Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Για να θυμάμαι- 1

Φτάνεις σχεδόν άυπνος .
Με μια ώρα ύπνο στο κρεβάτι σου τζαι ύπνο πας στην καρέκλα του αεροπλάνου (σε όρθια θέση γιατί τζοιμάσαι μόλις κάτσεις πας στην καρέκλα τζαι ποτέ εν την γύρνεις πίσω).
extra legroom, yeah!

Check in στο δωμάτιο, ντους, τσιγάρο και τακτοποίηση και δεν κρατιέσαι να βγεις έξω, κι ας είναι και για δουλίτσες.
Πάω να βρω τη βιβλιοθήκη που μετακόμισε σε άλλο κτίριο.
Ρωτώ απ'έξω μια κοπέλα (προφανώς φοιτήτρια) πού είναι η βιβλιοθήκη. Νομίζω ότι ξέρω τους πάντες ενώ δεν ξέρω κανένα. Μου δείχνει, την ευχαριστώ και πηγαίνω να πάρω τις βεβαιώσεις μου.
Η ανοργανωσιά καλά κρατεί.
Τελειώνω και την κάνω για γραμματεία, στην άλλη άκρη της πόλης.
Παίρνω κάτι να φάω. Κρουασανάκια με γαλοπούλα και κριτσίνια βουτύρου από Artissimo (αμαρτία που αξίζει).
Συγκίνηση ανεβαίνοντας τις σκάλες του Μεγάλου Καποδίστρια όπου στεγάζεται ακόμα η γραμματεία του τμήματός μου.
Η ανοργανωσιά καλά κρατεί (E).
Το σπίτι του Καποδίστρια. Κρίμας το.

Είναι 2 κοπέλες εκεί και μιλούν (για δουλειά) η μια στην άλλη. Τους λέω ότι όπως μου είπε η τάδε συνάδελφός σας ήρθα να αφήσω κάποιες βεβαιώσεις εδώ. Δεν απαντούν απλά μου κουνά η μια το κεφάλι σε στυλ "ναι, άσε τα εδώ". Τις ρωτώ για κάτι που πρέπει να υπογράψω, δεν ξέρουν τίποτα, δεν απαντούν. Ρωτώ πού μπορώ να βρω το πρόγραμμα της εξεταστικής, μου λένε στο ίντερνετ.
Κατεβαίνω και κάθομαι πάνω από το φαληράκι να χαζέψω τη θάλασσα, τη θέα στο Βίδο και στο παλιό φρούριο.

Βίδο.

Η ιστοσελίδα του πανεπιστημίου εν λειτουργεί, άρα ξεκινώ να πάω στο πρώην ψυχιατρείο όπου στεγάζεται πλέον η σχολή μου, να δω αν έχει εξετάσεις η καθηγήτριά μου, αν είναι εκεί.
Ακολουθώ πινακίδες (καινοτομία) και καταλήγω σε ένα κτίριο που ονομάζεται Ιπποκράτης. Γελώ μέσα μου, ούτε καμιά ιατρική σχολή να ήμασταν. Βρίσκω ένα καθηγητή (τον είδα μια φορά στη ζωή μου μόνο), και τον ρωτώ. Μου λέει πως έφυγε αυτή που ψάχνω. Την παίρνω τηλέφωνο και μου λέει πως επιστρέφει.
Πάμε στο γραφείο της και μου λέει τι θέλει περίπου να πω στην παρουσίαση. Είναι λιγότερα και πιο απλά από ό,τι προγραμμάτιζα. Μου λέει να μην αγχώνομαι με όσους τρόπους μπορεί. Μου αλλάζει τη μέρα και ώρα της υποστήριξης.
Μαθαίνω νέα της σχολής και γυρνώ στο ξενοδοχείο γα ξεκούραση κάνοντας τη βόλτα μου από το παλιό μου σπίτι.

Το σπίτι της Moonlight.



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ έχω να πω κάτι άσχετο! Αρέσκει μου που αγαπάς έτσι το φαί, νιώθω ότι είσαι soulmate

Moonlight είπε...

χαχαχα, αν εσυμφωνούσαν τζαι τα κιλά μου θα ήταν ευχής έργον! :p