Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Ο γιατρός

Και οι περιπέτειες στον οδοντίατρο συνεχίζονται.
Μπράβο μας.
Εσείς φοάστε τον;
(Όι τον joker, το γιατρό.)

9 σχόλια:

Neerie είπε...

Φοούμαι τον πολλά, τζείν' την καρέκλα, τα μηχανούθκια που μπαίννουν μες το στόμα τζαι τα δόντια... Ανατρισιάζω μόνο που το σκέφτουμαι...

Αν τζι εν πολλά καλός ο οδοντογιατρός μου

Καλή δύναμη :/

postbabylon είπε...

egw fooumai ton giatro. Ton odontiatron oi...

Dementia_Inc είπε...

Αναισθησία rules!Έτσι για να παίρνουμε μια γεύση πως είναι το εγκεφαλικό..

homo anisorropus είπε...

Εγώ όχι! Κ σοβαρομιλώ, ποτέ δεν πόνεσα στον οδοντίατρο, δεν ξέρω γιατί, να φταίει ο οδοντίατρος, να φταίει που δεν είχα ποτέ κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα με τα δόντια, δεν ξέρω, μάλιστα αρέσκει μου πολλά να μου κάνει καθαρισμό.

Ουφ! είπε...

φοούμαστε τον φοούμαστεν τον! αλλά και η δική μου είναι πολύ καλή, γίναμε φιλενάδες έτσι έχω το θάρρος μόλις τελειώσει το έργο της να ξεκινήσω τη γκρίνια, το νεκάτσιασμα κλπ!

Ωραία Ελένη είπε...

Εγώ φοβάμαι πολύ και προσπαθώ σκληρά να ΄φροντίζω τα δόντια μου για να μην καταλήγω εκεί... αλλά πάντα χρειάζεται... καλό κουράγιο!

Moonlight είπε...

Neerie, εγώ φοούμαι απλά τον πόνο. Τον πόνο ΤΖΗΝΗ την ώρα σαν είμαι τζιαμέ.

Postbabylon, εγώ εκατάντησα ή να μεν φοούμαι κανέναν άλλο γιατρό ή να τους ντρέπουμαι.

Dementia, αγαπώ αναισθησία. Κι αν είναι έτσι το εγκεφαλικό τότε πάλι καλά...αλλά δεν νομίζω...

Homo anisorropus, εγώ πονούσα όταν ήμουν μικρή στα σφραγίσματα. Έβαλλε μου τες ενέσεις τζαι ακόμα ένοιωθα, επόνουν τζαι δεν τον έκοφτε. Ε, ενόμιζα έτσι ένι. Εν εσκέφτηκα ποτέ πως απλώς εν τον έκοφτεν τον συγκεκριμένο. Οι γονείς μοθ (ο παπάς μοθ βασικά) ακόμα πάει σε τούτον τζαι ΚΑΘΕ φορά κάτι θα έχει να μας πει που του είπε ο μαννός. Πολλά κακός χαρακτήρας για γιατρό..... Κατά τα άλλα τούτος που πάω τωρά, παρόλο που εν γιός του παλιού είναι ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ. Ευτυχώς ως τωρά όλα παν καλά, χωρίς πόνο και ταλαιπωρία (καθαρισμός, σφράγισμα, 2 εξαγωγές)

Ουφ!, εμένα εν καλός αλλά εν το πιάννω το θάρρος του, έχουμε επαγγελματική σχέση. Μόνο τελευταία φορά έπιασε με το νευρικό γέλιο τζαι ήταν λίο πιο χαλαρή η φάση. Κατά τα άλλα όμως επία πρώτη φορά τζαι έκλαια πριν να με κοιτάξει, με το γεια σας. Εμίλησα του, είπα του ότι φοούμαι, τζαι σιγά σιγά δουλεύκουμε την εμπιστοσύνη. Μπορεί κάποτε να μπορώ να είμαι τζαι ακόμα πιο χαλαρή. Αλλά εν τον θορώ να έχει έτσι διάθεση με τους πελάτες του δυστυχώς ή ευτυχώς.

Ελένη, νομίζω πως άμα προσέχεις και άμα σε προσέχει και ο γιατρός σου δεν έχεις λόγο να φοβάσαι.

Αχάπαρη είπε...

φοούμαι τον σε λογικά πλαίσια.
τζιήνο που εν καταλάβω εν οι φάσεις γκόμενας - γιατρού που καταλήγουν σε ειδύλιο μη χέσω.
πόθεν την ερωτέφτηκες χρυσέ μου? που το φτύμμα?

Moonlight είπε...

Αχάπαρη, τζίνη δικαιούται να τον ερωτεύτηκε; Όξα να προσέχουμε τι λαλούμεν; :p