Human Relations & After Party

Ήρτα τζαι για να τα προλάβω ούλλα τζαι ούλλους είπα στον μισό κόσμο ψέματα, κάτι που εν μου αρέσκει τίποτε. Ψέματα στην φιλενάδα μου, ψέματα στη δουλειά μου... Τζαι έκοψα πίσω που το θκέβασμα μου, πίσω που τες δουλειές μου... Τέλοσπαντων, εσέφτουμουν πόσο πιο απλά θα ήταν τούτα με τες φίλες μας αν ήμασταν τζι εμείς σαν τα αγόρια. Εχτές ένα παιδί έπιανε τηλέφωνο το φίλο μου. Ο δικός μου έγραψεν τον, έκαμε το mute τζαι δεν απάντησεν. Τη νύχτα εξανάπιασεν τον το παιδίν. Τζαι απάντησεν του ο δικός μου. Τζαι λαλεί του (απλά. γλίορα γλίορα, αφού ο άλλος ούτε καν του είπε τίποτε για να χρειαστεί να δώσει τζαι δικαιολογία) "Έλα ρε, έπιανες με το πρωι; Σόρι, το κινητό μου ήταν κάπου χαμένο στο διάστημα..." τζαι εσυνεχίσαν να μιλούν κανονικά. Αν ήμουν εγώ ήταν να αρκέψω: καλά πιάννω σε, εν με πιάννεις πίσω; που το είχες το κινητό σου; τζαι που το είδες γιατί δεν με έπιασες; έλεος, τζαι ύστερα λαλείς για τους γονιούς σου ότι έχουν τα κινητά τους μόνο για άμα θέλουν τζίνοι, οι για άμα τους θέλουν οι άλλοι... τς τς τς... Τζαι μεν σας πω τι ήταν να ελάλεν η φίλη μου... Αν είμαι εγώ υπερβολική μιά φορά, τζίνη εν 27! Τέλοσπαντων, απλά την ώρα που άκουα τη συζήτησή τους, τούτον εσκέφτηκα..ότι θα ήταν ούλλα καλύτερα...

PS. Εβαρέθηκα πρωί πρωί να ακούω περί της τουρκοφιλίας του Παπανδρέου, το πόσο κρίμα ήταν ο Καραμανλης ως άνθρωπος εχτές στην απολογία του (put the blame on me, boy-λαλεί τζαι η μάμμα μου), ότι θα μας πουλήσουν τέλια τωρα οι καλαμαράδες, κλπ... Κανεί! Τι ενομίζετε πως ήταν να γινεί, δηλαδή;