Little miss Bossy

Το ποστ εγράφτηκε πριν καιρό, λίες μέρες μετά το #veaki. Επροβλημάτισε με το θέμα αλλά νομίζω επειδή κάπως νοιώθω λίο καλύτερα επειδή εν καλοκαίρι, επειδή εξεκουράστηκα, επειδή το διάβασμα είχε πρόοδο τούτη τη βδομάδα, επειδή πελλαρίζω, επειδή το "πρόβλημά" μου εν πολλά μικρό σε σχέση με άλλα πράματα, εν νοιώθω πλέον τόσο έντονα. Τζαι ο φόβος υποχώρησε κάπως. Τζαι μαζί του τζαι κάποια τέτοια συναισθήματα όπως τούτα που επροκαλούσαν τούτες τς σκέψεις ας πούμε.



Ο φόβος καλά κρατεί.
Εν λογικό, άμα σκεφτείς ότι είχες κάποιον που εμπορούσες να νοιώσεις ότι όταν ήταν δίπλα σου ήταν να σε κρατά σε ασφάλεια, όπως κι εσύ για τζείνον...τζαι ξαφνικά χάνεις τον. Χάνεις τον άνθρωπο που του λες τα παράπονα και τα προβλήματά σου και ξέρεις ότι θα σε στηρίξει, και πως ό,τι κι αν σου πει, ακόμα κι αν σου πει ότι είχες άδικο, το λέει γιατί τον νοιάζει, και όχι από εγωισμό ή κακία.
Ξαφνικά είσαι μόνος σου και πρέπει να στηρίξεις τον εαυτό σου σε ούλλη τούτη τη φάση που περνά.
Ξαφνικά νοιώθεις ότι εν μπορείς να αφεθείς και τόσο γιατί δεν ξέρεις ποιός θα νοιαστεί.

Εμιλούσα με την Ε. τις προάλλες, και της έλεγα πως νοιώθω εξαντλημένη. Πως πάντα θα στηρίζω και θα βοηθώ και θα είμαι υπεύθυνη για τους φίλους γύρω μου.
Και τελικά δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι μια φορά εγώ που θα χρειαστώ τη στήριξη των άλλων και την υπευθυνότητά τους.
Τζαι όσο δύσκολο μου είναι υπό κανονικές συνθήκες, πολλαπλασίασε το κατά 100 για να καταλάβεις πόσο δύσκολο μου είναι άμα ξέρω ότι οι άλλοι επίσης περνούν μια δύσκολη φάση, τζαι χρειάζουνται τζαι τζείνοι να αφεθούν τζαι να έχει την έννοια τους κάποιος άλλος.

Έφερα της παράδειγμα προχτές το #veaki. Επέρασα σούπερ, τέλεια, καταπληκτικά, εχόρευκα ως το πρωί, έπινα ως το πρωί, ένοιωσα ότι είμαστε μια όμορφη παρέα μιτσίοι μεγάλοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, γονείς, σοβαροί και πελλοί. Εν ξέρω τι άλλο μπορεί να καθορίσει το "περνώ πολλά όμορφα" αλλά για μένα ήταν πολλά όμορφα. ΑΛΛΑ εσκέφτουμουν μετά ότι αν ήθελα να γίνω πίττα, να μεν καταλάβω, να ξεφύγω, ποιός έννα με εβούραν; Ποιός έννα είχε την έννοια μου;

Η Ε. είπε μου ότι εν πρέπει να νοιώθω έτσι, ότι ήταν να βρεθεί κάποιος. Είπε μου ότι είμαι bossy τζαι αναλαμβάνω τζαι εν αφήνω άλλους να κάμουν τη δουλειά.

Τζει επείραξε με. Γιατί να επιλέξει να πει ότι είμαι bossy τζαι όι κάτι θετικό, πχ δοτική; Εγώ ποτέ εν είχα πρόθεση να δείξω ότι "φύετε εσείς ούλλοι να μείνω εγώ που καταλάβω/που ξέρω/που με κόφτει παραπάνω", ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Εγώ κάμνω το γιατί με κόφτει, αγχώνουμαι, θέλω να ξέρω πώς εν ο άλλος, τι έχει, σε τι φάση ένει, αν χρειαστεί να τον πάρω νοσοκομείο ή της μάνας του να μπορώ να πω τι έγινε, να παρακολουθώ αν εν καλύτερα όσο περνά η ώρα, κλπ. Τζαι ετοιμάζω το μυαλό μου, να ξέρω τι μπορώ να κάμω. Χωρίς να πανικοβάλλω τους άλλους που μπορεί να εν το τελαυτείο πράμα που χρειάζονται στη δεδομένη στιγμή, ή να μην είναι σε φάση να αντέξουν το άγχος, την πίεση...

Είμαι bossy.