Βραδινό

Κλειστό το φως.

Ξαπλώνεις.

Ο γάτος αλλάζει τοποθεσίες από το περβάζι, στα πόδια μου και πίσω στο περβάζι.

Βρίσκεσαι στην έξω άκρη του κρεβατιού, αυτή που ποτέ δεν επιλέγεις όταν έχεις παρέα. 

Τα μάτια σου έχουν συνηθίσει το σκοτάδι.

Κοιτάς το υπόλοιπο κρεβάτι στα δεξιά σου άδειο.

Δεν ήταν και ποτέ γεμάτο, αλλά ξαφνικά σου φαίνονται όλα τόσο κινηματογραφικά.

Η ουσία όλη της μοναξιάς σου εκεί.

Και απορείς γιατί αδυνατείς τόσα χρόνια να την δεις.

Και αναρωτιέσαι τι θέλεις από τώρα και στο εξής.

Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν έκανες σχέδια. Και δεν θα το ξεκινήσεις τώρα.

*Γραμμένο με τον πιο πεζό τρόπο που θα μπορούσε. Γιατί διώχνεις τις κινηματογραφικές σκέψεις.