Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Part 1

Για πρώτη φορά σε πιστεύω.
Δυστυχώς αυτό συμβαίνει σε μια φάση που δεν έχει ουσιαστική διαφορά αν σε πιστεύω ή όχι.
Δυστυχώς για σένα δηλαδή.
Μου ζητάς συγγνώμη τώρα που δεν έχεις κάτι να κερδίσεις πια. -Τόσα χρόνια μετά δεν νομίζω να περιμένεις να αλλάξει κάτι.
Μου λες πως συμπεριφέρθηκες βλακωδώς. Μου εξομολογείσαι όσα ένιωσες, με μια δεκαετία καθυστέρηση. Προσπαθείς να μου εξηγήσεις με πόση γλύκα με θυμάσαι και πώς αισθάνεσαι όταν λες το όνομά μου.
Κι επιλέγω να σε πιστέψω, όσο κι αν γελώ με τις καμένες, λογοτεχνικές σου περιγραφές.
Νιώθω το αλάτι στο πρόσωπό μου την ώρα που χαμογελώ.
Ηρεμία.

6 σχόλια:

pax είπε...

ξέρεις το ότι συγχύζεις με τέλεια με τα τελευταία σου ποστ και ακόμα δεν εκατάλαβα την ακριβή συναισθηματική σου κατάσταση at the moment?

in any case, εν πολλά καλό να ξεκαθαρίζουν πράματα, έστω που παλιά. νιώθεις πιο καλά μέσα σου (νομίζω).

Moonlight είπε...

Well, το τελευταίο προφανώς εν ένα come back 10 χρόνων, οπότε εν έχει να κάμει με τη συναισθηματκή μου κατάσταση atm!
Άμα την μάθω και την ταπελλώσω κι εγώ θα σε ενημερώσω φαντάζομαι. Ως τότε θα ακούτε τες αρλούμπες μου, τες ασχετοσύνες μου, τες αναδρομές μου και των άλλων, και βλέπουμε. :)
Για το τελευταίο που λες, ακριβώς έτσι. :)

Ανώνυμος είπε...

"Smile like you mean it"
Νιώθω ότι εν έσχει κάτι να καταλάβω εγώ που δαμέ, εν κάτι πιο προσωπικό, αλλά αι κουτεντ χελπ ιτ.

Moonlight είπε...

Να σου πω που κοντά να γελάσεις κι εσύ. Αλλά εν μπορώ να εκθέσω τον άθρωπο έτσι δημόσια!

back2flat είπε...

Προφανώς ήθελε να τα πει μιας και τα κρατούσε μέσα του δέκα χρόνια. Εσύ απλά χαμογέλασες? Γιατί νομίζω οτι θα έπρεπε να του πεις πώς σε έκανε να νιώσεις πριν δέκα χρόνια και σήμερα.

Moonlight είπε...

Ξέρει πολλά καλά. Εν εχρειάζετουν να πω κάτι άλλο.