Γυναικοπάζαρο-δι άφτερσhακ.

Επέρασε το σκληρό Σαββατοκυρίακο.... Ξύπνημα που τες 5 το πρωί, φόρτωμα πραμάθκειας στο αυτοκίνητο και ξεκίνημα να συνάξω τη συνάδελφο που σπίτι της να ξεφορτώσουμε τους πάγκους μας να στηθούμε σε ένα καλό τόπο...

Την συνάδελφο δεν την ήξερα από πριν, έτσι ήταν μια καλή έκπληξη το ότι εκαταφέραμε να ήμαστε αρκετά καλά οργανωμένες και σθγχρονισμένες. Αρέσκει μου  να έχω να κάμω με φυσικολογικούς αθρώπους που συνεννοούμαι τζαι όι με άρπα κόλα καταστάσεις. Τζαι εχάρηκα που εγνώρησα αλλό ένα πλάσμα νορμάλ. Σάννα τζαι ελλιάναν τζιάλλο τελευταία.

Που λέτε... εστήσαμε το Σάββατο τζαι επεριμέναμε τον κόσμο. Τα πράματα γενικά το Σάββατο για κάποιο λόγο εν ήταν τόσο καλά. εμίλησα τζαι με κάποιους άλλους "συναδέλφους" τζιαμέ, τζαι ούλλοι τα ίδια σχόλια εκάμαν. Την Κυριακή εστήσαμε τον πάγκο μας τζι εφίαμε. επήαμε εψηφίσαμε (η συνάδελφος πρώτη στο εκλογικό της κέντρο, εγώ δεύτερη, έφαε με μια κυρία που ήταν να πάει εκκλησία), εξεκουραστήκαμε λίο, τζαι επίαμε ξανά κάτω. Εστήσαμε την πραμάθκεια μας τζαι εξεκινήσαμε. Η Κυριακή επήε πολλά πολλά καλλύτερα, όι μόνο για μας, αλλά τζαι για άλλους πωλητές, τζαι που άποψη πωλήσεων αλλά τζαι που άποψη κόσμου...

Τέσπα, το θέμα του ποστ δεν ήταν τούτο. Το βασικό θέμα ήταν τα πράματα που μας εκάμαν να γελάσουμε τζαι εκάμαν την κούραση τζαι την αυπνία τζαι τες ημικρανίες πιο υποφερτές.

Περιστατικό 1: φαντάστοθ αναγνώστη ένα πάγκο σχεδόν 2 μέτρα. περπατάς τζαι θορείς με τη σειρά μαργαριταρένια κλασικά κοσμήματα, σοκολατάκια-αμυγδαλωτά πάρακατω, μπιχλιμπιδάκια καρφιτσούλες, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια από φίμο, πηλό ή μαλλί κλπ, πι κάτω υφαντά δωράκια μπρελόκ, αρωματικά για ντουλάπια, κασκόλ κλπ.

Το τραπέζι διακοσμημένο με κουκουνάρες και κορμούς κλπ...τζαι ενώ θορείς, θορείς, θορείς την πραμάθκεια να κολλάς στον μάππουρο μες στη γωνιά. Μάλιστα αναγνώστη. Τα πράματα μας ήταν τόσο καλά που η αγαπητή γουόναμπι πελάτισσα (ήταν κινεζούλα, μπορούμε να της δώσουμε άφεση γιατί μπορεί να μην είχε ιδεά, αλλά τούτο δεν κάμνει το σhακ μας πιο ήπιο) εκόλλησε στον μάππουρο. Πιάννει τον, δείχνει τον της συναδέλφου τζαι ρωτά την "τούτο, how much?". Κολλημένη η συνάδελφος απαντά της το θεϊκό "τούτο, νόου μάτσh! τούτο, ντεκορέισhον". Τζαι επιμένει η τύπα "ναι, ντεκορέισhον, χάου μάτσh;". Μα να μεν μπαίνει στο νόημα ρε παιδί μου. Μπορεί να ενόμιζεν ότι εν διακοσμητικό γλυπτό; Ότι εφάαμε 3μήνες να σμιλεύκουμε το ξύλο να το κάμουμε; Εν εκατάλαβα. Πάντως με την αφήγηση της συναδέλφου εφύρτηκα. Είπα της ότι έπρεπε να της πει 2 ευρώ τζαι κανεί. Αλλά ήταν ωραίοι μάππουροι. Πολλά καθαροί, συγυρισμένοι, χωρίς σπάσματα, συμμετρικοί.. Ήταν κρίμαν να τους δώκει..... Τέσπα, εγελάσαμεν, είπαμε το πάραδιπλα, επεριπαίξαν μας/την τζαι οι άλλοι επέρασεν τζαι η ώρα μας...

Περιστατικό 2: Όπως σας είπα, ο άλλος συνάδελφος επουλούσε υφαντά. εν ένα παιδί που έχει 3 αργαλιούς, παραδοσιακούς, τζαι υφαίνει. Κάμνει τζαι ταντέλλαν με σμιλί το παιδί τούτο. Πολλά εντυπωιακό πράμα. Τέσπα... Έρκεται μια κυρία κάποιας ηλικίας. Με μια άλλη κυρία μιας μεγαλύτερης ηλικίας. είπαν μου να λαλώ μια γιαγιά τζαι μια πιο γιαγιά, αλλά προσπαθώ να μεν είμαι αγενής. Όι όσο ήταν τζίνες δηλαδή. Στέκουνται οι τύπισσες λίο πριν να τα συνάξουμε τζαι θωρούν τα πιατάκια μου. Λαλώ τους εγώ "εμείς τα κάμνουμε, με τη μάμμα μου..". Απαντά μου η μια "κάμνουμε τζι εμείς ποτούτα". "Ε, εν ωραία", λαλώ της, τζαι χαμογελώ. Γυρίζει το παιδί με τα υφαντά τζαι λαλεί της "κάμνετε τζαι ποτούτα;" για τα πράματα του. Πιάνει ένα πράμα η κυρία, θορεί το, τζαι ρωτά τι ένι. απαντά της το παιδί "εν μπρελόκ. έκαμα το στον αργαλειό". Εκούφανε η τύπισσα.

-Μα εσύυυυ; 

-Ναι, γιατί;

-Μα στον αργαλειό δηλαδή κανονικά; ρωτά η πιο γιαγιά.

Τζιαμέ πετάσσουμαι τζι εγώ, τζαι λαλώ της "καλόοοο, κάμνει τζαι σμυλί κόμα!"

Ξανακουφαίνουνται οι τύπισσες!

Τζαι πετάσσεται η...νεαρότερη...

-Δηλαδή εσύ είσαι άντρας;;;; ...ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ;;;;

(εννοείται αναγνώστη ότι εγώ τζιαμέ έσβησα, εζάωσα, όπως θέλεις πε το, τζαι έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Επήα να κουντήσω τη συνάδελφο δίπλα μου αλλά εσυνηδειτοποίησα ότι ήμουν πολλά φωσφωριζέ με τα ρούχα τζίνα τζαι εν ήταν να εν διακριτική η κίνηση μου (εξάλλου οι κυρίες ήταν πολλά διακριτικές").

-Όι -απάντα το παιδί, τζαι χασκογελά.

Η γηραιότερη πάει να σάσει τη ματσουτζιά της νεαρότερης, με το "ήντα σχέσην έχει ρε! εν τον θορείς, άντρας με τα όλα του! Μια χαρά!"

Τζαι η νεαρότερη συνεχίζει "ναι ναι, τζαι είσαι τζι ωραίο παιδίιιι"

Συνεχίζει η κυρία η μεγάλη: "είσαι Κυπραίος εσύ" με κίνηση του χεριού να περικυκλώνει την περιοχή του πηγουνιού με τα δάχτυλα.

-Ναι.

-Τέλεια Κυπράιος; Σίουρα;, συνεχίζει με την κίνηση στο πηγούνι.

-Γιατί, τι φαίνουμαι;-λέει ο συμπαθέστατος, κυπραιόφατσας, μουσάτος συνάδελφος.

-Ε....έτσι....Σύριος......

Τζιαμέ απλά εν αντέξαμε, εφυρτήκαμε ούλλοι, εγελάσαν τζαι τζίνες τζαι επιτέλους εφίαν...

Απορώ....πώς κυκλοφορεί ο κόσμος έτσι σχέδιο ρε παιδί μου; Εν αννοίουν τα αφκιά, τα μμάθκια, τες τηλεοράσεις τους; Εν θορούν ότι ο κόσμος έννεν σαν τζίνες; Πόσο κοινωνικά παλαβός μπορεί να είσαι το 2011 στην Κύπρο (σε έτσι θέματα τουλάχιστον)...;

Τέσπα, τούτες ήταν οι 2 συγκολιστικές στιγμές μας.

Επίσης αποφάσισα ότι άμα θέλω έχω πολλά δυνατά σκιλς να τραβώ πληροφορίες που κόσμο.

Έμαθα συνταγή για το πιο τέλειο (ίσως όχι τόσο ορίτζιναλ, αλλά πάρα πολλά ωραίο) gluhwein. έννα το δοκιμάσω τζαι αρχές του μήνα θα προσπαθήσω να το μοιραστώ. Ας εν τζαι οφ σίζον, κάτι ένι.

Σας φιλώ και σας εύχομαι ευχάριστη βδομάδα!