Part 1

Για πρώτη φορά σε πιστεύω.
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε μια φάση που δεν έχει ουσιαστική διαφορά αν σε πιστεύω ή όχι.
Δυστυχώς για σένα δηλαδή.
Μου ζητάς συγγνώμη τώρα που δεν έχεις κάτι να κερδίσεις πια. -Τόσα χρόνια μετά δεν νομίζω να περιμένεις να αλλάξει κάτι.
Μου λες πως συμπεριφέρθηκες βλακωδώς. Μου εξομολογείσαι όσα ένιωσες, με μια δεκαετία καθυστέρηση. Προσπαθείς να μου εξηγήσεις με πόση γλύκα με θυμάσαι και πώς αισθάνεσαι όταν λες το όνομά μου.
Κι επιλέγω να σε πιστέψω, όσο κι αν γελώ με τις καμένες, λογοτεχνικές σου περιγραφές.
Νιώθω το αλάτι στο πρόσωπό μου την ώρα που χαμογελώ.
Ηρεμία.

Lost time

The time we spend hovering over gray areas, while we should -and could- have decided between black or white...

Σημεία και τέρατα διακοπών

Φέτος οι διακοπές μου ήταν σε δόσεις και περιλάμβαναν διάφορα πράγματα.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες (τουλάχιστον όχι τώρα), αλλά θα σας πω μερικά πράγματα:

Το Βερολίνο είναι απίστευτο. Θα μπορούσα να ζήσω εκεί αν ο καιρός δεν ήταν έστω τόσο γκρι.

Θέλω να κάνω (καλοκαιρινές αρχικά) διακοπές στην Ελλάδα.

Αν είδες το Gone Girl και σ'άρεσε, να διαβάσεις το girl on the train. Προτιμώ να διαβάζω όσα βιβλία μπορώ στη γλώσσα στην οποία γράφτηκαν και ήταν το μόνο του είδους που έβρισκα εκεί όπου ήμουν για να αγοράσω, και δεν το μετάνιωσα.

Όσες φορές κι αν διαβάσω τα βιβλία της σειράς Χάρι Πότερ, πάντα ανακαλύπτω ή μάλλον προσέχω νέα πράγματα.

Πάει μου να οδηγώ διπλοκάμπινο, και νιώθω ωραία. Επίσης I am the off road queen.

Το ίντερνετ δεν βοηθά πάντα. Ό,τι κι αν διάβασα για το blue lagoon δεν με βοήθησε να κάνω αυτό που ήθελα. Εμίλησα με κόσμο και συνεννοήθηκα.

Στην Πάφο υπάρχουν μεταλλαγμένες κατσαρίδες.