Ξυπνάς τζαι συνειδητοποιείς ότι εν ήταν όνειρο.
Ξυπνάς τζαι εν ούλλα πραγματικά.
Είσαι σαν το ρομπότ, σαν το ζόμπι.
Πάεις δουλειά απλά για να μεν την σκαπουλάρεις όπως έκαμες ήδη τις προάλλες.
Πάεις δουλειά απλά γιατί πριν να φύει η μάνα σου είπεν σου ότι η εργασιοθεραπεία εν καλή.
Πάεις δουλειά γιατί νομίζεις ότι έννα ξεφύγεις.
Πάεις δουλειά επειδή τζείνο το πλάσμα που έννα δεις, που την προηγούμενη φορά που σε είδε, έπιασε σε 3 φορές τηλέφωνο να δει τι κάμνεις με ό,τι πρόφαση έβρισκε.
Γιατί επροσφέρθηκε χωρίς να εν φίλος σου να σε βοηθήσει να γεμίσεις τις μέρες σου. Να μεν μείνεις μόνη.
Είσαι σαν ζόμπι γιατί ο νους σου δουλεύκει τζαι σκέφτεται. Τα πάντα. Τα χτεσινά, τα πριν 3 μέρες, τα πριν 10 μέρες, τα πριν 1 μήνα, τα πριν 1 και πριν 5 χρόνια.
Το σώμα σου εν μουδιασμένο.
Είσαι ζόμπι γιατί μαθαίνεις ότι όσα έφτιαξες που τες σκέψεις σου εν αλήθεια. Τζαι φοάσαι τι άλλο μπορεί να εν αλήθεια.
Εν θέλω να τα μιλώ, εν θέλω να ακούω τη φωνή μου να τα λαλεί.
Θέλω να περνώ καλά, έτσι κι αλλιώς πόσο παρόν ήταν; Θα φύει τζαι που το όσο ήταν.
Πάεις να θυμώσεις που εσύ μετράς τες λέξεις σου.
Που εσύ άμα λες κάτι το εννοείς όσο δεν μπορεί να καταλάβει ο άλλος.
Και ο άλλος εφάνηκε πολλά κατώτερος.
Τζι εν μπορείς να αποφασίσεις αν άξιζε τελικά όσα είχες μες στο κεφάλι σου, όσα έφτιαχνες στο μυαλό σου.
Τα χρώματα, οι μουσικές, οι τόποι.
Τζι εν μπορείς να τον μισήσεις γιατί εν κομμάτι σου. Εν μπορείς να το ξεφορτωθείς γιατί εν μέσα σου. Εν μπορείς να ξεκολλήσεις γιατί κρατά ένα μέρος της ψυχής σου, τζαι γαμώ το, πώς ξεριζώνεις τη ψυχή σου;
Τζαι σκέφτεσαι ότι πρέπει να χορέψεις, να είσαι μέσα σε κόσμο τζαι να χορεύκεις για να εκτονωθείς.
Τζαι να έβρεις τον εαυτό σου. Γιατί τζείνος εν σε επήρε ποτέ να χορέψεις. Γιατί εν σε είδε ποτέ να χορεύεις.
Τζαι τελικά ίσως έτσι έπρεπε. Πρέπει να κρατάς ένα κομμάτι του εαυτού σου για σένα. Να μεν το μοιράζεσαι. Για να μπορείς να βρεις ξανά ποιός είσαι παίρνοντας το για αρχή.
Ξυπνάς τζαι εν ούλλα πραγματικά.
Είσαι σαν το ρομπότ, σαν το ζόμπι.
Πάεις δουλειά απλά για να μεν την σκαπουλάρεις όπως έκαμες ήδη τις προάλλες.
Πάεις δουλειά απλά γιατί πριν να φύει η μάνα σου είπεν σου ότι η εργασιοθεραπεία εν καλή.
Πάεις δουλειά γιατί νομίζεις ότι έννα ξεφύγεις.
Πάεις δουλειά επειδή τζείνο το πλάσμα που έννα δεις, που την προηγούμενη φορά που σε είδε, έπιασε σε 3 φορές τηλέφωνο να δει τι κάμνεις με ό,τι πρόφαση έβρισκε.
Γιατί επροσφέρθηκε χωρίς να εν φίλος σου να σε βοηθήσει να γεμίσεις τις μέρες σου. Να μεν μείνεις μόνη.
Είσαι σαν ζόμπι γιατί ο νους σου δουλεύκει τζαι σκέφτεται. Τα πάντα. Τα χτεσινά, τα πριν 3 μέρες, τα πριν 10 μέρες, τα πριν 1 μήνα, τα πριν 1 και πριν 5 χρόνια.
Το σώμα σου εν μουδιασμένο.
Είσαι ζόμπι γιατί μαθαίνεις ότι όσα έφτιαξες που τες σκέψεις σου εν αλήθεια. Τζαι φοάσαι τι άλλο μπορεί να εν αλήθεια.
Εν θέλω να τα μιλώ, εν θέλω να ακούω τη φωνή μου να τα λαλεί.
Θέλω να περνώ καλά, έτσι κι αλλιώς πόσο παρόν ήταν; Θα φύει τζαι που το όσο ήταν.
Πάεις να θυμώσεις που εσύ μετράς τες λέξεις σου.
Που εσύ άμα λες κάτι το εννοείς όσο δεν μπορεί να καταλάβει ο άλλος.
Και ο άλλος εφάνηκε πολλά κατώτερος.
Τζι εν μπορείς να αποφασίσεις αν άξιζε τελικά όσα είχες μες στο κεφάλι σου, όσα έφτιαχνες στο μυαλό σου.
Τα χρώματα, οι μουσικές, οι τόποι.
Τζι εν μπορείς να τον μισήσεις γιατί εν κομμάτι σου. Εν μπορείς να το ξεφορτωθείς γιατί εν μέσα σου. Εν μπορείς να ξεκολλήσεις γιατί κρατά ένα μέρος της ψυχής σου, τζαι γαμώ το, πώς ξεριζώνεις τη ψυχή σου;
Τζαι σκέφτεσαι ότι πρέπει να χορέψεις, να είσαι μέσα σε κόσμο τζαι να χορεύκεις για να εκτονωθείς.
Τζαι να έβρεις τον εαυτό σου. Γιατί τζείνος εν σε επήρε ποτέ να χορέψεις. Γιατί εν σε είδε ποτέ να χορεύεις.
Τζαι τελικά ίσως έτσι έπρεπε. Πρέπει να κρατάς ένα κομμάτι του εαυτού σου για σένα. Να μεν το μοιράζεσαι. Για να μπορείς να βρεις ξανά ποιός είσαι παίρνοντας το για αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου