρθεί το μόσχευμα από τα κόκκαλα της λεκάνης, αλλά από το αίμα.
Ούτε συμπτώματα έχει, ούτε κινδύνους. αν το ψάξουμε, μαθαίνουμε τόσο εύκολα!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου